ระบบปลูกผักทำฟาร์ม 2

ในยุคนี้เจ้าของที่ดินนิยมให้ชาวบ้านมาเป็นแรงงานและแบ่งส่วนแบ่งจากที่ดินให้ แทนการซื้อทาสมาดูแล เพราะมีการปลดทาสในแผ่นดินแคว้นโจวเมื่อราวร้อยปีก่อน ตอนนี้แคว้นโจวไม่เหลือทาสให้เห็นอีกแล้ว

“ขอรับนายท่าน”

“ส่วนที่ดินรอบๆ ก็ให้คนสวนฉินดูเหมือนเดิม ปีนี้ให้ปลูกผักเก็บดองไว้มากสักหน่อย หากทางการขาดแคลนยังสามารถส่งขายได้ในราคากันเอง”

“ขอรับนายท่าน” พ่อบ้านฉิน และคนสวนฉิน ก็คือบ่าวชายที่อยู่ในบ้านหนี่ว์นี่เอง เนื่องจากจวนสกุลหนี่ว์ยากจนจึงมีข้ารับใช้แรงงานเพียงคนเดียว ส่วนพ่อบ้านต้องคอยดูแลเรื่องที่ดินของบ้านหนี่ว์ซึ่งก็เป็นงานหนักมากพอแล้ว

หลังจากท่านพ่อสั่งการเสร็จสิ้น ก็หันมายิ้มหวานให้นาง อ้ายปิงเพียงหัวเราะเบา ๆ อย่างเอาใจเขา ก่อนถูกท่านพ่ออุ้มออกจากห้องหลักไปโดยมีพี่ชาย ท่านแม่ และแม่นมเหลียนเดินตาม

สองวันต่อมา เมื่อนางตื่นขึ้นเพราะเสียงของระบบที่ดังปลุกเช่นทุกวัน เสียงฝีเท้าม้าก็ควบออกจากจวนไปพอดี อ้ายปิงปีนขึ้นไปบนหน้าต่าง เปิดกลอนอย่างยากลำบากและมองออกไปเพื่อหวังจะได้มองส่งบิดาในชาตินี้เป็นครั้งสุดท้าย

เพราะแม้จะมีความทรงจำของโปรแกรมเมอร์สาว แต่ก็ไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับนิสัยหรือการใช้ชีวิต มีเพียงความรู้เกี่ยวกับเรื่องบางอย่างที่เกี่ยวข้อง เช่นการเกษตร ความรู้ทั่วไป และเรื่องเกี่ยวกับเกม

สามวันที่ผ่านมานับตั้งแต่ได้รู้จักกับจิตวิญญาณอาวุธระดับสูงที่เรียกตนเองว่า ‘ระบบ’ ในที่สุดวันนี้หลังอาหารเช้า อ้ายปิงก็ยอมหันมาสนใจมันเสียที

เพราะสามวันที่ผ่านมา นางต้องการทุ่มเทเวลาให้กับบิดาที่ต้องไปออกรบและไม่รู้จะกลับมาอีกครั้งเมื่อใด หรืออาจจะไม่ได้กลับมาอีกเลยก็เป็นได้ ดังนั้นจึงไม่สนใจเกี่ยวกับระบบปลูกผักทำฟาร์มอะไรนั่นไปช่วงเวลาหนึ่ง

ตอนนี้นางถูกวางไว้ในคอกไม้ที่อาฉินทำให้ อาฉินคือ คนสวนที่ชอบมาแอบมองเวลานางถูกแม่นมเหลียนอุ้มเดินไปมาในจวน เขาเป็นบุตรชายบุญธรรมของพ่อบ้านฉินแต่เพราะพิการจึงกลายเป็นบ่าวใช้แรงงานในจวนหนี่ว์

คอกไม้ขนาดยาวหนึ่งจั้งทุกด้านวางอยู่กลางห้องนอนของมารดา นางหนี่ หลี่เอินผู้เป็นมารดานั่งปักผ้าอยู่บนเตียง ไม่ก็บนโต๊ะน้ำชาที่วางอยู่ข้างหน้าต่างในทุก ๆ วัน อ้ายปิงทำทีเป็นหยิบจับบล็อกไม้ที่อาฉินทำให้ แต่ในใจนางกำลังพูดคุยกับระบบ

‘ระบบ เปิดหน้าจอขึ้นมาที’ ทันทีที่คิดหน้าจอสว่างก็ปรากฎขึ้นอีกครั้ง อ้ายปิงยังมีความรู้ว่าหน้าจอนี้มีนางมองเห็นได้เพียงผู้เดียว

จากความทรงจำในฐานะผู้สร้างเกมปลูกผักนี้ รูปแบบด้านในนั้นคุ้นตาอย่างยิ่ง มีแปลงเพาะปลูกผักเป็นช่องๆ หนึ่งช่องเก็บเกี่ยวได้หนึ่งหน่วย พืชแต่ละชนิดเก็บเกี่ยวได้แตกต่างกันออกไป บ้างมีขนาดหนึ่งกงจิน ต่อหน่วย บ้างก็เป็นเพียงหัวเดียวหรือผลเดียวต่อหน่วย

แต่ว่าผลผลิตจากในเกมนั้นไม่สามารถนำออกมาด้านนอกได้ แต่สามารถขายในร้านค้าของระบบเพื่อขยายฐานการผลิตแล้วจึงจะสามารถนำเหรียญในเกมที่ได้รับมาหมุนวงล้อเพื่อสุ่มของใช้ออกมาใช้ในโลกจริงได้เท่านั้น

กล่าวคือเล่นเกมเพื่อเอาเหรียญในเกม จากนั้นก็นำไปแลกกับสิทธิ์หมุนวงล้อสุ่มของวิเศษ ถึงจะนำของวิเศษออกมาใช้นอกเกมได้

[ตอนนี้มีการสุ่มวงล้อฟรีหนึ่งครั้งต่อวัน ยอดคงเหลือสี่ครั้ง เจ้านายต้องการหมุนวงล้อเลยหรือไม่]

‘ยังก่อน’ ตอนนี้อ้ายปิงให้ความสนใจกับฟาร์มอยู่ นางมองช่องที่ระบบมอบให้เริ่มต้น มีเพียงหนึ่งช่องเท่านั้น หากต้องการขยายช่องก็ต้องใช้เหรียญ หากต้องการปลูกพืชก็ต้องใช้เหรียญ ช่างเป็นระบบเกมหน้าเลือดเสียจริง

ความจริงเกมที่นางสร้างขึ้นก็มีความคล้ายคลึงกัน เพียงแต่ในเกมจะใช้เหรียญเพื่อสุ่มของวิเศษและของตกแต่งฟาร์มเท่านั้น ไม่เหมือนกับตอนนี้ที่มันเป็นตัวกำหนดชีวิตของนางไปเสียแล้ว

หญิงสาวดูเมล็ดพันธุ์ในร้านค้าระบบ มันมีราคาซื้อและราคาขายต่อหน่วยบอกเอาไว้ มีตั้งแต่พืชธรรมดาจนถึงพืชวิเศษ

[ระบบเชื่อมต่อกับร้านค้าในแดนต่างๆและส่งสินค้าออกไปขายอย่างแท้จริง นายหญิงควรระลึกไว้ว่าท่านกำลังแก้ปัญหาการขาดแคลนอาหารของหลาย ๆ โลกอยู่ขอรับ]

‘สมกับที่มีภารกิจอย่างนั้นจริงๆ’ อ้ายปิงยกยิ้มมุมปาก