นางร้ายเจ้ามารยาแห่งจวนโหว

บทนำ

มารยายกที่ 1 เริ่ม!

‘ข้ากำลังจมน้ำ...’

ดวงตากลมโตเปิดเปลือกตาขึ้นในน้ำ ชั่วเสี้ยวลมหายใจสมองของหญิงสาวประมวลผลมากมาย ซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นเล่ห์กลมารยาทั้งสิ้น

คำขอร้องจากดวงวิญญาณ ‘หลิวเซียวหลิน’ นางเอกในนิยายที่มีชื่อแซ่หรือแม้กระทั่งหน้าตาเหมือนกับนางทุกประการ ผู้เป็นเจ้าของร่างที่ได้ฝากฝังคำขอสุดท้ายเอาไว้ยังคงแจ่มชัด อีกทั้งเนื้อหาในนิยายถูกเรียงร้อยเป็นเรื่องราวกระจ่างอยู่ในความทรงจำ

ความเจ็บปวดฝังลึก!

ความรู้สึกคั่งแค้นคุกรุ่น!

ราวกับนางได้ประสบพบเจอเหตุการณ์เหล่านั้นด้วยตนเอง

‘ข้าว่ายน้ำเป็นแตกต่างจากเจ้าของร่างนี้ที่ว่ายไม่เป็น แต่... ข้าจะไม่ว่ายกลับขึ้นฝั่งหรอก ข้าจะรอจนกว่าพระเอกของนิยายเรื่องนี้จะกระโดดลงมาช่วย!’

หญิงสาวกลั้นลมหายใจในน้ำได้นานกว่าคนทั่วไป เพราะงานอดิเรกคือการดำน้ำชมปะการัง อีกทั้งนางยังมีปอดที่ใหญ่และแข็งแรงเพราะเป็นนักร้องสายพลังเสียงมากความสามารถผู้มีชื่อเสียงโด่งดัง มียอดผู้ติดตามหลักล้าน โลดแล่นอยู่ในวงการเพลงมาตั้งแต่ยังเด็ก

และที่สำคัญนางยังเป็นสตรี ‘เจ้ามารยา’ ที่สามารถกลิ้งกลอกไปมาดั่งหยดน้ำบนใบบัว!

ตู้ม!

เสียงกระโดดลงน้ำแหวกว่ายเข้ามา ทำให้ดวงวิญญาณที่มาจากโลกอนาคต ‘หลิวเซียวหลิน’ ซึ่งสวมร่างของนางเอกนิยาย ‘หลิวเซียวหลิน’ ถึงกับผุดยิ้มพราย นางทิ้งแขนขาที่พยุงร่างใต้น้ำดั่งอ่อนแรง ปล่อยลำคอให้หักพับราวกับจวนเจียนจะหยุดลมหายใจ

นี่คือฉากหนึ่งในนิยายเรื่อง ‘ข้าอุ้มท้องหนีเฉินโหวเย็นชา’ นั่นเอง และเวลานี้ ‘โหวเฉินตงหยาง’ พระเอกของนิยายเพิ่งกลับจาก ‘ซ่างฉาว’ เข้าเฝ้าฮ่องเต้ในยามเช้าเพื่อรายงานเรื่องราวต่างๆ ที่อยู่ในขอบเขตการดูแลของตำแหน่งโหว อีกทั้งยังพ่วงตำแหน่งแม่ทัพที่มีทหารในมือกว่าแสนนายอีกด้วย

ระหว่างที่โหวหนุ่มกำลังเดินผ่านสวนกว้างไปยังหอตำรานั้น เขาได้ยินเสียงพูดคุยเซ็งแซ่และเสียงดังราวกับวัตถุขนาดใหญ่ตกลงในน้ำ จึงได้ปราดเข้ามาดู...

และหลังจากเหตุการณ์นี้เองที่ทำให้เจ้าของร่างเกือบจะสูญเสียบุตรในครรภ์ไป นางเอกแสนอาภัพที่ได้รับผลข้างเคียงจากการคลอดบุตรจนทำให้ดวงตาพร่ามัวกำลังมืดบอด เมื่อถูกกลั่นแกล้งรังแกจากนางร้าย อีกทั้งสามียังไม่เคยปกป้องใส่ใจ ท้ายที่สุดนางจึงอุ้มท้องหนีพระเอกไป

แน่นอนว่านี่คือคำขอของนางเอกนิยายผู้เป็นเจ้าของร่าง นางขอให้ดวงวิญญาณสาวที่กำลังจะมาสวมร่างของตน พาบุตรในท้องหนีพระเอกไปให้ไกลแสนไกล

แต่ทว่า...หลิวเซียวหลินสตรีก๋ากั่นจากโลกอื่นกลับไม่คิดจะพาบุตรในครรภ์หนี เรื่องอะไรนางต้องลำบากตรากตรำ! เรื่องอะไรนางต้องระหกระเหินอดมื้อกินมื้อ! เรื่องอะไรนางต้องเลี้ยงลูกด้วยความยากลำบากคนเดียว!

คนที่ลำบากควรจะเป็นพวกมันทุกคนต่างหาก!

นางนี่แหละจะเป็น ‘ฝันร้าย’ สร้างความทุกข์ระทมให้พวกมันทุกคนอย่างถ้วนหน้า!

“เซียวหลิน!”

