นางบำเรอยอดรักนายหัวเถื่อน

**คำโปรย**

สำหรับเขา ‘มุกชมพู’ ก็แค่เด็กที่เลี้ยงไว้เอาบุญ ถ้าจะเรียกสิ่งตอบแทนด้วยเรือนร่างของหล่อนจะเป็นไรไป ก็ให้ที่อยู่ ที่กิน ส่งเรียน ก็พอแล้วนี่

สำหรับหล่อน ‘นายหัวศารทูล’ เป็นผู้มีพระคุณ ที่หล่อนพร้อมมอบกายและใจ ให้กับเขาเพียงผู้เดียว

แต่เขากลับเห็นหล่อนเป็นแค่นางบำเรอ ที่ระบายความใคร่ จะหยามเหยียด ดูถูก และรุนแรงแค่ไหนก็ได้อย่างนั้นเหรอ หล่อนก็มีหัวใจนะ

*

*

*

‘อ้า... เสือ... มุกเสียว...’

เสียงหวานดังแผ่วปานจะขาดใจของคนใต้ร่างเรียกรอยยิ้มที่มุมปาก เขายิ้มเพราะนี่มันคือความภาคภูมิใจของลูกผู้ชาย การทำให้คนที่รักครวญครางด้วยความซ่านเสียวมันบ่งบอกว่าเขา ‘เก่ง’ และเขาเก่งกว่านี้แน่ เพราะเขาจะมอบความสุขจนเจ้าหล่อนจะครางเสียงหลงเลยทีเดียว

ปากร้อนเคลื่อนจูบจากซอกคอลงไปตามหัวไหล่ลาดเนียน มือก็บีบเคล้นเต้าขนาดพอดีไปด้วย จนใบหน้าลงมาคลุกเคล้ากับผิวเนื้อบอบบาง เขาก็ไม่ยั้งจังหวะให้ช้า

ปลายลิ้นทำหน้าที่ตวัดเลียหัวนมทั้งสองข้างสลับไปมา ข้างไหนว่างเว้นจากปาก ก็ถูกปลายนิ้วสะกิดบี้ ขยี้เบาๆ สลับลงน้ำหนักจนหล่อนครางกระเส่า แอ่นอกขึ้นหาเขาอย่างห้ามความอายไว้ไม่ไหวอีกแล้ว เขาเองก็ห้ามใจไว้ไม่ได้เช่นกัน

ลิ้นสากลากจากเนินนมอวบอิ่มลงไปตามหน้าท้องราบเรียบ จูบแผ่วเบาท่ามกลางเสียงร้องเสียดเสียวไม่หยุด และก็ลากต่ำลงไปทุกที ท่ามกลางเสียงกระเส่าหวานดั่งจะร่ำร้อง และก็ไปหยุดที่...

ดวงตาคมเข้มฉายแววคุกรุ่นแห่งเพลิงสวาททอดมองดอกไม้แสนงามที่เขาเคยล่วงล้ำไปแล้วหลายต่อหลายครั้ง ตั้งแต่ตกลงคบหากันเป็นคนรักเมื่อเดือนก่อน ในทุกที่ที่มีโอกาส ทุกที่ที่ความต้องการบงการ เขากับหล่อนก็พร้อมที่จะสร้างความสุขให้แก่กันและกัน แต่นี่จะเป็นครั้งแรกของการลงลิ้นและกลืนกินหยาดน้ำหวาน

‘เสือ... อื้อ... ไม่นะ...’

ใบหน้าเซ็กซี่สุดๆ ส่ายหน้าดิก ดวงตามีแววหวาดหวั่น ริมฝีปากเผยอน้อยๆ หอบกระเส่า ฝ่ามือทาบปิดความสวยงามเอาไว้ แต่มีหรือที่เขาจะหยุด เพราะนี่จะเป็นอีกประสบการณ์รักที่เขากับหล่อนจะพานพบไปด้วยกัน

เขารู้แล้วว่าอารมณ์ของผู้ชายที่อยากทำให้ผู้หญิงที่รักมีความสุขมันเป็นยังไง

ทุกพื้นที่บนร่างกายของหล่อน เขาสามารถแตะต้อง ดูด เลีย และกลืนกินได้อย่างไม่รังเกียจ

อยากกลืนกินหล่อนทุกตารางนิ้ว

‘ให้เสือกินนะ เสืออยากกิน’ พูดพลางยื้อฝ่ามือน้อยๆ ออก มองเจ้าของดอกไม้ดั่งร้องขอ จนหล่อนหันหน้าหนีด้วยความอาย ปล่อยให้เขาจ้องมองความสวยงามตรงหน้า

‘และเสือก็... อยากเลีย’ พูดจบก็ฉกลิ้นลงไปทันที

‘เสือ! อื้อ...’

หล่อนผวาดิ้นพล่านแต่กลับพยายามจะเอื้อมมือมาดันหน้าเขาออก แต่ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ เพราะการถูกต่อต้านน้อยๆ เร้าอารมณ์เขาเหลือเกิน

ฝ่ามือดันสะโพกหล่อนขึ้นสูงจนความเป็นหญิงที่ถูกเล้าโลมอย่างหนักเปิดกว้าง เขาเห็นเกสรดอกไม้สีแดงสดถูกห้อมล้อมด้วยกลีบสาวสีชมพูชุ่มฉ่ำไม่ต่างจากไข่มุกที่เต็มไปด้วยเมือกของหอยฉาบเอาไว้ ความมันวาวช่างสวยงามล่อลวงปลายลิ้นของเขาเหลือเกิน

‘มุกจ๋า... สวยเหลือเกิน’

‘อ๊ะ... เสือ... อื้อ... เสือ...’

