ตอนที่ 3 สองวันสุดท้าย

ในตอนเช้าพีชมนมาถึงบริษัทก็จะจัดการตรวจดูตารางงานของกวินอย่างละเอียด วันนี้เขาไม่มีนัดหมายกับใครแต่ว่ามีประชุมกับกลุ่มการตลาดในช่วงสาย และตอนบ่ายผู้จัดการฝ่ายพัฒนาซอฟต์แวร์นัดหมายที่จะนำงานไปเสนอ

หญิงสาวเตรียมเอกสารต่างๆ จนกระทั่งเสียงฝีเท้าที่คุ้นเคยกำลังเดินตรงมาข้างหน้า เธอเงยหน้าขึ้น เมื่อเห็นว่าเขามาก็ลุกขึ้นยิ้มทักทาย

“สวัสดีค่ะคุณกวิน”

เขาเดินผ่านหน้าเธอไปโดยไม่มองหน้า

พีชมนรู้หน้าที่ของตัวเอง หญิงสาวรีบเดินไปที่ห้องครัว ชงกาแฟตามสูตรที่เขาชอบ เธอตวงน้ำในถ้วยตวงปริมาณ 220 มิลลิลิตร แล้วใช้ช้อนตวงกาแฟจำนวนสองช้อนชาแบบพอดีให้เขา ไม่ลืมที่จะวัดอุณหภูมิน้ำที่ชงจะต้องน้ำอุณหภูมิ 90-95 องศา ทุกอย่างเหมือนจะง่าย แต่สำหรับเขาแล้ว เธอรู้ว่ากาแฟดำถ้วยเดียวนั้นมีรายละเอียดมากกว่าที่คิด และเธอเป็นคนเดียวที่รู้ใจเขา

หญิงสาวนำกาแฟไปวางไว้ที่โต๊ะของตัวเอง จากนั้นก็นั่งลงหยิบปากกาขึ้นมาเขียนใส่กระดาษโพสต์อิทเหมือนอย่างที่เคยทำเป็นประจำทุกวัน

“สองวันสุดท้ายแล้วนะคะ พี่กวินจะไม่ใจอ่อนให้พีชจริงๆ เหรอคะ” หลังจากข้อความนั้น ที่มุมกระดาษเธอก็เขียนกำกับด้วยเลข “2” ขณะที่เขียนใจก็หายไม่น้อย

เลขานุการสาวนำกาแฟและกระดาษโพสต์อิทที่วางตรงถาดรองถ้วยกาแฟ ยกเข้าไปในห้องเขา และเช่นเคย กวินดูท่าทางหัวเสียแต่ไม่ได้แสดงออกด้วยท่าทางมากนัก เขาขยำกระดาษแล้วปาลงถังขยะข้างโต๊ะ

พีชมนได้แต่ยิ้ม เป็นรอยยิ้มที่ซ่อนความเจ็บปวดเอาไว้ ในขณะเดียวกันก็รู้สึกถึงบางอย่างที่เข้มแข็งขึ้นเรื่อยๆ ในใจความเจ็บปวดที่สะสมมา 998 วัน มันทำให้เธอเริ่มชาชินและแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ

“รายชื่อแขกที่พีชให้คุณภาณุไปเมื่อวานนี้ คุณกวินดูหรือยังคะ มีรายชื่อไหนต้องตัดออกหรือว่าเพิ่มเติมเข้าไปหรือเปล่า”

“ไม่มี” เขาตอบเสียงห้วน ก่อนที่จะยกกาแฟขึ้นจิบหนึ่งอึกแล้ววางลง

จากนั้นเธอจึงรายงานตารางเวลาของเขาในวันนี้ เพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกที่มี และทำตามหน้าที่เลขานุการไม่ให้บกพร่อง

“วันนี้ตอนสิบโมงมีประชุมกับฝ่ายการตลาดที่ห้องประชุมเล็กนะคะ แล้ววันนี้บ่ายสองผู้จัดการฝ่ายพัฒนาซอฟต์แวร์จะเข้ามาปรึกษาและนำเสนอแผนงานค่ะ”

“อืม” เขาตอบรับสั้นๆ หญิงสาวเม้มปากลังเลเหมือนจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็ไม่ได้พูด

เธออยากบอกเขาว่ากำลังจะครบกำหนดแล้ว แต่ก็ไม่กล้าที่จะพูดออกไป กลัวว่าเขาจะสมน้ำหน้าแล้วตบมือแสดงความยินดีกับการจากไปของเธอ

