บท.8 ซวย!! [เตะเส่ยเข้าหน้า]

กระริ่ง

เสียงกริ่งเล็กที่มัดเชือกฟางติดพ่วงล้อดัง เหมือนสวรรค์แกล้งวันนี้แดดแรงมาก ชายหนุ่มหันมาถามสาวสวยที่เพิ่งพบเจอกัน

"ร้อนสินะเหงื่อชุ่มเชียว"

"อืมมม"

"เหอะ ตอนดึกอย่างนางฟ้าตอนเช้าสภาพเหมือนหมาลืมแปรงฟัน"

"หุบปากไปเลยนะพี่"

รถแอบชิดซ้ายแต่การเคลื่อนไหวช้าจนจักรยานแซง เกียร์ยิ้มเยาะพร้อมพูดจาแดกดัน

"แดกน้อยๆ หน่อย ดูสิยางแตกเลย"

"โอ๊ย หุบปากได้ไหม! ผู้ชายอะไรไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษ ตัวเองนั่งบังคับบนมอเตอร์ไซค์ให้ผู้หญิงมาเข็นรถ"

"เอ้า ก็เธอขับไม่เป็นให้บังคับก็ไม่ได้ อย่าบ่นรีบเข็นเลยโคตรร้อน"

ริมฝีปากชมพูมุบมิบคงด่าผมในใจแต่สนุกจะตายเวลาได้แกล้ง ไม่ไกลเท่าไหร่ก็ถึงร้านซ่อมรถของเพื่อนสนิทผมเอง เจริญการช่าง

"มึงพาใครมาเนี่ย"

"เมีย"

ซันทักพร้อมคำตอบกลับของเกียร์แต่ทำให้เส้นด้ายไม่พอใจรีบเถียง

"บ้าเหรอใครเมียพี่!"

"เพิ่งเอากันเสร็จไม่ใช่เมียแล้วเรียกอะไร"

"งี้เมียพี่มีเป็นสิบแล้วมั้งงง"

"ผิดไม่ใช่สิบคร่าวๆ คงประมาณสามร้อย"

"คนหรือบริษัททัวร์..ผู้โดยสารเยอะเหลือเกิน"

ทั้งคู่เถียงกันจนทำให้ซันที่ท้าวเอวยืนดูหัวเราะลั่นก่อนเอ่ยปากแซว

"เออเหมาะดีคนหนึ่งก็กวนตีนอีกคนก็ตบมุกเก่ง ฮ่าๆ"

"ว่าแต่มีน้ำเย็นไหมกูขอสักแก้ว"

"เออ เดี๋ยวไปเอามาให้วันนี้พ่อไม่ได้ไปยกน้ำมาคงเหลือขวดเดียว"

"เร็วๆ"

ซันเดินกลับเข้าไปในบ้านออกมาพร้อมขวดน้ำขนาดเล็กเขาเปิดฝาแล้วยื่นให้เกียร์ตอนนี้เส้นได้ตาลุกวาวเธอเหมือนเห็นสวรรค์ตรงหน้าเนื่องจากใช้แรงเข็นรถอีกทั้งสู้กับแดดจ้า

อึก อึก อึก

"ไอ้เกียร์กูว่ามึงลืม" เพื่อนขมวดคิ้ว

"ลืมอะไรกูเอามาครบทั้งกระเป๋าตังทั้งสร้อยพระหลวงพ่อ"

"ไม่ใช่..มึงลืมน้องมันหรือเปล่ายืนหอบอยู่เนี่ย"

"เฮ้ยยย! โทษทีหมดแล้วด้วย เพราะปกติเอาเสร็จแยกย้ายไม่ค่อยชินที่พาใครมาด้วย"

ผมหันไปจ้องแต่สะดุ้งเล็กน้อยกับแววตาอาฆาต คนอะไรตัวเล็กบางแต่ผิวพรรณหน้าตาออกไปทางคุณหนูลูกผู้ดี

"เธอหิวน้ำไหม" ดูเหมือนอีกฝ่ายไม่พอใจผมจึงส่งยิ้มหล่อให้

"เข็นรถมาเป็นกิโลทั้งร้อนทั้งเหนื่อยไม่หิวมั้ง"

"คนอุตส่าห์ถามดีๆ ตอบแบบปกติไม่ต้องประชด ถ้าหิว..เดินออกไปเลี้ยวซ้ายมีร้านของชำขวดเล็กห้าบาทเอง ไปสิ"

เวลาใกล้เที่ยงรถผมยางแตกกว่าจะเปลี่ยนเสร็จ ตอนนี้เตรียมหูชาเพราะแม่บ่นแน่นอน สักพักได้ยินเสียงกระทืบเท้าเดินออกไป ผมเหลียวมองตามพลางตะโกนไล่หลัง

"ซื้อน้ำมาฝากอีกขวดด้วยนะ"

ป้ายรถเมล์

"ไอ้คนบ้าไอ้เฮงซวย ฮึก! โว้ยยยย"

ยังมีหน้ามาให้ซื้อน้ำฝากสติมันดีเปล่าวะ ฉันได้แต่หงุดหงิดและเจ็บใจความสิ้นคิดของตัวเอง นั่งรอฝนมารับเนื่องจากโทรตาม

บนรถ

"มึงโอเคนะสภาพหมือนผ่านสงคราม" ฝนถามห่วงใย "สรุปเจอผู้ชายคนรวยที่ตามหาไหม"

"หยุด! อย่าพูด ฮึกกก อย่าพูดให้ได้ยินอีก"

"เป็นไรอะกำหมัดทำไม ฮ่าๆ"

"ไม่ได้อยากแค่กำหมัดอยากจับคอแล้วเตะเสยเข้าหน้ามันด้วย!!!"

ขณะรถจอดติดไฟแดง ฉันทนไม่ไหวอยากร้องไห้แต่ร้องไม่ออก ฝนทำหน้างงมองฉันสูดลมหายใจเปิดกระจกข้างตะโกนความอึดอัดออกมาอย่างไม่อาย "นึกว่าจะได้ผัวรวยสุดท้ายแม่งโคตรเฮงซวยเลยเว้ยยยย!"

_______________________

ขำจนกรามค้างเกร็ง นี่พระเอกไม่ใช่ตัวเหี้eแต่อย่างใด555555555555!!

ฝากกดเพิ่มเข้าชั้นน๊า {เป็นแรงผลักดัน}

_______________________

กดหัวใจ เพิ่มเช้าชั้น คอมเมนต์ เป็นกำลังใจอัปเดตผลงานต่อด้วยนะคะ อ่านจบอย่าเงียบน๊า