ทาสรักทาสพิศวาส ตอนที่ ส่าภูติเทพ

"ยินดีต้อนรับกษิมา ต่อไปเธอจะอยู่ที่นี่ ในฐานะลูกสาวของฉัน ให้เรียกฉันว่า แม่ย่า เข้าใจไหม" เด็กสาวผมยาวสลวย ไว้ผมหน้าม้า ถูกขัดเกลาแต่งตัวเสียใหม่ อยู่ในชุดสีชมพูสดใส ดูงดงามยิ่งนัก จากเด็กสาวที่อยู่ข้างกองขยะกับพ่อแม่ ที่ตอนนี้เธอต้องเรียกท่านผู้หญิงคนนี้ว่า "แม่ย่า" ผู้ที่ได้ขอเธอมาเลี้ยง

เพียงเพราะวันนั้น คนใช้ในบ้านท่าน เรียกให้พ่อแม่และเธอเข้ามาเอาขยะที่ได้ถูกแยกเอาไว้ด้วยความสงสารที่เห็นเด็กสาวหน้าตาน่ารักเดินตามพ่อกับแม่มาด้วยเสื้อผ้าที่มอมแมม

แม่นางส่าใหญ่เดินออกจากเรือนเพื่อมาเก็บดอกไม้ในสวนด้วยตัวเอง และรับรู้ถึงการมาเยือนของนางผู้ถูกเลือก

นางเดินตามกลิ่นหอมที่ส่งกลิ่นเย้าท่านถึงในสวนให้เดินมาจนถึงหลังบ้าน

"แม่ย่า" เสียงร้องของนางเล็ก ๆ ต่างตกใจที่ท่านเดินมาถึงที่นี่ เรือนครัวหลัง นานมากโขแล้วกระมังที่ท่านไม่เคยย่างกรายมาที่นี่เลย

"พวกนี้จะกลับออกไปแล้วเจ้าค่ะ อิฉันเรียกเขามายกเอาของพวกนี้ไปทิ้งเจ้าค่ะ" เสียงนวลรีบเอ่ยบอกเจ้านางใหญ่ของบ้านด้วยอาการลนลาน รีบผลักหลังสามพ่อแม่ลูกให้เดินออกไปบริเวณนั้น

"เดี๋ยวก่อน นั่นลูกสาวของพวกเจ้ารึ" เสียงเจ้านางเอ่ยทัก ก่อนจะหย่อนกายนั่งลงบนเก้าอี้ใกล้ ๆ นวลรีบทำมือให้สามพ่อแม่ลูกนั่งลงกับพื้น เธอและนางเล็ก ๆ ผู้รับใช้ก็ทำไม่ต่างกัน

"ตอบท่านไปสิ" นวลพูดเบา ๆ น้ำเสียงเป็นมิตรกับสามพ่อแม่ลูก เธอจะเรียกทุกครั้งที่ทั้งสามคนผ่านมาทางนี้ เพราะสงสารเด็กที่เดิมตามพ่อแม่ต้อย ๆ ท่ามกลางอากาศที่แสนร้อน

"ครับท่าน" เสียงพ่อเอ่ยตอบ เจ้านางส่งยิ้มระบายเต็มใบหน้ามาให้เด็กสาวตัวน้อยที่นั่งแอบอยู่ด้านหลังของแม่

"ชื่ออะไรจ๊ะ" ท่านเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเต็มไปด้วยความเอ็นดู เจ้านางส่าใหญ่ยินดีในหัวใจยิ่งนัก ที่ได้เจอต้นตอแห่งกลิ่นที่หอมคลุ้งไปทั้งคฤหาสน์

"มาจ้ะ" เสียงผู้เป็นแม่เอ่ยตอบก่อนจะดึงมือเด็กน้อยทำเป็นกระพุ่มไหว้ ให้เด็กสาวไหว้ท่าน เด็กสาวนั่งสบสายตากับท่าน ก่อนจะก้มหัวลงอย่างชดช้อย

"น่ารักจริง ๆ น่าเอ็นดูมาก ๆ อายุเท่าไรแล้วปีนี้" เจ้านางเอ่ยชม แล้วถามคำถามเพื่อเพิ่มความมั่นใจ

"สิบสองปีครับ" ผู้เป็นพ่อตอบแทน รู้สึกสบายใจที่ท่านให้ความเป็นกันเอง

เจ้านางหัวเราะร่วนขึ้นมาเบา ๆ พึงพอใจ และแน่ชัดแล้วกับความสงสัยกังขาของท่าน นางส่งยิ้มให้ทั้งสามคน

"มาเร่ร่อนตะลอนกันแบบนี้ หนูมาคงไม่ได้ไปโรงเรียนสินะ" เจ้านางเอ่ยถามต่อ

"อยากเรียนหนังสือไหมจ๊ะ หนูมา" ท่านเอ่ยถามจ้องตาใสวาวคู่นั้นฉายแววรักเอ็นดูออกมาด้วย เด็กสาวเริ่มวางใจ ยิ้มยกมุมปากขึ้นน้อย ๆ ก่อนจะพยักหน้าตอบคำถาม และเอื้อนเอ่ยเสียงกังวานใสออกมาเบา ๆ

