บทที่ 2 ออกตามหา (6)
สลิลโรสไหวไหล่ “ฉันไม่อยากรู้อะไรทั้งนั้น อ้อ แล้วคุณก็ไม่ต้องขับไล่ฉันหรอก ยังไงฉันก็ไม่อยู่ประเทศเฮงซวยนานอยู่แล้ว ประเทศคุณมีทั้งอาชญากรรม ลักขโมยตัวผู้หญิง แล้วยังมีผู้ชายที่งี่เง่าอย่างคุณอีก ฉันไม่ปลื้มกับการมาเหยียบที่นี่หรอก!”
สิ้นคำเท่านั้น เจ้าของดวงตาสีเขียวมรกตจึงสบถออกมาเป็นภาษาที่เธอไม่เข้าใจ ดวงตาของเขาวาวโรจน์ดูน่ากลัว อีกทั้งเขาจับจ้องเธอตาเขม็ง สลิลโรสกลืนน้ำลายลงคอ เธอคิดว่าตัวเองได้กระตุกหนวดเสือร้ายเข้าให้แล้ว
“ถ้าไม่รู้จักประเทศของผมดี อย่าพูดดีกว่า!!!”
สลิลโรสหน้าเจื่อนสีไปเลยทีเดียวเมื่อชายหนุ่มตรงหน้าตะเบ็งเสียงใส่เธอ แต่จะให้เธอยอมให้ละก็ ไม่มีทาง!!!
“ฉันรู้จักคาเธียร์ดี ประเทศที่ฉาบด้วยความงดงาม แต่ที่จริงแล้ว บ้านเมืองของคุณยังด้อยพัฒนา เพราะถ้าเจริญจริงอย่างที่ชาวโลกว่า คุณจะมาไล่จับพวกโสเภณีทำไมล่ะ?!”
“คุณกล้ามาก!” ชายหนุ่มแยกเขี้ยวตาวาว ท่าทีของเขาเหมือนเสือร้ายกำลังโกรธเลยทีเดียว
“ขอบคุณสำหรับคำชม จอดรถได้แล้ว ฉันจะลง!”
รัฐมนตรีดูฮาร์น อัลบาราซูส สูดลมหายใจเข้าปอดเพื่อข่มความโกรธเอาไว้อย่างสุดความสามารถ...
เขาเจอผู้หญิงมามาก มากจนรู้จักธรรมชาติของผู้หญิงเป็นอย่างดี ผู้หญิงทุกคนที่ใกล้เขาทุกคนจะพินอบพิเทา ให้เกียรติเขา พูดง่าย เข้าใจอะไรได้รวดเร็ว และที่สำคัญพวกเธอจะไม่ก้าวร้าว แต่ผู้หญิงหัวแดงซึ่งดูเหมือนสาวชาวตะวันตกคนนี้กลับไม่ใช่!
ซ้ำเธอยังกล่าวหาประเทศอันเป็นบ้านเกิดเมืองนอนของเขาอย่างไม่น่าให้อภัยอีก!
“ชีวิตที่เป็นอิสระของคุณจบลงแล้ว ผมจะส่งตัวคุณกลับ เชิญคุณไปค้าประเวณีที่นั่นได้ตามสบายเลย”
สลิลโรสกัดฟันกรอด ๆ ถ้อยคำดูถูกของเขาทำให้เธอโกรธจนควันออกหูเลยทีเดียว
“พูดจาแบบนี้มันน่าชกปากนัก!” เธอหลุดปากออกมาเป็นภาษาไทย ทันเท่าความคิด เธอได้ลงมือทำเช่นนั้นจริง ๆ !!!
พอเสยกำปั้นใส่ใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มผู้มีดวงตางดงามดั่งสีของอัญมณีเท่านั้น ทุกสิ่งรอบตัวจึงดูเหมือนหยุดนิ่ง สลิลโรสลืมแม้แต่ลมหายใจเลยทีเดียวเมื่อถูกเขาจ้องหน้าด้วยความโกรธ
“ไม่มีใครกล้าทำกับดูฮาร์น อัลบาราซูสแบบนี้!!!”
“คุณอยากว่าฉันก่อนทำไมล่ะ” สลิลโรสรีบแก้ตัว เธอคุ้นหูกับนามสกุลของเขาเหลือเกิน แต่ในเวลานี้เธอไม่สนใจอะไรอีกนอกจากขยับตัวหนีไปชิดประตูเพื่อหาวิธีลงจากรถ แต่ก็ช้าไปเพราะชายหนุ่มได้รั้งตัวเธอมาบดขยี้จุมพิตในทันทีทันใด ชนิดที่ไม่ให้เธอตั้งตัวด้วยซ้ำ!
