ตอนที่ 2 กระต่ายขาวดำ

หนุ่มบาร์เทนเดอร์ชุดขาวและดำต่างก็ส่งรอยยิ้มลึกลับมาให้เมื่อเห็นว่าเขาไม่ยอมเอื้อมมือไปหยิบหน้ากากที่เตรียมเอาไว้สักที ทั้งยังหันหน้าไปพยักหน้าให้กันเองอย่างมีความนัย จนปิแอร์อดหรี่ตามองคนทั้งคู่ด้วยความสงสัยไม่ได้ แล้วเหมือนกับความสงสัยที่เขามีส่งไปถึงอย่างไรอย่างนั้น ชายชุดขาวจึงหันมาโค้งตัวให้เล็กน้อยพลางกล่าวด้วยน้ำเสียงนอบน้อม

“เชิญคุณชายปิแอร์เลือกนามสมมุติมาได้เลยครับ ไว้สำหรับให้คนข้างในเรียกขานคุณ แน่นอนว่ารวมถึงพวกผมสองคนด้วย”

ปิแอร์ไม่ได้คิดมากเรื่องชื่อปลอม ความจริงเขาอยากจะบอกชื่อจริงของตัวเองไปด้วยซ้ำ แต่ปากกลับเอ่ยในสิ่งที่ตรงข้ามกับความคิด

“เรียกฉันว่าหินก็ได้ ส่วนพวกนาย...” ปิแอร์ถามไปแบบไม่คาดหวังว่าคนทั้งคู่จะตอบกลับมาหรือเปล่า ทว่าเขาก็ต้องแปลกใจกับชื่อของบาร์เทนเดอร์หนุ่มทั้งสองจนต้องเลิกคิ้วขึ้นน้อย ๆ

“ชายที่ใส่สูทดำชื่อกระต่ายดำ ส่วนผมที่ใส่สูทขาวชื่อว่ากระต่ายขาวครับ” ในขณะที่แนะนำตัว กระต่ายขาวก็ผายมือไปทางกระต่ายดำก่อนจะมาหยุดที่ตัวเอง แล้วทั้งคู่ก็พากันโค้งตัวเคารพ

ปิแอร์พยักหน้ารับเบา ๆ ก่อนจะถามในสิ่งที่สงสัย

“เวลามีคนมาถาม ฉันก็ควรจะบอกชื่อนี้กับคนพวกนั้นใช่ไหม”

“ใช่ครับ เพราะพวกผมสองคนพิมพ์ชื่อของท่านลงในระบบเรียบร้อยแล้ว ทันทีที่คุณผู้ชายย่างกรายเข้าไปในสถานที่แห่งนั้น ชื่อปลอมของคุณจะปรากฏบนบอร์ดให้คนข้างในสนใจคนมาใหม่อย่างคุณ จริงสิ ผมเกือบลืมให้คุณหินกรอกใบนี้ไปเลย” กระต่ายดำที่ตอบคำถามเพื่อคลายความสงสัยของปิแอร์ด้วยความสงบนิ่งได้แค่ชั่วครู่ก็มีสีหน้าชะงักเมื่อนึกถึงเรื่องสำคัญขึ้นมาได้ จนปิแอร์ต้องเลิกคิ้วขึ้นสูงเป็นเชิงถาม

ปิแอร์ก้มมองแผ่นกระดาษที่ถูกกระต่ายขาวหยิบขึ้นมาวางตรงหน้าของเขา สิ่งที่ปะทะสายตาเขาตอนที่ก้มไปอ่านในครั้งแรกนั่นก็คือเพศสภาพ ตามด้วยบทบาท อายุ น้ำหนัก ส่วนสูง ขนาดความเป็นชาย ซึ่งปิแอร์เองก็แปลกใจแต่เลือกที่จะไม่ถามอะไรเลยต่อ เพราะบาร์แห่งนี้ไม่มีอะไรที่เรียกว่าปกติอยู่แล้ว

เขารีบก้มหน้าลงไปเขียนช่องที่เป็นเพศสภาพว่าผู้ชาย จากนั้นก็ตามด้วยบทบาทระหว่าง DOM กับ SUB แน่นอนเขาเลือกบทบาทของ SUB ก่อนจะเขียนอายุ น้ำหนัก ส่วนสูง แล้วตบท้ายด้วยขนาดห้าสิบหก หากให้ใส่ความยาวกับความอวบอ้วนต่อท้ายด้วย ปิแอร์ต้องเขียนตัวโต ๆ ด้วยความภาคภูมิใจแน่นอน

แต่น่าเสียดาย...ช่องเขียนที่มีช่างสั้นนัก มีให้กรอกแค่ขนาดอย่างเดียว เขาจึงจำใจต้องส่งกระดาษกลับคืนไปอย่างไม่เต็มใจสักเท่าไหร่

