นางโลมกระชากรัก

หลายปีแล้วที่ คิมหันต์ หนุ่มใหญ่วัยสามสิบปลายๆมาเป็นลูกค้าพิเศษของ ‘โคล่าผับ’ ผับที่มีแต่พวกดารา เศรษฐี และนักธุกิจใหญ่โตทั้งหลายชอบมาสังสรรค์กัน เพราะที่นี่ขึ้นชื่อเรื่อง ‘การบริการดีเยี่ยม’

เด็กนั่งดริ๊งก์หากเป็นหญิงก็สวยหุ่นดีทุกคน หากเป็นชายก็หล่อเหลารูปร่างน่ากินแทบจะทุกคน เจ้าของผับเป็นสาวประเภทสองที่สังคมยอมรับและชื่นชม ชื่อว่า เจ๊หลิง

เจ๊หลิงสนิทสนมกับคิมหันต์เป็นพิเศษ เพราะเขาเป็นลูกค้าประจำที่มาใช้บริการโคล่าผับตั้งแต่วันแรกที่เปิดผับมาจนถึงวันนี้ แล้วเขาทั้งหล่อทั้งรวย แถมยังโสดอีกต่างหาก มหาเศรษฐีหนุ่มเป็นที่หมายปองของสาวๆในร้านแทบจะทุกคน

อินทิราในคราบของเด็กหนุ่มที่เด็กที่สุดในจำนวนลูกจ้างของโคล่าผับ จะมาบริการเครื่องดื่มให้คิมหันต์เป็นประจำ เธอรู้ว่าเขาชอบเครื่องดื่มชนิดไหน ชงแบบไหน กับแกล้มอะไรบ้าง และเขาก็เรียกใช้เพียงแค่ ‘นายหนึ่ง’ เท่านั้น นานๆชายหนุ่มถึงจะเรียกสาวสวยมานั่งดริ๊งก์เป็นเพื่อนสักที ทว่าคืนนี้เขามาแปลก

“หนึ่ง คืนนี้นายมานั่งดริ๊งก็เป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ”

“จะดีหรือฮะ”

“ทำไมล่ะ”

“ผมกลัวเจ๊จะดุเอา” ต่อหน้าลูกค้าเธอจะเรียกแม่บุญธรรมว่าเจ๊ เพื่อเป็นอันเข้าใจกันว่าเธอพูดถึงใคร

“นายคิดว่าเจ๊หลิงจะกล้าขัดใจฉันเหรอ เอาเป็นว่าคืนนี้ฉันจองตัวนายทั้งคืนนะ”

“ทั้งคืน!” อินทิราทวนคำชายหนุ่มดวงตากลมโตเบิกกว้าง

“นั่งดื่มกับฉันที่โต๊ะนี่ทั้งคืน” คิมหันต์ขยายความ พลางมองใบหน้าหนุ่มน้อยอย่างขบขัน ออกจะชอบใจที่เห็นเด็กหนุ่มหน้าแดงเรื่อขึ้นมา

“คือผมดื่มไม่ค่อยเก่งครับ เกรงว่าจะ....”

ยังไม่ทันพูดให้จบประโยค ชายหนุ่มก็ยกมือห้าม

“ไปเปลี่ยนชุด แล้วก็มานั่งกับฉัน อย่าให้รอนาน” เขาสั่ง

“ดะ...ได้ฮะ”

ตอบรับจบคำ อินทิราก็รีบเดินเลี่ยงออกมารายงานเจ๊หลิงทันที เจ๊แกใจดีไม่ว่าอะไร แถมยังบอกให้อินทิรารีบเปลี่ยนชุดแล้วไปบริการเขาให้ดีอีกต่างหาก

ประมาณสิบนาทีต่อมา อินทิราก็สวมโค้ทตัวยาว กางกางยีนและหมวกหนังสีดำพับปิดครึ่งใบหูมานั่งตรงข้ามกับมหาเศรษฐีหนุ่มคนพิเศษ

“นายแต่งตัวแบบนี้ค่อยดูดีหน่อย ดื่มเป็นอยู่ใช่ไหม ค่อยๆจิบไปนะกะว่าให้ดื่มเป็นเพื่อนฉันให้ถึงเที่ยงคืนก็พอ”

“ฮะ”

อินทิราไม่กล้าสบตาหนุ่มใหญ่นัก เขาดูหล่อเหลาชวนมองก็จริง ทว่าเขากลับดูน่าเกรงขามจนเธอต้องนั่งตัวเกร็ง

“ทำตัวตามสบายนะ”

“ฮะ”

