3 เป็นห่วง (2)

"ไม่ต้องประชุมละ ... คุณบอกผู้บริหารการตลาดได้เลยว่ายกเลิกการประชุมในวันนี้ !

"อ้าวทำไมล่ะคะท่านประธาน ?

มาเรียถามด้วยสายตางุนงงและสงสัย

"ก็เพราะว่าผมจะพาคุณไปโรงพยาบาลน่ะสิ !

"ห๊าาา ! ท่านประธานว่าอะไรนะคะ ?

มาเรียถามด้วยความสงสัยและตกใจในตาเบิกกว้างกับสิ่งที่ได้ยิน

"คุณจะตกใจทำไมเนี่ย ? จะส่งเสียงดังทำไม ! ก็ผมแค่จะพาคุณไปหาหมอ เจ็บอยู่ไม่ใช่หรือยังไง ?

ท่านประธานบอกด้วยสีหน้าหงุดหงิดเล็กน้อย

"ค่ะท่านประธาน...แต่เดี๋ยวดิฉันขับรถไปเองก็ได้ค่ะ แผลเล็กนิดเดียวเองค่ะท่านประธานอันที่จริงแล้วดิฉันไม่รู้สึกเจ็บอะไรเลยด้วยซ้ำไม่ต้องไปหาหมอยังได้เลยนะคะ"

มาเรียบอกน้ำเสียงเรียบด้วยความเกรงใจท่านประธานที่ต้องเสียการประชุมเป็นเพียงเพราะว่าต้องพาเธอไปหาหมอ

"คุณจะขับเองได้ยังไงหัวแตกแบบนี้...คนขับรถเค้าต้องมีสตินะ...แล้วหัวต้องไม่แตกด้วย...ดูสิเลือดไหลไม่หยุดเลย"

ชาคริตยังคงมองไปที่แผลตรงศีรษะของมาเรีย เขาพูดด้วยน้ำเสียงปนหงุดหงิดเล็กน้อยพี่เห็นมาเรียเจ็บตัวเพราะเขา เป็นต้นเหตุหญิงสาวได้แต่เงียบ

"อย่าเงียบสิ...ส่งอีเมลไปหาทุกคนสิ...หรือไม่ก็บอกแป้งก็ได้ว่ายกเลิกการประชุมแล้วให้เค้าประสานงานต่อ"

ชาคริตยังคงออกคำสั่ง

"ค่ะท่านประธาน"

มาเรียรับคำเบาเบา หญิงสาวยังคงพูดเสียงเรียบกับเขาเพื่อรักษาระยะห่างระหว่างประธานและเลขา

ท่านประธานกับเลขาออกมาจากลิฟท์พิเศษเฉพาะผู้บริหารระดับสูงเช่นท่านประธานเท่านั้น

เมื่อเดินมาถึงประตูทางเข้าออกลูกน้องคนสนิทของท่านประธานก็เปิดประตูให้กับท่านประธานและเลขาสาวขึ้นไปนั่ง

"สงสัยท่านประธานคงจะผ่านทางโรงพยาบาลพอดีมั้งเลยจะไปส่งเรา"

มาเรียได้แต่คิดในใจ หญิงสาวนั่งเงียบมาตลอดทางเพราะไม่กล้าพูดอะไรออกมาอีก จนกระทั่งถึงโรงพยาบาล

"ขอบคุณท่านประธานมากนะคะที่มาส่ง"

มาเรียกล่าวขอบคุณพร้อมกำลังจะก้าวขาลงจากรถ แต่เมื่อหญิงสาวลงมาแล้วก็ได้เห็นว่าท่านประธานเดินลงมาด้วย

"ผมบอกแล้วไงว่าผมจะพาคุณไปหาหมอ"

เขายังคงพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย

"ท่านประธานวันนี้เป็นอะไรของเค้านะ"

มาเรียได้แต่คิดในใจ แล้วทั้งสองคนก็เดินไปที่ห้องฉุกเฉินคุณหมอและพยาบาลก็ทำแผลให้กับมาเรีย

"สองสามวันนี้คุณหมออยากให้คุณมาเรียพักผ่อนอยู่ที่บ้านไม่ต้องไปทำงานนะครับ เพราะว่าศรีษะได้รับการกระทบกระเทือน ควรจะพักผ่อนให้มากๆ"

คุณหมอบอกด้วยรอยยิ้ม

"แต่ว่าดิฉันอยากจะไปทำงานค่ะ เพราะถ้าดิฉันไม่อยู่แล้วท่านประธานไม่มีผู้ช่วยเลยค่ะ"

มาเรียบอกกับคุณหมอ

"ครับคุณหมอผมจะให้เลขาของผมหยุดพักผ่อน"

ท่านประธานยังคงบอกคุณหมอและยังคงทำหน้านิ่งด้วยสีหน้าท่าทางเรียบเฉยเหมือนเดิม

มาเรียได้แต่มองหน้าของท่านประธานและได้แต่มองที่ริมฝีปากที่โครงเข้ารูปของเขาในขณะที่เขากำลังบอกคุณหมอว่าเค้าจะให้หญิงสาวพักผ่อนอยู่ที่บ้านตามที่คุณหมอแนะนำ มาเรียมองแล้วนิ่งอึ้ง เพราะปกติท่านประธานของเธอเป็นผู้ชายที่เย็นชาและไร้หัวใจเป็นอย่างมากแต่วันนี้เค้ากลับดูอ่อนโยนผิดแปลกออกไป

