บทที่ 2 ทิ้งศักดิ์ศรี

ในคืนต่อมากุสุมามาทำงานตามปกติในตำแหน่งพนักงานเสิร์ฟ แต่เธอถูกกดดันรอบด้านทั้งอาหารที่ต้องจ่ายซื้อทานเองและรวีเรียกใช้งานเธอเป็นอย่างหนักทำให้กุสุมานั้นแทบทนไม่ไหว

เธอไม่มีเวลาแม้แต่เวลาจะเข้าไปแอบร้องไห้ในห้องน้ำ มันช่างเป็นสิ่งที่บีบคั้นหัวใจ ที่มันเป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาดที่สุดในชีวิตที่มาทำงานนี้

“ลูกค้าวีไอพีสนใจเธอ เปลี่ยนเสื้อผ้าไปนั่งคุยกับเขาหน่อยสิ” รวีเดินเข้ามาบอกด้วยท่ากอดอกที่ดูเป็นต่ออยู่หลายขั้น

“แต่ว่า..”

“เธอเลือกเอกก็แล้วกันนะ จะยอมดีๆ หรือจะต้องถูกบีบจนตัวแตกถึงจะยอม ไม่แน่ว่าคืนนี้ฉันอาจจะส่งการ์ดขึ้นไปสอนบทเรียนให้เธอสักสองคน เผื่อติดใจแล้วอยากทำงานนี้” รวีพูดข่มขู่ออกมาอย่างนั้นทำให้กุสุมารู้สึกหวาดกลัวเป็นอย่างมาก

ถ้าไม่รับงานนี้อย่างไรคืนนี้ก็ต้องลูกน้องของที่นี่ยัดเยียดสิ่งที่น่ารังเกียจนั้นให้กับเธออยู่ดี สู้เธอยอมทำงานนี้ด้วยความเต็มใจจะไม่ดีกว่าหรือ

“แล้วแก้วต้องทำยังไงบ้างคะ” เธอถามด้วยน้ำเสียงที่เหมือนกับคนหมดหนทางที่จะสู้ต่อไปแล้ว ศักดิ์ศรีของเธอได้จบสิ้นลงไปแล้วในคืนนี้

“ไปเปลี่ยนชุดกับฉันก่อนสิ แขกคนนี้มาที่นี่ครั้งแรกเขาเป็นเพื่อนกับเจ้าของคลับนี้ เธอต้องดูแลเขาให้ดีไม่แน่นะถ้าเขาพอใจเธอแล้วยอมซื้อตัวเธอไปเป็นเมียของเขาชีวิตเธออาจจะดีขึ้นกว่านี้ก็ได้” รวีแกล้งพูดให้หญิงสาวมีความหวัง

ทั้งที่ในความเป็นจริงแล้วไม่มีใครอยากซื้อตัวหญิงขายบริการออกไปจากที่นี่ ยกเว้นพวกพี่ต้องการพาไปขายต่อที่อื่นเท่านั้น

กุสุมาที่ได้ยินอย่างนั้นเธอจึงมีความหวังว่าผู้ชายคนนี้จะพาเธอให้ออกไปจากที่นี่และได้รับอิสรภาพตามที่เธอต้องการ จึงยอมตามรวีไปที่ห้องแต่งตัวด้านหลังโดยมีสายตาของเพื่อนๆ มองเธอเหมือนกับสมเพชที่ในที่สุดเธอก็ยอมเหมือนกันกับพวกเขา

หลังจากนั้นหญิงสาวถูกนำตัวขึ้นไปยังชั้นสองของคลับในห้องวีไอพีที่ด้านไหนเป็นโซฟาขนาดใหญ่ด้านหน้ามีโต๊ะวางเครื่องดื่มและกับแกล้มจำนวนหนึ่ง พร้อมกับมีชายหนุ่มรูปร่างกำยำหน้าตาคมเข้มกระเดียดออกไปทางเชื้อสายแขก แต่งกายด้วยชุดสูทสีน้ำเงินเข้มที่เข้ารูปดูสง่าเป็นอย่างมาก

“ที่ผมเลือกไม่ใช่ผู้หญิงคนนี้นี่” เขาหันมาถามรวี

ในตอนนั้นเองกุสุมาถึงรู้ว่าเธอโดนรวีหลอกล่อให้มาทำงานนี้โดยที่ผู้ชายตรงหน้าไม่ได้ต้องการเธอเลยสักนิด

“คนนี้มาใหม่ค่ะทำงานคืนแรก รับรองว่าคุณชารุกจะต้องถูกใจเธออย่างแน่นอน”

ชารุกได้ยินอย่างนั้นก็ยกยิ้มขึ้นอย่างเย้ยหยัน รูปแบบการขายบริการมักจะแอบอ้างว่าเป็นการทำงานครั้งแรกอย่างนี้เสมอเพื่อเรียกค่าตัวให้ดูแพงขึ้น

“ก็ดี งั้นผมขออยู่กันตามลำพังก็แล้วกัน” ชารุกไล่รวีออกไปทางอ้อม เธอจึงต้องรีบออกไปอย่างเอาใจ

