4 ห่วง (3)

ใช้เวลาไม่นานตอนนี้รถก็ได้มาจอดเทียบที่หน้าบริษัทโวลตูรี่ จำกัดมหาชน

เมื่อรถยนต์จอดสนิทมาเรียก็เดินลงมาจากรถของท่านประธาน แต่สิ่งหนึ่งที่ทุกคนหันกลับมามองกันเป็นตาเดียวคือท่านประธานเดินตามหญิงสาวลงมา ซึ่งเขาได้นั่งประจำตำแหน่งของคนขับรถ

พนักงานทุกคนได้แต่จับจองกันเป็นตาเดียวและมองมาที่ท่านประธานและเลขาสาวอย่างไม่เข้าใจ

แต่เมื่อท่านประธานมองสบตาพนักงานทุกคนกลับหลบสายตาไม่มีใครกล้ามองสบตาท่านประธานแม้แต่คนเดียว

"เดินไปสิมัวยืนเอ๋ออะไรอีกอยู่ล่ะ...คุณหมอบอกว่าให้นอนพักผ่อนไม่ใช่เหรอ...ขึ้นไปนอนที่ห้องทำงานผมเดี๋ยวแวนเอายามาให้เดี๋ยว...เดี๋ยวผมสั่งคนครัวให้เอาอาหารไปเสิร์ฟให้เธอที่ห้องทำงานผมก็แล้วกันจะได้ทานข้าวทานยาแล้วก็นอนพักผ่อน"

ท่านประธานบอกในขณะที่อยู่ในลิฟผู้บริหารที่กำลังทะยานสู่ชั้นสูงที่สุดของห้องทำงานของท่านประธาน

พนักงานทุกคนต่างก็ร่ำลือถึงเหตุการณ์ในครั้งนี้ที่ท่านประธานขับรถให้กับเลขาสาวได้นั่งซึ่งผิดกับทุกครั้งที่เลขาจะเป็นคนขับรถให้กับเจ้านาย

ข่าวลือในครั้งนี้ไปถึงหูคุณสมจิตรผู้จัดการอาวุโสซึ่งเป็นคนสนิทของคุณหญิงรัชนีแม่ของท่านประธานชาคริต

คุณสมจิตจึงยกโทรศัพท์หาคุณหญิงรัชนีทันทีและรายงานทุกเรื่องเกี่ยวกับลูกชาย ให้กับคุณหญิงรัชนีซึ่งเป็นแม่ได้รับรู้ในทุกเรื่อง

กริ้งงงงง

เสียง โทรศัพท์ของคุณหญิงรัชนีดังขึ้นหญิงชราจึงได้แต่กดรับโทรศัพท์

"สวัสดีค่ะคุณสมจิตร"

คุณหญิงรัชนีกรอกเสียงลงไปตามสาย

"สวัสดีค่ะคุณรัชนี ดิฉันมีเรื่องจะมารายงานคุณรัชนีค่ะ"

"มีอะไรเหรอว่ามาสิ"

"ดิฉันมีเรื่องลูกชายของท่านมารายงานค่ะ"

"ลูกชายฉันมีเรื่องกับดาราสาวคนไหนอีกล่ะฮะ...คุณสมจิตรลูกชายฉันคนนี้ไม่รู้จักหยุดหย่อนเรื่องข่าวคาวไบ้างเลยนะ...เป็นข่าวได้เช้าตลอดสิ !

