นิยายชุด เริงฤทธิ์ปรารถนา (พ่อมดกับแม่มด)

90.0K · จบแล้ว
รวิญาดา ผการุ้ง นักเขียน
65
บท
4.0K
ยอดวิว
7.0
การให้คะแนน

บทย่อ

นิยายอิโรติก แฟนตาซี สุดแซบ ของ พ่อมดและแม่มดผู้กระหายรสสวาท ร่ายมนตรา เสน่หา เริงปรารถนา ในรสสวาท เร่าร้อน เกินกว่าเวทมนตร์บันดาล ตกอยู่ในบ่วงแห่งพิศวาส ของเหล่าพ่อมด แม่มด พบกับพ่อมด ลูเซียส กับภารกิจ ณ อาณาจักรอัลคาริล ดินแดนที่มีผู้คนหลากหลายเผ่าพันธุ์ ทั้งเอลฟ์ อสูร และผู้วิเศษอยู่รวมกัน ท่ามกลางแรงปรารถนาของสาวงาม และพิศวาสสารพัน ภารกิจครั้งนี้ จะสำเร็จหรือไม่ และ แม่มดเบลล่า ต้องติดตามหาอัญมณีทั้งห้า เพื่อแลกกับพรที่ตัวนางปรารถนา คือคนรัก อัญมณีทั้งห้า อยู่ใน 5ทวีป ของโลกมนุษย์ แม่มดสาวต้องใช้ความสามารถและเวทมนตร์นานา ฟันฝ่าแรงฤทธิ์ปรารถนาแสนเร่าร้อน ของบรรดาผู้คุ้มครองอัญมณี นางจะทำภารกิจสำเร็จหรือไม่ !

นิยายรักโรแมนติกข้ามมิติแฟนตาซี ต่างโลกโรแมนติก

ตอนที่ 1.

ร่างสูงใหญ่ในชุดดำของพ่อมดหนุ่ม นามว่า ลูเซียส ปรากฎกายขึ้น ณ อาณาจักร อัลคาริล ซึ่งเป็นดินแดนที่ยากจะมีผู้ใดเข้ามาถึง ดินแดนแห่งเวทมนตร์ได้ให้พันธสัญญากับอาณาจักรอัลคาริล โดยมอบผลึกแสงจันทร์อันแสนวิเศษให้แก่ผู้นำสูงสุด ผลึกแสงจันทร์จะทำให้พลังเวทย์ของผู้นำสูงสุดแห่งอัลคาริลเพิ่มพูนความเก่งกล้า จนไม่มีผู้ใดมีอำนาจเท่าเทียม เป็นสิ่งมีค่าที่ใคร ๆ ก็อยากจะครอบครอง

ผู้ที่อาศัยในอัลคาริล มีทั้งผู้วิเศษ และพวกอมนุษย์ต่างเผ่าพันธุ์ เช่น พวกเอลฟ์หูแหลม ซึ่งอยู่ดินแดนอัลฟาร่าทางทิศเหนือ ปกครองโดยราชินีเอลฟ์ นามว่า เวโรนิก้า พวกอสูรตัวโตเขี้ยวยาว อาศัยอยู่ดินแดนอัลฟารี่ติดกับชายทะเล ปกครองโดย ราชาอสูร ทารอส ส่วนเหล่าผู้วิเศษ อาศัยอยู่ที่ปราสาทบนภูเขา ในดินแดนอัลฟาเรน

ทุกๆ ร้อยปี จะมีการผลัดกันขึ้นเป็นผู้นำสูงสุดของอาณาจักร หมุนเวียนกันไปจนครบทุกเผ่า ผู้นำคนล่าสุดมาจากพวกผู้วิเศษ นามว่า จอมเวทย์ ซาราส

ทว่า พอครบร้อยปี จอมเวทย์ ซาราส กลับไม่ยอมมอบตำแหน่งให้ใคร เขายึดครองผลึกแสงจันทร์ไว้ ไม่ส่งต่อให้ผู้นำสูงสุดคนใหม่คือ จอมอสูรทารอส และเขาใช้อำนาจของตัวเองจับราชินีเวโรนิก้ากับราชาอสูรมาขังไว้ บังคับให้เหล่าอสูรและพวกเอลฟ์ยอมจำนน รวมสามดินแดนให้กลายเป็นหนึ่งเดียว ผู้คนที่ต่อต้านพากันหนีมารวมตัวที่ดินแดนอัลฟารุส ซึ่งเป็นดินแดนต้องห้าม ที่พวกผู้วิเศษไม่สามารถเข้ามาได้ ดินแดนแห่งนี้ จะทำให้ผู้ที่เข้ามาไม่สามารถใช้พลังเวทย์ได้ มีสภาพไม่ต่างจากมนุษย์ธรรมดาคนหนึ่ง เวลาผ่านมาร่วมสิบปี เรื่องถึงได้ล่วงรู้ถึงราชาพ่อมด

“ลูเซียส เจ้าจงไปช่วยราชาอสูรกับราชินีเอลฟ์ออกมาจากที่คุมขัง และจัดการกับ จอมเวทย์ ซาราส มันบังอาจหลอกลวงข้า ใช้อำนาจจากผลึกแสงจันทร์ที่ข้ามอบให้ทำร้ายผู้คนในอัลคาริล”

“ข้าจะทำตามคำบัญชาของราชาพ่อมด”

