นายท่านใจร้าย (ปากหนักรักจริง)

บทนำ

ร้อนรุ่มไปทั้งกายา

ดั่งต้องพิษไข้

หญิงสาวนอนสิ้นไร้เรี่ยวแรงอยู่บนเตียงนุ่ม หอบหายใจแรงจนทรวงอกคู่สวยกระเพื่อมไหว ริมฝีปากอิ่มแห้งผากกระหายน้ำราวกับกำลังรอนแรมอยู่กลางทะเลทรายร้อนระอุ นางดิ้นทุรนทุรายจนฟูกนอนยับยู่ ในขณะที่ดวงตากลมโตราวกับดวงดาวกำลังจ้องมองไปยังแผ่นหลังกว้างของ ‘นายท่าน’ ด้วยความไม่เข้าใจ

ตำราสีน้ำตาลเก่าเขรอะราวกับจะขาดวิ่นหลายสิบเล่มวางซ้อนอยู่บนโต๊ะ ‘นายท่าน’ กวาดตาไปยังตัวอักษรบนกระดาษเปื่อยยุ่ยเหล่านั้นวันละหลายชั่วยามแทบไม่ยอมขยับเขยื้อนกายทำสิ่งอื่นใด

ในขณะที่นางรู้สึกราวกับว่ากำลังจะ ‘ตาย’ ลมหายใจของนางขาดห้วงและร้อนผ่าว เรือนร่างปวดแปลบดั่งว่าจะปริแตกออกเป็นเสี่ยงๆ

นายท่านกำลังจะปล่อยให้ข้าตายหรือ...

หากเป็นเช่นนั้นแล้วนายท่านจะช่วยชีวิตข้าไว้ทำไมกันเล่า ทำไม...

เปลือกตาของนางหนักอึ้ง หัวใจปวดร้าวด้วยความรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจที่ถูกทับถมราวกับภูเขาสูงชัน

กว่าเจ็ดราตรีแล้วที่เขาพานางมาที่นี่ ‘จวนสกุลกวง’ แต่เขาแทบไม่พูดคุย ไม่มีปฏิสัมพันธ์ใดๆ ไม่แม้แต่จะใช้สอยนางในฐานะ ‘สาวใช้’ หรือว่าเขารังเกียจนาง เพียงเพราะนางไม่ใช่มนุษย์งั้นหรือ

ใช่แล้ว...

นางเป็น ‘ภูต’ เป็นสิ่งมีชีวิตตัวจ้อยในป่าคุนเหม่ย ครอบครัวของนางถูกมนุษย์ใจร้ายจับไปฆ่าทำยาอายุวัฒนะ มีเพียงนางที่รอดชีวิต จนได้พบกับ ‘กวงหนิงเหอ’ หมอยาที่เข้าป่าไปหาสมุนไพรต้องห้าม

เขาช่วยชีวิตนางเอาไว้ นางจึงขอตามติดปรนนิบัติรับใช้ทดแทนคุณ หวังว่าการเป็นภูตของนางจะมีประโยชน์ต่อเขา เพราะนางมีประสาทสัมผัสที่ดีเลิศ จมูกของนางสามารถจำแนกสมุนไพรและยาพิษได้อย่างฉกาจฉกรรจ์

นางหวังว่าตนเองจะมีประโยชน์...

ทว่าทันทีที่นางออกจากป่า ‘ภูติ’ ที่ควรจะตัวเล็กเท่าฝ่ามือกลับขยายร่างใหญ่เทียบเท่ามนุษย์พร้อมๆ กับความสามารถในการจำแนกสมุนไพรที่ขาดหายไป

กลางวันมีร่างกายดั่งภูตจิ๋ว

กลางคืนมีร่างกายดั่งมนุษย์สาว

เชาหลินกลายเป็นภาระ กลายเป็นตัวถ่วง กลายเป็นสิ่งของที่ไม่มีค่าสำหรับนายท่านเสียแล้ว

นางหอบหายใจแรงจนร่างบอบบางผวาเฮือกราวกับปลาที่เกลือกกลิ้งอยู่บนบก ลมหายใจค่อยๆ ปลิดปลิวไปช้าๆ ดวงตาพร่าเรือนมองเห็นว่าเจ้าของแผ่นหลังกว้างกำลังขยับก้าวมาหานาง

“ละ...ลาก่อนเจ้าค่ะ”

ภูตสาวรวบรวมพลังเฮือกสุดท้าย เปล่งเสียงแหบแห้งร่ำลา ก่อนที่ดวงตาหนักอึ้งจะเบิกโพลงอย่างสุดขีดด้วยความตกใจ

“อื้อ...”

เชาหลินส่งเสียงอู้อี้ได้เพียงเท่านั้นเมื่อรับรู้ได้ว่าเรียวปากอุ่นของนายท่านทาบทับลงมาบนริมฝีปากแห้งผากของนาง เขาบดจูบรุนแรงราวกับจะขยี้เรียวปากให้แหลกเละ ก่อนจะจ้วงจูบดันกลีบปากให้เผยอออกแล้วสอดปลายลิ้นร้อนเข้ามาในโพรงปากของหญิงสาวโดยไม่ทันตั้งตัว

“อะ...อื้อ!”