“มานั่งนี่ก่อนสิ” ชายหนุ่มพูดกับกุสุมาเมื่อเห็นว่าเธอยืนนิ่งทำตัวไม่ถูกตรงนั้น

“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อว่าแก้ว” เธอเข้าไปนั่งข้างเขาแล้วแนะนำตัวเองเพราะไม่รู้จะพูดอะไร

“ชงเหล้าให้หน่อยสิ” เขาบอกเธอ แต่กุสุมานิ่งไปเธอไม่รู้ว่าควรทำอย่างไร ปกติเธอมีแต่รับเครื่องดื่มและอาหารไปเสิร์ฟที่โต๊ะเท่านั้น

“ขอโทษด้วยนะคะ แก้วทำไม่เป็นจริงๆ” เธอพูดเสียงเบาทำให้ชารุกรู้สึกว่าหญิงสาวตรงหน้ากำลังพยายามทำตัวไร้เดียงสาเพื่อที่จะเพิ่มมูลค่าให้กับตนเอง

เขาชงเครื่องดื่มแล้วดื่มรวดเดียวจนหมดแก้วก่อนที่จะดึงเธอให้เข้ามาชิดกับเขา

“คุณมาที่นี่บ่อยหรือเปล่าคะ” เธอถามเขาเพราะไม่รู้ว่ารวีโกหกหรือพูดจริงที่ว่าเขามาที่นี่เป็นครั้งแรก

“ครั้งแรก ปกติผมไม่ค่อยชอบเที่ยวสถานที่แบบนี้หรอก แต่ก็อยากลองดูสักครั้ง” เขาพูดแล้วก้มลงมองที่หน้าอกของเธอที่ตอนนี้มันแทบจะล้นเสื้อเกาะอกออกมาแล้ว

“เรามาเริ่มกันดีกว่าไหม” เขาพูดแล้วใช้มือลูบไล้ที่ต้นขาของเธอทำให้กุสุมาตัวสั่นเทาด้วยความหวัดกลัวปนตื่นเต้น

“คุณรวยหรือเปล่าคะ” เธอตื่นกลัวไปหมดจนถามเขาขึ้นมาอย่างนั้นโดยที่ยังไม่ได้เรียบเรียงคำพูดดีๆ

“ทำไมล่ะกลัวผมให้ทิปน้อยหรือยังไง ไม่ต้องห่วงหรอกอยากได้เท่าไรก็ลองเสนอมาก็แล้วกัน ผมไม่เคยเที่ยวแบบนี้ไม่รู้ว่าต้องจ่ายเท่าไร”

“เปล่าค่ะ แก้วแค่อยากรู้ว่าถ้าคุณ...เอ่อ ติดใจแก้วแล้วคุณจะซื้อตัวแก้วไปอยู่กับคุณหรือเปล่า” เธอถามเขาเสียงสั่นด้วยความตื่นเต้นและมีความหวัง ทำให้ชารุกเลิกคิ้วสูงว่าหญิงขายบริการคนนี้มาไม้ไหนกับเขากันแน่

“ซื้อตัวคุณออกไปนะเหรอ”

“ใช่ค่ะ แก้วอยากให้คุณประทับใจแล้วซื้อตัวแก้วออกไปอยู่กับคุณ” เธอบอกเสียงเบา ในสมองเรียบเรียงประโยคที่จะพูดกับเขาด้วยความตื่นเต้น

“อยู่ที่นี่ได้เงินน้อยไปเหรอ ทำไมถึงไม่อยากอยู่ต่อ”

“จริงๆ แก้วเป็นแค่พนักงานเสิร์ฟค่ะ แต่ถูกกดดันทุกอย่าง กว่าจะรู้ความจริงว่าถูกหลอกให้มาขายตัวก็ถอนตัวออกไปจากที่นี่ไม่ได้แล้ว ต้องอาศัยอยู่ตึกที่ด้านหลังมีคนคอยคุมไม่ให้หลบหนี เงินเดือนก็ไม่ได้ บีบให้ทำงานทุกอย่างเพื่อที่จะทำให้ทนไม่ไหวจนต้องยอมมาขายตัวแบบนี้ และคุณเป็นแขกคนแรกของแก้ว” เธอเล่าเรื่องคร่าวๆ ใครเขาฟัง

ชารุกรู้สึกว่านิทานของเธอนั้นน่าสนใจดี มันคงเป็นเทคนิคในการทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นกับการเป็นคนแรกของเธอ ทั้งที่เธอคงผ่านมาหลายคนแล้ว

“เอาเป็นว่าถ้าผมพอใจคุณจริงๆ ผมจะซื้อตัวคุณกลับไปให้บริการแบบส่วนตัวก็ได้”

“จริงๆ เหรอคะ คุณจะซื้อตัวแก้วจริงๆ เหรอคะ”

“ยังก่อน ผมแค่บอกว่า ‘ถ้า’ คุณทำให้ผมพอใจ ผมถึงจะซื้อตัวคุณกลับไปต่างหากล่ะ” เขายอมเล่นตามน้ำ รู้สึกตื่นเต้นกับลีลาการชวนคุยของเธอเหลือเกิน

