ตอนที่ 2

"ไป...ไป เดี๋ยวฉันหาข้าวให้กินก่อนนะ คงหิวกันแล้วสิ" เสียงสวยเอ่ยบอก ทั้งสามคนพยักหน้าขึ้นมาพร้อมกัน ช่างเหมือนพรหมลิขิตหรือสวรรค์บันดาล วันนี้สามคนแทบเก็บขยะไม่ได้ จนเดินมาถึงแถบนี้ และผ่านคฤหาสน์หลังนี้

ดอกไม้ในสวนส่าภูติเทพ บานสะพรั่งส่งกลิ่นหอมฟุ้งกระจายไปทั้งเรือน เจ้านางส่าใหญ่ยิ้มย่องชื่นชมสมใจกับแขกผู้มาเยือนตัวน้อยและจะได้เธอมาครอบครอง

"คงจะถึงเวลาที่พวกเรา ส่าภูติเทพ จะได้ล้างคำสาปนั้นเสียที" นางยิ้มออกมาอย่างสุขใจ นึกไปถึงหน้าของหลานชายทั้งสามคน ที่อาศัยอยู่ในเรือนหลังรั้วข่อยนั่น ที่ทรมานมาแสนนาน

"ยินดีต้อนรับกษิมา ต่อไปเธอจะอยู่ที่นี่ ในฐานะลูกสาวของฉัน ให้เรียกฉันว่า แม่ย่า เข้าใจไหม" กษิมายิ้มหวานส่งให้กับแม่ย่า

“ค่ะ แม่ย่า” เด็กสาวตอบออกมาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนหวาน

ก่อนจะก้มลงกราบแทบเท้าของแม่นางส่าใหญ่ แม่ย่าดึงไหล่ของเธอขึ้นเบา ๆ เด็กสาวลุกขึ้นนั่งคุกเข่าอยู่เบื้องหน้า นางบรรจงสวมใส่สร้อยเส้นเล็ก ๆ บนคอขาว ๆ ของเด็กสาว มีจี้เป็นรูปหัวใจสามดวงคล้องอยู่ในสร้อยคอทองคำขาวนั้น

“กษิมา หัวใจที่อ่อนโยนของเธอ และความรักที่จริงใจจะปลดปล่อยความพยาบาทอาฆาต ในวันข้างหน้า พวกเรา ส่าภูติเทพ ต้องอาศัยเจ้าช่วยปลดปล่อยมัน” กษิมามองสบสายตากับแม่ย่า เธอไม่รู้ความหมาย และไม่เข้าใจในสิ่งที่แม่นางส่าใหญ่ต้องการสื่อบอกมาเป็นนัย เธอบอกนางด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม

“วันนี้จะมีคุณครูมาสอนภาษาไทย และภาษาอังกฤษให้นะ หนูมาต้องตั้งใจเรียนนะลูก” นางยังเอ่ยน้ำเสียงใจดี

“ค่ะ” เด็กสาวพยักหน้ารับ และรับน้ำคำ

“สวยดูแลคุณหนูกษิมาด้วยนะ” เสียงแม่ย่าบอกกล่าวสวย ให้เป็นผู้ดูแลใกล้ชิดคุณหนูกษิมา คุณหนูคนใหม่ของคฤหาสน์ส่าภูติเทพ

“อีกอย่าง แม่ย่าขอเตือนเจ้านะ หนูมาอย่า เข้าไปวิ่งที่หลังกำแพงรั้วต้นข่อยนั่นอย่างเด็ดขาด เข้าใจใช่ไหม” แม่ย่ามองหน้าของหนูน้อยตรง ๆ เสียงแม่ย่ากำชับ และบีบที่ปลายคางของเธอเบา ๆ ส่งยิ้มกว้างให้กับเธอด้วยความเอ็นดู

“ค่ะ หนูมาจะไม่ไปเล่นที่นั่นโดยเด็ดขาดค่ะ” หนูน้อยยิ้มรับคำ

“มื้อค่ำ เป็นมื้อสำคัญของบ้านเรา หนูมาต้องมาถึงที่โต๊ะอาหาร เวลาหนึ่งทุ่มตรงนะคะ อย่าให้พวกพี่ ๆ ต้องรอ” เสียงนางกำชับเรื่องเวลาอาหารค่ำ เด็กสาวพยักหน้าเข้าใจ

“แม่ย่าเจ้าค่ะ คุณครูมาแล้วค่ะ” เสียงสาวคลานเข่าเข้ามาหา และบอกเรื่องคุณครูของเด็กหญิงว่าได้เวลาเรียนของคุณหนูกษิมาแล้ว

“ไป... ไปเรียนได้แล้ว ตั้งใจเรียนนะลูก อย่าทำให้แม่ย่าเสียใจ” นางตบบ่าเด็กสาวเบา ๆ เด็กน้อยยกมือไหว้ แล้วเดินตามหลังสาวและสวยไปยังเรือนหลังน้อยของตัวเอง

“พี่สวยพี่สาวค่ะ ทำไมแม่ย่า ท่านใจดีจังค่ะ ให้บ้านหลังเบ้อเร่อ ให้หนูมาอยู่กับพวกพี่ ๆ แค่สามคนเองค่ะ” เธอถามในสิ่งที่อยากรู้ หนูน้อยคิดว่าเธอจะได้เข้าไปอยู่กับแม่ย่าในเรือนใหญ่เสียอีก

