บทที่ 1 (2)

“ฉันชักสนใจแล้วสิ ว่าแต่ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครล่ะ”

“พี่สาวฉันเอง”

“บ้าน่า น้ำฟ้า” เขาเรียกหล่อนด้วยชื่อเล่น “เธอรู้ตัวหรือเปล่าว่ากำลังเสนอพี่สาวให้กับผู้ชายอยู่นะ ไม่มีใครเค้าทำแบบนี้กันหรอก อีกอย่างถ้าฉันสนใจจริง พี่สาวเธอจะยอมเหรอ เพราะมันเท่ากับตำแหน่งนางบำเรอที่ไว้ใช้เลื่อนขั้นในอนาคตต่อไปเชียวนะ”

“ฉันรู้น่าว่าพูดอะไรอยู่ แต่ต่อให้พี่ฉันต้องกลายเป็นนางบำเรอของคุณ ฉันก็เชื่อว่าคุณดูแลพี่สาวฉันได้ ปกป้องคุ้มครองพี่ได้ เพราะว่าคุณเป็นคนดี เป็นเพื่อนของฉัน”

วิลาสินีตอบพลางมองเขาด้วยสีหน้าจริงจังมากยิ่งขึ้น ว่าหล่อนเอาจริง อย่างน้อยการมีภาคิน เทรซ ทาลอสซาเป็นหลักค้ำประกันอยู่ รับรองได้ว่าจะไม่มีผู้ชายคนไหนมาแตะต้องพี่สาวของหล่อนได้อย่างแน่นอน

ส่วนเรื่องอื่นๆ นั้นก็น่าจะพัฒนาไปในทางบวกได้ ถ้าภาคินติดใจพี่สาวหล่อนและหล่อนแน่ใจว่าตัวเองเจ้าแผนการพอที่จะทำให้พี่สาวและภาคินติดกับกับแผนการจับคู่ในครั้งนี้

“แล้วเธอไม่คิดบ้างเหรอว่าฉันอาจเป็นยมทูตแห่งความตายสำหรับผู้หญิง ในเมื่อสามคนที่ฉันควงมาก็จบชีวิตไปทั้งนั้น”

วิลาสินียักไหล่อย่างไม่สนใจ แล้วจึงตอบกลับไปหน้าตาเฉยว่า “ขนาดฉันคบกับคุณมาได้สองปีกว่าแล้วยังอยู่รอดปลอดภัยไม่เห็นตาย เพราะฉะนั้นคุณไม่ใช่ยมทูตแห่งความตายของผู้หญิงหรอกค่ะ”

“เธอนี่นะ ว่าแต่เธอจะให้ฉันปกป้องพี่สาวของเธอจากอะไร”

“จากผู้ชายเฮงซวยทุกคนที่ใช้พี่ฉันเป็นเครื่องมือน่ะสิ”

คำพูดของวิลาสินียิ่งทำให้ภาคินเริ่มสนใจมากขึ้น ชายหนุ่มชักอยากรู้แล้วว่าอะไรทำให้เจ้าหล่อนมั่นใจว่าพี่สาวจะสามารถให้ความสุขเขาได้ และมั่นใจว่าพี่สาวของตัวเองจะเป็นสเปคที่เขาชอบ ในเมื่อทั้งหมดที่หล่อนพูดมา เท่ากับพี่สาวไม่ได้ล่วงรู้เรื่องนี้เลย

แล้วใครจะยอมมาเป็นผู้หญิงของเขา ถ้าเขาไม่ใช่อำนาจบังคับมา ซึ่งมันไม่เคยมีอยู่ในหัว เพราะผู้หญิงที่เขาจะควงด้วยขึ้นเตียงด้วย ไม่เคยต้องใช้กำลังบังคับ พวกหล่อนล้วนเต็มใจมาเองทั้งนั้น

“แล้วถ้าฉันยอมรับข้อเสนอนี้ เธอคิดว่าพี่สาวของเธอจะยอมหรือไง

“ยอมแน่ ฉันมีวิธี แต่คุณต้องเสียเวลาเซ็นชื่อให้นิดหน่อยก็พอ”

“เธอไว้ใจฉันมากไปหรือเปล่า น้ำฟ้า”

ภาคินเอ่ยเตือน เพราะไม่อยากให้หล่อนทำแบบนี้กับผู้ชายคนอื่น ถ้าไม่ได้หวังดีจริง เรื่องแบบนี้จะเป็นเรื่องอันตรายอย่างยิ่งสำหรับสองสาวพี่น้อง

“คุณเป็นเพื่อนฉันนะ ภาคิน วันที่คุณเจ็บปวด ฉันคือเพื่อนของคุณ วันที่ฉันท้อแท้ คุณก็มาเป็นเพื่อนของฉัน ระหว่างเราความเป็นเพื่อนเกิดจากความไว้ใจกัน มันยั่งยืนกว่าการคบกันอย่างฉาบฉวยระหว่างชายหญิง ฉันจึงเชื่อใจคุณ เพราะคุณเป็นคนจริงที่ทุกคนนับหน้าถือตาและคุณเป็นเพื่อนของฉัน”

ชายหนุ่มพยักหน้ารับด้วยทุกอย่างที่วิลาสินีพูดมาเป็นความจริง พวกเขาเป็นเพื่อนกัน แม้จะเป็นมาได้ไม่นาน แต่ก็ใช้ความจริงใจคุยกัน เป็นเพื่อนกันโดยไม่หวังผลทางธุรกิจ ชื่อเสียงหรือใดๆ ทั้งสิ้น

“ฉันจะลองรับข้อเสนอของเธอดูก็ได้ ว่าแต่พี่สาวของเธอชื่ออะไร”

“วิกานดา... วิกานดา กุลวนาพิพัฒน์”

ด้านหน้าตัวบ้านของบ้านเดี่ยวหลังน้อยที่แสนอบอุ่น บัดนี้ความตึงเครียดและความสับสนกำลังก่อตัวขึ้นจนเหมือนว่าหล่อนกำลังอยู่ในสนามรบของจิตใจที่แสนว้าวุ่น!