คุณหญิงรัชนีทำหน้าเซ็ง

"มันไม่ใช่อย่างนั้นน่ะสิคะคุณท่านคือว่าคุณชาคริตขับรถให้กับมาเรียเลขาสาวและกลับเข้ามาในบริษัทด้วยกันเมื่อสักครู่นี้ค่ะ...ทุกคนเห็นค่ะและดิฉันก็ได้เปิดกล้องวงจรปิดดูและเป็นอย่างที่ข่าวเค้าเล่าต่อกันมาจริงๆค่ะ"

"ห๊าาาา ! ลูกชายฉันเนี่ยะนะขับรถให้เลขานั่ง ! เป็นไปไม่ได้ ลูกชายฉันไม่ได้มีนิสัยแบบนี้เลย"

คุณหญิงรัชนีกรอกเสียงลงไปยังไม่อยากเชื่อในสิ่งที่คนสนิทของตัวเองได้รายงานออกมา

"เดี๋ยวดิฉันจะส่งวิดีโอคลิปที่ได้จากกล้องวงจรปิดให้กับคุณท่านได้ดูนะคะ"

"ส่งมาเดี๋ยวนี้เลยฉันรอดูอยู่"

คุณหญิงรัชนีบอกอย่างใจจดใจจ่อและอยากรู้อยากเห็นในสิ่งที่รัชนีได้บอกกับตัวเอง

เมื่อคุณหญิงรัชนีวางสายโทรศัพท์เพียงไม่นานตอนนี้แอพพลิเคชั่น LINE ก็ดังขึ้น คุณหญิงรัชนีเปิดดูทันทีและได้เห็นวิดีโอคลิปเป็นแบบที่คุณสมจิตรได้บอกจริงๆนั่นก็คือท่านประธานชาคริตขับรถให้กับเลขาสาวนั่งคู่กันมาจอดหน้าบริษัทและ ขึ้นลิฟท์ผู้บริหารไปยังห้องทำงานของลูกชาย

"เรื่องนี้มันชักจะยังไงยังไงแล้วนะเนี่ย...เลขาสาวกับประธานหนุ่มเหรอ .. คริๆ "

คุณหญิงรัชนีได้แต่คิดในใจ

"เอ๊ะหรือว่าที่ผ่านมาเราพยายามหาคู่ให้กับลูกชายแต่ชาคริตกับชอบพออยู่กับเด็กฝึกงานคนนี้ถึงได้ปฏิเสธเรามาโดยตลอดนะ...เดี๋ยวเย็นนี้มีนัดทานอาหารมื้อค่ำ แม่จะต้องรู้ให้ได้ว่าลูกรักใครอยู่และจะแต่งงานกับใคร"

ตอนนี้คนหญิงรัชนีอมยิ้มอย่างมีความหวังว่าลูกชายของตัวเองแอบชอบและแอบรักใครเค้าให้แล้วความหวังที่ท่านจะได้เห็นลูกชายของตัวเองกลับมามีความรักอีกครั้งหนึ่ง หลังจากเคยโดนหักอกมาแล้วเมื่อหลายปีก่อน

คุณหญิงรัชนีได้แต่อมยิ้มอย่างมีความสุขและหมายมาดว่าค่ำคืนนี้หญิงชราจะต้องรู้ความจริงให้ได้ว่าลูกชายของตัวเองเป็นอย่างไร

ที่บริษัท

เมื่อ ชาคริตและมาเรียเดินเข้ามาในห้องทำงานของท่านประธานก็ได้พบว่ามีอาหารวางอยู่ที่โซฟารับแขกของท่านประธาน มาเรียมองท่านประธานอย่างสงสัยแต่ก็ไม่กล้าซักถามใดใด

ชาคริตใช้ทั้งสองมือของตัวเองล้วงกระเป๋ากางเกงทั้งสองข้างแล้วเหลียวหลังกลับมามองเลขาของตัวเองที่หยุดเดินแล้วเขาก็สบตาเลขา ส่วนมาเรียได้แต่หลบสายตาของท่านประธาน

"ไปทานข้าวสิอีกแป๊บหนึ่งแวนก็จะเอายามาให้เธอแล้ว...ไปทานข้าวก่อนไปแว้นมาจะได้ทานยา"

เลยท่านประธานยังคงออกคำสั่งกับมาเรีย

เมื่อได้ยินแบบนี้แล้วมาเรียได้แต่พยักหน้าแล้วก็เดินไปที่โต๊ะอาหาร หญิงสาวใช้ทั้งสองมือของตัวเองหยิบถาดข้าวขึ้นมาเพื่อที่จะยกไปทานนอกห้องของท่านประธาน แต่เสียงของท่านประธานก็ดังขึ้นมาเสียก่อน

"เธอจะทำอะไรของเธอไม่ทราบ ?

