18. หึง

เสียงสัญญานมือถือดังขึ้นเป็นของธีรนันท์ เขามองที่เบอร์หน้าจอก่อนจะรีบกดรับสายทันที

“สวัสดีครับคุณใหม่ มีอะไรให้รับใช้ครับผม”

เสียงทุ้มหวานที่รับสายนั้น ทำให้อิงฟ้าเกิดอาการหูผึ่งใจคอไม่ดีขึ้นมาได้ทันที จึงอดที่จะเงี่ยหูฟังไม่ได้

“สวัสดีค่ะคุณเก่ง คือเจ้านายของใหม่มีแผนจะพาพนักงานไปเที่ยวน่ะค่ะ คุณช่วยส่งโปรแกรมแล้วก็กิจกรรมช่วงสองวันมาให้ใหม่ทางเมลได้ไหมคะ จะเอาไปเสนอเจ้านายค่ะ”

เสียงสดใสของปีใหม่ทำให้ธีรนันท์ดีใจที่จะได้ลูกค้าเพิ่ม “ด้วยความยินดีครับผม แล้วพนักงานมีทั้งหมดกี่คนครับ ได้ครับ.. ผมสบายดีครับ ก็เรื่อย ๆ ครับ ถ้าผมว่างจะแวะไปหา.”

อิงฟ้า ต้องข่มความรู้สึกหึงหวงเอาไว้ เมื่อได้ยินการสนทนาระหว่างธีรนันท์กับผู้หญิงชื่อใหม่ ที่ตอนแรกก็ทำท่าจะคุยเรื่องงาน แต่ตอนหลังฟังก็รู้ว่าเป็นเรื่องส่วนตัวล้วน ๆ

อิงฟ้า เคยเห็นหน้าผู้หญิงคนที่โทรมาครั้งหนึ่งแล้ว โดยชื่อเต็ม ๆ ของเจ้าหล่อนก็คือปีใหม่ เคยมาเที่ยวกับเพื่อน และพักที่รีสอร์ทนี้ เมื่อห้าเดือนก่อน แต่ท่าทางของผู้หญิงคนนั้นดูจะปลื้มพี่เก่งของเธอเหลือเกิน ทั้งแกล้งขอแลกเบอร์โทรไลน์ส่วนตัว แกล้งถามโน่นถามนี่จนน่าหมั่นไส้ แล้วก็ขยันโทรหาธีรนันท์บ่อย ๆ แล้วตอนนี้ก็คงจะหาทางใกล้ชิดสนิทสนมด้วย

อิงฟ้า อุตส่าห์ดีใจว่าธีรนันท์อยู่ห่างไกลจากแฟนฝรั่งอย่างเฮเลนแล้ว แต่ตอนนี้ก็มีผู้หญิงชื่อปีใหม่ โผล่มาเป็นเสี้ยนหนามหัวใจแทน เห็นทีอิงฟ้าจะยอมไม่ได้ ในเมื่อเล่นบทเป็นนางเอกแอบรักพระเอกมานานแล้ว ต่อไปนี้คงจะต้องเล่นบทนางอิจฉาบ้างแล้ว อิงฟ้าคิดไปมาด้วยความสับสนกลุ้มใจระหว่างที่ข่มใจฟังการสนทนาของคนทั้งคู่ด้วยความร้อนรุ่มใจเพราะความหึงหวง

“แล้วผมจะรอรับนะครับ สวัสดีครับ”

อิงฟ้า ได้ยินเสียงทุ้มหวานหว่านเสน่ห์ทางสายแล้ว ก็แทบจะทนไม่ได้ ในเมื่อธีรนันท์กลับมาอยู่เมืองไทยโดยไม่มีเฮเลน ตามมาให้อิงฟ้าต้องช้ำใจแล้ว อิงฟ้าก็ต้องเร่งทำคะแนนหาทางใกล้ชิดเขาให้มากที่สุด และสิ่งที่จะต้องทำควบคู่กันไปก็คือ ปกป้องเขาจากผู้หญิงทุกคน เพื่อไม่ให้ใครมาตัดหน้าแย่งชิงเขาไปจากอิงฟ้าได้ งานนี้อิงฟ้า คงจะยอมให้เฉพาะเฮเลนเท่านั้น

“พูดซะหวานเชียว พี่เก่งจีบคุณใหม่อยู่หรือคะ”

น้ำเสียงนั้นถ้าไม่จับผิดก็คงไม่รู้ว่า อิงฟ้า กำลังงอนปนหึง และคนที่ไม่รู้อย่างธีรนันท์ก็คิดว่าเป็นคำแซวธรรมดา เขาจึงฉีกยิ้มส่งให้คนถาม

“รู้ได้ไงว่าพี่กำลังจีบคุณใหม่อยู่”