"อยากเรียนค่ะ หนูมาอยากอ่านออกเขียนได้ค่ะ" หนูมายิ้มกว้างด้วยความดีใจเป็นที่สุด

คำตอบของเธอทำให้คนที่เป็นพ่อเป็นแม่ที่นั่งขนาบข้างถึงกับน้ำตาคลอหน่วย ผู้เป็นแม่หันไปโอบเธอเข้ามาแนบอก และยกมือลูบหัวด้วยความสงสาร

"ยกลูกสาวให้ฉันเลี้ยงไหม หนูมาช่างสวย หน้าตาน่ารักน่าเอ็นดู เที่ยวพากันระหกระเหินแบบนี้ เด็กผู้หญิงมันดูไม่ปลอดภัยนะ น่าสงสาร" ท่านเอ่ยขึ้นพร้อมยื่นมือลงมาลูบไปบนหัวเด็กสาวเบา ๆ

"ฉันจะรับไว้ในอุปการะ และจะรับรองหนูมาเป็นบุตรบุญธรรมของฉัน ให้เธอมีศักดิ์มีศรีได้เท่าเทียมกับวงศาคณาญาติ ไม่ให้น้อยหน้าใคร ๆ หนูมาจะได้เรียนหนังสือเหมือนที่หนูมาอยากจะเรียน" เจ้านางเอื้อนเอ่ยออกมาช้า ๆ ทุกคำพูดฟังแล้วเต็มไปด้วยความจริงใจ

ท่านจ้องสบสายตามายังสองผัวเมียแววตามีอำนาจหยัดใจให้สองผัวเมียเอ่ยปากยกลูกสาวให้

ทั้งสองสวมกอดลูก ผู้เป็นพ่อจับใบหน้าลูกน้อยก่อนจะเอ่ย

"อยู่กับท่านนะลูก หนูจะได้สบาย" แล้วก้มลงแตะริมฝีปากลงที่กลางกระหม่อมของเด็กสาวตัวน้อย ผู้เป็นแม่ยิ้มระบายเต็มหน้า ความยินดีแสดงออกมาอย่างปิดไม่มิด ลูกสาวหากรังอยู่กับเธอและสามี ชีวิตก็มีแต่ที่จะลำบากไปภายภาคหน้า อนาคตคงไม่ต่างกับชีวิตของพ่อและแม่มากนัก ผู้เป็นแม่ก้มลงกราบที่แทบเท้าเจ้านางน้ำตาร่วงรินไหลอาบสองแก้ม

"เป็นความกรุณาอย่างมากเลยเจ้าค่ะ" เธอพูดได้เท่านั้นก็สะอื้นไห้ด้วยความดีใจและปลื้มปีติ

"สองคนเรามีบ้านช่องอยู่ไหม" เจ้านางยังเอ่ยถามออกมา สองผัวเมียส่ายหน้าก่อนผู้เป็นพ่อจะตอบ

"ก็นอนตามป้ายรถเมล์ ศาลา และใต้สะพานครับ"

"นวลจัดห้องหับ หาข้าวปลาอาหารให้พ่อแม่ลูกเขาด้วย อาบน้ำอาบท่าแล้วพักผ่อนซะ พรุ่งนี้เราค่อยคุยกันอีกครั้งหนึ่ง" ท่านหันไปสั่งนวลที่ก้มมองพื้นไม่กล้าสบตา

"ฉันจะหาที่ดินและปลูกบ้านให้ มีที่ดินได้ทำมาหากินยกให้พ่อกับแม่ของหนูมา เพื่อตอบแทนที่มอบลูกสาวที่น่ารักให้กับฉัน" สองสามีภรรยารีบยกมือไหว้ ก่อนจะก้มลงไปกราบด้วยความซาบซึ้งใจ

"ลูกสาวของพวกเธอฉันจะเลี้ยงให้ดีที่สุด" เจ้านางพูดจบ หมุนตัวเดินกลับไปทางเดิม

"นวลตามฉันมา" ท่านหันมากำชับสั่งนวลให้เดินตาม

"สาวกับสวย ทำตามที่แม่ย่าสั่งนะ เดี๋ยวพี่กลับมา"

นวลสั่งนางเล็ก ๆ ที่เป็นคู่แฝดให้ทำตามคำสั่งเจ้านางส่าใหญ่ ก่อนจะเดินตามท่านไปอย่างรวดเร็ว

"โชคดีแท้ ๆ หนูมาเอ๊ย" เสียงแม่ดังขึ้น กระชับกอดลูกสาวแน่น ผู้เป็นพ่อเข้าสวมกอดทั้งสองแม่ลูก สาวและสวยมองภาพที่เห็นตรงหน้ากลืนน้ำลายลงคออย่างเหนียว ๆ