บท.6 หาผัวรวย [ยั่ว]

กุญแจถูกยัดใส่มือเกียร์ รอยยิ้มร่ากระตุกชอบใจเพราะในสังคมส่วนใหญ่ก็ชอบความร่ำรวยกันทั้งนั้น

อิ๋งไม่ปฏิเสธเดินมานั่งบนตักของนนท์คลอเคลียดั่งใจหวัง

บรื้นน บรื้นนน

รถหรูแล่นมาจอดพร้อมคนขับที่หล่อราวเทพบุตร เขาใช้ช่วงเวลาตักตวงความสุขด้วยการไปเลี้ยงเหล้าสาวในผับกลางเมืองพร้อมเซ็นชื่อของลูกพี่ให้มาจ่ายย้อนหลัง

"พี่เกียร์มาอีกแล้วคิดถึงจัง" มือเรียวลูบแผงอกเเกร่งผ่านเสื้อเชิ้ตสีดำ

"คืนนี้ไปต่อกันไหมล่ะ"

"อีกแล้วเหรอคะ ชะเอมปวดเอวพี่เกียร์รุนแรงตลอดเลย"

"แต่มันส์ใช่ไหมครางไม่พักเลยนะเรา หึ"

มือผมลูบสะโพกมน ใบหน้าสวยทำให้อยากลิ้มรสชาติสวาทอีกครั้ง บางคนอาจจะคิดว่าทำไมไม่เก็บเงินที่ใช้เที่ยวไว้ใช้จ่ายในครอบครัว เพราะนิสัยแม่ผมไม่เหมือนใคร ไม่ชอบรับความช่วยเหลือต้องหาเงินเองเท่านั้น กว่าจะพูดกว่าจะยอมให้ใช้หนี้นอกระบบให้ก็แทบจะตีกัน

ฉะนั้น..ถึงช่วงเวลาที่ชายวัยกลัดมันส์อย่างผมต้องใช้ความสุขนี้ให้คุ้มค่า

#กลับมาปัจจุบัน

เคว้ง!

บ้านหรูกลางเมืองในช่วงเช้า เป็นอีกครั้งที่มีการทะเลาะ และ ทำลายข้าวของเสียงดัง เส้นด้ายลงมาทั้งที่สวมชุดนอน

"คุณยังเอาเงินไปเล่นหุ้นอีกเหรอ! ทั้งที่จะกินยังแทบไม่มีอยู่แล้ว" ภรรยาร้องไห้ด่าทอ

"ก็มันจำเป็นถ้าไม่ดิ้นรนหลายวิธีจะหมดหนี้เร็วได้ยังไง"

"แล้วสุดท้ายเป็นยังไง ก็เจ๊งใช่ไหม ฮึก คุณมันโง่ไร้สมอง"

เพียะ!!

เป็นครั้งแรกที่สามีลงไม้ลงมือตบตีภรรยาตัวเอง เส้นด้ายทนมองไม่ไหวรีบวิ่งกลับไปยังห้องนอน เธอสะอื้นออกมาย้อนนึกถึงความคิดชั่ววูบ 'ถ้าได้แต่งงานกับคนรวยทุกอย่างจะต้องดีขึ้นแน่'

ช่วงค่ำ

"หย่า!! มะ แม่จะหย่า"

"ใช่ พ่อแกมันโง่ไม่เอาไหนบริหารเงินยังไงให้โดนโกงยังมาโบ้ยความผิดให้ฉันอีก"

"แม่ใจเย็นก่อนนะ"

"เหอะ ถ้าเคลียร์หนี้สินไม่ได้ภายในปีนี้ฉันหย่าแน่นอน"

เส้นด้ายก็เหมือนเด็กทั่วไป เธออยากให้ครอบครัวอยู่กันพร้อมหน้าแต่ตอนนี้ภาพที่สวยงามเลือนลางเมื่อแม่เอ่ยปากจะขอหย่ากับพ่อ เหลือเวลาเพียงไม่กี่เดือนก็จะสิ้นสุดปี

ร้านกาแฟ

"มึงใจเย็นก่อนนะ" ฝนพยายามพูดปลอบ "แม่มึงอาจจะพูดด้วยอารมณ์ก็ได้"