กระต่ายขาวรับใบสอบถามกลับไป ดวงตาของเขาก็อ่านสิ่งที่ปิแอร์เขียนด้วยใบหน้าเรียบเฉย

“ขอบคุณครับคุณหิน ที่ยอมเสียสละเวลาน้อย ๆ ของท่านมากรอกใบสอบถามนี้ ส่วนบัตรที่อยู่ในมือของผม ผมจะอธิบายคุณสมบัติของมันให้คุณฟังตอนเข้าไปถึงนะครับ” กระต่ายดำพูดขึ้นแล้วใช้นิ้วคีบบัตรสีทองที่ออกแบบอย่างเรียบง่ายจากข้างในเสื้อสูทออกมา

“ไปสิ ฉันก็ชักจะอยากเห็นแล้วว่าข้างในจะน่าตื่นตาตื่นใจแค่ไหน” ปิแอร์พยักหน้ารับน้อย ๆ เพราะตอนที่เพื่อนของเขาเอาการ์ดเชิญสีดำมาให้ มันบอกกับเขาว่า ‘ได้มายากมากทีเดียว แถมข้างในบาร์เหล้ากึ่งร้านนั่งชิลแบบนี้ มันก็โคตรเป็นความลับ แขกข้างในงานก็มีแต่คนมีหน้ามีตาในสังคมไม่แพ้กัน ต่อให้มีเงินมากมายแค่ไหนก็ไม่สามารถเอาการ์ดเชิญมาได้อย่างง่ายๆ’

“ถ้าคุณหินพร้อมแล้ว ตามผมกับกระต่ายดำมาได้เลยครับ” กระต่ายขาวว่าแล้วก็เดินออกมาจากหลังบาร์ก่อนจะนำเข้าไปทางโถงทางเดินที่ข้างหน้า

หากเดินต่อไปอีกจะเห็นผับแสงสีที่มีเงาผู้คนเลือนราง แต่ก่อนจะถึงสถานที่นั้นกระต่ายขาวกับกระต่ายดำกลับหยุดอยู่หน้าประตูบานหนึ่งที่ไม่มีอะไรโดดเด่นมากพอให้เป็นที่น่าสนใจ

นั่นทำให้ปิแอร์ต้องเลิกคิ้วข้างหนึ่งขึ้นสูงในตอนจ้องตากับคนทั้งสองที่หันกลับมามองเขา

กระต่ายขาวเป็นฝ่ายส่งยิ้มมาให้ก่อนคนแรกก่อนจะเอ่ย

“คุณจะได้พบเจอโลกใบใหม่ที่คุณชื่นชอบ”

กระต่ายดำส่งเสียงหัวเราะคิกคักราวกับสนุกสนานไม่น้อยที่ได้รับสายตาสงสัยจากเขา

“คุณผู้ชายจะไม่มีวันลืมความสนุกสนานของค่ำคืนนี้จนตกเป็นทาสของ DOM ที่เข้ากันได้กับคุณแน่นอนครับ” กระต่ายดำพูดจบก็ยื่นมือไปเปิดประตูบานนั้นให้กับเขา

ในขณะที่ประตูค่อย ๆ เปิดออกกว้างปิแอร์ก็เห็นทางเดินลงไปคล้ายกับบันไดใต้ดิน แถมแสงสว่างที่ส่องออกมาก็ค่อนข้างสลัว เห็นเงาแค่เลือนรางเท่านั้น ทางเดินคับแคบไม่น้อยจนชวนให้คนที่พบเห็นอึดอัดมากทีเดียว

ทว่านอกจากปิแอร์จะไม่เกิดความรู้สึกเหล่านั้นแล้ว นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนของเขากลับเปล่งประกายด้วยความตื่นเต้น เลือดลมในกายก็เดือดพล่านจนทั้งร่างร้อนรุ่มไปหมด ซึ่งมันทำให้เขาต้องใช้ความพยายามเป็นอย่างมากเพื่อสะกดลมหายใจกระเส่าของตัวเองให้เป็นปกติ แล้วทำสีหน้าเรียบนิ่งอย่างเคย

“คุณหินไม่ต้องกังวลหรือตื่นเต้นเกินไปนะครับ ข้างล่างนี้หากให้พูดว่าเป็นสรวงสวรรค์ก็คงไม่เกินจริง” กระต่ายขาวที่เห็นว่าเขาเงียบไปเลยคิดว่าเขาเกิดอาการหวาดกลัวจึงรีบปลอบประโลมด้วยเสียงนุ่มนวล อีกทั้งยังเดินนำเข้าไปก่อน

