บทนำ

“นี่วาดจันทร์ค่ะ เพื่อนสนิทที่ไอเคยเล่าให้ฟังไงคะ วาดจ๊ะ นี่อาจอม อาของเราเอง” จบคำแนะนำเพียงสั้นๆ สองสายตาก็ประสานเข้าหากันโดยบังเอิญ โดยเฉพาะจอมราช ชายหนุ่มวัยสามสิบสี่ที่ดูเหมือนจะนิ่งไปทันทีที่เงยหน้าขึ้นแล้วพบกับภาพของใครบางคน ใครบางคนที่เขาแทบจะพลิกแผ่นดินเพื่อตามหา ไม่คิดว่าเธอจะอยู่ใกล้แค่เอื้อมเท่านี้ หากรู้ คงไม่เสียเวลาจ้างนักสืบให้เสียทั้งเงินและเวลา

“วันนี้พี่ชายของวาดติดธุระ เลยมารับไม่ได้ ให้วาดติดรถไปกับเราได้ไหมคะ” เสียงของหลานสาวยังคงดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง แต่ดูเหมือนเรื่องนี้หน้าที่ตัดสินใจจะเป็นอีกคน ไม่ใช่เขา...

“ยะ...อย่าลำบากเลยไอ เรานั่งรถเมล์กลับเองก็ได้” เสียงหวานของคนที่เพิ่งจะเรียกสติให้กลับเข้าที่เข้าทางดังขึ้น ใบหน้าอ่อนหวานแทนจะก้มลงต่ำ ด้วยไม่รู้จริงๆ ว่าคนตรงหน้าจะจำเธอ จำเรื่องในค่ำคืนนั้นได้รึเปล่า เธอเฝ้าภาวนาต่อทุกสิ่งขอให้เขาจำไม่ได้

เพราะเธอเองก็พยายามที่จะลืมมันเช่นกัน...

“ไม่เอา! ครั้งก่อนที่โดนลวนลามยังไม่เข็ดอีกรึไง เราไม่มีทางปล่อยให้วาดกลับคนเดียวแน่ ตกลงตามนี้นะ นะคะอาจอม แวะไปส่งเพื่อนไอหน่อยนะคะ บ้านวาดอยู่ใกล้บ้านของเรานิดเดียวเอง” ในเมื่อหลานสาวว่ามาแบบนั้น ผู้เป็นอาหรือจะกล้ามีปัญหา อีกอย่างเขาเองก็อยากคุยกับ ‘เพื่อนหลาน’ ด้วย ถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในค่ำคืนนั้น

ย้อนกลับไปเมื่อหลายเดือนก่อน

“นะวาด! แค่ครั้งเดียว พี่จะไม่ทำอีกแล้ว ถ้าวาดไม่ยอมช่วยพี่พวกมันเอาพี่ตายแน่!” คำขอร้องของพี่ชายต่างมารดาสร้างความยุ่งยากใจแก่ ‘วาดจันทร์’ โสภณพินิจ ไม่น้อย และเธอคงไม่รู้สึกลำบากใจแบบนี้ หากคำขอร้องของเขามันไม่ยากเกินความสามารถที่เธอพอจะช่วยได้เหมือนครั้งก่อนๆ

“วาดช่วยไม่ได้จริงๆ ค่ะพี่บอส ให้วาดช่วยเรื่องอื่นเถอะนะคะ” คำขอร้องของพี่ชายทำให้เธอจำใจต้องปฏิเสธ เพราะทำไม่ได้จริงๆ

หลายครั้งแล้วที่เขานำปัญหาของตัวเองมาให้ และก็หลายครั้งเช่นกันที่เขาบอกว่ามันจะเป็นครั้งสุดท้าย แต่สุดท้ายก็ว่างเปล่า

“ถ้ามีทางเลือกอื่นพี่คงทำไปแล้ว ถ้าวาดลำบากใจก็ไม่เป็นไร พี่ไปขอให้ยัยแป้งช่วยก็ได้...”

“ไม่ได้นะคะพี่บอส แป้งอายุแค่สิบหก พี่จะปล่อยให้น้องไปทำเรื่องแบบนั้นได้ยังไง!” แม้ดาหวันจะไม่ใช่น้องแท้ๆ แต่เธอก็รักอีกฝ่ายไม่ต่างอะไรจากน้องสาวแท้ๆ ของตัวเอง ต่างจากคนที่พี่ชายที่คลานตามกันออกมาอย่างทวิภพ ที่วันๆ เอาแต่สร้างปัญหามาให้ครอบครัวไม่หยุดหย่อน และคนที่ต้องตามแก้ให้ ก็หนีไม่พ้นเธอทุกที

พ่อของเธอแต่งงานใหม่กับน้าอุไรที่มีลูกติดถึงสองคน ครอบครัวเล็กๆ ที่เหมือนจะอบอุ่นต้องถึงจุดเปลี่ยนเมื่อพ่อ ผู้ซึ่งเคยเป็นหัวหน้าครอบครัว ซ้ำยังเป็นถึงผู้รับเหมาก่อสร้างรายใหญ่มาด่วนจากไปด้วยอุบัติเหตุเมื่อสามปีก่อน หลังจากนั้นชีวิตของเธอกับทุกคนในบ้านก็ไม่เหมือนเดิมอีกเลย เธอต้องเรียนไปด้วยทำงานไปด้วยเพื่อส่งตัวเองกับน้องสาวต่างมารดาเรียน ในขณะที่พี่ชายกับมารดาเลี้ยงนั้น ไม่มีงานเป็นหลักแหล่ง อีกทั้งยังติดการพนันด้วยกันทั้งคู่ จึงทำให้หลายครั้ง เธอต้องเหนื่อยอยู่คนเดียวกับการตามแก้ปัญหาที่ตัวเองไม่ได้ก่อ ซึ่งนานวันเข้า ปัญหาที่ทั้งคู่ช่วยกันก่อก็เหมือนจะรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ

“สิบหกแล้วยังไง มันเป็นน้องพี่ ถ้าพี่สั่ง หน้าที่มันต้องทำตาม!” เมื่อเห็นลู่ทางที่จะเปลี่ยนใจอีกคนได้ ทวิภพก็ไม่รีรอที่จะเลือก

แม้จะรู้ว่าสิ่งที่กำลังทำอยู่เป็นเรื่องผิด แต่เขาไม่มีทางอื่นให้เลือกแล้วจริงๆ ถ้าวันนี้หาเงินไปคืนพวกมันไม่ได้ พ้นคืนนี้ไปเขาอาจกลายเป็นบุคคลหายสาปสูญ ซึ่งไม่ว่าใครก็รักชีวิตของตัวเองกันทั้งนั้นทางเดียวที่จะทำให้เขาผ่านมันไปได้คือคนตรงหน้าต้องช่วย!

“พี่บอส!”