"แต่แม่นัดทนายแล้ว ฮึก มึงก็รู้ว่าแม่กูเด็ดขาดแค่ไหน"

"เฮ้อออ แล้วจะทำยังไง"

สีหน้าฝนเป็นห่วงเพื่อนสนิทมาก ทั้งสองคนมักนัดพบเจอกันที่ร้านกาแฟแถวมหาวิทยาลัย เส้นด้ายถือช้อนสีชมพูแกว่งวนแก้วสีใส

"กูคงต้องหาแฟนรวย" ฉันพูดออกไป "อีหยกแฟนซื้อของแบรนด์เนมให้รวมหลายล้านถ้าแฟนกูรวยมากคงจะได้เยอะ"

"มึงจะยอมนอนกับผู้ชายที่ไม่ได้รักเพื่อเงิน?"

"นาทีนี้อะไรก็ต้องทำของที่เคยซื้อก็ขายช่วยแม่ใช้หนี้ไปหมด มึงคิดดูกระเป๋าใบนั้นซื้อมาสามหมื่นขายหมื่นสาม"

ฉันหงุดหงิดหนักมาก จนกระทั่งตัดสินใจกลับไปผับเดิม และ ภาวนาให้เจอผู้ชายที่ขับรถหรูคันนั้นอย่างน้อยก็คงวัยใกล้เคียงกัน

ผับ XYZ

คืนนี้มีปาร์ตี้ผู้คนจึงล้นหลามเส้นด้ายมาในชุดเกาะอกสีแดงรองเท้าส้นสูงสีดำเธอรวบผมตึงสวยสง่าเป็นที่สะดุดตา

"อีฝน! มาทิ้งกูไว้กลางทางจะได้นัดกันดิบดีเสือกติดกินข้าวกับอา"

คิ้วบางฉันย่นติดกันอย่างน้อยถ้ามีเพื่อนก็อาจเพิ่มความใจกล้า

ตึก ตึก

เสียงเพลงดังกึกก้องพร้อมแสงสีเสียงที่ลายกระทบสายตาเส้ยด้ายได้เดินไปยังเคาน์เตอร์บาร์เพื่อสั่งเหล้าช็อตเพียว

อึกกก!

แก้วเหล้าเล็กกระดกลงคอรวดเดียว เธอมองซ้ายขวาเพื่อหาเป้าหมาย แต่ดื่มจนแทบจะเมายังไม่เจอบุคคลที่ตามหา

เวลาผ่านไป 21.00น.

กรี๊ดดดด

เสียงกรีดร้องสาวรอบข้างดังแทรก ชายหนุ่มคนเดิมปรากฏตัวในชุดเสื้อเชิ้ตสีดำกางเกงสีเทาเข้ม ใบหน้าหล่อเหลายิ้มมุมปากให้ผู้คน

"เป้าหมายมาแล้วเตรียมตัว"

มือไม้ฉันสั่นรีบคว้าแก้วเหล้าตรงหน้าดื่มเพื่อความด้าน จากนั้นก็ลุกขึ้นแล้วหยุดยืนในระยะที่ไฟสปอร์ตไลต์ส่องถึง

วี๊ด วิ้ววว

ท่าเต้นสเต็ปแรดที่ศึกษาถูกงัดมาใช้ทุกรูปแบบ ตอนนี้กลายเป็นเธอที่เป็นจุดเด่น บรรดาชายหนุ่มต่างส่งเสียงเชียร์ชอบใจ

หมับ

มือหนาของใครบางคนคว้าเอวบางไว้เมื่อเธอเซเกือบจะล้ม ทันทีที่ดวงตากลมโตแหงนขึ้นจ้องมองภายในหูอื้ออึง 'เป้าหมายติดกับ'

"ระวังหน่อยสิคนสวยเดี๋ยวถ้าล้มผิวขาวจะเป็นรอยน่าเสียดายแย่"

"ขอบคุณค่ะที่ช่วย"

"เกียร์ครับ"

"เส้นด้ายค่ะ"

_______________________

บรรลัย เอ้ยยย! บัยเทิงแน่นอน

ฝากกดเพิ่มเข้าชั้นน๊า{เป็นแรงผลักดัน}