6:รสมือของเซียวหลินหลิง (2)

“อาหารเป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ?” เซียวหลินหลิงเอ่ยถามเสียงเรียบ

“ก็พอใช้ได้” ซือหยวนซาตอบ เพราะไม่อยากให้นางได้ใจ ก่อนจะก้มหน้าก้มตากินต่อโดยไม่มองหน้าอีกฝ่ายเลยแม้แต่น้อย เหลือบตามองไปข้างๆ ก็เห็นชิงปี้กับจุ้นเผิงเริ่มพากันเก็บจานแล้ว

ก็ใช้ได้... หึ... ดีนะเจ้าคะที่ท่านไม่ตอบว่าห่วยแตก

มิเช่นนั้นหั่วกัวหม้อนี้จะไปราดอยู่บนหัวของท่าน!

ร่างบางคิดพลางยิ้มบางๆ เมื่อเห็นท่าทางของผู้ที่นางกำลังจะตัดสัมพันธ์

แล้วก็… ข้าเห็นนะเจ้าคะว่าความจริงท่านคิดอย่างไร เพียงแต่ไม่อยากแสดงออกมา

ช่างปากไม่ตรงกับใจเสียจริง!

มื้อนี้เป็นมื้อที่นางทุ่มสุดตัวทั้งแรงกายและแรงใจ ส่วนเรื่องทรัพย์น่ะหรือ... มิเคยเป็นปัญหาหรอก ตระกูลเซียวของนางร่ำรวยจะตาย ท่านพ่อสุดที่รักก็ส่งเงินมาให้นางใช้ตลอดมิเคยขาด

ทำให้จากปกติที่นางทำอะไรก็อร่อย จากพรสวรรค์และการฝึกฝนที่สะสมมาเป็นสิบๆ ปี

ครานี้เลยอร่อยกว่าเดิมเป็นสิบๆ เท่า!

ข้าบอกแล้วหลังจากข้าจากไป ท่านจะต้องนั่งเสียใจแน่ เพราะไม่รู้จะหาอาหารเหล่านี้และแม่ครัวแสนดีขนาดนี้ได้จากที่ไหนอีกแล้ว! แม่ครัวที่พิถีพิถันถึงขนาดว่าหลังปรุงอาหารเสร็จสรรพ ก็ต้องแบ่งส่วนของท่านออกมาเพื่อเติมพริกเพิ่มให้คนที่ชอบกินเผ็ดเกินมนุษย์มนาเช่นท่าน!

แล้วทั้งคู่ก็นั่งกินข้าวกันต่อไปเงียบๆ ไร้ซึ่งบทสนทนาใดๆ กระทั่งของคาวหมดลง

“ข้าช่วยนะเจ้าคะคุณหนู”

“ข้าช่วยนะขอรับ”

จุ้นเผิงกับชิงปี้เอ่ยพลางกุลีกุจอเข้ามาช่วยยกถ้วยชามที่ผู้เป็นนายใช้เสร็จแล้วไปล้าง

“มิเป็นไร เดี๋ยวข้าทำเอง” เซียวหลินหลิงเอ่ยพลางลุกขึ้น มิทันคาดคิดกลับถูกฝ่ามือหนาของคนที่นั่งร่วมโต๊ะเดียวกันรั้งข้อมือไว้ สัมผัสอบอุ่นที่ไม่เคยได้รับมาก่อนทำให้ร่างกายของนางหยุดเคลื่อนไหว และหัวใจถึงกับเต้นไม่เป็นจังหวะ

มีดอยู่ไหน ข้าจะเอามาจัดการกับใจที่ไม่รักดีดวงนี้!

“ให้เป็นหน้าที่ของพวกเขาเถิด” ซือหยวนซาเอ่ย

“ปล่อยข้าเจ้าค่ะ!” เซียวหลินหลิงที่ตั้งสติได้กล่าวเสียงแข็งพลางสะบัดมือของอีกฝ่ายออก เมื่อรู้ตัวร่างสูงก็รีบปล่อยมืออย่างไม่เข้าใจตนเองเช่นกันว่าทำแบบนั้นทำไม

เมื่อครู่ข้าทำอะไรลงไป...

“นั่งลงก่อน ข้ามีเรื่องอยากพูดกับเจ้า” ร่างสูงกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม แต่ทำให้ร่างบางนึกขันในใจ

พูดคุยหรือ!? หากเป็นเมื่อก่อนข้าคงดีใจแล้วยอมนั่งลงฟังท่าน แต่ตอนนี้ข้าไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้นแล้ว

คิดดังนั้นเซียวหลินหลิงก็เชิดหน้าขึ้นแล้วจะเดินเข้าไปช่วยชิงปี้กับ    จุ้นเผิงจัดการถ้วยชามในครัว แต่ซือหยวนซาก็ชิงพูดขึ้นมาก่อนด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนผิดไปจากเดิม

“ตลอดสามปีที่ผ่านมา ขอบคุณสำหรับความพยายามทุกอย่างของเจ้า และขอโทษด้วยที่ข้ามิอาจตอบรับเจ้าได้...”

