บทที่2อะไรวะมาถึงก็ถูกเปิดซิง

แคว้นต้าหลี่

เผยซ่างกวนที่ตอนนี้กำลังทรมานจากยาปลุกกำหนัด เขากลับมาที่เรือนไผ่ด้านหลังของจวนเป็นองค์ชายใหญ่แน่ๆที่วางแผนสกปรกนี้กับเขา เดิมทีเขามีสัญญาหมั้นหมายอยู่กับหลิวเสี่ยวเหยียน บุตรสาวสมุหกลาโหมกำลังจะแต่งงานกันสิ้นปีนี้

"อ่าห์ จ้าวเหวินสารเลวนัก อื้อ ข้าต้องการปลดปล่อยให้ตายสิ"

เผยซ่างกวนคำรามออกมาราวกับสัตว์ร้าย เขากำลังทรมานจากยานั่น ตอนนี้ต้องการสตรีอย่างมากแต่หากไปหาหอนางโลมคงไม่ได้เขาเป็นถึงแม่ทัพใหญ่ของแคว้น

เสิ่นชิงเวยบุตรสาวคนโตตระกูลเสิ่นนางอายุสิบหกปีเท่านั้นที่ตอนนี้ตระกูลตกต่ำ บิดาป่วยไข้ไม่สามารถรับใช้ราชสำนักได้อีกมารดาจากไปแล้ว นางต้องมารับจ้างงานในจวนแม่ทัพเพื่อนำเงินไปซื้อยาให้บิดา น้องสาวที่ตอนนี้อายุเพียงสิบเอ็ดปีและน้องชายวัยเก้าขวบยังรออาหารจากนางอยู่

ท่านพ่อป่วยเรื้อรังมานานตอนนี้จากไปได้เจ็ดวันแล้ว วันนี้ป้าฝางบอกให้นางมาทำความสะอาดเรือนท่านแม่ทัพ พรุ่งนี้ท่านแม่ทัพจะกลับมาต้องให้เรียบร้อยหากนางมาตรวจดูแล้วยังมีคราบฝุ่น เดือนนี้นางจะหักเงินหนึ่งร้อยอีแปะ

เสิ่นชิงเวยมาถึงหน้าเรือนก็เปิดประตูเข้าไป นางเริ่มเก็บกวาดทีละห้องจนมาถึงห้องนอนหลัก จึงเปิดประตูเข้าไป เสิ่นชิงเวยกำลังจะเช็ดโต๊ะแปดเหลี่ยมกางห้องก็ต้องตกใจ นางถูกบุรุษร่างหนาคว้าข้อมือไว้ก่อนจะเหวี่ยงนางลงบนเตียง

"เจ้าเป็นใคร มาที่นี่ทำไม อ่าห์ กลิ่นกายสตรีให้ตายสิ"

เผยซ่างกวนหน้าเริ่มคล้ำหากไม่ได้ปลดปล่อยเขาต้องลมปราณแตกตายแน่ๆ เสิ่นชิงเวยไม่เคยเห็นหน้าแม่ทัพใหญ่ท่านเจ้าบ้านมาก่อนได้แต่ กระโจนจะหนี แต่มือหนาคว้านางกดลงบนเตียงก่อนจะคำราม

"อ่าห์ เจ้าเป็นคนของจ้าวเหวินสินะ หึกล้ามาถึงนี่ ตัวสั่นทำไมกลัวหรือ"

"นายท่าน ข้ามาทำความสะอาด ท่านอย่าทำอะไรข้าน้อยเลยเจ้าค่ะ จ้าวเหวินคือใครข้าน้อยไม่รู้จักจริงๆ"

"เล่นปาหี่ให้ใครดูกัน มานี่ในเมื่อมาแล้วก็มาสนองความต้องการของข้า เจ้านายเจ้าอยากให้ข้าตกอยู่ในสภาพไหนหรือ อืมเจ้าก็ไม่ได้ดูแย่เจ้าชื่ออะไร"

"ข้าน้อยแซ่เสิ่น มารับจ้างที่จวนแลกเงินตำลึงเท่านั้นอย่าทำข้าเลย อ๊าย"

แควก!! เผยซ่างกวนกระชากชุดนางจนฉีกขาด ผิวขาวนวลราวหิมะปรากฏต่อสายตาสีอำพันของเขา ริมฝีปากหนายิ้มเหยียดก่อนจะรวบมือที่พยายามทุบเขาไว้เหนือศีรษะของนาง

"อย่ามาทำสำออย มิใช่ผ่านมาโชกโชนหรือ มานี่ข้าจะทำให้เจ้ารู้ว่าการที่ต่อต้านข้านั้นเป็นเช่นไร"

"ฮือๆๆ นายท่านปล่อยข้าไปเถอะ ที่นี่เป็นจวนแม่ทัพนะ แล้วเรือนนี้เป็นของแม่ทัพเผยท่านอย่าทำอะไรไม่ดีเลย กรี๊ดดด"