แน่นอนว่าสลิลโรสพยายามขัดขืนเขาอย่างเต็มที่ แต่มันกลับไม่ได้ผล!
เธอไม่สามารถต้านแรงของเขาได้เลย และสิ่งที่เธอได้รับจากเขาก็ทำให้น้ำตาแทบร่วง
นี่ไม่ใช่จุมพิตด้วยซ้ำ! แต่นี่คือการกัดปากเพื่อทำโทษเธอ ทว่านอกจากความเจ็บในตอนเริ่มต้นแล้ว สลิลโรสกลับรู้สึกว่าวาบหวามในอารมณ์ อีกทั้งหัวใจดวงน้อยกลับเต้นรัวแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเมื่อถูกเขาแตะต้องสัมผัส
แต่เธอก็ไม่ได้เคลิ้มไปกับสัมผัสของเขาซะเลยทีเดียว เธอยังตั้งสติได้ และสิ่งที่เธอทำก็คือ ฝังคมเล็มไว้กับใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาซะ นั่นจึงเป็นเหตุให้เธอหลุดพ้นจากจุมพิตสุดเถื่อน หากแต่ริมฝีปากของเธอที่บวมเจ่อกลับสั่นระริก อีกทั้งเธอยังรู้สึกเจ็บ!!
ชายหนุ่มสบถออกมา อีกทั้งเขายังเลียริมฝีปากด้วยสีหน้าบึงตึงไม่พอใจกับปฏิกิริยาตอบโต้ของหญิงสาวสักเท่าไหร่ และเขาต้องมองยัยแม่มดหัวแดงนี้ใหม่อีกครั้ง...
เขามองเธออย่างละเอียด และต้องยอมรับกับตัวเองว่า หากผู้หญิงผมแดงคนนี้ไม่ซอยผมสั้นเหมือนผู้ชาย เธอจะงดงามอย่างไม่มีที่ติดเลยทีเดียว
ดวงตาคมสวยเป็นประกายวาววับที่จับจ้องเขาอยู่นั้นกระชากความรู้สึกของเขาได้ดีนัก จมูกโด่งของเธอรั้นขึ้นน้อย ๆ และริมฝีปากจิ้มลิ้มที่เขาเพิ่งลิ้มรสชาติไปหมาด ๆ เธอหวานล้ำกว่าที่เขาคาดคะเนไว้มาก ซ้ำยังเป็นหวานซ่อนเปรี้ยวอีกซะด้วย ที่สำคัญไปกว่านั้น เขารู้สึกเหมือนถูกท้าทายอย่างแรงเมื่ออยู่ใกล้เธอ
“คุณควรจำเอาไว้อย่างหนึ่ง ว่าผู้หญิงที่นี่ว่านอนสอนง่ายทุกคน!”
“ฉันไม่ใช่ผู้หญิงในประเทศคุณ!”
“แน่นอน และคุณไม่มีวันได้เป็นด้วย!”
“ชิ!” สลิลโรสทำเสียงขึ้นจมูก เธอไม่พูดอะไรออกมา แต่เธอก็บริภาษผู้ชายหน้าหล่อคนนี้ในใจเท่านั้น
ต่อให้เขาหล่อเหลาขยี้หัวใจได้ขนาดไหน ถ้าเขาไม่รู้จักให้เกียรติผู้หญิง เธอจะไม่มีวันหันไปแลด้วยซ้ำ หรือต่อให้โลกทั้งใบเหลือผู้ชายแค่คนเดียว เธอก็ไม่มีวันสนใจเขาหรอก! หญิงสาวใช้หลังมือเช็ดริมฝีปากแล้วขยับตัวไปชิดริมประตูทันที
สลิลโรสรู้ดีว่าเขาเป็นบุคคลอันตราย และเธอไม่อาจร่วมทางกับเขาได้ เธอจ้องหน้าเขาอยู่นาน ประหนึ่งว่าจะจดจำศัตรูตัวฉกาจเอาไว้ แต่ดูว่าเขาจะไม่ใส่ใจเธออีก นอกเสียจากคุยโทรศัพท์เป็นภาษาที่เธอไม่เข้าใจ
พอรถติดไฟแดงเท่านั้น สลิลโรสจึงฉวยโอกาสนี้รีบเปิดประตูรถแล้ววิ่งอย่างไม่คิดชีวิตเพื่อหลบหนีคนกลุ่มนี้ทันที
โชคดีที่ว่าบนท้องถนนมีรถต่อท้ายรถลีมูซีนของเขายาวเหยียด เธอจึงสามารถหลบหนีได้อย่างสบาย โดยที่รัฐมนตรีดูฮาร์นได้แต่สบถหัวเสียด้วยความเจ็บใจเท่านั้น!!!
