บทที่ 1 แรกพบเจอ

บทที่ 1แรกพบเจอ

(ยักษ์ พาร์ท)

การได้เรียนวิศวะเครื่องกลเป็นอะไรที่โคตรเท่ในความคิดของใครหลายๆคนและหนึ่งในนั้นก็รวมผมไปด้วย แต่ผมบอกเลยว่ามันเท่แค่ตอนปี1เท่านั้นแหละครับ พอเริ่มขึ้นปีสูงมากขึ้นงานมันก็ยิ่งเยอะมากขึ้นทำผมหัวหมุนเลยล่ะ

อย่างผมตอนนี้ก็กำลังขึ้นปี3แล้วยังต้องมาช่วยน้องปี2เตรียมงานรับน้องปี1อยู่เลยทั้งที่งานผมก็ดองเต็มไปหมด อ่อ ผมลืมแนะนำตัว ผมไอศูรย์หรือยักษ์พี่โหดของเหล่าชาววิศวะเพราะความตัวใหญ่และหน้านิ่งของผม

แต่เห็นผมหน้านิ่งและโหดแบบนี้ผมก็มีแฟนและแฟนผมก็เป็นผู้ชายชื่อพีม เรียนคณะเดียวกันแค่คนละสาขา พีมน่ารักมากแต่ไม่ค่อยถูกใจแม่ผมเท่าไรเพราะแม่ผมชอบน้องตัวเล็กรักแรกของผมที่หายไปมากกว่า

วันนี้ผมกลับมาจากมหา'ลัยตอนเช้าหลังจากไปค่ายอาสากลับมา พอกลับมาก็แทบลมจับเมื่อเจอสภาพห้องที่พวกเพื่อนผมมันทำเอาไว้โคตรจะรกเลย ผมนี่ไล่พวกมันกลับกันแทบไม่ทันเลยครับ จนลืมให้พวกมันเก็บห้องให้ผม ผมเลยต้องมาเก็บเองนี่ไงไอ้ผมก็กลัวเสื้อผ้าจะเปื้อนเลยถอดออกหมดยังไงก็ห้องผมป่ะจะโป๊ก็คงไม่เสียหายอะไร แต่...

ติ๊ด!!

ประตูห้องผมแม่งถูกปลดล๊อคมาจากหน้าประตู พร้อมกับผู้ชายตัวเล็กหน้าตาเฉิ่มๆคนหนึ่งที่อุทานพร้อมมองสำรวจร่างกายเปลือยเปล่าอันแสนเพอร์เฟคของผมอย่างโจ่งแจ้ง แถมน้ำลายมันไหลด้วย ผมเองก็อุทานอย่างตกใจออกไปเช่นกัน แต่ก็ปล่อยให้มันมองร่างกายผมอ่ะนะ ไม่รู้ว่าผมหรือมันที่โรคจิตมากกว่ากัน

"เชี่ย!"

"เชี่ยมึงเป็นใครวะ!!"

(โฟร์ พาร์ท)

บอกเลยว่าทั้งผมและไอ้โรคจิตนั่นประสานเสียงกันลั่นห้องเลยล่ะ เสียงแรกอะของผมที่ตกใจตอนเปิดประตูเข้ามาแล้วเห็นผู้ชายตัวยักษ์เดินเปลือยต่อหน้าต่อตาของผม แถมแบล็คกราวน์รอบ ๆ ก็โสโครกสิ้นดีแน่ใจนะว่าห้องให้คนอยู่อ่ะ

ส่วนเสียงที่สองก็ไอ้ผู้ชายตัวยักษ์ที่มันหันมาเห็นผมยืนหน้าประตูไง ตอนนี้ผมยังยืนอึ้งมองสำรวจคนตรงหน้าอย่างตั้งใจทั้งมัดกล้ามแขนและหน้าท้องที่ขึ้นเป็นลูกๆ หกลูก ไหนจะหน้าตาที่ดูหล่อเหลาจนสาวกรี๊ดแล้วดิ้นตายได้ แถมไอ้ตรงนั้นถึงแม้ยังเหี่ยวแต่ก็อย่างใหญ่