ลิ้นร้อนตวัดเลียเร็วตามความอยากที่มากล้น ท่ามกลางเสียงหวานครางกระเส่าตามจังหวะปลายลิ้นกระดก ยิ่งหล่อนร้องเขาก็ยิ่งลงลิ้นเลียหนักๆ สอดแทรกไปทั่วทุกที่ที่ลิ้นสามารถไปถึง เพราะยิ่งเลียก็ยิ่งหวานลิ้นดีเหลือเกิน หวานจนเขาอยากชอนลิ้นไปให้ลึกมากกว่านี้

ลิ้นร้อนจ้วงแทงตามความรู้สึกอยากกลืนกิน อยากสัมผัส ดูดเลีย ตวัดปลายลิ้นเข้าไปในร่างกายของหล่อนเท่าที่จะทำได้ เพราะเขาอยากเป็นเจ้าของหล่อนทั้งเนื้อทั้งตัว อยากแสดงความเป็นเจ้าของตีตราจองไว้ทุกพื้นที่ ไม่อยากให้ได้มีโอกาสเห็นความสวยงามนี้ ไม่อยากให้ใครได้ชิมหยาดน้ำหวานนี้นอกจากเขา และอยากให้หล่อนดีดดิ้นอยู่บนปลายลิ้นของเขาเพียงคนเดียวเท่านั้น

‘อ้า... เสือ... อ้า...’

‘มุกจ๋า... มุกหวาน... หวานลิ้นที่สุดเลย’

‘แต่มุกเสียว... อื้อ... เสือ... มุกเสียว... เสือ...’

สุขใดเล่าจะเท่าทำให้คนรักอิ่มไปด้วยความสุข และมันใกล้จะสำเร็จเมื่อหล่อนผวาดิ้นพล่าน

‘อา... อ๊า... อา... เสือ... อ้า...’

สะโพกอวบที่ดิ้นหนีเมื่อครู่กลับเป็นฝ่ายยกร่อนขึ้น ส่ายระริกรับลิ้นเขารัวเร็ว มือที่เคยผลักไสเอื้อมมาจิกทึ้งเส้นผมและกดให้เขาแนบชิด สะโพกหยัดยกโยกใส่ปากใส่ลิ้นเขาอย่างบ้าคลั่ง สัญญาณร่างกายคือหล่อนต้องการให้เขาเร็วขึ้นอีก

ลิ้นสากจึงตวัดปาดเลียไปทุกซอกทุกมุมของกลีบสาว ดูดเม้มชิมรสจ้วงเอาหยาดน้ำหวานเข้าสู่ปลายลิ้นของเขาครั้งแล้วครั้งเล่า จนเสียงหวานครางระรัวปานจะขาดใจ

‘เสือ... อ้า... มุกไม่ไหว... มุกไม่ไหวแล้ว... อา... อ้า... เสือ... อา... อ๊า...’

เพียงตวัดลิ้นละเลงเลียกับกลีบเนื้อบอบบางอีกไม่กี่ครั้ง หล่อนก็กรีดร้องสุดเสียง จากนั้นร่างงามก็สั่นกระตุกอยู่ใต้ริมฝีปากเขา ปากก็ครวญครางถึงความสุขที่ได้รับ แต่เขากลับ...

เฮือก!

‘ศารทูล’ เบิกตากว้างในความมืด หอบหายใจสะท้านถี่กับ ‘ฝันร้าย’

ใช่... ความมืดรอบกายกับสัมผัสว่าตนเองนอนอยู่บนเตียงเย็นเยียบนี้คือความจริงที่ส่งตรงถึงสมอง รับรู้ว่าภาพเหตุการณ์เมื่อครู่คือ ‘ความฝัน’ หรืออาจเรียกได้ว่า ‘จิตใต้สำนึก’ ของเขาก็ได้

ร่างสูงใหญ่เปลือยท่อนบนชันกายลุกขึ้นนั่งห้อยขาที่ขอบเตียง แต่ไม่ได้มีแค่ร่างกายของเขาเท่านั้นที่ลุก ไอ้สิ่งที่เด่นสง่าตั้งเป็นลำอยู่กึ่งกลางกาย มันก็ ‘ลุก’ แข็งชันและตั้งโด่ แต่ดีแค่ไหนแล้วที่มันไม่ปลดปล่อยหยาดหยดแห่งความกระสันออกออกมา

“หึ!” แค่นยิ้มให้กับตัวเอง ใครจะบ้าไปฝันเปียกกับฝันร้ายแบบนั้นกัน

ใช่... นั่นมันฝันร้ายที่ตามหลอกหลอนเขามากว่า 18 ปี

ฝันร้ายเพราะคนใจร้าย

แต่ผลพลอยได้หรืออาจเรียกว่าเวรกรรมจากฝันร้ายนั้น เขาจะทำยังไง