2ขอแค่ยังได้เห็นหน้า

ตอนที่ 2

ขอแค่ยังได้เห็นหน้า

“รดาพี่ขอถามอะไรหน่อยได้ไหม”

สุมาลีพนักงานเก่าแก่ของบริษัทตัดสินใจเดินมาคุยกับพนักงานคนใหม่ที่ทำงานที่นี่ได้เพียงปีเดียวด้วยความเป็นห่วง

“เรากับท่านประธานไม่ได้มีอะไรเกินเลยกันใช่ไหม”

สุมาลีพูดแล้วหยุดรอฟังคำตอบเพราะถึงแม้เธอจะกล้าตัดสินใจมาพูดตรงๆกับรดาแต่ตัวเขาเองก็ไม่ได้มั่นใจว่าทั้งคู่มีอะไรเกินเลยกัน

“พี่สุมีอะไรจะพูดกับรดาก็พูดออกมาได้เลยตรงๆค่ะ”

หญิงสาวเลือกที่จะไม่บอกแต่เธอต้องการอยากรู้ว่าอีกฝ่ายมีเรื่องอะไรที่อยากจะพูดกับเธอเพราะสายตาของสุมาลีมันมีทั้ง ความกังวลและเป็นห่วงอยู่ในนั้น

“คุณฌอร์นเป็นผู้ชายเจ้าเสน่ห์เขามีสาวๆรอบกายมาก ทั้งที่บริษัททั้งนอกและในสังคมไฮโซพี่ไม่อยากให้เธอปล่อยตัวหรือใจไปมากกว่านี้เพราะสุดท้ายแล้วพี่คิดว่าคุณฌอร์นก็ไม่มีทางยอมจบที่ผู้หญิงคนไหนแต่ถ้าวันนี้พี่มาเตือนเธอสายเกินไปก็เก็บหัวใจไว้บ้างเผื่อวันนึงเธออาจจะต้องพบกับความผิดหวังอย่าโกรธพี่นะเพราะพี่แค่เป็นห่วงและคงจะเสียใจมากถ้าไม่มีโอกาสได้เตือนเธอ”

สุมาลีพูดจบก็เตรียมจะหันหลังเดินออกจากห้องไปแต่กลับถูกสาวน้อยรีบวิ่งเข้ามาสวมกอดพร้อมด้วยหยดน้ำตา

“ขอบคุณนะคะ รดาจะเผื่อใจไว้ สักวันสิ่งที่พี่พูดมันก็คงจะมาถึง”

หลายเดือนผ่านไป

“ผมดีใจด้วยนะที่แม่คุณหายเป็นปกติแล้ว”

ฌอร์นเดินมาจับมือภรรยาลับของเขาที่กำลังนั่งรอเอกสารของมารดาเพื่อที่จะกลับบ้าน หลังจากที่รักษาตัวที่โรงพยาบาลเอกชนมาเป็นเวลาเกือบหนึ่งเดือนซึ่งเสียค่าใช้จ่ายไปเกือบล้านบาทและคนที่เป็นคนรับผิดชอบทั้งหมดก็คือฌอร์นนั่นเอง

“ขอบคุณนะคะที่คุณทำทุกอย่างเพื่อครอบครัวของรดา”

“คุณรักผมไหม”

ชายหนุ่มเอ่ยถามพร้อมกับสายตาค้นหาคำตอบจาก หญิงสาวที่นั่งข้างๆดูจริงจังมากกว่าทุกวันที่รดาเคยเห็น

“ฉันรักคุณค่ะรักมากที่สุดเท่าที่ผู้หญิงคนนึงจะรักได้”

“ถ้าวันหนึ่งผมมีอะไรจะขอความช่วยเหลือจากคุณ ขอให้คุณรู้ไว้ถ้าคุณรักผมคุณจะต้องทำ”

คำพูดของฌอร์นอาจจะฟังดูน่ากลัวแต่แววตาและรอยยิ้มของเขาทำให้รดารู้สึกว่าไม่ว่าเหตุการณ์นั้นจะเป็นอะไรเธอก็พร้อมจะทำอย่างที่เขาต้องการได้ทุกอย่าง

