พรสวาท ตอนที่ 2.

“ขอบคุณมากที่เจ้าช่วยคีออสเอาไว้ ข้าชื่อ คาไลน์เป็นผู้ดูแลวิหารแห่งนี้”

ชายผมสีดำยาวแนะนำตัวบ้าง

“คีออสคือใครครับ” วิทยารู้สึกงง

“คีออส ก็คือคนที่เจ้าช่วยไว้ยังไงล่ะ”

คาไลน์ผายมือไปยังด้านขวามือของตนเอง ซึ่งมีชายหนุ่มผมสีน้ำตาลวัยเดียวกับวิทยายืนอยู่

“ข้าชื่อคีออส ข้าขอบใจเจ้ามากที่ช่วยพาข้ามาส่งที่นี่”

คีออสยิ้มให้วิทยาที่กำลังยืนหน้าเหวอ ก่อนจะเดินไปแตะไหล่ชายหนุ่ม

“ไม่ต้องตกใจ เมื่อครู่ข้าแปลงโฉมเป็นคนแก่ เพื่อตามหาผู้คนที่มีจิตใจเมตตา และเจ้าคือคนคนนั้น”

“ใช่ พวกเรากำลังตามหาผู้ที่มีจิตใจงาม เพื่อมอบพรวิเศษให้เขา ตามหน้าที่ที่ได้รับมา” ชายที่ชื่อคาไลน์เอ่ยขึ้น

วิทยางงเป็นไก่ตาแตก นี่เขาหลงเข้ามาในกลุ่มนักต้มตุ๋นหรือยังไง อุตส่าห์เป็นพลเมืองดีช่วยคนแก่ แต่กลายมาเป็นถูกหลอกพามาที่นี่ ไม่ได้การแล้วเขาต้องหาทางชิ่งหนีก่อนที่พวกมันจะได้ทำอะไรมากกว่านี้

“ผมไม่ต้องการอะไรตอบแทนหรอกครับ ช่วยได้ก็ช่วยกันไป ผมขอตัวกลับก่อนดีกว่าครับ พอดีภรรยาผมรอกินข้าวอยู่ถ้าไปช้าเดี๋ยวเธอจะรอนาน”

เขาถอยหลังเตรียมเผ่น แต่ชายทั้งสามคนไม่ปล่อยให้เขาจากไปง่ายๆ

“เจ้าควรได้รับของตอบแทน นี่คือสิ่งที่จะทำให้เจ้าสมปรารถนาในทุกสิ่ง” คาไลน์ยื่นกล่องสีน้ำตาลให้เขา

“ขอบคุณครับ ผมขอตัวกลับบ้านก่อนครับ”

วิทยารับกล่องมาแล้ว รีบเผ่นออกจากที่นั่น เขาขึ้นมาบนรถได้ก็สตาร์ตเครื่องขับออกมาทันที

“อะไรวะ คนพวกนั้นดูแปลกๆ ตาแก่ กลายเป็นคนหนุ่ม มันเล่นตลกอะไรกัน”

วิทยาถอนหายใจแรงเมื่อออกมาสู่ถนนใหญ่ได้ เขาโยนกล่องที่ได้รับมาข้างๆ เบาะ ไม่ได้สนใจว่ามันคือกล่องอะไร จนรถแล่นมาติดไฟแดงอีกหน

ชายหนุ่มนั่งรอรถเคลื่อนตัวอยู่นาน นึกเบื่อๆ จึงหยิบกล่องมาแกะดู ด้านในเป็นกล่องเล็กๆ สีน้ำตาลมีตราประทับเป็นรูปคนหัวเป็นแพะแบบรูปปั้นในวิหาร ข้างใต้เขียนว่า

“ปากกาแห่งคาไลน์ จะมอบพรวิเศษแด่ผู้ปรารถนาความสุข จงขอและเขียนสิ่งที่ท่านปรารถนา ความสุขจะปรากฎต่อหน้าท่าน”

ชายหนุ่มเปิดกล่องออกดู พบว่าข้างในมีปากกาสีทองกับคู่มือการใช้ วิทยาเปิดคู่มือการใช้ออกอ่านดู ในนั้นมีรายละเอียดการใช้งาน ที่น่าสนใจคือ หัวข้อที่ว่า

“เขียนสิ่งที่ท่านต้องการ สิ่งนั้นจะส่งตรงถึงบ้านท่าน”

ในคู่มือบอกว่า เพียงใช้ปากกาในกล่องเขียนข้อความลงบนกระดาษที่ให้มา แล้วใส่ซองหย่อนลงตู้ไปรษณีย์ สิ่งที่ปรารถนาจะเป็นจริง