ไอ้โรคจิตนั่นมันไม่อายเลยครับที่มายืนโชว์ผมแบบนี้ จนผมต้องก้มลงมาสำรวจของตัวเองอย่างอิจฉารวมๆแล้วผมสู้คนตรงหน้าไม่ได้เลยครับ ต้องบอกว่าแพ้คนตรงหน้าตั้งแต่ส่วนสูงแล้ว มันจะสูงไปไหนครับบ้านเลี้ยงด้วยอะไรฟะ ช่วยบอกไอ้โฟร์คนนี้ทีน้องโฟร์อยากสูงบ้าง ฮือ

Rrrrrrrrr

เสียงมือถือที่แผดดังลั่นทำเอาสติทั้งของผมและคนตรงหน้าตื่นจากผวังค์เลยครับแล้วคนตัวใหญ่ตรงหน้าผมก็รีบรับสายและคุยกับคนในสายทันที แถมคุยกันหน้าโคตรเครียดเลย

"ว่าไงครับแม่"

(สวัสดีจ๊ะน้องไอของแม่ ยังรับสายได้ห้วนเหมือนเดิมเลยนะคะคุณลูก)

"ขอโทษครับแม่แต่ตอนนี้ผมคงไม่สะดวกมีคนบุกเข้ามาในห้องผมครับ"

(อุ้ยตาย!!แม่ลืมบอกน้องไอไปเลยจ๊ะ โทษทีนะคะคุณลูก น้องโฟร์คงไปถึงแล้วใช่ไหมคะน้องน่ารักมากเลยใช่ไหมล่ะ แม่ฝากน้องให้อยู่กับไอด้วยนะคะ พอดีแม่ให้น้องโฟร์เรียนที่เดียวกับลูกน่ะคะ)

"เด็กในปกครองของแม่งั้นหรอครับ แม่ไปขุดมาจากไหนครับหาความน่ารักแทบไม่เจอ ดูเฉิ่มซะไม่มี"

พอผมได้ยินที่ไอ้โรคจิตมันพูดกับแม่ของมันแล้วผมของขึ้นเลยครับ มาว่าผมเฉิ่มได้ไงวะไม่รู้จักแรปเปอร์เด็กแนวรึไงกัน เสื้อตัวใหญ่กางเกงแบบจะหลุดตูดอ่ะออกจะแนวจะตายไป

(หยาบคายคะลูกตบปากเดี๋ยวนี้ คุณแม่ไม่รู้ล่ะยังไงแม่ก็ฝากน้องไอดูแลน้องโฟร์ด้วยนะคะ คุณแม่มีประชุมต่อไปละบายจุ๊บๆค่ะคุณลูก)

"แม่ครับ! แม่ โธ่เว้ย!!"

พอไอ้ยักษ์ตรงหน้าผมวางสายมันหันมามองผมแล้วก็เดินหัวเสียขึ้นห้องไปเลยครับ ผมที่ไม่รู้จะทำไงก็ได้แต่ยืนเอ๋อรออยู่ที่เดิมเพราะไม่กล้านั่งบนพื้นอันแสนโสโครกจนผ่านไปสามสิบนาที เขาก็เดินออกมาพร้อมเสื้อผมครบชิ้นทำเสียงโหดๆสั่งผม

"มานั่ง!"แม่งเสียงอย่างโหดอะ ผมนี่รีบวิ่งไปนั่งตัวลีบอยู่อีกฝั่งของโซฟาที่คนโหดนั่งเลยครับเพรา่ะมันดูสะอาดสุดแล้ว

