2

“ให้สาสมกับที่เธอขี้อิจฉาและทำกับฉันแบบนี้ไง” เขากดเธอไปกับพื้นเรือน บ้านหลังนี้เป็นบ้านไม้สักหลังใหญ่ บิดามารดาของศิวัฒน์นั้นร่ำรวยเป็นเศรษฐีในหมู่บ้าน มีที่ดินมากมาย ทั้งเรือกสวนไร่นา มีโรงสี มีโรงเลื่อยและบ้านเช่าในเมืองอีกหลายหลัง ศิวัฒน์เป็นลูกชายคนเดียวจึงเป็นทายาทที่จะรับมรดกทั้งหมดจากกำนันศักดิ์และมาลัย

“พี่แก้ว พี่สร้อย ช่วยแพรด้วย” สีแพรเรียกแก้วกัลยากับสร้อยสุดาที่นอนฟุบอยู่หน้าทีวี แต่ทั้งสองนอนนิ่งไม่ไหวติง

แก้วกัลยากับสร้อยสุดานั้นเป็นสาวใช้ของที่นี่ สนิทกับเธอเป็นอันมากแถมยังขยันขันแข็งจนบิดามารดาของศิวัฒน์ไว้ใจให้ช่วยเธอดูแลบ้านช่องระหว่างที่พวกท่านไม่อยู่

“เรียกให้ตายก็ไม่ตื่นหรอก”

“พี่โซ่ทำอะไรพี่แก้วกับพี่สร้อยคะ”

“ทำให้นอนหลับสบายตื่นอีกทีพรุ่งนี้ไง”

“ปล่อยแพรนะ” เธอดึงเท้าหนี คลานถอยหลังไปอย่างหวาดหวั่น ร่างสูงใหญ่ที่กำลังก้าวเข้าหาอย่างคุกคามทำให้เธอต้องส่ายหน้าไปมาอย่างหวาดกลัว

“ฉันปล่อยแล้วไง เธออยากจะหนีก็หนีไปสิ ฉันให้เธอวิ่งหนีได้ทั้งคืนเลยนะ” ได้ยินแบบนั้นสีแพรก็รีบวิ่งหนีโดยพลัน แต่ลงมาด้านล่างก็ไม่มีใครให้ขอความช่วยเหลือสักคนเดียว

“ทุกคนหายไปไหนกันหมดแล้ว”

“ป่านนี้พวกมันกินเหล้าอยู่ที่โรงเลื่อยกระมัง” คนตอบคือคนที่เดินตามเธอลงมาอย่างไม่ทุกข์ร้อน

“พี่โซ่ ว้าย!” สีแพรร้องเสียงหลงเมื่อโดนอุ้มขึ้นพาดบ่า

“หมดเวลาเล่นสนุกแล้วสีแพร ค่ำคืนนี้ยังอีกยาวไกล เธอควรนอนอ้าขาให้ฉันเอาวะดีๆ อย่าลีลาท่าเยอะ จริงๆ แล้วคนแบบเธอเข้าไปเรียนในเมืองตั้งหลายปี คงไม่เหลือความบริสุทธิ์ผุดผ่องอะไรให้ฉันแล้วกระมัง ก็ไม่รู้ว่าเธอจะดีดดิ้นทำสวรรค์วิมานอะไรนักหนา ต้องให้ฉันต้องออกแรงจนเหนื่อยแบบนี้”

“โอ๊ย!” มือหนาที่หวดลงมาบนแก้มก้นงอนงามทำให้ สีแพรร้องเสียงหลง ก่อนที่ร่างของเธอจะถูกโยนโครมลงไปบนเตียงหนานุ่มในห้องนอนของศิวัฒน์

“พี่โซ่ ว้าย! ปล่อยแพรนะคะ” เธอร้องเสียงหลงเมื่อเขาโถมกายหนาหนักลงมาหาอย่างไม่ปรานี

“คงไม่ได้หรอกนะสีแพร เพราะยังไงคืนนี้เธอก็ต้องเป็นของฉัน ฉันว่าเธอก็คงแอบดีใจจนเนื้อตัวสั่นระริก แต่แกล้งดีดดิ้นให้ดูมีคุณค่าก็แค่นั้นเอง คนแบบเธอไม่ได้มีคุณค่าในสายตาของฉันหรอกจำเอาไว้”

“พี่โซ่” เธอร้องได้แค่นั้นเขาก็ซุกไซ้เข้ามาหา ร่างหนาหนักโถมทับเธอเอาไว้ทั้งร่าง

“อื้อ... พี่โซ่ ปล่อยเดี๋ยวนี้นะคะ” เธอดิ้นหนีเขาก็ดูดเม้มซอกคอขาวผ่องของเธอเต็มแรง

“อย่าดูดค่ะ เดี๋ยวเป็นรอย” แต่ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ เขายิ่งแกล้งดูดหนักขึ้นไปอีก ศิวัฒน์มีนิสัยอยู่อย่าง คือชอบขัดใจคนอื่น ยิ่งบิดามารดายิ่งแล้วใหญ่ พวกท่านบอกให้ไปซ้ายเขาก็จะไปขวา บอกให้ไปข้างหน้า เขาก็จะไปข้างหลัง และที่สำคัญก็คือเขาชอบทำตามใจตัวเอง แต่ก็เป็นหัวเรี่ยวหัวแรงของครอบครัว ในการช่วยดูแลกิจการต่างๆ ของกำนันศักดิ์ แม้จะชอบขัดใจคนอื่นแต่กำนันศักดิ์ก็รักลูกชายอย่างศิวัฒน์เป็นอันมากด้วยว่าเขาเป็นลูกชายคนเดียว

นอกจากซอกคอแล้วเขาก็ยังก้มหน้าลงไปขม้ำดูดทรวงอกอวบอิ่มของเธออีก ลิ้นสากร้อนกวาดเลียไปตามฐานบัวอวบอิ่มจนหมาดชื้น ก่อนจะวกกลับมาดูดรวบยอดถันของเธอที่แข็งเป็นไตตื่น มันตัวจากการสัมผัสเล้าโลมอันแสนวาบหวาม

“ต้องการฉันไหม” เขากระซิบถามด้วยน้ำเสียงที่เหนือกว่า

“ไม่” เธอหลุดเสียงครางปฏิเสธออกมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาแต่ไม่มีความมั่นคงเลยสักนิด

“ให้มันจริง” เขาแหวกเรียวขาของเธอออกจากกัน สีแพรรู้สึกทั้งหวาดกลัวทั้งอับอายในเวลาเดียวกัน

“พี่โซ่ ปล่อยแพรนะคะ”

“เปลี่ยนจากคำว่าปล่อยเป็นครางดีกว่าไหม” เขาลูบไล้สะโพกผายของเธอไปมา ก่อนจะวกกลับมาตรงซอกขาด้านใน ปากร้อนก็ยังกดจุมพิตไปทั่วสรรพางค์กาย ก่อนจะครางออกมาว่าเธอช่างหอมหวานจับใจ

“พี่โซ่ อ๊า... ตรงนั้นไม่ได้นะคะ” เขาเลื่อนปากร้อนจากหน้าท้องแบนราบลงไปยังเนินสวาทอันเป็นจุดซ่อนเร้นที่ไม่เคยยินยอมให้ชายใดได้กล้ำกรายมาก่อน