แหม...ช่างล้อเล่นได้น่าขันขนาดนี้ อะไรจะขอกันง่ายดายแบบนั้น ตอนท้ายของคู่มือมีข้อความเขียนว่า

“ปากกานี้ใช้งานได้สามครั้ง คิดให้ดีก่อนเขียน เพราะพรวิเศษที่ท่านขอ จะไม่มีวันเปลี่ยนได้อีก”

ชายหนุ่มคันไม้คันมืออยากลองเขียนเล่น หยิบปากกาในกล่องออกมาเขียนสิ่งที่เขาต้องการ เขานั่งคิดอยู่ชั่วครู่ถึงสิ่งที่ตัวเองปรารถนา และพบว่าสิ่งที่เขาต้องการมากที่สุดตอนนี้นั่นคือการเปลี่ยนภรรยาใหม่ ตอนนี้เขาไม่อยากกลับไปเจอเดือนเด่นฟ้าภรรยายักษ์ขมูขีของตัวเองเลย เพราะไปช่วยชายแก่ทำให้เขากลับบ้านช้ากว่าที่กำหนด เดือนคงรอแพ่นกบาลเขาอยู่ ไม่ก็ด่าจนขี้หูไหล ข้อหากลับบ้านผิดเวลา แค่คิดขนก็ลุกชันด้วยความสยอง

วิทยายิ้มเพลียๆ เวลานี้เขาคงต้องยอมรับชะตากรรมที่รออยู่ ลองเขียนอะไรเล่นๆ ดูคงจะช่วยให้หายเครียดได้ไม่มากก็น้อย เขาไม่สนใจว่าสิ่งที่เขียนมันจะเกิดขึ้นจริงหรือไม่ วิทยาจึงเขียนลงไปว่า

“ต้องการเปลี่ยนภรรยาคนปัจจุบันกับผู้หญิงสวย ผิวขาวรูปร่างดีค่อนไปทางอวบนิดๆ เซ็กซี่หน่อยๆ ผมยาวตาโต พูดจาไพเราะอ่อนหวานช่างเอาใจ อย่าง...”

วิทยามองไปรอบๆ สะดุดตากับหญิงสาวในชุดดำบนป้ายโฆษณาบนตึก เธอชื่อริต้าเป็นดารานางแบบสาวชื่อดัง เธอช่างสวยเซ็กซี่แบบที่ต้องการเป๊ะ

เขากรอกลงไปว่า... ถ้าได้หน้าตาและรูปร่างอย่างน้องริต้าก็จะดีมาก

แล้วพับเอกสารใส่ซองที่แนบมาด้วย ที่อยู่ปลายทางคือวิหารศักดิ์สิทธิ์แห่งคาไลน์ วิทยาจัดการหย่อนลงในตู้ไปรษณีย์ข้างทางโดยไม่ได้คิดอะไร

ลองดูเล่นๆ ไม่เห็นเป็นไร วิทยายิ้มให้กับความคิดบ๊องๆของตัวเอง

กว่าจะฝ่ารถติดกลับมาถึงบ้านได้ นาฬิกาข้างฝาก็เปลี่ยนชั่วโมงแล้ว สองทุ่มห้านาที... สายไปตั้งห้านาที นังช้างเดือนดับต้องบ่นเขาจนหูชาแน่ วิทยามือไม้สั่นเมื่อค่อยๆ เปิดลูกบิดประตูเข้าบ้านซึ่งเป็นคอนโดใจกลางเมือง

เงียบ...ไม่ได้ยินเสียงด่า

เอ...นังช้างน้ำของเขาหายไปไหนนะ

วิทยาวางกระเป๋าเอกสารลง เดินเข้าไปในครัวมองหาร่างกลมๆ ที่มักทำอะไรจุกจิกอยู่ในนั้น แต่มันว่างเปล่าเงียบฉี่ราวกับไม่มีใครอยู่ ชายหนุ่มเดินเข้าไปในห้องนอนแต่ก็เหมือนเดิม

เงียบ...ว่างเปล่า ไร้ร่องรอยนังช้างน้ำ

สายตามองเห็นกระดาษแผ่นหนึ่งแปะอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง

“ไปธุระสักสองสามวัน ดูแลบ้านด้วย/ เดือน”

วิทยาถอนหายใจอย่างโล่งอก นังช้างเมียของเขาไปธุระนี่เอง ชายหนุ่มจัดการต้มมาม่ากิน นอนดูข่าวดูละครเลยไปถึงดูบอลถ่ายทอดสดวันพรุ่งนี้เป็นวันหยุดเขาจึงนอนดึกได้ วิทยาลืมภรรยาช้างน้ำของเขาไปเสียสนิท รวมถึงเหตุการณ์ประหลาดวันนี้ไปหมด เขาเผลอนอนหลับเฝ้าจอทีวีจนรุ่งเช้าโดยไม่รู้ว่ากำลังมีสิ่งพิเศษเกิดขึ้นในชีวิตเขา

ตี๊งต่อง...ติ๊งต่อง...