ธีรนันท์ ถามเสียงกลั้วหัวเราะด้วยความขบขัน

“พี่เก่ง..จีบยัยนั่น.. เอ๊ย จีบคุณปีใหม่จริง ๆ หรือคะ”

อิงฟ้า แทบจะระงับเสียงที่สั่นพร่านั้นไม่ได้ เผลอทำตาลุกวาวใส่เขา อีกต่างหาก

“ก็จีบอยู่น่ะสิ”

เขาตอบด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม แต่อิงฟ้าหน้าซีด พยายามที่จะส่งยิ้มแหย ๆ แบบปกปิดความรู้สึกสุดฤทธิ์

“ดูทำหน้าเข้าสิ..ไม่ชอบคุณใหม่หรือไง”

ธีรนันท์ถามอย่างอารมณ์ดี

“เปล่าค่ะ..” อิงฟ้าทำเสียงอ่อย ๆ

“ไม่ใช่อะไรหรอก..ที่พี่บอกว่าจีบน่ะหมายถึงจีบเอาไว้เป็นคนหาลูกค้ามาพักที่รีสอร์ทยังไงล่ะ รู้ไหมว่าคุณใหม่จะพาคนมาพักที่นี่ตั้งห้าสิบคนแน่ะ แถมยังอยู่ตั้งสองคืนด้วย เดี๋ยวฟ้า ช่วยส่งเมลโปรแกรมเที่ยวแล้วก็กิจกรรมที่เราจะบริการไปให้คุณใหม่ด้วยนะ”

ธีรนันท์ บอกด้วยสีหน้าดีใจ แต่คนที่ดีใจมากกว่าคือ อิงฟ้า ที่ใจหายใจคว่ำ ที่แท้ก็เรื่องธุรกิจล้วน ๆ ไม่เกี่ยวกับหัวใจ

แต่ถึงอย่างไร อิงฟ้าก็ไม่ประมาท เพราะผู้หญิงที่ชื่อปีใหม่นั่นมีท่าทางเปรี้ยวจี๊ดใจถึงเสียด้วย เกิดแซงหน้าอิงฟ้าไปออดอ้อนบอกรักพี่เก่งก่อนจะทำอย่างไรดี เธอจะต้องเตรียมพร้อมที่จะรับมือกับคู่แข่งนี้ให้ได้

“อุ๊ย..ได้เลยค่ะเจ้านาย”

อิงฟ้า รับปากด้วยความลิงโลด เข้าประจำโต๊ะทำงานด้วยสีหน้าแช่มชื่น ธีรนันท์ส่ายหน้าแบบเอ็นดูแกมขบขัน

...

กัญญาวีร์ขับรถพาเดวิด ชมบรรยากาศยามค่ำของตัวเมืองตามความต้องการของเขา หนึ่งวันเต็ม ๆ ที่ทั้งคู่ได้เที่ยวด้วยกัน ได้พูดคุยกันจนเกิดความสนิทสนมคุ้นเคยกันมากขึ้น กัญญาวีร์แปลกใจตัวเองไม่น้อยที่เธอไว้วางใจในตัวของเดวิดอย่างมาก ยิ่งได้พูดคุยสนทนามากเท่าไร ทั้งคู่ก็เหมือนคุ้นเคยกันมานาน

“นี่ก็ค่ำแล้วเรากลับกันเถอะค่ะ ฉันอยากจะเห็นภาพวาดที่คุณเล่าให้ฟังนั่นเต็มทีแล้วล่ะค่ะ”

กัญญาวีร์ ยังไม่ลืมเรื่องผู้หญิงในอดีตชาติของเขา แต่เดวิดไม่ได้บอกเธอไปว่าภาพนั้นอยู่ในมือถือของเขานี่เอง เพียงแต่เขายังไม่อยากให้เธอได้เห็นในตอนนี้เท่านั้นเอง

“ผมยังไม่อยากกลับตอนนี้นี่ครับ..เราน่าจะทานอาหารมื้อค่ำกันก่อนดีไหมครับ”

“ไปทานที่รีสอร์ทก็ได้นี่คะ”

“แต่วันนี้ผมอยากทานข้างนอกกับคุณ ขอเป็นร้านที่คุณเกรซชอบทานก็ได้ครับ ผมจะได้ฝึกทานอาหารที่คุณชอบด้วย”

เดวิด สบตาสื่อความหมายบอกไป

“ฉันชอบอาหารรสจัด ที่เป็นร้านริมถนนข้างทาง แต่คุณคงทานไม่ได้หรอก”

“ไม่มีปัญหาเลยครับคุณผู้หญิง คุณทานอะไร ที่ไหน ผมก็ทานได้หมด”

กัญญาวีร์ ยิ้มด้วยความพอใจที่เขาไม่มีปัญหาในเรื่องนี้