หัวใจที่เต้นแผ่วราวกับจะหยุดเต้นทุกชั่วขณะกลับกระโจนแรง ตึก! ตึก! ตึก! ราวกับทะลุออกจากอกซ้าย ร่างกายที่เย็นเฉียบอุ่นร้อนซ่านไปทั้งสรรพางค์กายดั่งว่าเลือดทุกหยาดหยดแล่นปราดไปตามนวลเนื้อจนผ่าวร้อน

หัวใจเจ้ากรรมเต้นแรงราวกับพลิกตีลังกาหลายตลบ เมื่อร่างหนาหนักของนายท่านทาบทับลงมาบนเรือนร่างบอบบางของนาง

นะ...นี่มันอะไรกัน!

ริมฝีปากของนางถูกปล่อยให้เป็นอิสระได้ไม่ถึงเสี้ยวอึดใจ กวงหนิงเหอก็นำอะไรบางอย่างยัดเข้ามาในปาก

ขม!

นางขย้อนเกือบจะอาเจียนเจ้าก้อนกลมแสนขมออกมา แต่ริมฝีปากร้อนของเจ้าชีวิตกลับปิดทับลงมาจนนางต้องกลืนยาขมลงไปในลำคออย่างเสียไม่ได้

“อื้อ...”

ก้อนยานั่นร้อนวูบไหลผ่านลำคอลงไปจนนางสัมผัสได้ ความไม่เข้าใจ ความกังวล ความสับสนผสานปนเปจนหัวสมองหมุนคว้าง แล้วโดยที่นางยังไม่ทันได้คำตอบ ร่างหนาหนักของกวงหนิงเหอก็เบียดชิดกดทับลงมาอีกครั้ง ยังผลให้หัวใจของนางเต้นรัวกระเส่าด้วยความตกใจ

เขาเอาอะไรให้นางกิน!

“นะ...นายท่าน”

ส่งเสียงอู้อี้เอ่ยเรียกพลางหอบหายใจแรงจนทรวงอกอวบอิ่มเบียดชิดแผงอกแกร่ง นายท่านโน้มใบหน้าหล่อเหลาลงมายังซอกคอขาวนวล ซุกไซ้ด้วยปลายจมูกโด่งแล้วจูบซับด้วยริมฝีปากร้อนจนขนอ่อนบริเวณนั้นลุกชัน

เหมือนศีรษะจะระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆ

ปวด!

ภูตสาวนิ่วหน้าเมื่อความเจ็บปวดแล่นปราดกลับมาอีกครา กระนั้นคนตัวโตที่กำลังตักตวงความสุขจากเรือนร่างงดงามของนางหาได้ใส่ใจอาการเจ็บปวดของนางไม่ เขายังคงซุกไซ้พรมจูบไล่ต่ำลงไป ต่ำลงไป ต่ำลงไป ฉีกทึ้งเสื้อผ้าเนื้อบางเบาออกจนขาดวิ่นด้วยแรงราคะที่กำลังพลุ่งพล่าน

แคว้ก!

“อื้อ นะ...นายท่าน จะ....จะทำอะไรเจ้าคะ”

เชาหลินพยายามร้องห้าม เวลานี้นางทั้งปวดศีรษะทั้งเสียวแปลบไปทั่วร่างเมื่อเขาคว้าหมับจับเข้าที่ทรวงอกกลมกลึงก่อนจะเริ่มฟอนเฟ้นหนักเบาจนเจ้าก้อนกลมขาวแดงก่ำจากแรงขยำ ลมหายใจของหญิงสาวขาดห้วงสะท้านกระสันจนใบหน้าแดงระเรื่อ

คะ...ความรู้สึกนี้มันคืออะไรกัน

ความเสียวที่หน่วงหนักที่กลางแกนกายนี่คืออะไร นางรู้สึกราวกับว่ากำลังมีน้ำใสๆ ไหลออกจากรูแคบชื้นของนาง ทำไมจึงมีน้ำแบบนั้นไหลออกมา

อาการปวดศีรษะเป็นๆ หายๆ พอจะทุเลาลง นางขมวดคิ้วมุ่นครุ่นคิดด้วยไม่เข้าใจสภาพร่างกายของตนเองที่เปลี่ยนไป

จ๊วบ

คนตัวโตอ้าปากครอบครองทรวงอกคู่งาม ดูดดุน แล้วใช้ปลายลิ้นละเลงเลียยอดถันที่กำลังชี้ชัน เรียวปากร้อนกลืนกินเต้านมหวานราวกับกำลังหิวกระหาย

“อื้อ อะ...อื้อ นะ...นายท่าน นะ...นี่มันอะไรกันเจ้าคะ อะ...อื้อ อื้อ”

เชาหลินเผลอบิดกายเร่าซ่านสะท้าน แอ่นทรวงอกเบียดเข้าหาเรียวปากร้อนของนายท่านอย่างไม่เผลอไผล อยากให้เขาดูดนมแรงๆ บีบนมแรงๆ ยิ่งอยากก็ยิ่งรับรู้ได้ว่ารูแคบของนางกำลังปลดปล่อยน้ำออกมามากมายจนเปียกชุ่มเป้ากางเกงสีขาวตัวใน