วงแขนแข็งแกร่งกระหวัดรอบเอวหนาของสตรีที่ตั้งครรภ์ห้าเดือนเอาไว้แนบแน่น รีบพาร่างไร้สติว่ายขึ้นฝั่ง จากนั้นจึงใช้ฝ่ามือใหญ่สัมผัสลงบนแก้มนวลแผ่วเบาหมายเรียกสติ

แคก...

หญิงสาวพ่นน้ำออกจากปาก แน่นอนว่าเป็นน้ำที่นางอมเอาไว้ก่อนที่จะขึ้นฝั่ง เพราะนางไม่ได้สำลักน้ำจริงๆ เพียงแค่กลั้นหายใจทิ้งร่างให้จมอยู่ใต้น้ำเพื่อรอพระเอกมาช่วยก็เท่านั้นเอง

“เซียวหลินเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง”

นางยังคงโก่งคอไอแรงๆ จนใบหน้าแดงก่ำ เนื้อตัวสั่นระริกเบียดกายเข้าหาอ้อมแขนของสามีราวกับหวาดกลัว

“เกิดอะไรขึ้น เหตุใดฮูหยินจึงตกน้ำ!”

เฉินโหวตวาดห้วนเอ่ยถามเหล่าสาวใช้ที่ยืนอยู่บริเวณนั้น ก่อนที่ดวงตาคมกร้าวจะมองไปยัง ‘จ้าวอาเม่ย’ ผู้มีศักดิ์เป็นญาติสนิท

จ้าวอาเม่ยเป็นบุตรสาวของท่านป้า ‘รุ่นฉิง’ ที่คอยดูแลจัดการจวนโหวแทนมารดาของเฉินโหวที่มาด่วนจากไปพร้อมบิดาตั้งแต่เขายังเล็กๆ แม้โหวหนุ่มเติบใหญ่จนปกครองจวนโหวได้เองแล้ว ท่านป้าและบุตรสาวก็มักเข้านอกออกในจวนโหวอย่างสนิทสนมเสมอๆ

ทว่าท่านป้าของเขาแท้จริงแล้วไม่มีสายเลือดเดียวกับมารดา เพราะท่านป้าเป็นบุตรบุญธรรมที่ท่านตารับมาเลี้ยงดูตั้งแต่เยาว์วัย

ดังนั้นโหวเฉินตงหยางและจ้าวอาเม่ยจึงไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือด ซึ่งจ้าวอาเม่ยหมายมั่นอยากเป็นภรรยาของโหวหนุ่มมาโดยตลอด

เรื่องนี้โหวหนุ่มล่วงรู้ แต่ไม่ได้ใส่ใจ ด้วยคิดว่าสักวันหนึ่งญาติผู้น้องคงตัดใจไปเอง

“ทะ...ท่านโหว”

เสียงอ่อนแรงเอื้อนเอ่ยแผ่วเบา คนตัวโตจึงก้มหน้าลงมองใบหน้าซีดขาว เรือนกายอวบอัดในอ้อมแขนเปียกปอนรึงรัดสัดส่วนอวบอัดของอิสตรีเผยให้เห็นกระจ่างชัด

จังหวะนั้นราวกับนางจะรู้ถึงสายตากระหายของพระเอก ‘ขึ้นชื่อว่าบุรุษมีผู้ใดบ้างเล่าไม่หิวนม! หึ!’

หลิวเซียวหลินจึงจงใจเบียดกายเข้าหาดั่งหนาวเหน็บ ดึงแขนโหวหนุ่มเข้ามากอดเอาไว้แน่นราวหวาดกลัว ทำให้ต้นแขนของชายหนุ่มจมหายลงไปในก้อนเนื้อนมนุ่มๆ สองก้อนที่เบียดชิด

“ภรรยาข้าพูดมาเถอะ”

เฉินตงหยางพยายามบังคับน้ำเสียงให้สงบนิ่ง กระนั้นปลายจมูกโด่งกลับระเรื่อแดงอย่างไม่อาจควบคุม

ทั้งสองแต่งงานกันตามความต้องการของผู้ใหญ่โดยปราศจากความรัก อีกทั้งยังผ่านคืนเข้าหอครั้งแรกด้วยกันเพียงครั้งเดียว ทว่าชาติพันธุ์ของพระเอกแข็งแรงทะลุทะลวงจนนางเอกตั้งครรภ์ทันที

จากนั้นพระเอกต้องยกทัพออกนอกเมืองไปปราบโจรภูเขาตามรับสั่งฮ่องเต้ ทิ้งให้ภรรยาอยู่ที่จวนจนถูกกลั่นแกล้งรังแกสารพัด

เมื่อกลับมาภรรยาก็ตั้งครรภ์ได้หลายเดือนแล้ว ทั้งคู่จึงไม่เคยร่วมเรียงเคียงหมอนกันอีกเลย อีกทั้งนางเอกเป็นคนพูดน้อย ขลาดเขิน นางมักก้มหน้าหลบตาโหวหนุ่มอยู่เสมอๆ เมื่อเขาเดินผ่านก็มักสะดุ้งตกใจ บ้างก็ผงะถอยหนีจนใบหน้าซีดเผือด

นั่นเพราะนางเคยเห็นเขาใช้ดาบฟันศีรษะมนุษย์จนขาดกระเด็นกับตา จึงทำให้นางพยายามหลบหน้าสามี เป็นเหตุให้ความสัมพันธ์ของคู่สามีภรรยายิ่งห่างเหินกันมากขึ้น

ซึ่งช่องว่างนี้จ้าวอาเม่ยมองเห็นและพยายามจะแทรกตัวเข้ามาเป็นมือที่สามหวังสร้างความร้าวฉาน