“ไม่มีอะไรแล้วก็ออกไป” กวินไล่เธอแบบไม่อ้อมค้อม

“ค่ะ คุณกวิน” เธอรับคำสั่ง จากนั้นก็เดินกลับไปนั่งที่โต๊ะ เธอมองดูจารวีพนักงานสาวที่เธอหมายตาเอาไว้ว่าจะสอนงานให้ดูแลกวินชั่วคราวก่อนที่จะมีคนมาทำตำแหน่งนี้ต่อจากเธอ

‘เขาไม่ให้เวลาแม้กระทั่งให้ฉันสอนงาน’ หญิงสาวนึกถึงประโยคที่เขาเขียนในใบลาออกล่วงหน้าให้เธอ แล้วก็อดสะท้อนใจไม่ได้ เขาอยากให้เธอไปให้พ้นหน้าเร็วๆ มีแต่เธอที่ประวิงเวลาอยู่ต่อ

//////////

หลังจากประชุมเสร็จในช่วงสาย กวินก็กลับมาที่ห้องของตนเองเป็นเวลาก่อนเที่ยงเล็กน้อย พีชมนนำแฟ้มสรุปการประชุมที่เธอจดและเครื่องอัดเสียงเก็บไว้ที่โต๊ะ ก่อนที่จะลงไปรับอาหารที่ฝากไว้ที่ประชาสัมพันธ์

หญิงสาวนำกล่องอาหารขึ้นมาจัดใส่จานที่โต๊ะอาหาร ในห้องทำงานของกวิน เขาเดินมาที่โต๊ะอาหารมองดูอาหารตรงหน้าก็ทำหน้าเบื่อหน่าย

“เมื่อวานผมให้ภาณุบอกคุณแล้วไม่ใช่เหรอว่าวันนี้ผมอยากกินอะไร ทำไมไม่มีอาหารที่ผมอยากกิน”

“ที่คุณกวินสั่งมีแต่อาหารรสจัดทั้งนั้นเลยค่ะ คุณหมอบอกว่าให้กินอาหารอ่อนๆ ในช่วงนี้ คุณกวินเป็นโรคกระเพาะนะคะ กินอาหารรสจัดก็ยิ่งจะกระตุ้นให้มีแผลในกระเพาะอาหาร เชื่อที่คุณหมอสั่งนะคะ” เธอบอกเหตุผลก่อนที่จะเดินออกไปนอกห้อง เพราะถ้ายืนอยู่นานกว่านี้ก็อาจจะโดนตำหนิ และบ่นว่าเขากินข้าวไม่ลงเพราะเธอ

หญิงสาวฝากจารวีซื้ออาหารกลางวัน ระหว่างรออาหารเธอก็นั่งสรุปรายงานการประชุมกับฝ่ายการตลาดเมื่อครู่ เมื่อจารวีกลับขึ้นมาพร้อมอาหารที่ฝากซื้อ เธอก็รีบถือไปกินในครัว

ตั้งแต่มาทำงานที่นี่มีหลายครั้งคุณย่าบอกให้เธอไปนั่งกินข้าวกับเขา แต่แค่เธออยู่ในห้องเขาก็บอกว่ากินข้าวไม่ลงแล้ว ถ้าจะให้นั่งกินข้าวโต๊ะเดียวกันก็คงจะถูกเกลียดไปมากกว่านี้ พูดแล้วก็รู้สึกน้อยใจ ไม่รู้เขาจะอคติอะไรกับเธอนักหนา

แต่คิดในแง่กลับกัน หากเธอถูกผู้ชายตามตื๊อบ่อยๆ จนน่ารำคาญ เธอก็คงรู้สึกไม่ต่างกัน

“หึ ขนาดนี้แล้ว ฉันก็ยังคิดหาเหตุผลให้เขาอยู่เสมอ” ริมฝีปากบ้างพึมพำออกมาพร้อมกับรอยยิ้มที่เย้ยหยันตัวเอง

หลังจากที่หมดเวลาพักกลางวันแล้ว หญิงสาวก็ทำงานต่อในส่วนของตนเองจนแล้วเสร็จ ก่อนที่จะโทรเรียกให้ผู้จัดการฝ่ายพัฒนาซอฟต์แวร์ขึ้นมาพบกวินตามเวลาที่นัดหมาย โดยที่มีภาณุรับผิดชอบร่วมฟังการประชุมโดยที่ไม่ได้ให้เธอเข้าไปร่วมฟังการเสนองานในครั้งนี้

หญิงสาวจึงใช้เวลาในช่วงนี้เตรียมงานวันเกิดของเขาทั้งสั่งเครื่องดื่ม อาหาร รวมไปถึงจองห้องจัดงานเลี้ยงพร้อมอธิบายธีมงานที่ต้องการให้แก่ออแกไนซ์เซอร์ช่วยจัดการให้