ท่านให้หนูกษิมาอยู่เรือนไทยหลังเล็กสีขาว ที่อยู่ติดกับเรือนคนใช้ ทำห้องให้เรียนหนังสือที่นี่ด้วย แล้วยังทำห้องสมุดขนาดย่อมให้กับหนูมาอีกด้วย

แม่ย่าบันดาลทุกอย่างได้เพียงไม่กี่วัน และจัดแจงซื้อบ้านพร้อมที่นาให้กับพ่อแม่ของกษิมาที่จังหวัดสิงห์บุรี และสั่งให้คนขับรถไปส่งพวกเขาตั้งแต่เมื่อวานนี้แล้ว

“อยู่กับท่าน อย่าดื้อนะลูก” เสียงพ่อกำชับ สามพ่อแม่ลูกกอดกันกลมอยู่ในเรือนไทยหลังเล็ก

“บ้านของหนูมา ก็สวยนะลูก หนูมาต้องเป็นเด็กดี ท่านสั่งหรือให้ทำอะไร ก็อย่าขัดใจนะลูก แม่ย่าให้พ่อกับแม่มาเยี่ยมลูกได้ตลอดเวลา ท่านใจดีกับเรามากนะลูก อะไรที่หนูมาทำให้ท่านได้ ก็อย่ารีรอ ต้องรีบทำทันที เข้าใจไหม” เสียงผู้เป็นแม่พร่ำสอนลูกสาว เด็กน้อยร้องไห้น้ำตาซึม แต่ก็พยักใบหน้าน้อย ๆ นั้นรับคำ

“แล้วพ่อกับแม่จะมาหาลูกบ่อย ๆ นะ” เสียงผู้เป็นพ่อบอกลูกสาวยิ้มทั้งน้ำตา

“สวัสดีค่ะ คุณหนูกษิมาใช่ไหมคะ” เสียงจากคุณครูสาววัยกลางคน ร่างกายสูงพอประมาณ รูปร่างสันทัด รวบผมม้าจนตึง ใส่แว่นตาหนาเตอะ คุณครูสาวเอ่ยทักทายเด็กสาวตัวน้อย ๆ กษิมารีบยกมือขึ้นไหว้อย่างอ่อนน้อมทันที

“สวัสดีค่ะ” เธอกล่าวทักทายครูสาวเสียงใส ระบายยิ้มน่ารักส่งให้คุณครูไปด้วย

“น่ารักจริง ๆ มานี่ค่ะ มานั่งใกล้ ๆ คุณครูสิคะ” เธอตบมือลงบนเก้าอี้ตัวถัดไป

“คุณครูชื่อ อัญชญา มีชื่อเล่นด้วยนะค่ะ ชื่อว่า ครูส้ม คุณหนูกษิมา เรียกชื่อเล่นคุณครูนะคะ” เธอเอ่ยแนะนำตัว ยิ้มให้ท่าทางใจดี

“งั้น คุณครูเรียก หนูว่า หนูมา เหมือนแม่ย่าเรียกก็ได้ค่ะ” เธอคุยกับคุณครูเริ่มสนิทใจ

“คุณหนูมาเขียนหนังสือ ก ไก่ ถึง ฮ นกฮูก ได้หรือยังคะ” เธอเอ่ยถาม ใช้มือซ้ายกอดร่างเล็ก ๆ ไว้ในอ้อมแขน

“เขียนเป็นแล้วค่ะ คุณครู หนูมาเขียนเอ ถึงแซด ก็ได้ด้วยนะคะ” เสียงเธอเล่าด้วยน้ำเสียงดีใจและดูมีความสุข

เธอเก็บหนังสือดินสอปากกาที่เขาทิ้งตามถังขยะมาเขียนทับ แต่พ่อกับแม่ก็สอนให้เธออ่านไม่เป็น เพราะสองคนเป็นคนเร่ร่อนมาตั้งแต่เด็ก ๆ

“แต่หนูมาไม่รู้เขาอ่านกันยังไงค่ะ” เธอทำหน้าเศร้า ๆ คุณครูจับมือเธอขึ้นมาบีบให้กำลังใจ

“เอ๊... คุณครูว่า ก่อนอื่น คุณหนูมา ลองเขียนให้คุณครูดูก่อนนะคะ ว่าเขียนตัวหนังสือสวยไหม แล้วคุณครูจะสอนวิธีการผสมคำ ว่าเขาอ่านกันยังไง ดีไหมคะ” เธอเอ่ยบอกด้วยความใจเย็น และลูบศีรษะเธอแบบเอ็นดู

“ค่ะ” เธอตอบรับยิ้มกว้างให้กับครูส้ม

“งั้นเรามาเริ่มกันเลย” คุณครูยิ้ม ยื่นดินสอส่งให้ แล้วนั่งมองใบหน้าสวยหวานของเด็กน้อยอย่างเพลินตา

สองคนคุยเข้าขากันเป็นอย่างดี คุณครูและนักเรียนเรียนกันไปหัวเราะกันไป สวยทำงานบ้านปัดกวาดเช็ดถูอยู่ใกล้ ๆ มองสองคนและยิ้มไปด้วย และท่องตามที่คุณครูส้มสอนคุณหนูของเธอไปด้วย