บทที่ 1

‘อาคาเรีย’ แผ่นดินทะเลทรายแถบตะวันออกกลาง ซึ่งเป็นประเทศเล็กๆ มีประชากรไม่ถึงหนึ่งล้านคน ทว่าราษฎรที่อาศัยอยู่ในประเทศอาคาเรีย ล้วนได้รับการดูแลให้กินดีอยู่ดีกันเกือบถ้วนหน้า จากประมุขผู้ปกครองประเทศ นั่นก็คือชีคอัลซาร์ ฮานีฟ อาคาเรีย

ชีคอัลซาร์ปกครองประเทศด้วยความเมตตากรุณา ให้ความเสมอภาคกับราษฎรทุกคน พระองค์ทรงจัดสรรปันส่วนทรัพย์มูลค่ามหาศาล ทั้งจากรายได้อันเกิดจากการขุดเจาะน้ำมันและก๊าซธรรมชาติออกจำหน่ายทั่วโลก หรือรายได้จากการทำธุรกิจเครื่องบินพาณิชย์ ที่มีสายการบินเกือบทุกประเทศในโลก นำมาทำนุบำรุงประเทศให้เจริญเทียบเท่ากับอารยประเทศในโลกตะวันตก

ชีคอัลซาร์ทรงอยู่อย่างโดดเดี่ยวเดียวดายมาช้านาน นับตั้งแต่สูญเสียพระชายาอันเป็นที่รักไป และตอนนี้พระองค์ก็อยากมีคู่ชีวิตคนใหม่บ้าง ซึ่งพระองค์พบหญิงสาวที่คิดว่าเหมาะสมกับพระองค์แล้ว

เมื่ออยากอภิเษกใหม่ ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ตัวเจ้าสาว ซึ่งจะเดินทางข้ามขอบฟ้านับพันๆ ไมล์จากประเทศไทยมายังประเทศอาคาเรีย เพื่อเข้าพิธีอภิเษกกับพระองค์ ทว่าปัญหามันอยู่ที่โอรสจอมโมโหร้าย และฟังใครไม่เป็นของพระองค์ต่างหากเล่า

และตอนนี้พระองค์กำลังรอเวลาที่มกุฎราชแห่งอาคาเรียเดินทางมาถึงพระราชวัง เพื่อพระองค์จะได้แจ้งข่าวเรื่องการอภิเษกให้โอรสทราบด้วย โดยพระองค์ได้แต่หวังว่าโอรสจะเห็นด้วยกับการตัดสินพระทัยในครั้งนี้ของพระองค์

“คามิล พ่อภาวนาให้ลูกเห็นด้วย กับการตัดสินใจแต่งงานอีกครั้งของพ่อ”

ชีคอัลซาร์ตรัสพึมพำเบาๆ ขณะหยิบภาพถ่ายของว่าที่เจ้าสาวคนสวยขึ้นมาทอดพระเนตร และคำพึมพำของพระองค์ก็ทำให้องครักษ์ซึ่งยืนอยู่ไม่ห่าง ก็หลุดปากเอ่ยถามออกมา

“ฝ่าบาทคิดว่าเจ้าชายจะเห็นดีด้วยกับเรื่องการอภิเษกอีกครั้งของฝ่าบาทไหมพ่ะย่ะค่ะ”

องครักษ์อัลลามัส องครักษ์เอกวัยค่อนคน ซึ่งอยู่รับใช้ชีคอัลซาร์มาช้านาน ได้เอ่ยถามเบาๆ แม้ในใจนั้นยอมรับว่าจะไม่เห็นดีด้วยกับการอภิเษกใหม่ของผู้เป็นเจ้าเหนือหัว แต่เขาก็ไม่มีสิทธิ์คัดค้านทั้งนั้น

ชีคอัลซาร์เงยพระพักตร์มององครักษ์อัลลามัสครู่หนึ่ง ก่อนจะตรัสตอบออกมาด้วยความหนักพระทัยอย่างยิ่งยวด

“เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าคามิลจะยอมหรือเปล่า ไอ้ลูกคนนี้ยิ่งเข้าใจอะไรยากๆ อยู่ด้วย”

“แล้วถ้าเกิดว่าเจ้าชายไม่ยอมให้ฝ่าบาทอภิเษกกับสาวชาวไทยคนนี้ ฝ่าบาทจะทำอย่างไรพ่ะย่ะค่ะ จะยกเลิกเรื่องการอภิเษกไหมพ่ะย่ะค่ะ”

องครักษ์อัลลามัสถามต่อ อยากรู้เหมือนกันว่าชีคอัลซาร์จะกล้าขัดความต้องการของโอรสหรือเปล่า เพราะในแผ่นดินประเทศอาคาเรีย ชีคอัลซาร์ทรงยอมพระโอรสแต่เพียงองค์เดียวเท่านั้น

ชีคอัลซาร์ลอบถอนหายใจเฮือกใหญ่ พลางตรัสตอบอย่างตัดสินพระทัยดีแล้ว

“หากคามิลไม่เห็นดีด้วย เราก็จะแต่งงานใหม่ให้จงได้ หรือหากคามิลอาละวาดกับเรื่องนี้มากเกินไป เราก็อาจไม่แต่งงาน แต่ยังไงๆ ก็จะพาฐิติรดามาอยู่ในประเทศอาคาเรียกับเราเหมือนเดิม”

“กระหม่อมภาวนาให้เจ้าชายคามิลทรงยอมเข้าพระทัยในเรื่องนี้นะพ่ะย่ะค่ะ”

“เราก็ได้แต่หวังเช่นนั้นเหมือนกันอัลลามัส”

ชีคอัลซาร์ตรัสออกมาเบาๆ ด้วยความหนักพระทัย รอคอยเวลาที่โอรสองค์เดียวของพระองค์ จะเดินทางมาถึงในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า

ทางด้านมกุฎราชกุมารแห่งอาคาเรีย ซึ่งถูกพระบิดาตามตัวให้มาพบเป็นการด่วน ได้เดินทางกลับเข้าเมืองหลวงอีกครั้ง หลังจากไม่ได้ย่างกรายเข้ามาเป็นเวลานานเกือบครึ่งปีแล้ว

มกุฎราชกุมารหนุ่มผู้หล่อเหลา เลือกเข้าพระราชวังจากทางด้านหลัง ซึ่งมีอาณาบริเวณติดกับทะเลทรายสีทองอันกว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา ซึ่งการเข้าพระราชวังทางข้างหลังนอกจากจะสะดวกแล้ว ยังไม่มีใครทราบด้วยว่าพระองค์กลับพระราชวังแล้ว

พระวรกายสูงใหญ่ล่ำสันในชุดสีดำสนิท โพกผ้าสีดำคลุมมิดทั่วทั้งพระพักตร์ จนเห็นดวงเนตรวาววับดั่งดวงตาพญาเหยี่ยว ได้ก้าวเดินอาดๆ ด้วยท่วงท่าสง่างามผ่าเผยเข้ามาภายในพระราชวัง และหากไม่ใช่เพราะเคยเข้ามาในชุดดำสนิท ซึ่งมองดูแล้วไม่ต่างจากจอมโจรทะเลทราย พระองค์คงถูกบรรดาองครักษ์ ซึ่งเฝ้าอารักขาพระบิดาอยู่ภายในพระราชวังยกปืนเป่าสมองเละแล้ว

“ท่านพ่ออยู่ไหน”

มกุฎราชกุมารคามิล ฮานีฟ อาคาเรีย ตรัสถามองครักษ์เพียงสั้นๆ ด้วยสุรเสียงห้าวทุ้มทรงอำนาจ ตอนองครักษ์คนนี้ได้เดินเข้ามาโค้งคำนับให้กับพระองค์