ปีนี้ต้องเป็นวันเกิดปีที่เขามีความสุขที่สุดเพราะมันเป็นปีที่ไม่มีเธออีกต่อไป

************************

วันต่อมา กิจวัตรของพีชมนก็ยังเป็นไปตามเวลาเดิมๆ เธอชงกาแฟพร้อมกับข้อความและหมายเลข “1” ลงไปที่มุมด้านล่างของกระดาษ มองดูว่าเขาจะสังเกตเห็นหรือไม่ภาวนาให้เขาเห็นแล้วเปลี่ยนใจรั้งเธอเอาไว้ก่อนที่เธอจะไม่หันหลังกลับมา แต่ก็ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะดำเนินไปตามปกติที่มันเป็น กระดาษโพสต์อิทถูกขยำทิ้งลงในถังขยะอีกเช่นเคย

“งานวันเกิดเตรียมไปถึงไหนแล้ว”

“ได้สถานที่แล้วค่ะ ส่วนอาหารก็เป็นไปตามที่พีชเสนอคุณกวิน เครื่องดื่มก็ตามที่เสนอไปเช่นกันค่ะ คุณกวินอยากให้มีอะไรเพิ่มเติมเป็นพิเศษไหมคะ”

“อย่าให้มันอลังการจนเกินไป ผมไม่ชอบ ทุกอย่างเรียบง่าย เรียบแต่หรู” เขาพูดโดยไม่มองแม้แต่หน้าเธอ

“ได้ค่ะ มีอะไรอีกหรือเปล่าคะ”

“ไม่มี” น้ำเสียงนั้นยังคงรักษาระดับความเย็นชา

เธอกำลังจะหันหลังเดินออกไปเสียงของเขาก็พูดขึ้นมาเสียก่อน

“เดี๋ยวก่อน” เขาเรียกเธอเอาไว้

“อะไรคะ” หญิงสาวหันมายิ้ม หรือว่าเขาจะรู้สึกเอะใจแล้วว่าการนับเวลาถอยหลังของเอกำลังจะสิ้นสุดลง

“วันเกิดผมปีนี้ คุณอย่าทำอะไรที่มันเกินตัวล่ะ”

“ค่ะ พีช ไม่ได้ทำอะไรที่มันเกินตัวหรอกค่ะ วันเกิดของคุณกวินปีนี้ รับรองเลยว่าคุณจะต้องเซอร์ไพรส์อย่างแน่นอน” เธอฝืนยิ้ม แววตาเศร้า แต่ก็บอกตัวเองให้เข้มแข็ง

“เซอร์ไพรส์ของเธอมีแต่เรื่องงามหน้า” ทำเหยียดยิ้มอย่างประชดประชัน

“แต่ปีนี้พีชเชื่อว่าคุณกวินจะต้องดีใจแน่ๆ เลยค่ะ” เธอยิ้มให้เขา แต่เป็นรอยยิ้มที่ไปไม่ถึงดวงตาเอาเสียเลย

กวินถอยหายใจอย่างเบื่อหน่าย ที่ผ่านมาสองปีเธอเล่นใหญ่ทั้งสองปี มาปีนี้จะไม่มีอะไรเลยเป็นไปได้หรือ

“เอาละจะทำอะไรก็ทำ แต่อย่าให้คนอื่นเขาสงสัยล่ะว่าคุณเป็นอะไรกับผม”

หญิงสาวไม่ตอบเธอเพียงแต่ยิ้มรับ ก่อนจะค่อยๆ ก้าวออกมาจากห้อง พอนั่งลงที่โต๊ะทำงานหญิงสาวก็รู้สึกว่าตัวเองนั้นถูกเขาทำให้เจ็บปวดเกินไปแล้ว

เธอถอนฝืนยิ้มออกมาด้วยความสิ้นหวัง จากนั้นก็จะจัดการพิมพ์คู่มือเลขานุการเพื่อที่จะส่งต่อให้จารวีดูแลชั่วคราว ทั้งสูตรการชงกาแฟ ทั้งอาหารเมนูที่เขากินได้และไม่ได้ในช่วงที่กำลังรักษาโรคกระเพาะ ทุกอย่างรวมไปถึงเรื่องงาน คนที่จะมาทำต่อจะได้ทำได้อย่างถูกต้อง และเพื่อให้ทำงานง่ายขึ้นเธอได้ออกแบบแบบฟอร์มต่างๆ เอาไว้เรียบร้อยหมดแล้ว

“ของขวัญที่พีชจะให้ พี่กวินจะต้องพอใจยิ่งกว่าชิ้นไหนๆ นั่นคือการที่พีชจะยุติสถานการณ์หมั้นของเรา สิ่งที่พี่กวินต้องการมาตลอด พีชจะมอบให้กับพี่กวินเอง”