ตลอดเวลาที่ทั้งคู่อยู่ด้วยกันรดาไม่เคยสนใจในข่าวคราวที่เดินได้ยินมีหลายคนพยายามบอกกับเธอว่าท่านประธานกำลังจะแต่งงานกับผู้หญิงที่คู่ควรแต่รดาก็ไม่เคยเห็นความปกติระหว่างเธอกับเขา การไปมาหาสู่กันที่คอนโดเขาก็ยังคงทำเหมือนเดิม ท่านประธานยังคงเอาใจเธอทุกอย่างดูแลครอบครัวของเธอให้ สุขสบายหญิงสาวจึงคิดว่ามันคงเป็นเพียงแค่ข่าวลือผู้ชายที่รักสนุกและหวงความโสดที่สุดอย่างฌอร์นคงไม่มีทางที่จะแต่งงานถ้า เรื่องนั้นจะเกิดขึ้นจริงเขาก็น่าจะบอกเธอแล้ว

“พี่สุคะวันนี้รดาขอลาครึ่งวันได้ไหมไม่ค่อยสบายว่าจะไปหาหมอ”

หญิงสาวรู้สึกเป็นกังวลกับอาการที่เกิดขึ้นกับเธอในทุกเช้าและประจำเดือนก็ยังไม่มาตัวเธอเองก็ไม่ประสีประสาเรื่องแบบนี้ถึงไม่ได้คิดป้องกันก็ได้แต่หวังว่าการนอนกับชายหนุ่มแค่เพียงไม่กี่เดือนคงไม่ทำให้เรื่องที่เธอกำลังเป็นกังวลเกิดขึ้นจริง

“คุณตั้งครรภ์ได้ 4 สัปดาห์แล้วนะคะ”

คำพูดของคุณหมอยังคงดังต่อไปแต่สำหรับหัวใจคนฟังตอนนี้ทุกอย่างรอบตัวมันเงียบสนิทความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขายังคงเป็นความลับเธอไม่มีตัวตนแต่ตอนนี้เธอกำลังท้อง รดาคิดว่าไม่มีทางที่ฌอร์นจะให้เธอเอาเด็กไว้หญิงสาวจึงตั้งใจว่าจะเก็บเรื่องนี้เป็นความลับให้นานที่สุดเพื่อให้ลูกในท้องของเธอโตจนไม่สามารถที่จะทำอะไรใจร้ายกับเขาได้อีกต่อไป

หญิงสาวที่กำลังเดินด้วยหัวใจล่องลอยเพื่อไปขึ้นรถประจำทางที่หน้าโรงพยาบาลก็ได้รับข้อความจากท่านประธานว่าวันนี้เขาจะไปนอนกับเธอที่คอนโดให้เธอเตรียมอาหารมื้อค่ำให้โรแมนติกที่สุดเขามีบางอย่างอยากพูดกับเธอในคืนนี้

“เห็นสุมาลีบอกว่าเธอไปหาหมอไม่สบายเป็นอะไร”

ท่านประธานถามอย่างเป็นห่วงเมื่อเห็นแววตาของภรรยาที่ดูเหมือนคนกำลังเหนื่อยและเศร้าหมองกว่าทุกวัน

“แค่ความดันต่ำนิดหน่อยก็เลยเวียนหัวคุณหมอให้ยามากินแล้ว”

รดาถึงแม้จะรู้ว่าเป็นคำตอบที่ไม่ค่อยมีเหตุผลเท่าไหร่แต่ฌอร์นก็ทำถ้าเชื่อเหมือนว่าเขาไม่ได้สนใจจะถามคำถามนี้ขึ้นมาจริงๆแต่แค่ต้องการหาเรื่องมาคุยกับเธอ

“คุณจำได้ไหมที่ผมเคยถามคุณว่าคุณรักผมหรือเปล่าแล้ววันนั้นคำตอบของคุณก็คือรัก วันนี้ผมมีบางอย่างที่อยากจะมาขอร้องแล้วหวังว่าคุณจะเข้าใจผม”

มือหนาเอื้อมไปกุมมือเล็กไว้แน่นแวววตาของท่านประธานตอนนี้มันเศร้าจนทำให้คนฟังยิ่งรู้สึกใจหายอย่างบอกไม่ถูกเหมือนเรื่องที่เขากำลังจะบอกกับเธอมันจะเป็นเรื่องที่เจ็บปวดสำหรับคนทั้งคู่

“พูดมาเถอะค่ะไม่ว่าคุณจะให้รดาทำอะไร…ฉันก็จะทำให้”

