บทที่ 5 หน้าที่

ในตอนเย็นกุสุมาที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ในห้องนั่งเล่นเธอได้ยินเสียงรถวิ่งเข้ามาจอด จึงวางหนังสือลงเตรียมตัวลุกขึ้นไปต้อนรับเจ้าของบ้าน

แต่คนที่เดินเข้ามากลับเป็นหญิงสาวสวยคนหนึ่งที่แต่งตัวดูดีแต่งหน้าสวยจนกุสุมาแอบคิดว่าเธอเป็นดารา

“ชารุกอยู่ไหม” เธอถามขึ้นแล้วปรายตามองมาที่กุสุมาอย่างไม่ชอบใจนัก

บุหงาที่เดินออกมาดูจึงยืมก้มหน้าอยู่ด้านหลังของกุสุมา ไม่ได้ตอบอะไรไปเพราะอัญรัตน์ถามกุสุมาไม่ได้ถามเธอ

“ยังไม่กลับค่ะ” กุสุมาตอบแล้วส่งยิ้มให้อย่างสุภาพและเป็นมิตร

“ดูจากการแต่งตัวแล้วเธอคงไม่ใช่คนรับใช้ของที่นี่”

ฟังจากน้ำเสียงที่ดูเย่อหยิ่งและถือตัวของอีกฝ่ายทำให้กุสุมายกยิ้มขึ้นมา เข้าใจแล้วว่าเขาจ้างเธอมาเป็นคนรักเขาทำไม ที่แท้ก็คงเป็นเพราะมีผู้หญิงคนนี้นี่เอง

“ตายจริง ฉันลืมแนะนำตัวไปเลย ฉันชื่อแก้วนะคะเป็นคนรักของคุณชารุก” กุสุมาแนะนำตัวด้วยน้ำเสียงที่อ่อนหวานแล้วยิ้มให้กับอีกฝ่าย

อัญรัตน์รู้สึกตกใจที่ได้ยินอย่างนั้น หากแต่เธอก็ไม่เชื่อและคิดว่าผู้หญิงคนนี้ก็คงเป็นหนึ่งในผู้หญิงที่กำลังพยายามเข้าหาชารุกเหมือนกัน

“เธอก็มารอชารุกเหมือนกันเหรอ ถึงได้ออกมาต้อนรับฉันเพราะคิดว่าเป็นเขาสินะ”

“เปล่าค่ะ ฉันไม่ได้มารอเขาค่ะ ฉันพักอยู่ที่นี่ ถ้ายังไงจะเข้าไปนั่งคุยกันข้างในก่อนไหมคะ” กุสุมาเชื้อเชิญเธอด้วยความสุภาพ ทำตัวเป็นเจ้าบ้านที่ดี

อัญรัตน์เห็นอย่างนั้นจึงเดินเข้าผ่านหน้ากุสุมาเข้าไป รู้สึกไม่พอใจกับสถานะที่หญิงสาวอีกคนแนะนำตัวเป็นอย่างมาก

“ฉันชื่ออัญเป็นผู้หญิงของชารุก”

กุสุมาแกล้งทำเป็นตกใจที่ได้ยินอย่างนั้น เธอเอามือกุมหน้าอกแล้วค่อยๆ นั่งลงโซฟายาวตรงกลางเพื่อแสดงถึงความเป็นเจ้าบ้าน

“ฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าคุณชารุกมีผู้หญิงอีกคน เห็นทีว่ากลับมาจะต้องพูดกันให้รู้เรื่องแล้ว” กุสุมาแสร้งทำเป็นพูดอย่างตกใจและไม่พอใจเล็กน้อย แต่ไม่ได้แสดงท่าทีเกลียดชังอัญรัตน์เลยสักนิด

“ที่เธอบอกว่าเธอพักอยู่ที่นี่หมายความว่ายังไง”

“มันต้องมีความหมายด้วยเหรอคะ คนรักกัน มาอยู่บ้านหลังเดียวกัน ห้องเดียวกัน เตียงเดียวกัน ใช้ข้าวของเครื่องใช้ร่วมกัน” กุสุมาถามแล้วทำหน้าซื่อ ยิ่งทำให้อัญรัตน์รู้สึกหงุดหงิด

“เธอเป็นลูกเต้าเหล่าใครกันล่ะ ทำไมชารุกถึงได้คว้าเอาผู้หญิงอย่างเธอมาอยู่ในบ้านกับเขาด้วย นางบำเรอเหรอ”

คำถามของอัญรัตน์ทำให้กุสุมาถึงกับสะอึก แต่ก็ทำเป็นยิ้มสู้แล้วนึกภาษาละครน้ำเน่ามาใช้

