4. คู่รัก

“เรื่องมันยาวน่ะ ไว้ถึงเวลาฉันจะเล่ารายละเอียดให้คุณฟังแต่ตอนนี้ฉันอยากกำชับคุณเรื่องดูแลเดฟ ถ้าคุณบริการดีเป็นที่ประทับใจ ฉันก็จะพลอยได้รับโบนัส แล้วฉันก็จะได้ไปอยู่กับคุณที่เมืองไทยนาน ๆ ไงคะ”

“โอ..นั่นมันวิเศษมากเลย ผมชักตื่นเต้นแล้วสิ เราไม่ได้อยู่ด้วยกันเกือบปีแล้วนะ”

“ปีกว่าต่างหากล่ะ ครั้งสุดท้ายคุณมาหาฉันตอนคริสมาสต์ แต่ก็อยู่ได้แค่สิบกว่าวันเท่านั้นเอง ทำให้ฉันเหงามากเลยนะ”

“ถ้าคุณเหงาก็ออกเดทกับหนุ่มนิวยอร์คก็ได้นะ”

“ฉันชอบหนุ่มเอเชียมากกว่า คุณก็รู้”

เฮเลนบอกเสียงกลั้วหัวเราะ

“จริงด้วย ถ้าผมไม่ใช่เอเชียก็คงไม่ได้เป็นแฟนกับคุณ”

“แน่นอนค่ะ”

“งั้นก็ออกเดทกับหนุ่มจีน เกาหลี หรือหนุ่มไทยที่อยู่นิวยอร์คไปก่อนก็ได้นะ” เขาหยอกเย้าแฟนสาวอย่างอารมณ์ดี

“แน่ใจนะว่าจะไม่หึง เกิดฉันไปชอบคนอื่นจริง ๆ”

“ผมให้อิสระอยู่แล้ว ถ้าคุณคิดว่าผมไม่ดีพอสำหรับคุณ ผมก็พร้อมที่จะยินดีหากคุณพบคนที่ใช่”

คนพูดใจป้ำ แม้จะรู้สึกว่าต้องทำใจก่อนพูดก็ตาม

“ว้าว...ช่างใจกว้างจัง ฉันก็ให้อิสระคุณเช่นกัน ถ้าคุณพบคนที่ใช่มากกว่าฉันน่ะ แต่ยังไงก็ขอให้ฉันได้เป็นฝ่ายพบคนที่ใช่ได้ก่อนคุณแล้วกัน ไม่อย่างนั้นฉันอาจจะทำใจไม่ได้”

“งั้นก็ได้ ผมจะพยายาม”

แล้วทั้งคู่ก็หัวเราะประสานเสียงกันอย่างอารมณ์ดี ถือเป็นการพูดคุยหยอกล้อกันเป็นเรื่องปกติ เพราะทั้งคู่ก็ยังไม่มีทีท่าว่าใครจะเป็นฝ่ายพบคนที่ใช่เสียที จึงยังคงคบหากันในฐานะคนรักอยู่เหมือนเดิม เพียงแต่ความสวีทหวานได้ลดน้อยลงไป จนแทบจะเป็นเพื่อนกันไปเสียมากกว่า

....

เดวิด จิบไวน์พร้อมกับนั่งมองภาพวาดที่เฮเลน เป็นคนช่วยจัดการนำไปใส่กรอบให้เรียบร้อยแล้ว แต่เขายังหามุมที่จะติดภาพในห้องส่วนตัวที่อพาร์ทเม้นท์ไม่ได้ จึงวางเอาไว้บนโต๊ะก่อน

“ผมกำลังจะไปตามหาเรื่องราวชีวิตของคุณที่เมืองไทยในเร็ว ๆ นี้แล้วนะ”

เดวิดบอกกับภาพวาด ราวกับเป็นสิ่งมีชีวิตที่รับรู้ได้

เขารู้สึกตื่นเต้นกับการที่จะได้เดินทางไปยังประเทศที่เกี่ยวข้องกับชีวิตของเขา ถ้าจะพูดให้ถูกมันก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเขาในปัจจุบันนี้เลย เพราะตั้งแต่เกิดมาเขาก็ไม่เคยมีญาติพี่น้องเป็นคนไทยมาก่อน แต่ในความชอบส่วนตัวลึก ๆ ภายในใจเกี่ยวกับผู้หญิง เขาก็ชอบผู้หญิงที่มีหน้าตาออกไปทางเอเชีย โดยที่เขาก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน

เดวิด มีแฟนคนแรกช่วงเรียนไฮสคูล เป็นสาวญี่ปุ่น พอเข้ามหาวิทยาลัยก็ออกเดทกับสาวเกาหลีบ้าง จีนบ้าง แต่ก็คบกันได้ไม่นาน ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่ทำให้เขาประทับใจจนอยากจะสานสัมพันธ์จริงจัง ส่วนใหญ่จึงคบกันแค่ระยะเวลาสั้น ๆ ไม่เกินสองถึงสามเดือน