“ผมกำลังจะแต่งงาน”

ฌอร์นพูดประโยคสั้นๆก่อนที่เขาจะเดินออกจากเก้าอี้อ้อมมาหาหญิงสาวแล้วทรุดตัวนั่งลงที่พื้นจับมือของเธอมากุมไว้แน่น

“เราสองคนคงต้องเลิกกันเพราะถ้าผู้หญิงคนนั้นรู้ว่าผมมีคุณอยู่เขาคงไม่ยอมแต่งงานด้วย การแต่งงานครั้งนี้เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตผม ผมคงไม่ยอมให้มีใครหรืออะไรมาทำให้ผมไม่ได้แต่งงานกับผู้หญิงที่ผมเลือก”

คำพูดของท่านประธานทำเอาหัวใจของผู้หญิงที่เพิ่งรู้ตัวว่ากำลังจะเป็นแม่แตกแหลกสลายออกเป็นชิ้นๆรดารู้สึกว่าตอนนี้เธอกำลังตายทั้งเป็น ในวันที่เธอมีอีกหนึ่งชีวิตที่เป็นสายเลือดของเขาอยู่ในท้องกลับเป็นวันเดียวกับที่เขาต้องการจะบอกเลิกเธอ

“คุณกำลังจะบอกว่าต้องการให้รดาเลิกกับคุณใช่ไหม”

คนพูดไร้เสียงสะอื้นแต่น้ำตายังคงไหลไม่ขาดสาย มันเป็นความเจ็บปวดที่ไม่ต้องเสแสร้งใดๆสำหรับชีวิตของผู้หญิงหนึ่งคนที่ไม่เคยรักใครวันนี้เธอเจ็บปวดที่สุดแล้ว

“คุณทำให้ผมได้ใช่ไหม”

“รดานคงเลิกกับคุณไม่ได้ รดาจะอยู่ที่นี่อยู่ตรงนี้อยู่ในที่ของตัวเอง ถ้าคุณไม่ต้องการ คุณก็แค่ไม่ต้องมา ทำเหมือนเราไม่เคยรู้จักกัน รดาสัญญาว่าจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวในชีวิตของคุณและผู้หญิงที่กำลังจะเข้ามาเป็นภรรยาเป็นครอบครัวที่ถูกต้องแต่ขอได้ไหมขอให้ฉันยังอยู่ตรงนี้ได้เห็นคุณในทุกวันแม้ว่าคุณจะไม่มาหาฉันเลยก็ได้”

รดาทรุดตัวลงไปนั่งอยู่ข้างๆชายหนุ่มเธอโอบกอดเขาด้วยน้ำตาและเสียงร้องไห้ วันนี้เธอไม่เหลือศักดิ์ศรีอะไรอีกแล้ว เธออยากให้หนึ่งชีวิตที่เกิดมามีพ่อ ต่อให้เขาไม่รักเธอแล้วแต่เธอรักเขาแค่ยังมีเขาอยู่ในสายตาแต่ไม่ได้อยู่ในชีวิตแค่นี้เธอก็มีความสุขมากพอแล้ว

“คุณไม่เข้าใจถ้าคุณยังอยู่ใกล้ๆผมวันหนึ่งเธอจะต้องจับได้”

“ถ้าการเลิกกันมันทำง่ายแบบนั้นรดาคงทำแล้วค่ะ เอาเป็นว่าฉันจะยังอยู่ตรงนี้ในฐานะพนักงานคนหนึ่งในบริษัทส่วนตัวคุณก็ลืมไปเลยว่าเคยมีรดาผู้หญิงที่นอนกับคุณ...แต่โปรดอย่าบอกให้รดาไปไกลจากตรงนี้เลยเพราะฉันไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้ถ้าไม่ได้เห็นหน้าคุณอีก”

ท่านประธานดึงมือของหญิงสาวที่กำลังกอดเขาไว้แน่นก่อนที่เขาจะหันมามองเธอเป็นครั้งสุดท้ายมันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูก เขารู้สึกโกรธที่เธอไม่ทำตามสัญญาที่เคยบอกไว้เพราะการที่เขายังเห็นเธออยู่แบบนี้ไม่มีทางที่เขาจะตัดใจจากเธอได้แต่สิ่งที่เขาเลือกคือผู้หญิงอีกคนไม่ใช่เธอ