2 มือไปโดน

ตอนที่ 2

มือไปโดน

“ต้น... ต้นจะมาทำกับข้าวให้จริงดิ”

นิดหน่อยเอ่ยถามเสียงเบาหวิว ขณะยืนอยู่หน้าครัวไม้เก่า ๆ หลังบ้าน แสงไฟสลัวจากหลอดไฟนีออนส่องกระทบเรือนร่างในเสื้อกล้ามสีขาวบางเบาและกางเกงขาสั้นผ้าพลิ้ว ทำให้เธอดู... เปราะบางเสียจนต้นอยากจะจับกดลงกับเขียงไม้ตรงนั้นเสียให้รู้แล้วรู้รอด

“หิวก็ต้องทำให้พี่กินครับ” เขาตอบกลับด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ ดวงตาคมกริบกวาดมองสำรวจเรือนร่างของพี่สาวตรงหน้าอย่างไม่ปิดบัง ก่อนจะเดินนำวัตถุดิบเข้ามาในครัว ทั้งไข่ หมูสับ ผักบุ้ง และ... สายตาหื่นกระหายที่ไหลท่วมท้นร่างเธออย่างโจ่งแจ้ง

“อย่ามองแบบนั้น... เดี๋ยวแม่เดินผ่านมาเห็นหรอก”

นิดหน่อยรีบเบือนหน้าหนีด้วยความประหม่า แต่สายตากลับเหลือบไปเห็นหยดเหงื่อที่ไหลรินผ่านแนวกรามสาก ๆ ของเขาอีกครั้ง

‘แม่ไม่เห็นก็ช่าง... ฉันนี่แหละที่เห็นจนจะละลายอยู่แล้ว’

ต้นเดินเข้ามาข้างหลังอย่างเงียบเชียบ กลิ่นกายอุ่นจัดของชายหนุ่มแผ่ล้อมรอบตัวเธอ มือหนาใหญ่เอื้อมมาเหนือไหล่... ช่วยเธอจับมีดหั่นผัก

“เดี๋ยว! ต้น มือไปโดน...”

เสียงที่ตั้งใจจะห้ามกลับแผ่วเบาลงราวกับคนหมดเรี่ยวแรง เพราะในจังหวะนั้น... มือของเขาไม่ได้แค่จับมีด แต่มันไถลลงไปจนแตะเนินสะโพกนิ่มอย่างจงใจ

“ขอโทษครับ มือผมใหญ่ไปนิด...” เขากระซิบแผ่วเบาข้างใบหู ลมหายใจร้อนจัดของเขาปะทะแก้มเธอเต็มแรงจนสัมผัสได้ถึงความร้อนผ่าว

หญิงสาวสะท้านวูบไปทั้งร่าง ร่างกายตึงเครียดในเสี้ยววินาที ก่อนจะถูกวงแขนแกร่งโอบรัดไว้จากด้านหลังอย่างแน่นหนา

“ต้น...”

เธอเรียกชื่อเขาอย่างกลั้นใจ แต่เสียงตอบกลับคือการไซ้ซอกคอแรง ๆ พร้อมกับมือที่เลื้อยลูบไล้ไปยังเนินอกอิ่มผ่านเสื้อกล้ามบาง ๆ

“ผมหิว... หิวแบบที่รอมานานแล้ว”

“บ้า... อย่าตรงนี้...”

“ตรงนี้แหละครับ มีแค่เรา”

ชายหนุ่มจับเธอหันหน้าเข้าหา แล้วอุ้มขึ้นนั่งบนโต๊ะไม้เก่าอย่างไม่ให้ได้ตั้งตัว สองเรียวขาของเธอถูกแยกออกตามแรงเข่าของเขาที่แทรกเข้ามา ริมฝีปากของเขาแนบจูบลงมาอย่างร้อนแรง ลึกซึ้ง ดูดซับ และรุนแรง ลิ้นร้อนพลิกต้อนเธอจนนิดหน่อยต้องคว้าลำคอเขาไว้แน่นด้วยสัญชาตญาณ