"มึงชื่ออะไร"เขาถามผมต่อด้วยเสียงโหดๆ

"ชื่อนันทภัทร แก้วใส ชื่อเล่นโฟร์ครับ"ผมแนะนำตัวกับเจ้าของห้องอย่างคล่องปากเหมือนฝึกมานานหลายปี

"อืม กูชื่อไอศูรย์ แสงเกียรติ ชื่อเล่นยักษ์ กูอยู่วิศวะปี3"

ชื่อสมตัวมากครับพี่ยักษ์พ่อแม่พี่นี่เจ๋งมากเลยครับ แม่งชื่อน่ากลัวสมตัวมากอะแถมไอ้เสียงเย็นๆ นี้อีกทำเอาผมเกร็งไปทั้งตัวแล้วเนี่ย พอแนะนำตัวกันจบพี่มันก็เงียบไปแปปนึงเหมือนกำลังคิดคำถามที่จะถามผมจนพี่เขายอมเปิดปากถาม

"มึงทำอะไรเป็นบ้างเพราะกูคงไม่ให้มึงอยู่ฟรี"

"ทำได้ทุกอย่างครับพี่ ไม่ว่าจะทำกับข้าว ทำความสะอาดผมทำได้หมดครับ"งานถนัดผมทั้งนั้นเพราะงานพวกนี้ผมเคยรับทำพาร์ทไทม์มาหมดแล้ว

"ดีเลยงั้นช่วยเก็บกวาดซากพวกนี้ด้วยเดี๋ยวแฟนกูมา"

"ครับ"

เอิ่มมีคนกล้าคบกับพี่มันด้วยหรอวะเนี่ยหน้าโหดขนาดนี้ ผมล่ะอยากเห็นหน้าจังว่าหน้าตาแฟนพี่เขาเป็นยังไง ผ่านไปครึ่งชั่วโมงมั้งผมไม่แน่ใจเพราะตอนนี้ก็บ่ายสองแล้วด้วย ในที่สุดผมก็เก็บเศษซากต่างๆ ทั้งกางเกงในที่บิดเป็นเลขแปด ซากถุงยางใช้แล้ว ขวดเบียร์ที่เกลื่อนไปทั่วห้องเหมือนไม่ได้เก็บมาพันปีผมอยากจะถามจริงๆ นะว่าแน่ใจไหมว่าห้องคน

ตอนแรกเข้ามามัวแต่สนใจเจ้าของห้องไงครับ พอมาสังเกตดีๆ นี่ห้องคนหรือที่ทิ้งขยะผมยังไม่แน่ใจเลยให้ตายทุเรศลูกตามาก แต่ตอนนี้สะอาดวิ้งวับแม้แต่ฝุ่นก็ไม่มีให้เห็นแล้วครับครับ ผมเก่งใช่ไหมหละไม่ต้องชมนะครับผมเขินอิอิ

"เสร็จแล้วรึไงมายืนทำตัวทุเรศอะไรอยู่ตรงนี้"มาอีกแล้วครับไอ้เสียงเย็นๆเนี่ย ผมหันกลับไปมองไอ้คนที่มาไม่ให้ซุ่มให้เสียงอย่างตกใจ

แต่ผมสังเกตเห็นว่าพี่แกดูอึ้งไปแปบแล้วกลับมาทำหน้านิ่งเหมือนเดิม ผมเห็นจริง ๆ นะผมแปลกหรอวะ แค่รวบผมที่ปกหน้าขึ้นมัดจุกทรงต้นมะพร้าวบนหัวแล้วเสื้อตัวโคร่งของผมก็มัดชายขึ้นแขนเสื้อก็พับให้มันสั้นขึ้นมาถึงไหล่ส่วนกางเกงผมก็ถอดออกเหลือแค่บ๊อกเซอร์ มันคงทุเรศแน่เลยแต่ผมคงไม่กล้าเอากางเกงตัวเก่งของผมมาลุยความสกปรกของห้องหรอกนะครับผมสงสารกางเกงผมแย่เลย