ส่วนกระต่ายดำที่ยังคงส่งเสียงหัวเราะชอบใจก็เอ่ยขึ้น

“ขออนุญาตนะครับคุณผู้ชาย” เขาใช้ฝ่ามือดันปีกแผ่นหลังกว้างของปิแอร์ให้เดินตามกระต่ายขาวไปติด ๆ

แน่นอนว่าปิแอร์ไม่ได้ถือสาเรื่องมารยาท หรือเป็นพวกโรครักความสะอาดขั้นรุนแรงอย่างที่คุณชายผู้สูงศักดิ์จอมปลอมทั้งหลายมักเป็น

เท้าทั้งสองข้างของปิแอร์ก็เดินลงบันไดตามกระต่ายขาวไปอย่างไม่เร่งรีบ และเดินด้วยจังหวะที่มั่นคง ไม่มีความตื่นเต้นให้เห็นแม้แต่นิด ทว่ากระต่ายทั้งสองก็ยังคิดว่าเขากลัวอยู่

“ว่าแต่คุณชายออกกำลังท่าไหนเหรอครับ ถึงได้มีปีกหลังชัดเจนแบบนี้” กระต่ายดำทำลายความเงียบ พยายามชักชวนให้เขาเลิกคิดฟุ้งซ่าน

“ออกแบบปกติเลย แค่ขยันยกโหนหน่อยก็ได้มันมาง่าย ๆ แล้ว” ปิแอร์ยักไหล่พลางตอบอย่างไม่ใส่ใจเท่าไหร่นัก

สิ้นเสียงของเขาได้ไม่ทันไร กระต่ายขาวก็เบี่ยงตัวหลบเล็กน้อย ซึ่งสิ่งแรกที่ปะทะเข้าสายตาของปิแอร์คือโต๊ะตัวใหญ่รูปวงกลมกลางห้อง ทำให้จิตใต้สำนึกของเขาคิดขึ้นมาทันทีเลยว่านี่คือห้องประชุมงั้นเหรอ

ล้อกันเล่นหรือเปล่า

แต่ความสงสัยของเขาก็ต้องหายไปอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นกลุ่มคนมากมายที่นั่งตามโซนต่าง ๆ ในชุดที่ดูหลากหลายเหมือนไม่ได้มางานเดียวกัน บ้างก็เป็นชุดราตรี บ้างก็ชุดทหาร บ้างก็ชุดสูทธรรมดา ทว่าสิ่งที่ทำให้เขาต้องมองตาค้างมากกว่าคือคนบางกลุ่มไม่ได้สวมใส่อะไรเลยที่กำลังนั่งคุกเข่าอยู่ข้างกายคนใส่ชุดหลากหลายพวกนั้น

ปิแอร์ไล่สายตามองอย่างละเอียด ไม่ว่าจะเป็นทั้งผู้ชายหรือผู้หญิง คนที่นั่งอยู่กับพื้นไม่ได้ใส่อะไรเลยชิ้น แถมบางคนยังมีตะกร้อครอบปากอีกด้วย

ก่อนภาพเหล่านี้ที่ทำให้เขาตาค้างจะถูกมือใครบางคนที่สวมถุงมือสีขาวปิดดวงตาที่เบิกกว้างของเขาเอาไว้ จากนั้นจึงตามด้วยเสียงทุ้มนุ่มเอ่ยขึ้นอย่างเรียบนิ่ง

“ถึงคุณหินจะเป็นทาสเหมือนกัน แต่การมองทาสคนอื่นตาเขม็งแบบนั้นไม่ดีเลยนะครับ แถมยังอาจทำให้คุณโดนร้องเรียนให้ออกจากบาร์ได้”

ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าใครเป็นคนพูด ถ้าไม่ใช่กระต่ายขาว

“ผมไม่อยากให้ทาสที่เป็นถึงประธาน แถมยังรูปหล่อแบบนี้ไล่ออกแต่วันแรก ฉะนั้นช่วยจำกฎอีกข้อนี้ให้ขึ้นใจด้วยนะครับ”

“อืม” ปิแอร์เพิ่งรู้ว่ามีกฎแปลกประหลาดข้อนี้เพิ่มมาอีกข้อ แต่เขาก็ไม่ได้แปลกใจหรือต่อต้านเลยขานรับไป เพราะสิ่งที่ควรแปลกใจคือภาพที่เห็นเมื่อกี้ต่างหาก

“งั้นผมจะพาคุณเดินไปถึงส่วนที่ต้องใช้บัตรสีทองที่ให้ไปก่อนหน้านี้นะครับ แล้วพวกเราค่อยแยกกันให้คุณตามหาเจ้านาย หวังว่าคุณจะเจอคนที่ชอบและก็เข้ากันได้ดีนะครับ” กระต่ายขาวพูดพร้อมกับขยับมือที่ปิดตาออก