2

“พรุ่งนี้เธอต้องไปเรียนกับพี่นะคะคนดี” เขาบังคับข่มขู่เธอทุกทาง เห็นเธอออกนอกลู่นอกทางไม่เชื่อฟังก็ต้องทำโทษ

“น้ำไม่ไปค่ะ” คนที่แอบดื้ออยู่บ้างตอบเสียงเบาแต่วรธรได้ยินเต็มสองหู

“ไม่ไปก็ได้ พี่จะได้เอาคลิปที่เราเอากันทุกคืนให้ทุกคนดู”

“อย่านะคะ” เธอรีบห้ามเขาเสียงสั่น

“ถ้าไม่อยากให้ใครรู้เรื่องของเราก็ไปเรียนกับพี่สิคะ” เขายิ้มอย่างเป็นต่อ

“ค่ะ” น้ำรินรับคำเสียงสะท้าน ได้แต่นอนกัดปากประท้วงเขาอยู่ในใจเท่านั้น

“ชอบมันมากเหรอไอ้ทศน่ะ” คนถามเหยียดปากขณะเอ่ยถาม ไอ้หมอนั่นมันร้ายลึก ต่อหน้าคนอื่นทำเป็นสุภาพบุรุษ ลับหลังมันเลวระยำกว่าอะไรทั้งนั้น

“พี่ทศเป็นคนดี”

“อ้อ... มันเป็นคนดีงั้นสิ แล้วพี่เป็นไอ้สารเลวใช่ไหม” เขากระชากไหล่บอบบางมาหา เด็กสาวที่เชื่อฟังเขามาตลอดแต่วันนี้กลับเถียง เธอรู้จักไอ้หมอนั่นน้อยไปแล้ว

จริงๆ ที่หมอนั่นเข้าไม่ถึงตัวของน้ำรินเพราะเขากันเอาไว้ทุกทาง และมันก็คงมีผู้หญิงมากมายที่เข้าถึงง่ายกว่าให้ฟันแล้วทิ้งไม่ต้องรับผิดชอบหาเหวอะไร

“พี่ทศเป็นสุภาพบุรุษไม่เคยทำอะไรน้ำ”

“ดีจริงนะเทิดทูนคนอื่นมากกว่าผัวตัวเอง” เขาบีบไหล่เธอจนเจ็บ เด็กสาวนิ่วหน้าจนเผลอร้องไห้ออกมา

“พี่ธรไม่ใช่”

“ที่ทำกันเมื่อกี้คือเล่นขายของหรือไง”

“พี่ธรขืนใจน้ำ”

“จริงเหรอ พี่ว่าเธอสมยอมนะ เด้งสะโพกรับทุกทีที่โดนกด” แค่น้ำรินได้รู้จักกับไอ้หมอนั่น เธอก็เปลี่ยนไป รู้สึกว่าเขาชั่วร้ายขึ้นมาในทันที

“ลามก”

“เธออยากก็บอกมาเถอะ”

“น้ำไม่เคย” เธอกัดปากเถียงเขาคอเป็นเอ็น ปากคอสั่นไปหมด วรธรโมโหร้าย เขาเอาแต่ใจตัวเอง อยากได้อะไรก็ต้องได้

“เถียงเก่งแบบนี้แสดงว่ายังไม่เหนื่อย งั้นจัดอีกสักยกนะ”

“ไม่นะ” เธอผวาก่อนจะดันเขาออกห่างแล้วคลานหนีวรธรรวบเอวคอดของเธอเอาไว้ก่อนจะเบียดกายเข้าหาในท่า ด็อกกิ้ง เธออ้าปากร้องครางเสียงหลง จิกผ้าปูเตียงแน่น

“ร้องดังเกินไป เดี๋ยวมีคนได้ยินนะ” เขาแกล้งกระแทกหนักขึ้นเรื่อยๆ หน้าขากระทบกับสะโพกจนเกิดเสียงดังสนั่น เธอหยิบผ้าห่มขึ้นมากัดอีกครั้งเพื่อกลั้นเสียงร้องนั้นเอาไว้ นึกอดสูใจที่ต้องมาเป็นทาสสวาทของวรธรอยู่ทุกค่ำคืน

จริงๆ วรธรไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร เขาออกจะรักและหวงห่วงเธอมาก แต่บางทีเขาก็ทำมันมาเกินไป

“ไม่ร้องแล้วเหรอ เสียดายจังพี่อยากฟังเสียงเธอร้องครางเวลาโดนกระแทกแรงๆ แบบนี้” เขายิ่งกระแทกจนร่างน้อยสั่นระริก น้ำรินยิ่งกัดปากแน่นขึ้น จิกมือกับผ้าปูเตียงเกร็งกระตุกเสร็จสมอย่างรุนแรงค้างอยู่ในท่าโก่งสะโพกในขณะที่วรธรเบียดอัดเข้าหา ครางยาวระเบิดน้ำกามเข้ามาเต็มร่อง

“ไม่ต้องร้องไห้ไปหรอก ยังไงคืนนี้พี่ก็ไม่ปล่อยเธอไป” เขาเช็ดน้ำตาให้เธอเบาๆ ก่อนดึงเธอมากอดรัดแนบอก แม้เธอจะดิ้นแต่เขาไม่ยอมปล่อย สุดท้ายเลยต้องปล่อยตามเลย

น้ำรินหลับคาอ้อมแขนของวรธรอย่างอ่อนแรง เธอเป็นลูกสาวของแม่บ้านเก่าแก่ที่เสียชีวิตไปนานหลายปีแล้ว มารดาของวรธรเอ็นดูเลยอุปการะเธอเอาไว้ เลี้ยงเธอเหมือนลูกสาวอีกคน และให้คอยช่วยดูแลวรธร เรียกว่าคอยรับใช้ใกล้ชิดเขา จะว่าเป็นลูกไล่ก็ไม่เชิง แต่ว่าเป็นน้องสาวก็ไม่ใช่อีกเช่นเดียวกัน

เด็กสาวถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมาอีกครั้งเพราะความเสียวซ่านที่ได้รับ ลิ้นสากร้อนที่กำลังลามเลียอยู่ตรงร่องสวาททำให้เธอต้องปรือตาตื่น

“ตื่นแล้วเหรอ” เขาขยับมาทาบทับบดจูบปากร้อนของเธอ ก่อนจะเขี่ยส่วนปลายของท่อนเนื้ออวบที่แข็งเต็มที่กับปากถ้ำสวาท

“อื้อ... พี่ธรไม่นะคะ ไม่เอาแบบนี้” เธอเหลือบมองนาฬิกาที่หัวเตียงปรากฎว่าเป็นหกโมงเช้า ร่างน้อยสั่นคลอนไปตามแรงโยก มันหนักหน่วงขึ้นตามอารมณ์ที่คุกรุ่นรุนแรง ลมหายใจฟืดฟาดของเขาทำให้เธอเสียวซ่านยามร่องเสียวถูกแก่นกายบดเบียดเข้ามาหาจนล้ำลึกมิดเม้น

“อ๊า... น้ำตอดพี่แรงมากเลยรู้ไหม ปากบอกวพี่ว่าไม่เอาแต่น้ำกำลังถ่างขาให้พี่กระแทกเห็นไหมคะ” เขาจับศีรษะของเธอให้ผงกขึ้นมองกลางกายที่เขากำลังบดบี้เข้าหาอย่างไม่ออมแรง

“ไม่นะคะ พี่ธรพอแล้ว” น้ำรินประท้วงเสียงหลง