มือข้างหนึ่งของเขาเลื่อนไปดึงสายเสื้อกล้ามจนหลุดจากไหล่ เผยให้เห็นเนินอกขาวเนียน อีกข้างขยำเรียวขาอ่อนนุ่มจนขึ้นรอยแดงจาง ๆ พร้อมไถฝ่ามือเข้าไปใต้กางเกงผ้าบางเบา

“ต้น... อย่า...” เธอพึมพำเสียงสั่นเครือ แต่จังหวะสะโพกที่ส่ายตอบรับอย่างเผลอตัวนั้น... มันทรยศหัวใจเธอไปเสียหมดแล้ว

เขาละริมฝีปากจากเธอ แล้วไล้ลิ้นลงมาตามแนวคาง ซอกคอ กลีบไหล่ที่บอบบาง จนกระทั่งถึงยอดอกสีอ่อนที่ชูชันด้วยแรงอารมณ์ เสียงดูดเม้มดังขึ้นเบา ๆ แต่เต็มไปด้วยแรงปรารถนา กลิ่นเหงื่อของชายหนุ่มยิ่งกระตุ้นให้หัวใจเธอเต้นกระหน่ำ กล้ามท้องเขาเบียดแน่นกับหน้าท้องเธอในทุกแรงขยับ

“ตรงนี้... ของพี่ใช่ไหมครับ” เขาถามเสียงพร่า ขณะใช้นิ้วกลางแตะร่องความลับที่ฉ่ำเยิ้มจนทะลุเนื้อผ้า นิดหน่อยไม่ตอบ แต่เงยหน้าหลับตาปี๋ กัดริมฝีปากแน่น และสะโพกก็โยกเข้าหาเขาโดยไม่รู้ตัว

ต้นยิ้มอย่างพอใจ... แล้วจึงจัดการปลดกางเกงเธอออกอย่างช้า ๆ ทุกจังหวะนิ้วของเขาไล้ลากไปตามเรียวขาและเนินสาวราวกับจะกลืนกินเธอทั้งตัว

“พี่... หอมไปทั้งตัวเลยนะครับ”

เสียงกระทบของเนื้อกายกับโต๊ะไม้เก่าครืนคราน เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังสลับกับเสียงหอบหายใจ และเสียงครางปนหัวเราะที่ห้ามไม่อยู่ บรรยากาศเร่าร้อนพอจะทำให้หมูสับในชามกลายเป็นเนื้อแดดเดียวได้เลยทีเดียว

“อื้อ... ต้น... มันไม่ควรเป็นแบบนี้...” เสียงพี่นิดหน่อยกระเส่าแผ่วเบาหวิวเมื่อเขาเคลื่อนไหวลึกเข้าไปอีก แต่เสียงตอบกลับคือแรงกระแทกที่เร่งถี่ขึ้น

“แต่พี่อยากให้เป็นแบบนี้... ใช่ไหมครับ”

เขาตรึงเธอไว้ในอ้อมแขนแน่น และในจังหวะสุดท้ายที่ร่างกายทั้งคู่กระตุกเบา ๆ ความสัมพันธ์ที่เก็บงำไว้ก็ระเบิดออก... พร้อมหยดเหงื่อที่ไหลรินไม่ต่างจากอารมณ์หวามไหว

ครู่หนึ่งหลังจากนั้น... เขาซบใบหน้าลงกับซอกคอเธอ เสียงลมหายใจถี่หนักปะทะกันใต้แสงไฟครัวสีส้มอ่อน และในความเงียบนั้น...

นิดหน่อยก็ได้แต่กลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก หัวใจยังคงเต้นแรงไม่หยุด ก่อนจะพูดออกมาเบา ๆ

“ต้น... เราจะหยุดกันได้ไหม”

เขาเงยหน้าขึ้น สบตาเธอพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

“หยุดไม่ได้หรอกครับ... เพราะผมยังไม่อิ่มเลยสักนิด”