ท่านประธานถามออกไปด้วยความหงุดหงิดในใจ

"เอ่อ...คือว่าท่านประธานสั่งให้ดิฉันทานข้าวดิฉันก็กำลังจะยกถาดอาหารไปทานที่ห้องครัวค่ะ"

มาเรียพูดและยังคงก้มหน้าไม่กล้าสบตาท่านประธานใครจะกล้ามองหน้าเขาล่ะ ทั้งหล่อทั้งล่ำ แผงอกกว้างซิกแพคเป็นลอนทะลุออกมาจากเสื้อเชิ้ตที่เธอได้เห็นออกจะบ่อยอยู่ร่ำไป

หญิงสาวไม่กล้าแม้แต่จะมองด้านหน้าของท่านประธานตัวเอง บ่อยครั้งที่หญิงสาวเหลือบมองจากทางด้านหลัง ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้หล่อเป็นบ้าจมูกคมสันนัยน์ตาคมเข้ม ปากเป็นกระจับได้รูป ผิวหน้าเนียนกว่าดาราสาวบางคนเสียอีก !

"ฉันบอกให้เธอไปนั่งกินข้าวฉันไม่ได้บอกให้เธอย้ายถาดอาหารแล้วไปกินในครัว ! เธอเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า ? เวลาเรียนก็ได้เกียรตินิยมนะเหมือนจะเข้าใจคำถามและคำสั่งของอาจารย์ถึงได้สอบมาเกรดดี...แต่ทำไมฉันบอกเธอให้ไปนั่งทานข้าวแล้วเธอจึงยกถาดอาหารจะออกไปจากห้องนี้ล่ะ ! เธอเข้าใจคำสั่งของฉันผิดหรือเปล่า ?

ท่านประธานชาคริตทำตาขวาง

"ขอโทษค่ะท่านประธาน..ดิฉันคิดว่าไม่สมควรที่จะนั่งทานอาหาร อยู่ที่ห้องของท่านประธานค่ะ...ดิฉันเกรงว่าจะไม่เหมาะ ดิฉันยกไปทานที่ห้องครัวจะดีกว่านะคะ"

มาเรียยังคงให้เหตุผลกับท่านประธาน เพราะเธอไม่ต้องการทานที่ห้องท่านประธานจริงๆเพราะหากว่าบรรดาสาวสวยดารานักร้องที่กำลังเป็นข่าวกิ๊กอยู่กับท่านประธานมาเจอว่าเธอมานั่งทานอาหารที่ห้องท่านประธานอยู่มีหวังเธอโดนถล่มเละอย่างแน่นอน

หญิงสาวจึงกลัวว่าเหตุการณ์มันจะวุ่นวายและกลัวชนละมุน ไปมากกว่านี้หญิงสาวจึงพยายามหลีกเลี่ยงให้ได้มากที่สุด

"ไม่ต้องไปไหน ! ทานที่นี่แหละ พอทานเสร็จเดี๋ยวแวนก็เอายามาให้กิน แล้วเธอก็นอนพักผ่อนที่ห้องทำงานฉันเนี่ยแหละไม่ต้องออกไปไหนทั้งนั้น !

เขาพูดด้วยอารมณ์หงุดหงิดแต่ว่าหญิงสาวยังคงเถียงเขา

"แต่ว่า...."

"ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น คนที่เห็นว่าสมควรหรือไม่สมควรคนที่ใหญ่ที่สุดในบริษัทนี้ก็คือฉัน เธอต้องฟังคำสั่งฉันเท่านั้น ส่วนฉันไม่ได้มีหน้าที่ฟังคำสั่งเธอเพราะเธอเป็นแค่เลขา เพราะฉะนั้นเธอไม่มีสิทธิ์มาสั่งหรือแนะนำอะไรฉันทั้งนั้นแค่ทำตามก็พอแล้วเข้าใจไหม !?

เค้าเน้นคำอย่างหนักแน่นและเสียงดังจนมาเรียแอบสะดุ้งเล็กน้อย หญิงสาวได้แต่รับคำเบาเบา

"ค่ะท่านประธาน"

เมื่อหญิงสาวรับคำแล้วเธอจึงเดินไปนั่งและทานอาหารอย่างที่ท่านประทานได้ออกคำสั่ง จนเมื่อเธอทานอาหารเรียบร้อยแล้วสักพักแวนก็ได้เดินเข้ามาภายในห้องท่านประธานและเอายามาให้กับมาเรียด้วย หญิงสาวจึงทานยาและนอนที่โซฟาอย่างที่ท่านประธานสั่ง

ด้วยความที่เธอทานยาและร่างกายอ่อนเพลียเนื่องจากหัวได้รับการกระทบกระเทือน มาเรียจึงหลับสนิท และหญิงสาวยังคงนอนกอดอกอยู่

ท่านประธานรับรู้ได้ว่าแอร์ในห้องคงหนาว เขาจึงเดินไปหยิบผ้าห่มมาคลุมร่างกายให้กับหญิงสาว เขาจึงอดที่จะเหลือบมองความสวยหวานปนน่ารักบนใบหน้าของหญิงสาวไม่ได้

เขาได้แต่มองใบหน้าเลขาสาวเหมือนต้องมนต์อยู่สักพักก่อนที่จะสลัดความคิดนั้นทิ้งไปแล้วกลับไปนั่งทำงานดังเดิม

"อย่าลืมสิวะไอ้ชาคริต...อย่ามายุ่งกับพนักงานพวกนี้เด็ดขาด...จำเอาไว้ว่าพวกหล่อนไม่เหมาะกับแก"....ชาคริตได้แต่บอกตัวเองเบาๆ

ส่วนท่านประธานก็ได้เดินไปนั่งที่เก้าอี้ประจำตำแหน่งเขาได้หยิบแฟ้มเอกสารขึ้นมาอ่านและเซ็นเอกสารอนุมัติออกไป

สายตาของเขาก็มองไปที่มาเรียได้เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งของหญิงสาวในขณะที่นอนที่โซฟาภายในใจของ ชาคริตก็แอบคิดเตลิดไปไกลจนชายหนุ่มได้แต่ส่ายศรีษะให้กับตัวเอง

"นี่เราเป็นอะไรไปนะทำไมต้องมาคิดอะไรบ้าบ้ากับยัยเด็กคนนี้ด้วยเนี่ย"

เมื่อคิดแล้วชายหนุ่มก็รีบสายศรีษะแล้วบีบต้นคอตัวเองเบาๆ เขารู้สึกเหนื่อยเล็กน้อยที่ต้องอ่านเอกสารอะไรด้วยตัวเองก่อนที่จะเซ็นมันลงไป

เพราะทุกครั้งมาเรียจะเป็นคนอ่านเอกสารและสรุปรายงานก่อนที่ท่านประธานจะเซ็นอนุมัติ แต่เมื่อหญิงสาวนอนหลับอยู่ต้นเหตุมาจากเขา วันนี้ท่านประธานหนุ่มจึงจำเป็นต้องอ่านเอกสารด้วยตัวเอง ทำให้เขารู้สึกปวดเมื่อย

ในที่สุดชาคริตก็เดินมานอนที่โซฟาตรงกันข้ามกับมาเรียจนในที่สุดชายหนุ่ม ก็หลับไป...