Ep.2 ก่อนคืน...พระจันทร์เต็มดวง(2)

บางครอบครัวถึงขนาดเอาเงินเอาทองมากองตรงหน้า ทว่าบิดามารดาของญาลินก็ไม่คิดจะขายลูกสาวกิน แต่ก็ให้ญาลินออกมาดูตัวผู้ชายทุกคน แต่หญิงสาวก็ไม่คิดจะเลือกใคร เธอบอกว่าเธอมีความสุขดีอยู่แล้วที่ตนเองโสด และเธออยากจะอยู่แบบโสดๆตลอดไป

หนุ่มๆหลายคนที่พยายามเทียวไล้เทียวขื่อ ต่างก็พากันถอดใจไปตามๆกัน

จนมาถึงวันนี้ วันที่สาวน้อยแสนสวย กำลังจะย่างเข้ายี่สิบปีเต็มในวันพรุ่งนี้ บิดามารดาของเธอก็หวั่นใจอยู่ว่า ดวงชะตาของลูกสาวสุดที่รักของตนเอง จะเป็นอย่างที่คำทำนายของหมอดูท่านนั้นได้กล่าวเอาไว้ไหม

“พี่ทิน ไลเป็นห่วงลินมันจัง พรุ่งนี้มันจะอายุเต็มยี่สิบปีเต็มแล้วนะพี่ พี่ยังจำคำทำนายของหมอดูคนนั้นได้อยู่ใช่ไหม”

“หมอดูคู่กับหมอเดาน่า ไลไม่เคยได้ยินเหรอ พี่ไม่ค่อยเชื่อคำหมอดูสักเท่าไหร่หรอก”

พิไลฟังสามีพูดแล้ว ก็ยังมีสีหน้าเป็นกังวลเช่นเดิม แล้วหันไปมองลูกสาว ที่กำลังยืนแหงนมองพระจันทร์ที่ใกล้จะเต็มดวงเต็มทีด้วยใจที่ครุ่นคิด

ญาลินในชุดนอนผ้าฝ้ายขาสั้นสีขาวอมน้ำตาลอ่อนๆ ที่ตอนนี้ปล่อยผมยาวสลวยแผ่เต็มหลังพลิ้วไปตามสายลมที่กำลังพัดอ่อนๆ ช่างดูเป็นหญิงสาวที่สวยงามราวกับนางไม้

‘ญาลิน ลูกของแม่ช่างสวยจริงๆ ใครกันนะที่เป็นเนื้อคู่ของลูก ไม่ว่าจะอย่างไร แม่ก็ขออวยพรให้เขาคนนั้นรักลูกของแม่ให้มากๆ ให้เขารักลูกเหมือนอย่างที่พ่อกับแม่รักลูกนะ’

ไม่นานนัก เมื่อพระจันทร์ถูกเมฆบดบัง และสายลมเริ่มเย็นขึ้น ญาลินก็เดินขึ้นบ้าน

“ลินเข้านอนก่อนนะ พ่อจ๋าแม่จ๋า”

“จ้า/จ้า” พ่อแม่ของเธอตอบรับขึ้นพร้อมกัน แล้วพากันมองร่างเพรียวระหงของลูกเดินเข้าไปในห้องนอน แล้วสองสามีภรรยาก็หันมาสบตากัน

“ไม่ต้องห่วงลินมันหรอกน่า ลินมันเป็นคนดี คิดดี ทำแต่ความดี มันต้องได้เจอเนื้อคู่ที่เป็นคนดีเหมือนมันนั่นแหละ”

“จ้ะพี่ ไลก็หวังว่าแบบนั้น”

ในห้องนอนสะอาดสะอ้าน ที่ถูกเจ้าของห้องจัดระเบียบและตกแต่งเครื่องเฟอร์นิเจอร์ทุกชิ้นได้อย่างลงตัวและสวยงาม แต่มีของชิ้นหนึ่งไม่สวยแต่ ‘เน่า’ มาก ชิ้นหนึ่งอยู่ใต้หมอนให้เธอได้สูดดมก่อนนอนทุกคืน

ของ ‘เน่าๆ’ นี้ก็คือ ‘ผ้าพันแผล’ ที่ใครคนหนึ่งลงทุนฉีกชายเสื้อของตนเอง มาห้ามเลือดให้กับเธอ

นานมาแล้วเมื่อเธออายุเพียงสิบสองปี ที่แอบพ่อกับแม่ไปว่ายน้ำเล่นในบึงใหญ่กลางทุ่งนา แล้วในบึงแห่งนั้นก็มีจระเข้หลบอาศัยอยู่

สัตว์ร้ายน่ากลัวอาศัยตอนเหยื่อเผลอ ว่ายมางับขาของเด็กสาวและกัดขาของเธอจนเลือดสาด ญาลินร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด ขณะที่ทุกคนกำลังพากันดำนา และพ่อกับแม่ก็คิดว่าเธอกำลังนอนหลับอยู่ที่เถียงนาน้อย จึงไม่มีใครได้ยินเสียงของเธอที่อยู่ไกลออกไป

เพียงแค่หันมาเห็นจระเข้ตัวใหญ่กำลังงับขาเธออยู่ สาวน้อยก็หน้ามืดเป็นลม แล้วพอตื่นขึ้นมาอีกที ก็พบว่าตนเองมานอนอยู่บนเถียงนาแล้ว แต่หลักฐานที่ต้นขา เป็นเศษผ้าสีขาวที่เปื้อนเลือด บอกให้เธอรู้ว่า เธอเพิ่งผ่านการถูกจระเข้กัดมาจริงๆ

ทว่าเมื่อคลายปมผ้าออก กลับพบรอยเขี้ยวของจระเข้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น และมีหญ้าสีเขียวเหมือนถูกเคี้ยวโปะอยู่ที่บาดแผล หญ้านี้คงเป็นยาห้ามเลือด และบาดแผลก็ไม่น่ากลัวอย่างที่คิด อาจเพราะจระเข้คงยังฝังคมเขี้ยวเข้าไม่ลึกมาก แต่ก็ถูกช่วยเอาไว้เสียก่อน แถมตอนนี้เลือดยังหยุดไหลอีกด้วย แต่คนทีทำให้เธอหายไปไหน

ญาลินรู้สึกขอบคุณเขาคนนั้นที่ช่วยเธอเอาไว้มาก แม้ว่าไม่เห็นหน้า เธอก็ยังสำนึกในบุญคุณของเขาอยู่เสมอมาจนถึงวันนี้ ไม่เคยลืมเลย และเรื่องนี้เธอก็ไม่เคยเล่าให้ใครฟัง เพราะถ้าพ่อกับแม่รู้ ก็คงสั่งห้ามเธอไม่ให้ไปว่ายน้ำเล่นตามห้วย หนอง คลองบึงอีก

หญิงสาวเลิกชายกางเกงขึ้น มองแผลเป็นบนต้นขาแล้วก็นึกอยากเห็นหน้าผู้มีพระคุณคนนั้นเหลือเกิน และกำลังคิดว่า ในวันนั้นเมื่อแปดปีก่อน หากไม่ได้ใครคนนั้นช่วย เธอยังจะมีชีวิตรอดมาจนถึงวันนี้ไหม บางทีเธออาจถูกจระเข้กัดกินเป็นอาหารไปแล้วก็ได้