“ความรักของคนสองคนไม่เกี่ยวกับพ่อกับแม่นี่คะ หรือว่าคุณคิดว่าจะชนะใจผู้ชายด้วยกันเอาพ่อแม่มาบีบบังคับให้เขามอบความรักให้อย่างนั้นเหรอ ฟังดูตลกนะคะ”

อัญรัตน์กำมือแน่น แต่ก่อนที่เธอจะพูดตอบโต้อะไรออกไปเสียงรถของชารุกก็วิ่งเข้ามาจอดเสียก่อน

“แล้วเราจะได้เห็นดีกัน ว่าที่เธออ้างว่าเป็นคนรัก มันจริงหรือแค่อวดอ้าง” เธอปรามาสเอาไว้แล้วลุกขึ้นไปต้อนรับชารุก กุสุมาเห็นดังนั้นจึงลุกตามออกไปบ้าง

“กลับมาแล้วเหรอคะชารุก อัญมารอตั้งนานแน่ะ” เธอพูดแล้วยืนมองเขาด้วยท่าทางที่ตื่นเต้นดีใจที่ได้เจอหน้า

กุสุมาเดินเข้าไปถอดเสื้อสูทให้กับเขาแล้วนำมันพาดไว้ที่แขนของเธอ “กลับมาเหนื่อยๆ เดี๋ยวแก้วไปเอาน้ำเย็นๆ มาให้ดื่มนะคะ”กุสุมาบอกอย่างเอาใจ

เธอส่งเสื้อสูทให้บุหงานำไปเก็บ แล้วเดินเลี่ยงออกไปนำน้ำดื่มมาให้เขา

“แม่นั่นบอกว่าเป็นคนรักของคุณ หมายความว่ายังไงคะ”

“ตามนั้น” ชารุกตอบเสียงเรียบ

“ไม่จริง”

“แล้วทำไมผมจะต้องมานั่งอธิบายให้คุณเชื่อหรือไม่เชื่อ นี่มันเรื่องส่วนตัวของผม” เขาบอกอดีตคนรักแล้วมองเธอด้วยนัยน์ตาคมเข้มของเขาแสดงถึงความไม่พอใจอย่างชัดเจน

กุสุมาถือแก้วน้ำมาให้เขาด้วยรอยยิ้มที่แสนหวาน ชารุกรับไว้แล้วดื่มจนหมดแก้ว เขาส่งยิ้มให้กุสุมาที่กำลังแสดงตัวเป็นคนรักช่างเอาใจอยู่ในตอนนี้

“ถ้าคุยกับแขกเสร็จแล้ว คุณขึ้นไปอาบน้ำก่อนลงมาทานข้าวนะคะ วันนี้ป้าบุหลันทำของโปรดของคุณเอาไว้ด้วย”

“นึกว่าคุณจะเป็นคนทำให้ผมทานเสียอีก” เขาหันไปพูดด้วยเสียงอันนุ่มนวลกับเธอ ทำให้อัญรัตน์ยิ่งกำมือแน่นด้วยความริษยา

“แก้วต้องเรียนรู้งานครัวอีกเยอะค่ะกว่าจะกล้าลงมือทำให้คุณทานได้ แต่ไม่ต้องห่วงนะคะยังไงคุณต้องได้ทานฝีมือของแก้วแน่” เธอยิ้มให้อย่างอ่อนหวาน ก่อนที่จะหันไปทางอัญรัตน์

“เชิญตามสบายนะคะ แก้วจะต้องขอตัวไปเตรียมน้ำในอ่างให้คุณชารุกก่อน” กุสุมาบอกกับเธอแล้วหันไปทางชารุกแล้วยิ้มหวานให้กับเขา

“รีบตามมานะคะ แก้วเองก็เหนียวตัวจะแย่อยู่แล้ว” หญิงสาวบอกเขาแล้วทำท่าทีเอียงอายก่อนจะเดินกรีดกรายขึ้นบันไดไป ทำให้ชารุกนั้นเผลอมองตามท่าทียั่วยวนนั้นจนลอบกลืนน้ำลาย

“ถ้าไม่มีธุระอะไรผมขอขึ้นไปอาบน้ำก่อนนะ” ชารุกพูดกับอัญรัตน์ หากแต่ตามองตามหลังกุสุมาไปอย่างไม่วางตา

“อัญมีเรื่องอยากคุยกับคุณ งั้นอัญขอทานข้าวด้วยนะคะ เดี๋ยวทานเสร็จเราค่อยคุยกัน หวังว่าคงไม่ไล่แขกกลับไปเสียก่อนนะคะ” เธอพูดดักคอเขาเอาไว้

“ได้สิเชิญตามสบาย ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวขึ้นไป ‘อาบน้ำ’ ก่อนก็แล้วกัน ป่านนี้แก้วคงรอแล้ว” ชารุกเน้นคำพูดเป็นนัยให้รู้ว่าเขาไม่ได้ขึ้นไปแค่อาบน้ำอย่างเดียวแน่