“นายดูไม่แมนเท่าไหร่เลยนะ ว่าแต่ตอนนี้นายอายุเท่าไหร่แล้ว”

“ยี่สิบฮะ”

“นายดูเหมือนเด็กอายุสิบห้าสิบหกมากกว่านะ”

อินทิรายิ้มบางๆพลางยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นจิบ รู้สึกขัดเขินมากเอาการเมื่อรู้ตัวว่ากำลังถูกคนตรงหน้ามองมาอย่างสำรวจ ยิ่งเขามองนิ่งๆ ไม่พูดไม่จาเธอยิ่งรู้สึกอึดอัด

“บอกให้ทำตัวตามสบายไง นั่งเกร็งแบบนี้เมื่อยแย่”

อินทิราแอบลอบถอนหายใจยาวออกมาเบาๆ เพื่อผ่อนคลายตนเอง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตากับชายหนุ่ม ดวงตาคมกริบนั่นทำให้หัวใจของเธอหวั่นไหวมานานหลายปีแล้ว แต่เธอต้องพยายามเก็บซ่อนความรู้สึกทุกครั้งตลอดเวลาที่บริการเขา

‘เขาคือผู้ชายอันตราย’ เจ๊หลิงเคยบอกแบบนี้

ตลอดระยะเวลาหลายปีที่ผ่านมา คิมหันต์ ไม่เคยควงผู้หญิงคนไหนเข้ามาในร้านเลย แต่เจ๊หลิงเคยบอกว่า ชายหนุ่มมีคู่หมั้นคู่หมายแล้ว และเขาก็มีผู้หญิงดีๆมากมายห้อมล้อมรอบกาย แต่หนุมโสดอย่างคิมหันต์ก็ไม่เคยควงใครออกงาน เขาทำตัวโสดอยู่ตลอดเวลา

“นายมีผู้หญิงในสเปคไหม” อยู่ๆชายหนุ่มก็ถามขึ้นมา

“ไม่มีฮะ”

“อะไรวะ โตเป็นหนุ่มขนาดนี้แล้วยังไม่คิดเรื่องผู้หญิงอีกเหรอ หรือว่านายชอบไม้ป่าเดียวกัน”

“ปละ...เปล่านะฮะ”

อินทิราสั่นหัวดิก รีบปฏิเสธทันควันเริ่มร้อนๆหนาวๆ กลัวว่าจะถูกซักไซร้ไล่เลี่ยงจนเธอหลุดมาดของผู้ชายออกมา

“เอ่อ คือ”

“อ้ำอึ้งอยู่นั่นแหละ น่ารำคาญจริง ว่าแต่นายลองเดาซิ ว่าผู้หญิงในสเปคของฉันเป็นแบบไหน”

“หนึ่งไม่รู้หรอกฮะ”

“ก็ให้เดาไง”

“เอ่อ คือ...”

“เอ่อ คืออีกแล้ว นายจะติดอ่างไปถึงไหน ฉันเริ่มรำคาญมากขึ้นแล้วนะ” น้ำเสียงของคิมหันต์เริ่มจะไม่สบอารมณ์มากขึ้น จนเจ้าของผับสังเกตเห็น

“คุณคิมหันต์หันคะ นายหนึ่งทำอะไรให้คุณคิมหันต์ไม่พอใจหรือเปล่าคะ เปลี่ยนคนนั่งดริ๊งก์ดีไหมคะ”

“ตอนนี้ผมไม่มีอารมณ์จะดื่มตรงนี้แล้ว”

อินทิราก้มหน้างุด สงสัยงานนี้โดนเจ๊หลิงดุแน่ๆ

“ให้เจ๊นั่งดริ๊งเป็นเพื่อนไหมคะ นั่งตรงไหนก็ได้นะ” เจ๊หลิงพูดทีเล่นทีจริง ทว่าประโยคที่หลุดออกมาจากปากของชายหนุ่มทำให้ อินทิราถึงกับลืมหายใจ

“เจ๊พอจะหาเด็กสาว ใหม่สดสักคนไหม มีสักลายด้วยยิ่งดี”

“มีค่ะ แต่ต้องมีการประมูลนะคะ ถ้าใครประมูลชนะถึงจะได้นั่งดริ๊งก์กับเธอค่ะ อ้อ... แต่ว่าสดนี่เจ๊ไม่รับประกันนะคะ เพราะเจ๊ไม่ได้ดูแลลูกๆในปกครองตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง” เจ๊หลิงบอกชายหนุ่มตามตรง เพราะเธอมีความจริงใจให้กับลูกค้าทุกคนเสมอ โดยเฉพาะลูกค้าดีๆอย่างคิมหันต์