เดวิด ปล่อยให้ตัวเองว่างเว้นจากสาว ๆ ได้เพียงไม่นานก็ได้พบกับอิซเบลล่า ที่งานวันเกิดของเพื่อน โดยอิซเบลล่า เป็นฝ่ายที่เข้ามาทักทายหว่านเสน่ห์ให้เขาก่อน และเขาเองก็ชอบผู้หญิงเอเชียอยู่แล้ว พอรู้ว่าอิซเบลล่า เป็นสาวไทยก็ยิ่งรู้สึกว่ามีแรงดึงดูดให้สนใจอิซเบลล่ามากขึ้น จนมีการนัดออกเดท แล้วก็คบหากันได้ยาวนานกว่าผู้หญิงคนอื่น ๆ ที่เขาเคยคบมา ซึ่งเขากับอิซเบลล่า สามารถคบหากันในฐานะคนรักเป็นเวลาเกือบจะถึงสองปีแล้ว

เดวิด ได้รับรู้ชีวิตความเป็นมาของอิซเบลล่า ว่าชื่อเดิมของเธอ คือ จีรนันท์ แต่หลังจากที่บิดามารดาชาวไทยของเธอได้หย่าร้างกันแล้ว และคุณแจ่มใส มารดาของอิซเบลล่า ก็แต่งงานใหม่กับไบรอน ชาวอเมริกัน ก็มาใช้ชีวิตอยู่ที่รัฐไมอามี่ โดยได้พาลูกสาวเพียงคนเดียวที่อายุในตอนนั้น 15 ปี มาอยู่ด้วย และได้เปลี่ยนชื่อใหม่จากจีรนันท์ เป็น อิซเบลล่า

อิซเบลล่า เคยพาเดวิดไปรู้จักกับคุณแจ่มใสกับไบรอน ครั้งหนึ่ง และทั้งคู่ก็ชอบเดวิดมาก คุณแจ่มใส ขอให้เขาคบหากับลูกสาวของเธอไปนาน ๆ จนได้แต่งงานกัน ซึ่งเดวิดก็เคยคิดว่าจะหยุดอยู่ที่อิซเบลล่า

แต่บางครั้งเขาก็ไม่แน่ใจว่าจะไปกันรอดหรือไม่ เนื่องจากอิซเบลล่า ค่อนข้างเอาแต่ใจตัวเองและขี้หึงไปหน่อย ซึ่งความขี้หึงของเธอก็เกือบจะทำให้เขาต้องเลิกกับเธอตั้งแต่สองเดือนแรกที่คบกัน โดยเกิดจากการที่เธอไม่พอใจที่เห็นเขากับเฮเลนสนิทสนมกันเกินไป เธอคิดว่าเขากับเฮเลนมีอะไรกัน แต่หลังจากที่รู้ว่าเฮเลนมีหนุ่มไทยเป็นคนรักอยู่แล้ว อิซเบลลา จึงเปลี่ยนไปและสนิทสนมกับเฮเลนในภายหลัง

เดวิดสะดุ้งเล็กน้อย เมื่อมีเสียงออดดังเข้ามา เขารู้ว่าคนที่กดออดอยู่หน้าประตูก็คืออิซเบลล่านั่นเอง คืนนี้อิซเบลล่า จะมาค้างกับเขาที่อพาร์ทเม้นท์ ซึ่งถือเป็นเรื่องปกติที่เธอจะมาค้างกับเขาเกือบทุกสัปดาห์ เพียงแต่ครั้งนี้อิซเบลล่า มาก่อนที่จะถึงวันสุดสัปดาห์ หลังจากทราบว่าอีกไม่กี่วันเขาจะไปเมืองไทย

“คิดถึงจังเลยดาร์ลิ้ง”

อิซเบลล่า จูบปากทักทายด้วยคำหวาน เดวิดจูบตอบพร้อมกับโอบเอวอีกฝ่ายมากอดแน่นเหมือนทุกครั้งที่พบกัน

“ฉันสัมผัสได้ว่าคุณ...ไม่เหมือนเดิม”

อิซเบลล่า บอกกับเขาด้วยน้ำเสียงเง้างอนเมื่อผละจากกันมานั่งที่โซฟาแล้ว ทำให้เดวิด ต้องรีบขยับเข้าไปโอบกอดเธอเอาไว้พร้อมกับพรมจูบเธอให้มีความดูดดื่มมากกว่าเมื่อสักครู่

“เป็นไง เหมือนเดิมหรือยังที่รัก”

เดวิด หยุดความดูดดื่มจากการจูบเอาไว้ กล่าวสัพยอก

“ฉันกำลังจะไว้ใจคุณอยู่แล้วเชียว แต่ตอนนี้เริ่มจะไม่ไว้คุณอีกแล้วล่ะ”

อิซเบลล่า ผละจากอ้อมกอดของเดวิด เมื่อเหลือบไปเห็นสิ่งที่ปะทะสายตาเข้าอย่างจัง