4.ต้องตาและอยากครอง

…สัญชาติสแปนิช…

กังสดาลสรุปอยู่ในใจขณะเดินวนไปรอบๆ ห้องเสื้อผ้า ร่างสูงก็ย่างสามขุมเข้ามาใกล้อย่างคุกคาม

“เราไม่เคยรู้จักกัน ทำไมต้องทำแบบนี้”

“เรากำลังจะทำความรู้จักกันครับ คุณผู้หญิง” อัลฟาโล่ใช้ความคล่องตัวที่เร็วกว่า ก้าวเข้าไปรวบเอวบางเข้ามาปะทะกาย โดยที่เจ้าของร่างงามไม่ทันได้ออกอาวุธทำร้ายเขาด้วยซ้ำ

“ว้าย! ปล่อยนะ ปล่อยเดี๋ยวนี้” เสียงหวานแว้ดใส่ และพยายามงัดวิชาการต่อสู้ที่ร่ำเรียนมาป้องกันตัว แต่เขาไม่เคยไว้ใจผู้หญิง โดยเฉพาะคนนี้พิษสงเธอไม่ธรรมดา วงแขนแข็งแรงจึงรัดแน่นไม่ปล่อยช่องว่างให้เธอได้ช่วยตัวเอง

“รู้อะไรไหมสาวน้อย คุณทำผมร้อนไปทั้งตัวตั้งแต่เห็นคุณครั้งแรก แถมท่าเต้นยั่วยวนกวนกิเลสของคุณ ทำให้ผมต้องลบปณิธานของตัวเองเพื่อจะได้ขึ้นเตียงกับคุณสักคืน” เขาบอกชิดใบหูเล็ก ปลายจมูกโด่งฝังลงบนแก้มหอมกรุ่น ก่อนจะดันแผ่นหลังบางติดผนัง ตามด้วยเรือนกายร้อนระอุแนบไปกับร่างงาม จนไม่เหลือช่องว่างให้อากาศผ่านไปได้ ทำไมเขาถึงอยากสัมผัสเธอทั้งตัว อยากเป็นเจ้าของเรือนร่างเซ็กซี่ยั่วยวนของเธอแบบนี้ก็ไม่รู้สิ

“ผู้ชายอะไรตาถั่วมั่วซะไม่มี ฉันไม่ใช่ผู้หญิงอย่างว่านะ”

“ผมก็ไม่ได้บอกนี่ว่าคุณเป็น... ผมแค่ต้องการยื่นข้อเสนอบางอย่างให้ ถ้าคุณไม่สนองผมก็จะ...จับไปปล้ำ…” ประโยคท้ายเขาบอกเธอในใจ ในขณะที่ปลายจมูกจูบไซ้ไปทั่วดวงหน้า ลำคอ และวกขึ้นไปหมายจะจุมพิตริมฝีปากอวบอิ่ม หากเจ้าของกลับเม้มแน่นเบือนหน้าหนีสุดแรง

ริมฝีปากอุ่นร้อนยังตามติดรุกรานทั่วใบหน้าและลำคอระหง หนวดเคราเขียวครึ้มที่ขึ้นเป็นตอแข็งขูดกับผิวเนื้อนุ่มจนเป็นรอยแดง กังสดาลดิ้นรนสุดแรงไม่ยอมให้เขารุกรานได้ง่ายๆ ชายหนุ่มครางออกมาอย่างหงุดหงิด ก่อนจะใช้ร่างกำยำกักเธอไว้ไม่ให้ขยับห่าง มือหนาทั้งสองข้างเคลื่อนไปประคองใบหน้าหวาน บังคับให้แหงนหงายขึ้นรับจุมพิต

“คุณสวยและพยศถูกใจผมมาก เล่นกีฬาบนเตียงกับผมคืนหนึ่ง คิดเท่าไหร่บอกมาได้เลย” เสียงพร่าดังเหนือริมฝีปากอิ่ม

“ไอ้คนสารเลว ตีค่าผู้หญิงแค่เงิน ไปตายซะ” เธอบริภาษอย่างโมโห อัลฟาโล่ยิ้มร่า มือข้างหนึ่งลูบไล้สำรวจความกลมกลึงของเรือนร่างสมส่วนอย่างพอใจ

“ตายก็น่าเสียดายเพราะไม่ได้…” เขาหยุดพูดแต่ใช้สายตาโลมเลียเนินอกที่ดันออกมาล่อตาล่อใจโดยที่เจ้าของไม่ได้ตั้งใจ

“ถ้าไม่อยากเดือดร้อนก็ปล่อยฉัน” เธอบอกเสียงลอดไรฟัน แววตาคมสวยมองเขาอย่างเอาเรื่อง อัลฟาโล่คลี่ยิ้ม กอดกระชับวงแขนแนบแน่น อกอวบบดเบียดกับแผงอกกว้างจนล้นออกมาจากขอบชุดเกาะอกตัวสวย

“ผู้หญิงขู่ แปลว่าผู้หญิงรัก”

“เกลียดเข้าไส้ต่างหาก ปล่อยฉัน…” เธอพยายามยกเข่าขึ้นจะทำร้ายเขา แต่คนเจนสนามรบและสนามรักอย่างอัลฟาโล่ก็ไม่ยอมพลาดเป็นครั้งที่สอง ริมฝีปากร้อนแนบลงมาบดขยี้กลีบปากนุ่มหนักหน่วง หัวใจดวงน้อยเต้นระรัว ความหวาดหวั่นวิ่งเข้าไปจับขั้วหัวใจ