ด้วยอยู่ๆ เขาก็รู้สึกผิดและคิดว่าควรจะพูดกับนางดีๆ สักหน่อย ก่อนจะจากกัน แม้หนังสือหย่าที่นางลงนามอาจจะเป็นแผนการก็ตาม แต่อย่างไรเขาก็ได้มันมาอยู่ในมือแล้ว

“เจ้าค่ะ” ร่างบางเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

ท่านจะมาพูดดีอะไรกับข้าตอนนี้กัน!? เซียวหลินหลิงคิด แล้วซือหยวนซาก็กล่าวต่อ

“หากตัดข้อเสียทุกอย่างของเจ้าออกไป เจ้าก็นับว่าเป็นสตรีที่เพียบ พร้อมผู้หนึ่ง”

เหอะ... พูดเช่นนี้เอาเข็มมาทิ่มใจข้าเลยดีกว่า!

ทุกอย่างที่ว่า… สำหรับท่านมีกี่ข้อล่ะเจ้าคะ!?

“หากท่านจะใจเย็นๆ แล้วฟังข้าอธิบายสักหน่อย...” เซียวหลินหลิงเริ่มพูดบ้าง แต่ไม่ทันจบประโยค จุ้นเผิงก็พรวดพราดออกมาจากห้องครัวด้วยสีหน้าตื่นตระหนก

“คุณชายขอรับ...” เพียงบ่าวชายคนสนิทพูดเท่านี้ ซือหยวนซาก็เข้าใจแล้วว่าเขาต้องการอะไร

“เชิญ” ผู้เป็นนายกล่าวเสียงเรียบ

“ขอบพระคุณขอรับ” จุ้นเผิงที่อยู่ดีๆ ก็ปวดท้องขึ้นมากล่าวแล้วเร่งฝีเท้าเดินออกไปจากเรือนไป๋หลานฮวาทันที

“เมื่อครู่เจ้าจะพูดอะไรหรือ?” ร่างสูงเอ่ยถามพร้อมกับหันมาสนใจสตรีตรงหน้าต่อ

“ไม่มีอะไรแล้วเจ้าค่ะ” ร่างบางตัดบท

ในเมื่ออธิบายไปก็เปล่าประโยชน์ แล้วข้าจะเปลืองน้ำลายไปเพื่ออันใด ไหนๆ ตอนนี้ข้ากับเขาก็หย่ากันแล้ว ถึงจะยังไม่เป็นทางการก็เถอะ

ซือหยวนซาเหลือบตามองอีกฝ่ายพลางคิดในใจ...

แล้วแต่เจ้าละกัน ในเมื่อไม่อยากพูดก็ไม่ต้องพูด

หลังจากนั่งเงียบกันมาสักพัก เซียวหลินหลิงที่เพิ่งนึกได้ก็เอ่ยขึ้นว่า

“อ้อ... เกือบลืมไปเลยว่าทำของหวานไว้ให้ท่านด้วย เดี๋ยวข้าจะไปยกมาให้นะเจ้าคะ”

ท่านจะได้รีบกินรีบกลับเรือนไปเสียที... หัวใจของข้าจะได้เลิกหวั่นไหว!

จากนั้นร่างบางก็ลุกจากเก้าอี้แล้วเดินเข้าไปในห้องครัว

ของหวานสูตรพิเศษที่ข้าใช้เวลาคิดค้นสูตรเกือบสามเดือน... เพื่อทำให้ท่านกินในวันนี้...

ของหวานที่ท่านจะต้องลืมไม่ลงชั่วชีวิต

ความตั้งใจครั้งสุดท้ายของข้าที่ขอมอบให้ท่าน!

[1] หูหลอปอ = แครอต

[2] ตั้นตั้นเมี่ยน = บะหมี่คลุกซอสเผ็ด ใส่ผักดอง หมูสับและต้นหอม

Writerหยวนซา! อร่อยก็บอกอร่อยไม่ได้รึไง เขาอุตส่าห์ทำให้หล่อนกินนะยะ เป็นข้าๆๆ เอาหม้อไฟราดหัวเอ็งละ แล้วก็เลิกล้อเล่นกับหัวใจของน้องได้แล้ว ว่าแต่ขนมที่น้องทำให้หยวนซาคืออะไรกันนะ?

ขอชี้แจงนิดนึงน้า ;w; เรื่องนี้ช็อตสำคัญจะดำเนินเรื่องแบบค่อยเป็นค่อยไปเรื่อยๆ มาเรียงๆ ส่วนอันไหนข้ามแล้วไม่มผลในการดำเนินเรื่องก็จะตัดส่วนนั้นออก ชนิดที่ว่ากาลเวลาอาจจะโดดข้ามได้ถึงหนึ่งวันเลยทีเดียว (ไม่ใช่แค่รีดนะ ไรท์ก็อยากให้น้องมีความสุขเร็วๆ เหมือนกัน)

ส่วนที่ว่าหลินหลิงลีลาไม่ยอมหย่าสักที คือหลินหลิงนางคิดว่าความสัมพันธ์จบตั้งแต่เอาหนังสือหย่าให้ต้าวบ้าหยวนซาแล้ว เก็ตมั้ย นางแค่ต้องการกินมื้อเย็นร่วมกันเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายก่อนแยกทางกันเดิน ถึงนางจะยังรักอาซาก็เถอะ TwT