"เสร็จแล้วครับพี่ยักษ์ คือแล้วพี่จะให้ผมพักตรงไหนครับ"

" ห๊ะ! เออ...ห้องข้างๆ กูบนชั้นสองเอาของไปเก็บแล้วจัดการตัวเองซะ มึงมอมแมมมาก ยังไงต้องขอโทษด้วยที่ห้องกูสกปรกพอดีกูให้เพื่อนยืมห้อง"พี่ยักษ์ดูสติหลุดจังแต่พี่เขาก็บอกเหตุผลของความโสโครกที่เกิดขึ้น

"เพื่อนพี่แม่งซกมกชิบหาย ห้องเพื่อนตัวเองแท้ๆ ไม่มีความเกรงใจกันเลยวะ เออขอโทษครับที่คิดดังไปหน่อยแหะๆ ว่าแต่ผมขอทำอาหารกินได้ไหมครับพี่ ผมหิว"พี่แกแม่งมองผมอย่างน่ากลัวอ่ะก่อนที่พี่แกจะตอบเสียงเรียบออกมา

"ได้ มีของเต็มตู้เย็นกูเลย แม่กูซื้อมาใส่ไว้ให้ ทำเผื่อกูด้วยหละ"

"แล้วต้องทำเผื่อแฟนพี่ด้วยไหมครับ"ผมถามพี่ยักษ์โดยไม่มองหน้าพี่แกเพราะผมกลัวสายตาดุๆของเขาแต่พี่แกก็ยอมตอบผมออกมา

"ไม่ต้องหรอกมันคงกินมาแล้ว"

"ครับพี่ ว่าแต่พี่ไม่ชอบอะไรบ้างหรือแพ้อะไรไหมอะ"ผมก็ถามต่อพี่มันก็ตอบกลับมา

"กูไม่ชอบกระเทียมมันเหม็นแต่อย่างอื่นกูกินได้หมด"

เฮ้ยพี่เป็นท่านแดรก(คูล่า)หรอวะไม่ชอบกระเทียม แล้วกลัวน้ำมนต์กับไม้กางเขนด้วยไหมเนี่ยฮ่า ๆ ผมก็ได้แต่ถามพี่มันในใจแหละครับถ้าเผลอถามออกไปจริงๆผมอาจจะจมตรีนพี่แกได้

"อืม แต่กระเทียมมันดีต่อระบบลำไส้นะพี่ เออไม่ชอบก็ไม่ชอบสิพี่มองอย่างกับจะแดกผมงั้นแหละ งั้นผมไปเก็บของก่อนนะพี่รอแปบเดี๋ยวได้กินแหละ"

เออ...พี่แกทำหน้าจะแดกผมวะ ผมรีบหิ้วกระเป๋าเสื้อผ้าหนีขึ้นข้างบนเลยสิครับ รอให้พี่มันถวายตรีนให้รึไงหละครับหน้านี่อย่างโหดอะ พอผมมาถึงห้องก็จัดของเข้าตู้เสื้อผ้าแล้วอาบน้ำเลยครับเพราะเหนียวตัวมากอย่างเหนื่อยอะ

(ยักษ์ พาร์ท)

สวัสดีอีกครั้งครับทุกคนผมยักษ์ครับ แต่คนส่วนใหญ่จะเรียกผมว่าไอที่ย่อมาจากไอศูรย์ชื่อจริงผมนี่แหละครับที่เป็นแบบนั้นก็เพราะผมให้เรียกเองแหละ แต่สำหรับเด็กโฟร์ผมก็ไม่รู้สิครับว่าทำไมต้องให้มันเรียกต่างจากคนอื่น และวันนี้มันคือวันป่วนของผมจริง ๆ ครับ