“อยู่ในห้องทรงงานพ่ะย่ะค่ะเจ้าชาย จะให้กระหม่อมไปกราบทูลฝ่าบาทไหมพ่ะย่ะค่ะ ว่าเจ้าชายเสด็จมาถึงพระราชวังแล้ว”

องครักษ์ถามด้วยน้ำเสียงนอบน้อม ขณะเดียวกันก็ลอบมองมกุฎราชกุมารหนุ่มผู้หล่อเหลา ซึ่งทำตัวผิดแผกไปจากเจ้าชายในประเทศอื่นๆ เป็นอย่างมาก

เจ้าชายคามิลโบกพระหัตถ์ปฏิเสธ ดวงเนตรไหววาบด้วยความนึกสนุกอยากแกล้งพระบิดาเล่น ก่อนจะตรัสตอบกลั้วเสียงหัวเราะ

“ไม่ต้อง เดี๋ยวเราจะไปทักทายท่านพ่อสักหน่อย ไม่ได้เจอกันนานเกือบครึ่งปีแล้ว ไม่รู้ว่ายังจำหน้าลูกชายได้หรือเปล่า”

ว่าแล้วก็ก้าวพระบาทยาวๆ เดินตรงไปยังห้องทรงงานของพระบิดาซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก พระองค์อยากเห็นว่าพระบิดาจะตีสีพระพักตร์อย่างไร เมื่อเห็นโอรสของพระองค์มาในคราบของโจร!

เมื่อเดินมาถึงห้องทรงงานแล้ว แทนที่จะเคาะประตูห้องตามมารยาทที่สุภาพชนควรทำ ทว่าเจ้าชายคามิลกลับใช้พระบาทถีบประตูห้องทรงงานเต็มแรง จนมันเปิดออกผ่าง! สร้างความตกใจให้กับคนที่อยู่ภายในห้องเป็นอย่างยิ่ง

“ชีคอัลซาร์!...”

เจ้าชายคามิลแกล้งคำรามเสียงดังลั่น ทั้งๆ ที่ยังไม่ได้โผล่เข้าไปในห้องทรงงาน แต่พอโผล่พระพักตร์เข้าไปก็ต้องรีบยกพระหัตถ์ทั้งสองชูขึ้นสูง พร้อมกับร้องห้ามเสียงหลง เมื่อเห็นมัจจุราชในมือของอัลลามัส และในพระหัตถ์ของพระบิดา กำลังเล็งมาบนหัวสมองของพระองค์เป็นจุดเดียวกัน

“เฮ้ย! ท่านพ่อ ไอ้อัลลามัส นี่เราเอง เจ้าชายคามิล”

มกุฎราชกุมารขี้เล่นทรงตะโกนบอกเสียงหลง พร้อมกับกระชากผ้าโพกพระพักตร์สีดำออกอย่างรวดเร็ว ก่อนจะถูกเป่าสมองเละ

“โธ่...เจ้าชาย เล่นอะไรก็ไม่รู้ กระหม่อมเกือบเป่าสมองของเจ้าชายแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

องครักษ์อัลลามัสร้องโอดครวญ ก่อนจะเก็บปืนไว้ตรงซอกเอวเหมือนเดิม ยอมรับว่าเมื่อสักครู่ตอนเห็นประตูถูกถีบเต็มแรง เขาตกใจมาก และหากเขาตัดสินใจเร็วกว่านี้แค่วินาทีเดียว เจ้าชายคามิลคงไม่ได้ยืนยิ้มเผล่เหมือนตอนนี้อย่างแน่

“เจ้าคามิล เล่นพิเรนทร์ไม่เลิกเลยนะ”

ชีคอัลซาร์ตรัสต่อว่าโอรสด้วยสุรเสียงห้วนจัด ดวงเนตรคมลึกจ้องมองโอรสด้วยสายตาตำหนิเล็กน้อยที่บังอาจทำให้พระองค์ตกใจเกือบพระทัยวาย