อัญรัตน์กำหมัดแน่น เธอทิ้งตัวนั่งลงที่โซฟาจะถอยกลับตอนนี้มันก็คงจะดูเหมือนยอมแพ้

“คนอย่างฉันไม่มีวันยอมแพ้อะไรง่ายๆ หรอก คอยดูเถอะจะทำให้เก็บของออกจากบ้านแทบไม่ทันเลย”

**********************

ชารุกตามขึ้นมาแล้วเข้าไปยืนอยู่ที่ด้านหลัง กุสุมาหันหน้ามามองเขาแล้วยิ้มให้

“ไหนล่ะ น้ำในอ่างที่เปิดไว้รอ”

“มีที่ไหนกันคะ รีบอาบน้ำเถอะค่ะ จะได้ลงไปทานอาหาร”

“งั้นผมไม่อาบแล้วล่ะ อาบไปก็มีกลิ่นอาหารติดตัว งั้นลงไปกินตอนนี้ดีกว่า อัญเขาจะได้รีบกลับ”

“เธออยู่ทานอาหารกับเราเหรอคะ” กุสุมาถามแล้วทำหน้ากังวล

“ไม่ต้องห่วงหรอก คุณทำได้ดีมากเลย” ชารุกเดินเข้ามาชิดจนรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆ ของเขาที่รดรินใบหน้าของเธออยู่

กุสุมาดันตัวเขาออก เขาชอบทำให้เธอใจเต้นอยู่เรื่อยจนแอบคิดไม่ได้ว่าจริงๆ เธออาจโชคดีเหมือนในละคร โชคดีที่มาเฟียซื้อตัวไปแล้วกลายเป็นภรรยาของมาเฟียอะไรแบบนั้น

“ลงไปกันเถอะ” เขาโอบเอวของเธอเดินลงไปพร้อมกับเขา

อัญรัตน์มองภาพสองคนนั้นเดินลงมาด้วยกันแล้วเปลี่ยนใจจะกลับไปตั้งหลักก่อน

“พอดีคุณพ่อโทรตามแล้ว อัญคงไม่ได้อยู่ทานข้าวด้วย เอาไว้วันหลังนะคะ” อัญรัตน์ปั้นหน้ายิ้มให้กับอดีตคนรัก

“อืม” ชารุกครางตอบรับว่าเขารับทราบแล้วรั้งตัวของกุสุมาให้เดินผ่านหน้าอัญรัตน์ไปที่ห้องอาหาร โดยไม่สนใจมองเธอสักนิด

“ชารุกคะ อัญบอกว่าอัญจะกลับแล้ว” เธอร้องเรียกเขาจากด้านหลัง

ชารุกหยุดเดินแล้วหมุนตัวมามองเธอด้วยสายตาที่ไร้ความรู้สึก แล้วถามด้วยน้ำเสียงที่ดูหงุดหงิด “แล้วไงครับ ต้องให้ผมเดินไปเปิดประตูรถให้หรือเปล่า หรือว่าต้องการให้ผมขับรถตามไปส่งคุณที่บ้าน”

“นี่คุณกล้าหักหน้าฉันต่อหน้าผู้หญิงคนนั้นเหรอคะ”

“แค่นี้ไม่เรียกว่าหักหน้าหรอก หนีงานหมั้นไปกับคนอื่นต่างหากล่ะที่เรียกว่าหักหน้ากัน” ชารุกพูดถึงสิ่งที่เธอเคยทำกับเขาเมื่อสามปีที่แล้ว

อัญรัตน์หน้าชากับสิ่งที่เขาพูด ในตอนนั้นเธอทิ้งงานหมั้นไปกับผู้ชายชาวต่างชาติที่เธอกำลังแอบคบซ้อนทางโลกออนไลน์

อีกฝ่ายโกหกว่าตัวเองเป็นนักธุรกิจที่ร่ำรวยเป็นอันดับต้นๆ ของโลก เธอจึงตัดสินใจทิ้งชารุกในวันที่จัดงานหมั้น แล้วบอกเลิกเขาต่อหน้าคนทั้งงานแล้วเดินออกจากงานไปกับหนุ่มตาน้ำข้าวที่ขับรถหรูมารับ กว่าจะรู้ว่าถูกหลอกก็ตอนที่เขาบินหนีกลับประเทศไป

ชารุกเดินไปที่ห้องทานอาหารโดยมีกุสุมาเดินตามไป ทิ้งให้อัญรัตน์ยืนนิ่ง อับอายเมื่อเจอคำพูดถากถางในสิ่งที่เธอเคยทำกับเขาเอาไว้

**********************