แม่ผมชอบทำอะไรตามใจตัวเองตลอดเลยมีอย่างที่ไหนเอาคีการ์ดห้องผมให้คนแปลกหน้าเนี่ยนะ ผมสั่งงานมันเสร็จผมก็ขึ้นห้องไปอาบน้ำพอผมลงมาก็เห็นมันยืนอยู่แถมห้องผมก็สะอาดเอี่ยมอ่องมาก ผมเลยเข้าไปทักมันแต่พอมันหันกลับมาก็ทำหน้าตกใจใส่ผม

แม่งผมนี่อึ้งไปแปบหนึ่งเลยแหละครับ มันคือใครใช่คนเดียวกับไอ้เฉิ่มเมื่อกี้หรอวะ ที่ผมอึ้งเพราะมันน่ารักมากอย่างกับคนละคนกับคนเมื่อกี้เลยครับ ผมเลยไล่มันเอาของไปเก็บไม่งั้นผมคงอดที่จะลวนลามมันไม่ได้แน่ๆ

ผมนี่นิสัยแย่จริง ๆว่างั้นไหมครับ แต่ก่อนจะไปมันก็ถามผมว่ามันขอทำอาหารได้ไหมแถมดูท่ามันจะละเอียดกับเรื่องพวกนี้มาก ทั้งถามว่าผมกินอะไรได้บ้างไม่ได้บ้าง

พอผมบอกว่าไม่ชอบกระเทียมหน้ามันนี่ทำหน้าเหลือเชื่อใส่ผม ก่อนจะทำหน้าเหมือนมันกำลังนินทาผมในใจเลยแล้วมันก็บอกผมว่ากระเทียมดีต่อลำไส้ ผมเกือบหลุดยิ้มแล้วแต่ผมต้องทำหน้าโหดไว้ก่อนครับเดี๋ยวมันไม่กลัว ผมไม่ค่อยชอบเด็กดื้อเท่าไรนะ

พอผมทำหน้าโหดใส่มันก็รีบคว้ากระเป๋าวิ่งตัวปลิวขึ้นข้างบนเลยครับ จะว่าไปแล้วมันก็น่ารักดีนะครับหึหึ แต่คงไม่เท่าไอ้พีมแฟนผมหรอกมั้ง

ถ้าถามว่าผมมาคบกับพีมได้ไงผมจะเล่าให้ฟังครับ เรื่องมันมีอยู่ว่าผมอกหักเพราะแฟนผู้หญิงทิ้งเธอชื่อฟ้า ผมให้เธอคนนี้เรียกผมว่ายักษ์ด้วยนะ ผมคิดไว้แล้วว่าถ้าเรียนจบจะแต่งงานกับเธอ

แต่สุดท้ายเธอก็ขอเลิกกับผมเพราะเธอได้ทุนไปเรียนที่ฝรั่งเศส พอเธอไปพีมก็เข้ามา ทำดีกับผมทุกอย่าง จนวันหนึ่งพีมก็ขอผมเป็นแฟน ผมก็ตอบตกลงเพราะคิดว่าคงไม่มีอะไรเสียหาย เพราะพีมก็ดีกับผมทุกอย่างก็นั่นแหละ เหตุผลที่ผมคบกับพีมคบมาได้3ปีแล้วด้วย

แต่ผมกับมันก็ยังคงเหมือนผู้ชายทั่วไปนะ ไม่ค่อยเหมือนแฟนเท่าไหร่ยกเว้นเรื่องบนเตียง นั่นแหละครับที่ทำให้เรายังเหมือนแฟนกันอยู่ อ่อส่วนเรื่องที่ผมคบกับผู้ชายด้วยกันแม่ผมไม่ได้ว่าอะไรหรอกครับ ท่านบอกแล้วแต่ผมเลยถึงจะแอบไม่พอใจหน่อยๆก็เหอะ