พ่อมดลูเซียสรับบัญชา พร้อมกับใช้พลังเวทย์หายตัวมายังอัลคาริลเพื่อทำตามคำสั่งของราชาพ่อมด เขามองไปรอบๆ กาย บรรยากาศของอัลคาริลไม่แตกต่างจากดินแดนแห่งเวทมนตร์ จากที่เขายืนอยู่เป็นภูเขาสูง มองเห็นเมืองแห่งหนึ่งติดชายทะเล มีหมู่บ้านน้อยใหญ่ รวมถึงผู้คนมากมายอาศัยอยู่เต็มพื้นที่ บริเวณนี้เคยอยู่ในการปกครองของพวกอสูรมาก่อน

“ข้าคงต้องปลอมแปลงกายเสียก่อน”

พ่อมดลูเซียสร่ายเวทย์แปลงกายตนเองให้เป็นพวกผู้วิเศษ ซึ่งมีอำนาจปกครองอยู่ในตอนนี้ เสื้อผ้าของผู้วิเศษล้วนเป็นสีขาว ต่างจากพวกพ่อมดที่ใช้สีดำเป็นหลัก พ่อมดหนุ่มร่ายเวทย์แปลงตนแล้วโบกมือเสกกระจกมาส่องดู เขามองดูรูปลักษณ์ใหม่ของตัวเองแล้วส่ายหน้า ผู้วิเศษจะมีผมสีเงิน มีดวงตาสีฟ้า สวมเสื้อผ้าสีขาว ผิวขาวจัด รูปปลอมแปลงนี้ช่างทำให้เขาดูเป็นคนสำอางไม่ใช่พ่อมดผู้น่าเกรงขามอย่างที่ตัวเองเคยเป็น

“หากพ่อมดตนอื่นมาเห็นสภาพของข้าในยามนี้ คงจะหัวเราะขบขันแน่ๆ”

พ่อมดลูเซียสโบกมืออีกครั้ง กระจกก็หายวับไป เขาพาตัวเองลงมาจากภูเขามาปรากฏกายในตรอกเล็กๆ แล้วเดินออกมาจากที่แห่งนั้นเพื่อสำรวจเมือง

ผู้คนในเมืองนี้เป็นอสูรรูปร่างค่อนข้างใหญ่ตามเผ่าพันธุ์ อสูรผู้ชายจะมีเขี้ยวงอกออกมาที่มุมปากทั้งสองข้าง ตัวสูงใหญ่มีสีผิวค่อนข้างคล้ำ ส่วนอสูรผู้หญิงหรือเรียกว่าอสุรีกลับมีรูปร่างเล็กเหมือนมนุษย์ผู้หญิง เขี้ยวก็เล็กกว่า พ่อมดหนุ่มมองดูผู้คนอย่างสนใจ นอกจากพ่อมดแม่มดในดินแดนเวทมนตร์แล้วเขาไม่เคยพบกับเผ่าพันธุ์อื่นมาก่อน ครั้งนี้จึงเป็นการเปิดหูเปิดตา ได้พบกับผู้คนต่างเผ่า เขาได้รับคำสั่งมาให้จัดการกับ จอมเวทย์ ซาราส และให้ความช่วยเหลือ ราชินีเอลฟ์ กับราชาอสูร ดังนั้นจึงต้องสืบหาข้อมูลก่อน แม้จะมีพลังเวทย์มากแต่เขาไม่คิดใช้พลังเวทย์ในการเข้าไปจัดการกับจอมเวทย์ซาราสในทันที เขาต้องการสำรวจอาณาจักรอัลคาริลเสียก่อน เมื่อมีโอกาสได้มาดินแดนอื่นเขาควรใช้มันให้คุ้มค่า

พ่อมดหนุ่มเดินสำรวจเมืองไปตามถนน ผ่านตลาดที่มีของขายมากมายซึ่งล้วนแต่ผลผลิตที่มาจากทะเล ด้วยพวกอสูรเชี่ยวชาญการเดินเรือและการทำประมง เมืองนี้ติดกับชายทะเลมีท่าเรือใหญ่เป็นที่สำคัญ เขาเดินดูจนพอใจ แล้วจึงเดินไปสำรวจบริเวณอื่น จนเวลาบ่ายก็เดินผ่านร้านอาหารจึงแวะเพื่อหาอะไรกิน

“นายท่าน ต้องการอาหารอะไรบ้างครับ ร้านของเรามีเมนูแนะนำหลายอย่าง”

ทันทีที่เขาหย่อนก้นลงนั่งบนเก้าอี้ บริกรของร้านซึ่งเป็นอสูรเขี้ยวยาวตัวโต เดินมาเช็ดโต๊ะพร้อมกับส่งเมนูอาหารให้อย่างนอบน้อม พ่อมดลูเซียสหยิบเมนูที่ทำจากกระดาษเปลือกไม้มาดู เขาอ่านภาษาของพวกอัลคาริลไม่ออก จึงแอบร่ายเวทย์แปลภาษา

“อืม ข้าเอาข้าวผัดกุ้ง กับน้ำสาลู แค่นี้แหละ”

“ครับนายท่าน กรุณารอสักครู่”

บริกรร่างใหญ่เดินหายเข้าไปหลังจากรับคำสั่ง พ่อมดหนุ่มจึงหันไปมองรอบๆ กาย ในร้านมีพวกผู้วิเศษนั่งรับประทานอาหารอยู่หลายโต๊ะ จากเสื้อผ้าที่แตกต่างกันทำให้มองออกว่า มีหน้าที่ต่างกัน ส่วนพวกอสูรล้วนเป็นผู้ทำงานรับใช้ไม่มีใครมานั่งรับประทานอาหารสักโต๊ะ ในตลาดก็มีแต่พวกอสูรพ่อค้า อสุรีแม่ค้า โดยมีกองลาดตระเวนซึ่งเป็นทหารของพวกผู้วิเศษคอยตรวจตราดูแลอยู่ เมืองนี้ตกอยู่ใต้อำนาจของพวกผู้วิเศษทั้งหมด