บทที่ 3 ตอนที่ 2

“ด่าคนอื่นปาว ๆ ว่าเมียน้อย สำเหนียกดูตัวเองบ้างเถอะ ว่าอยู่ในสภาพไหน เชิญลากกันไปกินในน้ำตามสบาย คนอย่างฉันไม่ลดตัวต่ำลงไปแย่งผู้ชายกับใครหรอก และถ้าฉันเป็นเธอ... ฉันจะไม่เสียศักดิ์ศรีหอบลูกในท้องตรากตรำตามผู้ชายชั่ว ๆ มาถึงงานแต่งนี่หรอก มันไม่คูล! แต่ก็ต้องขอบใจที่เธอคิดต่าง หวงก้าง แล้วก็ดั้นด้นมาในวันนี้ เพราะฉันไม่ได้อยากใช้ผู้ชายร่วมกับผู้หญิงที่ดูก็รู้ว่าเป็นโสเภณี!” หล่อนหายใจหอบ แต่แววตาไม่เหลือความเศร้าแม้แต่น้อย

“ปลาย... ปลายกำลังเข้าใจพี่ผิดนะ คือ...” คชากูลเอามือลูบหน้าที่ประทับตรารองเท้าเจ้าสาวเต็ม ๆ

“เข้าใจผิดอะไรเล่า! มันด่าด้าปาว ๆ พี่ก้องยังจะพูดดีกับมันเหรอ”

“ไม่เข้าใจผิด ไม่เข้าใจถูกใครทั้งนั้น ไม่แต่งแล้วโว้ย! ถ้าปลายยังเชื่อพี่ ยังจะแต่งงานกับพี่ ปลายก็คงต้องเปลี่ยนอาชีพไปไถนาแทนควายแล้วล่ะ หมดเวรหมดกรรมกันวันนี้ก็ดี ถือว่าปลายยังมีบุญอยู่ พวกผีพวกเปรตเลยดึงลงไปร่วมในนรกไม่ได้” ณธิดาร่ายยาวฉอด ๆ จนคนฟังแทบหายใจไม่ทัน หญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างคชากูลกรี๊ดขึ้นเมื่อรู้ตัวว่าถูกด่าเต็ม ๆ แล้วพุ่งเข้าใส่เจ้าสาว

“นางปลาย แก!”

“ด้าพอแล้ว! พี่บอกให้หยุด!” คชากูลทั้งรั้งทั้งดึง เพื่อนเจ้าสาวที่อยู่รอบ ๆ ก็เข้ามาช่วยในสถานการณ์คับขันนั้นด้วย ณธิดาดึงเอาช่อดอกไม้จากมือผู้ก่อกวน แล้วชี้หน้าด้วยช่อดอกไม้นั้น

“ถ้ายังไม่หยุดแล้วลากผัวเธอกลับไป อย่าหาว่าไม่เตือน ท้องก็ตบ! จำไว้ด้วย เอาไปแล้วก็ล่ามไว้ให้ดี ระวังจะออกมาเพ่นพ่านผสมพันธุ์ไม่เลือกเหมือนที่ทำกับเธออีก ไม่ต้องห่วงฉันจะเอาคืน ฉันไม่ได้อดอยากปากแห้งเหมือนอย่างเธอ คนสวย ๆ เพียบพร้อมอย่างฉัน หาผู้ชายใช้เป็นของตัวเองได้ ไม่ต้องสมสู่ร่วมกับใคร ไม่นิยมจำไว้ด้วย!” หล่อนขว้างช่อดอกไม้ใส่หน้าหญิงสาว แล้วถลกกระโปรงเดินเร็วออกไปจากงาน โดยมีเพื่อน ๆ และญาติสนิทวิ่งตามติดด้วยความเป็นห่วง

“ปลาย... ไหวไหม”

“ไหวสิวะ... แค่นี้เอง แต่ขออยู่คนเดียวสักพักนะ” หล่อนยังไม่ยอมหยุดเดิน

“ไม่ได้ เวลาแบบนี้มึงจะอยู่คนเดียวได้ไง”

“ได้สิ... ต่อไปนี้กูต้องอยู่คนเดียวให้ได้ พวกมึงไม่ต้องห่วงหรอก กูดูแลตัวเองได้ โอเคนะ” หล่อนหยุดและหันมาบอกเพื่อน ๆ พลางถอนหายใจลึก แล้วปล่อยออกยาว ๆ

“แล้วมึงจะไปไหน กลับบ้านเหรอ กูไปส่งเอง...” พารี...เพื่อนสาวคนหนึ่งของหล่อนอาสา

“กูจะออกไปขับรถตากลมเล่น... ไหน ๆ ก็เช่ามาแล้ว ไม่ได้ใช้กูเสียดาย” หล่อนบอก ในขณะที่ก้าวเท้าเดินอีกครั้ง เร่งความเร็วมาจนถึงด้านหน้าโรงแรม ซึ่งมีรถสปอร์ตคันหรูที่เช่าไว้ใช้ในงานแต่ง“อันตรายนะมึง... กูเป็นห่วง”

“ถ้ากูอยู่นี่ จะอันตรายกว่า กูสัญญาว่าจะไม่เป็นอะไรเด็ดขาด กูแค่ขอเวลาสงบสติอารมณ์ กูช็อก กู...” หล่อนพยายามอธิบาย ประกอบท่าทาง ซึ่งทั้งหมดมันออกมาจากอินเนอร์ล้วน ๆ

“โอเคปลาย... แต่มึงสัญญากับพวกกูแล้วนะ ว่าจะกลับมาเป็นปลายคนเดิม”

“สัญญาเพื่อน กูจะรักษาสัญญาครั้งนี้ให้แน่วแน่กว่าครั้งไหน ๆ ฝากบอกคุณแม่ด้วยนะ ไม่ต้องเป็นห่วง อ้อม... ดูแลแม่แทนพี่ด้วย แค่ไม่นาน...” เมื่อรับปากกับเพื่อนเป็นดิบดี แล้วจึงหันไปสั่งลูกพี่ลูกน้องที่ยืนน้ำตาคลอหน่วยมองไม่วางตา

ณธิดาเปิดรถ ขึ้นไปนั่งประจำที่นั่งคนขับ แล้วสตาร์ทเครื่องยนต์ขับออกไปโดยไม่ได้หันกลับไปมองหลังอีกเลย