ส่วนพ่อผมท่านก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะพี่ชายผมเขามีหลานให้พ่อผมอุ้มแล้ว ผมนั่งรอไอ้เด็กโฟร์ประมาณยี่สิบนาทีมันก็ลงมาแล้วครับ แล้วมันก็เข้าครัวหยิบจับโน้นนี่นั่นอย่างคล่องมือมากครับ

เมนูที่มันทำให้ผมกินก็คือไข่เจียวหมูสับ ผัดผักรวมมิตรแล้วก็ต้มยำทะเล พอผมชิมทุกชามเสร็จอยากบอกมันว่าเอาไปเลยสิบดาวมันทำอร่อยมาก ผมกินจนเกลี้ยงเลยครับ ส่วนไอ้โฟร์มันก็ยิ้มอย่างภูมิใจเห็นแล้วใจผมแม่งก็สั่นเฉยเลย เกิดอะไรขึ้นกับใจตรูเนี่ย ใจง่ายชิบหายเลยไอ้ยักษ์เอ้ย ท่องไว้มึงมีแฟนแล้ว

(โฟร์ พาร์ท)

ผมที่อาบน้ำลงมาก็เห็นไอ้พี่ยักษ์นั่งดูทีวีอยู่ผมเลยเดินเข้าครัวหุงข้าวก่อนเลยครับ จากนั่นก็สำรวจตู้เย็นว่ามีอะไรบ้าง จนผมได้เมนูไข่เจียวหมูสับ ผัดผักรวมมิตรที่ผมแอบใส่กระเทียมเข้าไปด้วยแล้วก็ต้มยำทะเล พี่แกกินหมดเลยครับผมรู้สึกดีใจมากที่เขาได้กินกระเทียมบ้าง ทำให้ผมยิ้มออกมาแบบไม่รู้ตัวเลยครับจนพี่ยักษ์เขาจ้องหน้าผมกลับนั่นแหละ

"กับข้าวอร่อยดี งั้นหน้าที่งานบ้านแล้วก็ทำกับข้าวกูยกให้มึงทำแล้วกัน ถ้าวันไหนไม่ต้องทำเผื่อแล้วกูจะบอก อ่อเอาเสื้อผ้าไปซักให้กูด้วยนะ"พี่แกสั่งเสร็จก็เดินไปนั่งหน้าทีวี แม่งสั่งอย่างกับผมเป็นคนใช้พี่มันเลยครับ

แต่ไม่เป็นไรหรอกแค่นี้เองจิ๊บๆผมทำได้ ผมเก็บจานไปล้างเสร็จก็ยกตะกร้าผ้าไปที่เครื่อง แยกผ้าขาวกับผ้าสีออกจากกันเอาผ้าขาวใส่เครื่องก่อนแต่ผมดันใช้เครื่องซักผ้าแบบนี้ไม่เป็นอะพอผมหันหลังกลับไป หน้าผมแม่งห่างจากหน้าพี่ยักษ์โหดแค่คืบเดียวเอง

ผมตกใจจนขาอ่อนจนต้องเอนพิงตัวกับเครื่องซักผ้าเพื่อให้หน้าผมห่างออกมาไอ้หัวใจบ้านี่ก็เต้นเร็วเหมือนจะกระเด็นออกมาให้ได้เลยครับพี่โหดมันจะได้ยินไหมเนี่ยน่าอายชะมัดแถมหน้าผมแม่งก็ร้อนๆด้วยอะ

กริ๊ง!!!!!!

แล้วก็เหมือนเสียงระฆังมาช่วยชีวิตผมเอาไว้เมื่อเสียงกริ่งหน้าประตูดัง พี่ยักษ์มันเลยเดินออกไป ก่อนจะเดินไปมีการทิ้งท้ายไว้ด้วยนะ

"เดี๋ยวกูกลับมาสอนนะเด็กเฉิ่ม หึหึ"

อ๊ากก!ยิ้มเจ้าเล่ห์แบบนั้นมันคืออารายยย!

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>