1/4

เรย์ยาชสะบัดหน้าไปส่งสายตาวาวโรจน์ให้พี่ชาย แล้วขว้างค้อนใส่เรย์ฮานก่อนอัดควันบารากู่เงยหน้าขึ้นพ่นควันฉุย ชีคคาฮาลีมาน่ะเหรอเป็นห่วงเขา แม่น่าจะดีใจที่เขามาอยู่เสียห่างไกลแบบนี้มากกว่า คำพูดคล้ายปลอบโยนของพี่ชายไม่ได้ทำให้เขาดีใจสักนิด การเกิดมาเป็นน้องฝาแฝดมันเป็นความดีใจแสนประหลาดที่ได้พี่ชายหน้าตาเหมือนกันราวกับแกะ และเกิดก่อนเพียง 2 นาที แต่สำหรับแม่ มันคงเป็นความเสียใจที่ให้กำเนิดลูกแฝด เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะเป็นลูกที่แม่รัก เพราะการคลอดลูกแฝดคนหลังเกือบทำให้แม่หมดลมหายใจ

“เรย์ยาช ถ้านายอยากเป็นดาราตามที่นายชื่นชอบ ฉันก็คงห้ามนายไม่ได้ และขออวยพรให้นายทำความฝันให้สำเร็จ”

“ยังไม่ใช่ตอนนี้ เรื่องอะไรก็ไม่สำคัญเท่าเรื่องที่นายกำลังเผชิญอยู่ เราเป็นฝาแฝดกันมีอะไรก็ต้องช่วยเหลือกันสิ”

“แต่นาย...”ชีคผู้พี่อยากให้น้องทำตามความฝันของตัวเอง เพราะเรย์ยาชมีบาดแผลทางใจมากพอแล้ว

“ไม่ๆ นายอย่าทำท่าทางเห็นอกเห็นใจฉันแบบนั้นเรย์ฮาน ฉันไม่อยากเป็นคนที่ถูกมองว่าน่าสงสาร”

“คิดมาก นายมันไม่ได้น่าสงสารเลยสักนิด ผู้ชายที่มีผู้หญิงเป็นเข็มขัดรัดรอบเอวนี่นะน่าสงสาร อย่าใช้ผู้หญิงฟุ่มเฟือยให้มาก เดี๋ยวทรัพยากรอันงดงามจะหมดโลกเพราะนายซะก่อน”

เรย์ฮานตั้งใจจะพูดให้คลายความตึงเครียดและมันก็ได้ผล เมื่อน้องชายฝาแฝดหัวเราะลั่น แถมยังสะกิดพี่ชายแล้วเอนตัวทำเป็นกระซิบกระซาบทั้งที่ไม่มีความจำเป็นเลยสักนิด เวลานี้มีแค่พี่น้องฝาแฝดไม่มีใครอื่นแม้กระทั่งลุงกับป้าที่น่ารัก

“พูดแล้วก็อยาก ไปมั้ย ไปเที่ยวกัน”

“ไม่ล่ะ” แฝดพี่สั่นหัวเดียะ จะให้ไปปรากฏตัวต่อหน้าคนอื่นพร้อมกันทั้งคู่คงไม่เหมาะ หากรู้ถึงหูมารดาคนที่จะต้องหูชาคงหนีไม่พ้นเรย์ฮาน เพราะอยู่ใกล้แม่มากที่สุด

“เฮ้ย! ทำตัวเป็นลูกแหง่ไปได้ หรือนายหมดสมรรถภาพทางเพศไปแล้วฮะท่านชีคเรย์ฮาน” ไม่จริงเลยสักนิด เรย์ยาชก็เพียงพูดเล่น และรู้เหตุผลที่พี่ชายปฏิเสธดี นี่ล่ะคือความอึดอัดของเขา พอคิดจะทำอะไรร่วมกันหน่อยต้องคิดหนักและคิดให้รอบคอบ ก็เพราะความเป็นฝาแฝดที่มีไม่กี่คนที่รู้

“นายก็รู้ว่าเพราะอะไร เรื่องนั้นผู้หญิงในฮาเร็มมีให้เกลื่อน ฉันเองก็ไม่เคยอดอยาก”

“เฮ้อ...ดีนะการเป็นชีคเนี่ย ไม่ต้องสรรหาให้ยุ่งยาก อยากได้อะไรเมื่อถึงวัยก็มีคนเอามาประเคนถึงที่”

“กลับไปอยู่กับฉันกับท่านแม่สิ ตอนนี้พวกเราโตจนไม่มีใครทำอะไรได้แล้ว ถ้าเราอยู่รวมกันก็ยิ่งไม่มีใครทำอะไรได้ ฉันเชื่อว่าท่านแม่ก็ต้องคิดแบบนั้น”

เรย์ฮานออกความเห็นจริงจัง คำพูดของเขาไม่ต่างจากความเป็นจริงเลยสักนิด ชีคคาฮาลีมายังถามถึงลูกชายคนเล็กตลอด เขารู้ว่าแม่หวังว่าสักวันจะได้อยู่ร่วมกันพร้อมหน้าแม่ลูก

เรย์ยาชลุกขึ้นคว้าเตาบารากู่ไปเก็บ ตัดความคิดชักชวนของพี่ชายเงียบๆ การกลับไปซาลาบัดในเวลานี้ดูเหมือนจะเป็นสิ่งสุดท้ายที่ชายหนุ่มจะทำ เวลานี้เขายังอยากทำตามใจตัวเองอยู่ และการได้อยู่กับลุงกับป้าก็เป็นสิ่งที่วิเศษสุดของเขา อยู่กับคนที่รักเขาก็ยังดีกว่ากลับไปอยู่กับคนที่ไม่แน่ใจว่ารักหรือเปล่า แล้วเขาก็ไม่ชินกับการอยู่ในกรอบระเบียบที่ถูกกำหนดไว้