“ไม่ได้พิเรนทร์เลยพ่ะย่ะค่ะ หลังจากไม่ได้พบกันตั้งครึ่งปี ลูกก็แค่ต้องการสร้างเซอร์ไพรส์ให้กับท่านพ่อ ก็เท่านั้นเองพ่ะย่ะค่ะ”

เจ้าชายคามิลทรงแก้ตัว พลางพยักพระพักตร์ช้าๆ รับการคาราวะจากองครักษ์อัลลามัส ซึ่งพอหายจากอาการตกใจแล้ว ก็รีบโค้งคำนับให้กับมกุฎราชกุมารทันที

“เซอร์ไพรส์แบบนี้จะได้กินลูกตะกั่วแทนข้าวนะสิคามิล”

ชีคอัลซาร์ตำหนิโอรสอีกครั้ง ก่อนจะอ้าแขนออกกว้างโอบกอดไปรอบพระวรกายล่ำสันใหญ่โตของโอรส ที่ก้าวพระบาทยาวๆ มาสวมกอดพระองค์ไว้แน่นเช่นเดียวกัน

เจ้าชายคามิลหัวเราะฮึๆ อยู่ในลำคอ สวมกอดพระบิดาไว้แน่น รู้สึกอบอุ่นเฉกเช่นสมัยเยาว์วัยในยามได้ตกอยู่ในอ้อมแขนของพระบิดา

“อืม...ท่านพ่อจะยิงโอรสตัวเองได้ลงคอหรือพ่ะย่ะค่ะ”

“ถ้าโอรสของพ่อมาแบบโจรทะเลทรายเหมือนเมื่อสักครู่ พ่อว่าสักวันเจ้าคงได้กินลูกปืนแน่ ไม่ของพ่อก็ของเจ้าอัลลามัส”

“โธ่...ท่านพ่อ ลูกแค่อยากให้ท่านพ่อตื่นเต้นเล่นก็เท่านั้นเองพ่ะย่ะค่ะ”

เจ้าชายคามิลแสร้งร้องโอดครวญเสียงดัง จากนั้นทรงประคองพระบิดาให้ทรุดพระวรกายลงนั่งบนเก้าอี้หนา ก่อนจะก็ทรุดพระวรกายลงนั่งฝั่งตรงข้ามกับพระบิดา แล้วทอดดวงเนตรจ้องมองพระพักตร์ของพระบิดาเขม็ง

“ใบหน้าของพ่อมีสิ่งแปลกปลอมโผล่ขึ้นมาหรืออย่างไร เจ้าถึงจ้องมองพ่อตาไม่กะพริบเลย”

ชีคอัลซาร์ตรัสถามยิ้มๆ ไม่รู้ว่าพระพักตร์ของพระองค์มีสิ่งใดผิดปกติไปจากเดิม โอรสจอมยียวนกวนโทสะถึงได้จ้องมองไม่เลิก

เจ้าชายคามิลยกพระหัตถ์ลูบคางพระองค์เอง ตีสีพระพักตร์ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตรัสตอบตามความรู้สึกของพระองค์

“ไม่รู้ว่าเป็นเพราะลูกไม่ได้พบกับท่านพ่อเป็นเวลานานเกินไปหรือเปล่า ลูกถึงรู้สึกว่าพระพักตร์ของท่านพ่อดูสดใสกว่าแต่ก่อนมากเลยพ่ะย่ะค่ะ”

ชีคอัลซาร์หันไปมองสบตากับองครักษ์อัลลามัสอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะหันมาทอดพระเนตรจ้องมองโอรส แล้วตรัสตอบว่า

“คงเป็นเพราะพ่อกำลังมีความสุขมั้งคามิล สีหน้าของพ่อจึงดูสดชื่นตามที่ลูกพูดมา”

“บรรดานางบำเรอ ทำให้ท่านพ่อมีความสุขมากถึงเพียงนี้เลยหรือพ่ะย่ะค่ะ”