"ดีเลยครับคุณชาคริต ถ้ายังงั้นไม่มีอะไรแล้วคุณหมอขอตัวเลยก้อแล้วกันนะครับ"

คุณหมอบอกกับชายหนุ่มและเลขาสาว

"ขอบคุณมากค่ะคุณหมอ "

"เดี๋ยวหมอจะเอานามบัตรให้กับคุณมาเรียนะครับ หากเกิดปวดศีรษะหรือมีอะไรโทรหาหมอได้ตลอดเลยนะครับ"

คุณหมอสุดหล่อใจดีพูดพร้อมกับอมยิ้มให้กับมาเรีย มาเรียยกมือไหว้คุณหมอก่อนที่คุณหมอจะเดินจากไป

"แวนแกรอรับยาของมาเรียนะเดี๋ยวฉันกลับมาเรียจะกลับเข้าบริษัทก่อน"

เมื่อเค้าบอกแบบนี้หญิงสาวได้แต่มองหน้าแต่ไม่กล้าถามอะไรออกมา

"อะไรกันนะเมื่อตะกี้ท่านประธานยังบอกอยู่เลยว่าจะให้ฉันนอนพักผ่อนอยู่บ้านแล้วทำไมจะพาฉันกลับบริษัทล่ะ"

หญิงสาวได้แต่คิดในใจ ได้แต่สงสัยแต่ไม่กล้าถามท่านประธานของตัวเอง

"ครับเจ้านาย"

แวนรับคำสั่งเจ้านาย

"เดี๋ยวผมกับลูกน้องที่เหลือจะตามไปที่บริษัท เอายาไปให้คุณมาเรียครับเจ้านาย"

เมื่อชาคริตออกคำสั่งเสร็จชายหนุ่มก็เดินจากไปทันที ส่วนแวนกลับมาเรียยได้แต่ยืนนิ่งเพราะงุนงงและสงสัยกับการกระทำของเจ้านายตัวเอง

จนชาคริตเดินไปไกลแล้วชายหนุ่มจึงหันกลับมามองมาเรียที่ยังยืนอยู่ที่เดิม เขาจึงได้เดินกลับมาหาหญิงสาว พร้อมด้วยใบหน้าที่หงุดหงิด

"ยืนเอ๋ออะไรอยู่ล่ะ ? ตามฉันมาสิ"

ชาคริตยังคงออกคำสั่ง

"อ..อ..เออ .. คคค..ค่ะเจ้านาย"

มาเรียพูดตะกุกตะกัก มาเรียรีบวิ่งตามชาคริตออกไป

"อย่าวิ่งสิเดี๋ยวแผลก็กระทบกระเทือนอีกหรอก"

ชาตริตทำหน้านิ่ว

"ค่ะเจ้านาย"

แวนได้แต่มองตามเลขาและเจ้านายตัวเองเดินจากไป

"วันนี้เจ้านายเป็นอะไรไปนะร้อยวันพันปีไม่เคยจะขับรถด้วยตัวเอง...แต่วันนี้ขับเองซะงั้น !?

แวนได้แต่เกาหัวแล้วเดินไปที่ช่องรอรับยาของผู้ป่วย

เมื่อชาคริตและมาเรียเดินมาที่รถมาเรียก็เดินอ้อมไปประจำตำแหน่งคนขับรถทันที ส่วนชาคริตได้แต่หงุดหงิดในใจที่หญิงสาวไม่เคยเข้าใจอะไรเลย

"เธอมานั่งฝั่งนี้ ! เดี๋ยววันนี้ฉันขับเอง"

ชาคริตยังคงออกคำสั่งส่วนมาเรียยืนตัวแข็งทำอะไรไม่ถูก

"มาสิไม่ได้ยินหรือยังไง !? หรือเธอจะให้ฉันเปิดประตูให้เธอเลยแบบผู้หญิงพวกนั้นเลยดีไหม !?

ชาคริตพูดออกไปด้วยความประชด

"อะ..อะ..เอิ่ม...ไม่ต้องค่ะเจ้านายดิฉันไปแล้วค่ะ"

มาเรียรีบเดินกึ่งวิ่งเดินอ้อมมาที่ฝั่งประตูด้านหน้าคู่กับคนขับทันที แล้วหญิงสาวก็เปิดประตูแล้วลงไปนั่งในรถทันที

หญิงสาวได้แต่หัวใจเต้นโครมครามตุ้มตุ้มต่อมๆทำอะไรไม่ถูกกับการกระทำของเจ้านายตัวเองที่ดูเหมือนผีเข้าผีออกในวันนี้

เมื่อหญิงสาวได้เข้าไปนั่งขายในรถแล้วชาคริตก็อ้อมเข้าไปนั่งประจำที่คนขับแล้วสตาร์ทรถขับออกไปทันที มาเรียไม่กล้าสบตากับเจ้านายตัวเองได้แต่มองออกไปที่หน้าต่างประตูรถมองวิวของถนนไม่กล้าหันกลับมามองท่านประธานของตัวเองอีกเลย.....