เผยซ่างกวนประกบริมฝีปากกับเม็ดทับทิมที่ลอยอยู่ด้านล่าง เสิ่นชิงเวยตกใจที่ถูกเขาจาบจ้วง ไม่นานนางก็ร้องไห้ออกมา เผยซ่างกวนรำคาญเสียงร้องไห้ของนางจึงบีบคอหวังให้นางเงียบแต่เสิ่นชิงเวยตกใจนางตาเหลือก เผยซ่างกวนไม่รู้เลยว่าคนใต้ร่างแน่นิ่งไปแล้ว เขาดูดหน้าอกรุนแรงบางครั้งก็กัดจนเป็นรอยแดง

เสิ่นเว่ยหมิงที่ตอนนี้รู้สึกถึงมีคนกำลังอยู่บนร่างของเธอ ลืมตามาก็เห็นผู้ชายตัวโตกำลังดูดนมเธออยู่จึงออกแรงดิ้น มือบางผลักเขาออกแต่กลับไม่ขยับ ในเมื่อผลักไม่ไปก็กัดเข้าที่ต้นแขนเขาเต็มแรง เผยซ่างกวนเจ็บจนละจากหัวนมแสนหวานที่เขาเริ่มชอบมันก่อนจะบีบคางคนใต้ร่าง

"กล้าทำรอยให้ข้าหรือ ได้"

เผยซ่างกวนจับขาเรียวแยกออกก่อนจะจับแก่นกายใหญ่โตที่กำลังบวมเป่งของตนดันเข้าช่องทางรักคับแคบของนางทันที เสิ่นเว่ยหมิงเจ็บจนน้ำตาไหลออกมา

"ไอ้บ้า ไอ้เลวแกไอ้หน้าตัวเมียข่มขืนผู้หญิงหรือ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อย่ากระแทกแรง นายเข้ามาทันทีฉันเจ็บนะไอ้บ้า อ่าห์ อื้อ เสียว อูย อื้อ ไอ้บ้า ไอ้เลว"

เสิ่นเว่ยหมิงมองเห็นหน้าคนที่กำลังข่มขืนเธอชัดเจน ไอ้บ้านนี่หน้าตาดีมากเกิดมาไม่เคยเห็นใครหล่อขนาดนี้มาก่อนเลย แต่นิสัยเลวชะมัด

"อืม ยังดีที่อุตส่าห์ส่งสตรีบริสุทธิ์มาให้ข้า เจ้าต้องรองรับอารมณ์ข้าในเมื่อเจ้าเป็นเครื่องมือที่พวกนั้นใช้งานเพื่อเล่นงานข้า"

"พูดบ้าอะไร อ่าห์ ไอ้บ้าเอ๊ย อูย แรงๆเลยจะแตกแล้วโว้ย อูยทำไมเสียวอย่างนี้วะ มิน่าใครๆก็อยากมีผัว อ๊ายยแรงอีกเร่งเลยอ่าห์"

ลำเนื้ออวบใหญ่ที่แข็งขึงร้อนผ่าวกระหน่ำแทงเข้าออกร่องสวาทแสนหวานนั่น มันคับแคบจนเผยซ่างกวนต้องกัดฟัน เขาขย่มไม่นานก็ปลดปล่อยออกมา แต่ไม่พอเขายังต้องการ

"ตอดดีเหลือเกิน เจ้าร่อนเก่งนักไม่อยากเชื่อเลยว่ายังบริสุทธิ์ อืม แน่น เอาขาเกี่ยวเอวข้าไว้แม่ตัวดี"

เสิ่นเว่ยหมิงทำตามที่เขาบอก เธอกำลังถูกอารมณ์ดิบของตัณหาครอบงำ ขาเรียวเกี่ยวเอวหนา เผยซ่างกวนจับสะโพกนางขยับเข้าออก มองดูลำเทียนแข็งแรงของตนเข้าออกร่างบางอย่างพอใจ นางช่างหอมหวาน เดิมทีเขาอยากบีบคอนางให้ตาย แต่น่าแปลกอยู่ๆกลิ่นกายนางก็เปลี่ยนไป ทำให้เขาเปลี่ยนใจอยากครอบครองนาง

"อื้อ เสียวฉันเสียว นี่นายทำแรงๆเลยฉันอยากได้มากกว่านี้ ลึกๆเลย มิน่าใครๆก็อยากมีเซ็ก "

"พูดภาษาอันใดของเจ้า อ่าห์ ข้าจะหลั่งอีกแล้ว วันนี้อย่างหวังว่าข้าจะปล่อยเจ้าไปในเมื่อเจ้าอยากเป็นมีดคนอื่นจงรับผลในสิ่งที่เจ้าเลือกเสีย"