ท่านเทพเจ้าขา ข้าต้องการปลาทองของท่าน

เปรี้ยง!

ศิลาจารึกเทพที่เปล่งแสงทองเปล่งประกายสีรุ้งพาดผ่านส่องสว่างไปทั่วแดนเทพ ปรากฏชื่อที่ค่อยๆสลักลงบนศิลาอย่างอ่อนช้อยทว่าเฉียบคม เทียนซิงเหลียน ดวงตากกลมโตใสกระจ่างดุจน้ำค้างกลิ้งบนใบบัวมองชื่อนั้นด้วยความสุขที่เอ่อล้นออกมา

" ยินดีกับท่านเทพองค์ใหม่เจ้าคะ "

" ยินดีกับท่านเทพองค์ใหม่ขอรับ "

เสียงแซ่ซ้องสรรเสริญยินดีก้องกังวานของเหล่าเทพเซียนจากหลายดินแดนที่มารอร่วมให้กำลังใจและแสดงความยินดีกับผู้ที่สามารถฝ่าเคราะห์ทัณฑ์สวรรค์อัสนีบาตม่วงครามได้นับว่ามีน้อยยิ่งยวด กล่าวว่าเทพใหม่องค์นี้มีบุญบารมีและมีวิชาความสามารถเหนือเทพชั้นสูงทั่วไปอยู่ไม่น้อย

วูบวาววว วาบบบบ

เปรี้ยง!!!

เปรี้ยง!!!

เปรี้ยง!!!

กระทั่งเท้าเล็กงามดุจบัวขาวชมพูเปล่าเปลือยที่กำลังก้าวออกจาแดนจารึกเทพเป็นอันต้องชงักลงเพราะ เสียงดุจอากาศถูกกระฉากฉีกขาดและเสียงสายฟ้าที่ก้องสนั่นสะเทือนแดนสวรรค์

" ว้ายยย "

" กรี๊ดดดด "

" โอ้ "

" ประตูห้วงกาล หลีกเร็วเข้า "

ห้วงหลุมสีนิลกาลเปล่งแสงแห่งความลึกลับอันน่าพิศวง คือประตูมิติแห่งด่านเคราะห์ที่บีบบังคับให้เทพที่มีบุญบารมีสูงลงไปเกิดเพื่อเผชิญด่านทดสอบที่ไม่อาจหลีกหนี แต่มาปรากฏใกล้กับแดนจารึกเทพเช่นนี้คงมีแต่มหาเทพนิรันด์กาลเท่านั้นกระมังเพราะที่แห่งนี้อยู่ในเขตการปกครองของท่านเทพ

เกิดอันใดขึ้น เหตุใดปรากฏประตูที่อยู่เหนือการควบคุมเช่นนี้ได้

" เพ้ยยย ท่านปู่เทพ จะไปเกิดก็ไปมาอยู่แถวนี้ทำไมเล่า " นิ้วเรียวงามชี้ไปที่บุรษชุดดำใบหน้างามแต่คมเข้มสมเป็นบุรุษเพศ นัยน์ตาม่วงที่อยู่ในท่าวชิระควบคุมประตูห้วงกาลที่เกิดขึ้นอย่างกระทันในครั้งนี้

ดวงตาลุ่มลึกมองนางอย่างตลึง ริมฝีปากบางพยายามจะกล่าวบางออกมาแต่กลับเอ่ยวาจามิออก พบกันคราแรกเทพน้อยตนใหม่นี้กลับเรียกขานเขาว่าปู่เทพ เขาดูแก่ขนาดนั้นหรือ เอาล่ะ อายุแค่120000 ปี ถึงจะห่างจากนางมาก แต่อายุของเทพไม่เกี่ยว หน้าตารึก็ไม่นะเขายังดูเป็นบุรุษหนุ่มอายุไม่ถึง 30 ในแดนมนุษย์เลย

จึก

คำเอ่ยของเจ้าเทพน้อยตนนี้ทำให้มหาเทพนิรันด์กาลต้องชงักลง และยิ่งใบหน้าที่แสนน่ารักน่าเอ็นดูแสดงความไม่สบอารมณ์ของนาง ทำให้หัวใจเขาระส่ำระส่ายและยิ่งเต้นระรัวเมื่อดวงตาเปล่งประกายดุจแสงดวงดาวถลึงใส่เขาอย่าโมโหร้าย ครั้งนี้ทำเอาเขากดรอยยิ้มด้วยความเอ็นดูใว้ไม่ได้

ครืนนน

วาบบบ

" หึ หึ "

" ข้าไม่ไปปป "

" ม่ายยย "