“ถ้าอย่างนั้นเรามาเริ่มกันเลยค่ะ คุณต้องการให้ฉันทำอะไรก็บอกเลยนะคะ เพราะฉันไม่รู้ว่าจะต้องเริ่มต้นยังไง” เธอบอกเขาด้วยน้ำเสียงที่แสดงความหวังว่าจะได้ออกไปจากที่นี่

ชารุกยิ้มที่มุมปาก เขาชอบลูกไม้ของเธอที่พยายามทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นกับเรื่องเล่าที่น่าสงสารนั้น เขาไม่ตอบเธอว่าจะให้เธอทำอย่างไรแต่พุ่งเข้าไปจู่โจมจูบเธออย่างเร่าร้อน

กุสุมาไม่ได้ขัดขืน เธอหลับตาปี๋เม้มปากแน่นแต่ก็ถูกเขามอบจุมพิตที่แสนดูดดื่มให้จนสำเร็จ สำหรับชารุกแล้วคิดว่ามันเป็นการเสแสร้งและเล่นละครเป็นคนที่ไร้เดียงสาได้สมบทบาท กระตุ้นให้เขายิ่งรู้สึกมีความปรารถนาได้ดีเป็นอย่างมาก

ชารุกจัดการให้เขาและเธออยู่ในสภาพเปลือยท่อนล่าง จัดการสวมใส่เครื่องป้องกันแล้วล่วงล้ำเข้าไป หญิงสาวก็ทำหน้าตาบิดเบ้ดันหัวไหล่เขาออกไปด้วยความอึดอัด ในขณะที่เขาเองก็รู้สึกได้ว่าเป็นคนแรกของเธอจริงๆ จึงหยุดชั่วคราว

“นี่เธอไม่เคยจริงๆ นะเหรอ” เขาถามเธอเสียงต่ำเพราะยังอยู่ในห้วงปรารถนา ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคนที่ทำงานในสถานที่แบบนี้จะอยากคงความบริสุทธิ์ไว้ได้อยู่

“ฉันบอกคุณแล้วไงคะว่าฉันไม่เคย ได้โปรดช่วยฉันออกไปจากที่นี่ด้วย อย่างน้อยเป็นของคุณคนเดียวก็ยังดีกว่าตกเป็นของผู้ชายหลายสิบหลายร้อยคน ได้โปรดเถอะ” เธออ้อนวอนเสียงสั่น

ชารุกโน้มลงไปจูบที่ริมฝีปากสั่นระริกนั้นแล้วจัดการต่อให้จบด้วยลีลาที่นุ่มนวลในครั้งแรกของเธอ ไปพร้อมๆ กับการดับไฟความปรารถนาของตนเองที่แทบจะควบคุมไม่ไหวเพราะความตื่นเต้นที่ได้เป็นคนแรกของหญิงสาว จนกระทั่งทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยความสุขสมทั้งสองฝ่าย

หลังจากเหตุการณ์ที่แสนสุขผ่านพ้นไปแล้ว ชารุกจึงให้เธอเล่าเรื่องราวโดยละเอียดให้เขาฟัง

กุสุมาเริ่มต้นเล่าทุกอย่างเกี่ยวกับเธอ ตั้งแต่ที่รวีรับตัวเธอมาจากบ้าน วันแรกที่เธอมาถึงสถานบันเทิงนี้จนถึงตอนนี้ที่โดยหลอกมาให้เขาเชยชม ให้เขาฟังโดยละเอียดทั้งน้ำตา

ชารุกกำมือแน่นไม่คิดเลยว่าจะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับคลับของเพื่อนตัวเอง แม้เขาก็พอรู้ว่าบ้างว่าเป็นธุรกิจสีเทา แต่ไม่เคยรู้มาก่อนว่ามันมีเบื้องหลังอย่างนี้

“ได้ ผมจะซื้อตัวคุณกลับไปเอง แต่มีข้อแม้” เขาตัดสินใจที่จะทำอย่างนั้น เมื่อมองดูหน้าตาที่สะสวยของเธอที่เปื้อนน้ำตา และปัญหากวนใจที่เขากำลังเผชิญอยู่

“ข้อแม้อะไรคะ”

“เราออกไปจากที่นี่ก่อน เดี๋ยวผมจะเล่ารายละเอียดทุกอย่างให้ฟังเอง”

กุสุมามองไปยังผู้ชายตรงหน้าด้วยความซึ้งใจ

“ขอบคุณนะคะที่ช่วยเหลือฉัน ฉันจะไม่ลืมบุญคุณในครั้งนี้เลย” เธอบอกเขาด้วยความดีใจ

ไม่รู้ว่าชายตรงหน้ามีข้อแม้อะไรหรือว่าจะพาเธอไปที่ไหน แต่ตอนนี้ขอให้ได้ออกจากนรกขุมนี้ได้เสียก่อนแล้วค่อยหาทางเจรจากับเขาอีกที ถ้าเขายอมช่วยเธอขนาดนี้คิดว่าเขาก็คงเป็นคนจิตใจดีไม่ใช่น้อย

**********************