วิกานดามองชายร่างยักษ์สองคนกำลังยืนอยู่หน้าประตูเล็กด้วยท่วงท่าที่ไม่ส่อถึงการคุกคามใดๆ แต่ก็ยังส่งกระแสความรู้สึกของความน่าสะพรึงกลัวมาให้อย่างบอกไม่ถูก ยิ่งยามที่หล่อนได้รับเอกสารทางกฎหมายที่ถูกยื่นมาให้ตรงหน้า ที่ไม่ว่าจะอ่านยังไงมันก็แปลได้ว่า น้องสาวของหล่อนไปทำสัญญากับ ภาคิน เทรซ ทาลอสซ่า หรือ ทริเซียนโน เอาไว้ ในการเดิมพันดวลดื่มไวน์ที่เกิดขึ้น หากใครเป็นฝ่ายแพ้ต้องทำตามสิ่งที่อีกฝ่ายต้องการ

โดยในสัญญาระบุไว้ว่า

ถ้าน้องสาวของหล่อนชนะ จะสามารถขออะไรก็ได้หนึ่งอย่าง แต่ถ้าแพ้จะยอมยกบ้านพร้อมที่ดินอันน้อยนิดให้เขา แต่ถ้าภาคินไม่เอา เขาก็สามารถเรียกร้องอะไรจากหล่อนก็ได้หนึ่งอย่าง ซึ่งมันตรงกับสัญญาในส่วนต่อไปที่ว่า ถ้าเขาชนะ เขาจะสามารถเรียกร้องในสิ่งที่ต้องการได้และมันดันระบุว่า เขาต้องการให้หล่อนผู้เป็นพี่สาวไปเป็นนางบำเรอของเขา

“นี่ไม่ตลกแล้วนะ”

หล่อนว่ากับผู้ชายตัวโตที่ยืนอยู่ตรงหน้าด้วยท่าทางสุภาพมากกว่าจะมาเพื่อฉุดกระชากลากถูหล่อนให้ออกไปจากบ้าน

“ไม่ตลกครับ คุณวิกานดา แต่ถ้าต้องการตรวจสอบเอกสารหรือถามความถูกต้องแล้ว เจ้านายแนะนำให้คุณถามกับคุณวิลาสินีครับ”

สาวสวยสะอึกไปนิดพลางขยับแว่นสายตาขึ้นเพียงนิด แล้วจึงเอื้อมมือไปเปิดประตูล็อกกุญแจประตูรั้วก่อนจะหมุนกายหันหลังเดินเข้าบ้านไปเพื่อหยิบโทรศัพท์มือถือโทรฯ หาน้องสาวที่ก่อวีรกรรมปวดหัวมาให้

วิกานดาหรือต้นน้ำแนบหูเข้ากับโทรศัพท์มือถือ หญิงสาวฟังเสียงเรียกที่ส่งไปอยู่เกือบห้าครั้งกว่าน้องสาวของหล่อนจะรับสายได้ ทันทีที่วิลาสินีรับสาย คนเป็นพี่ก็ใส่ออกมาเป็นชุด

“ยัยฟ้า! นี่มันหมายความยังไง”

“โอ๊ย พี่น้ำเบาๆ หน่อย ขี้หูฟ้าจะร่วงแล้ว”

“ไม่เบาแล้ว ไหนบอกสิว่านี่มันเรื่องอะไร ทำไมถึงมีคนมาที่บ้านเราแล้วเอาสัญญาบ้าบออะไรก็ไม่รู้มาให้พี่ แถมยังบอกด้วยว่าฟ้ารู้เรื่องนี้ดี”

วิลาสินีที่วางแผนไว้แล้วและรู้อยู่แล้วว่าวันนี้คนของภาคินจะต้องไปหาพี่สาวของหล่อนอย่างแน่นอน หญิงสาวจึงปรับน้ำเสียงให้ฟังดูน่าสงสารด้วยการออดอ้อนให้พี่สาวตายใจ

“พี่น้ำ ฟ้าขอโทษ แต่ฟ้าพลาดเซ็นไปแล้วตอนที่ดวลดื่มไวน์กัน ว่าใครจะน็อครอบอีกฝ่ายได้ก่อนกัน ภาคินชนะฟ้า สัญญาก็เลย...” หล่อนตอบเสียงอ่อย

“ฟ้าพนันกับเขาแล้วทำไมถึงต้องเอาพี่ไปเกี่ยวด้วย”

วิกานดาถามอย่างเดือดดาล แม้จะเห็นอยู่ทนโท่ว่ามันไม่ได้อยู่ในข้อตกลงแรกในสัญญา แต่เกิดจากช่องโหว่ในสัญญาที่บอกว่าภาคิน เทรซ ทาลอสซาจะขออะไรก็ได้หนึ่งอย่างถ้าไม่ต้องการยึดบ้านพร้อมที่ดินของหล่อน

“ฟ้าขอโทษ” คนเป็นน้องบอกเสียงอ่อย แต่ใบหน้ากลับยิ้มแย้มผิดกับเสียงที่ส่งมาลิบลับ