“ง่วงแล้ว ไปนอนดีกว่า พรุ่งนี้ตื่นมาจะติดต่อกลับไปเอซีโอฟิล์มสักหน่อย เผื่อว่าฉันจะได้เป็นดารานักร้องสมใจ ส่วนนายติดต่อซาบินแล้วถามเรื่องที่ให้ตาม ยิ่งรู้เร็วก็ยิ่งจัดการได้เร็ว ฝันดีนะพี่ชาย”

แฝดน้องกอดแฝดพี่พร้อมกับตบหลังเบาๆ ทำอย่างกับจะจากกันไปไกลอย่างงั้น ก่อนจะยักคิ้วหลิ่วตาอย่างคนขี้เล่นให้พี่ชายหน้านิ่งแล้วซอยเท้าขึ้นห้องนอนที่เพิ่งจากมาได้ไม่กี่ชั่วโมง สำหรับเรย์ยาชการนอนเป็นเรื่องสำคัญมาก หัวถึงหมอนเป็นหลับได้ตลอด แต่สำหรับเรย์ฮานตอนนี้เขายังไม่ง่วงจึงนั่งดูทีวีไปเรื่อยๆ กว่าจะง่วงก็เข้าวันใหม่ไปแล้ว

เช้าวันใหม่ เรย์ฮานตื่นมาก็ไม่พบเรย์ยาชแล้ว ลุงฮาลีมบอกว่าน้องชายฝาแฝดของเขาออกไปเซ็นสัญญากับเอซีโอฟิล์มตั้งแต่เช้า ในที่สุดความฝันของเรย์ยาชก็เป็นจริงสินะ แล้วแบบนี้เขาจะทำลายความฝันที่กำลังเป็นจริงของน้องได้ยังไง เมื่อคิดถึงแฝดน้องแล้วก็พลันคิดถึงองครักษ์คนสนิท ป่านนี้ซาบินติดตามเรื่องนั้นไปถึงไหนแล้วนะ

ร่างสูงใหญ่สง่างามหยิบโทรศัพท์มือถือผ่านดาวเทียมขึ้นมา จัดการกางเสารับสัญญาณออก วิธีนี้เป็นการติดต่อกันของชาวทะเลทรายในยุคไฮเทคโนโลยี และมันก็มีความสะดวกรวดเร็วจากการได้รู้ข่าวสารของคนไกลอย่างไม่พลาด โทรศัพท์ในมือเป็นตัวที่ทำให้รู้ความเคลื่อนไหวของน้องชาย ไม่ว่าชีคหนุ่มผู้พี่จะอยู่ในถิ่นกันดารแค่ไหนก็ตาม

“ขอรับท่านชีค” เสียงห้าวของซาบินตอบกลับมา

“เป็นยังไงบ้าง มีข่าวคืบหน้าอะไรมั้ย”

“ตอนนี้ทราบว่าเสนาบดีที่เนรเทศตัวเองออกไปจากซาลาบัด 3 คน เป็นผู้ลงมือทำทุกอย่าง อีก 4 คน ข้ากำลังตามสืบอยู่”

“ดีมาก เจ้ารีบสืบหาต่อไป แล้วตอนนี้พวกมันทั้ง 3 อยู่ที่ไหน”

“อยู่ที่ประเทศไทยคนหนึ่งขอรับ อีก 2 คน เป็นพี่น้องกันอยู่ด้วยกันที่ประเทศอิตาลีขอรับ”

“พวกมันคงใช้ชีวิตอย่างเกษมสำราญเลยสินะ ป่านนี้คงร่ำรวยเป็นเศรษฐีแล้วกระมัง”

“ขอรับ เท่าที่รู้ทุกคนมีอำนาจบารมีมากกว่าอยู่ที่ซาลาบัดลิบลับ คงเพราะการฉ้อฉลและเอาทรัพยากรน้ำมันไปแปรรูปสร้างรายได้มหาศาล”

“เจ้ารีบหาข่าวที่เหลือให้ข้า ข้าจะจัดการกับพวกมันแบบเดียวกับที่พวกมันทำกับเรา”

ซาบินไม่ซักถามเพราะไม่มีนิสัยสอดรู้สอดเห็น ชีคหนุ่มจะทำอะไรก็มีสิทธิ์ทุกอย่างและไม่มีใครสามารถขัดขวางได้แน่นอน

เรย์ฮานวางสายลงแล้วเดินไปที่สระว่ายน้ำ ก่อนสะบัดเสื้อผ้าออกจากร่างเหลือแค่กางเกงชั้นในชายที่ไม่เห็นความจำเป็นว่าจะต้องเปลี่ยนเป็นกางเกงว่ายน้ำก่อนลงเล่นน้ำในสระภายในบ้านของตน ร่างสูงแหวกว่ายไปมาราวกับฉลามหนุ่ม ดูงดงามและผ่อนคลายอย่างเห็นไม่ได้ง่ายๆ นัก และชีคหนุ่มก็หวังจะให้ร่างกายได้ออกกำลังทุกสัดส่วนอย่างเต็มที่ เขาจึงแหวกว่ายอยู่ในสายน้ำนานนับชั่วโมง จวบจนป้าอาอีซามาเรียกให้ทานข้าวเช้านั่นแหละ ชีคหนุ่มจึงต้องขึ้นจากสระว่ายน้ำไปเปลี่ยนเสื้อผ้าและร่วมวงรับประทานอาหารเช้าพร้อมกับลุงและป้า