เสียงกริ่งดังปลุกคนที่นอนอยู่ วิทยางัวเงียลุกขึ้นเดินไปเปิดประตู ในความคิดเขาเดาว่าคนที่มากดกริ่งคงเป็นเซลล์ขายอะไรสักอย่าง ซึ่งมักมาช่วงวันหยุดแบบนี้

“สวัสดีค่ะ... คุณคือคุณวิทยา มหาบำรุงใช่ไหมคะ”

สาวน้อยหน้าใส รูปร่างแสนเซ็กซี่ ถามด้วยเสียงหวานๆ ตากลมโตเป็นประกายสดใส

“น้องริต้า...”

วิทยามองหน้าคนที่ยืนอยู่หน้าประตูห้องแล้วตาเบิกกว้าง หายง่วงเป็นปลิดทิ้ง เขารีบรวบรวมสติฉีกยิ้มพยักหน้าให้นางแบบสาวนามว่าริต้า หญิงสาวในฝันของเขา สายตาไม่ละจากหน้าสวยๆ แต่ก็มีบ้างที่เผลอมองรูปร่างอวบอิ่มแสนเซ็กซี่นั้น เทียบกับเมียเขากับสาวน้อยตรงหน้าคือนางฟ้ากับนางยักษ์ขมูขีดีๆ นั่นเอง

“ครับ... ผมชื่อวิทยาครับ ไม่ทราบว่าคุณมีธุระอะไรกับผมหรือครับ” ชายหนุ่มพยายามระงับความตื่นเต้น

“ถ้าอย่างนั้นฉันก็มาถูกบ้านแล้ว”

เจ้าหล่อนยิ้มหวานให้ ก่อนเดินเข้าไปในบ้านหน้าตาเฉย วิทยาได้แต่อ้าปากค้าง ทั้งงงทั้งสงสัย

“เอ่อ...คุณครับ เรายังไม่รู้จักกันเลย ที่สำคัญภรรยาของผมเธอขี้หึงมาก ผมกลัวเธอเข้าใจผิดถ้าเธอมาเห็นคุณเข้า”

สาวน้อยยิ้มกว้างส่งสายตาวาววับให้ ก่อนเดินเข้ามาหาเขา แล้วยื่นมือมาแตะตรงหน้าอกของชายหนุ่ม ทำเอาอีกฝ่ายกลืนน้ำลายฝืดคอ หัวใจเต้นโครมครามแบบที่ไม่เคยเต้นในจังหวะนี้มาแสนนาน สายตาแอบลอบมองผิวขาวๆ อกอวบอิ่ม กับรูปร่างแสนเซ็กซี่ขยี้ใจอย่างหื่นกระหายนิดๆ กายชายโป่งพองซ่อนความปรารถนาแทบไม่มิด เขาห่างหายจากความรู้สึกคึกคักนี้มานานพอๆ กับเวลาที่แต่งงานกับภรรยา

“ไม่ต้องกลัวค่ะ ตอนนี้ภรรยาเก่าของคุณได้หายไปจากชีวิตของคุณเรียบร้อยแล้ว ฉันเป็นภรรยาในฝันที่คุณต้องการยังไงละคะ”

“อะ... อะไรนะครับ” วิทยาอ้าปากเหวอ

หญิงสาวยิ้มหวาน ขยับเข้ามาแนบชิดอีกนิด จนรู้สึกถึงทรวงอวบๆ ที่กำลังเบียดอยู่กับตนแขนของเขา

“คุณเป็นคนเขียนสิ่งนี้ลงไปเอง นั่นคือพรที่คุณได้รับ”

โอ้...พระเจ้าช่วย เป็นความจริงหรือนี่

วิทยาใจเต้นแรง มองสาวน้อยอย่างไม่เชื่อสายตา เจ้าหล่อนตรงตามสเป็กที่เขาระบุทุกอย่าง รูปร่างเซ็กซี่ถูกใจนัก ดูเหมือนหน้าตาจะคล้ายกับน้องริต้าด้วย หรือเธอจะเป็นน้องริต้า

“ฉันชื่อริต้าค่ะ จะมาทำหน้าที่ภรรยาของคุณ”

สาวน้อยแสนสวยอวบอัดน่าฟัดไปทั้งตัว เดินเข้ากอดคอเขาส่งสายตาหวานๆ ให้ เท่านี้วิทยาก็ลืมหาเหตุผลอะไรทั้งสิ้น