อัลฟาโล่รับรู้ถึงความหวานล้ำที่ไม่เคยสัมผัส ประสาททุกส่วนตื่นตัวรับความกลมกลึงของร่างงาม ไม่น่าเชื่อว่าสาวน้อยในอ้อมแขนจะยังคงหลงเหลือความหวานบริสุทธิ์ให้เชยชม และแล้วแผนขวิดมาทาดอร์สาวที่หมายตาก็ผุดขึ้นในหัว ริมฝีปากร้อนถอยห่างออกมาอย่างอ้อยอิ่ง แต่วงแขนยังคงกอดกระชับร่างบางแนบแน่น

“หวานอย่างที่คิด จะติดก็ตรงที่ไม่ยอมขึ้นเตียงกับผมเท่านั้น” เขาบอกเสียงพร่า จูบไซ้พวงแก้มอิ่มไปมา กังสดาลเบือนหน้าหนี

“ฮึ่ม ปล่อยฉันนะคนบ้า นายกล้าดียังไงมาทำกับลูกสาวของตระกูลชาโรน็อฟแบบนี้ ห๊า!” ชื่อที่หญิงสาวเอ่ยออกมาทำเอาอัลฟาโล่ชะงักและหยุดรุกรานเนื้อนางทันที

“คุณว่าอะไรนะ คุณเป็นคนของชาโรน็อฟเหรอ”

“ก็ใช่นะสิ รู้แบบนี้แล้วก็ปล่อยสิ ที่เสียไปฉันไม่เอาเรื่อง ถือว่าทำทานให้พวกบ้ากาม” เธอสบัดเสียงใส่ อัลฟาโล่มองดวงหน้านวลอย่างชั่งใจ ถึงเขาไม่รู้จักคนในตระกูลนี้เป็นการส่วนตัว แต่พอจะรู้ว่าชาโรน็อฟมีอิทธิพลในมอสโกพอสมควร แต่ถ้าจะให้ปล่อยเธอไปง่ายๆ เขาคงบ้าตายแน่

“ว้าว! เป็นเกียรติกับคนต่างถิ่นอย่างผมจริงๆ ที่ได้ใกล้ชิดตระกูลผู้มีอิทธิพลที่สุดในมอสโก” เขาพูดเหมือนจะกลัว แต่เธอดูแล้วว่าไม่ใช่ “ไหนๆ ฟ้าก็ลิขิตให้เราเจอกันแล้ว เรามาทำความรู้จักกันอีกหน่อยดีไหมคุณ เผื่อว่าอนาคตผมอาจจะเข้าไปร่วมทุนกับชาโรน็อฟก็ได้ใครจะรู้”

“ครอบครัวฉันไม่มีวันทำธุรกิจกับคนเลวๆ อย่างนาย” เธอตะโกนใส่หน้าคม อัลฟาโล่เจ็บจี๊ดไปถึงข้างใน ริมฝีปากยกขึ้นอย่างเย้ยหยันอยู่ในที ปลายนิ้วแกร่งจับคางมนเชยขึ้น ดวงตาสองคู่ประสานกันในระยะประชิด ริมฝีปากได้รูปยิ้มใส่ดวงตาคมคู่งาม

“ในวงการธุรกิจคุยกันถึงผลประโยชน์ที่เป็นเม็ดเงินเท่านั้น ยังไงชาโรน็อฟก็ต้องอ้าแขนรับผม”

“ไม่มีทาง” กังสดาลเน้นคำพูดชัดเจนและอาศัยจังหวะที่เขาเผลอตัว ยกเข่าขึ้นกระแทกกล่องดวงใจเขาเต็มแรง แต่อัลฟาโล่ก็รู้ทัน ยกขากันไว้ทำให้แรงกระแทกลดลง แต่ความเจ็บทำให้ชายหนุ่มต้องคลายอ้อมแขนออก ร่างบางจึงอาศัยจังหวะนั้นผลักเขาถอยห่างแล้ววิ่งไปที่ประตู แต่ไปได้เพียงสองก้าวก็ถูกเขาคว้าข้อมือไว้

“ว้าย! ปล่อย... ปล่อยนะไอ้บ้า! อื้อ...” เสียงต่อว่ากลืนหายเข้าไปในลำคอ เมื่อปากอุ่นร้อนฉกวูบลงไปบดขยี้ริมฝีปากบางอย่างแม่นยำ จูบคราวนี้ของเขาทำให้กังสดาลแทบขาดใจตาย ร่างบางสั่นสะท้านหมดเรี่ยวแรงขัดขืน ยืนนิ่งให้เขารุกรานปากอิ่มตามอำเภอใจ จุมพิตเร่าร้อนแปรเปลี่ยนอ่อนหวานจนร่างงามอ่อนระทวย เขาดูดกลืนกลีบปากนุ่มสลับกับขบเม้มให้เธอเผยอรับเรียวลิ้น เสียงครางเบาๆ เล็ดลอดออกมา

“อะ…อย่า” ร่างบางครางสะท้าน รุ่มร้อนไปทั้งตัวเมื่อถูกมือและปากเขาเล้าโลมอย่างจัดเจน เพียงแค่เผยอคราง ลิ้นสากใหญ่ที่รอจังหวะอยู่ก็สอดเข้าไปกวาดควานหาความหวานล้ำที่อยู่ในโพรงปากชื้น กังสดาลชาดิกไปทั้งตัว สั่นไหวแทบยืนไม่อยู่จนต้องเอนกายซบกับร่างกำยำ

ในขณะที่ห้องเสื้อผ้ากำลังร้อนระอุด้วยแรงปรารถนา วูฟล์ ชูนิน มือซ้ายของนิโคลัส ซึ่งได้รับคำสั่งสายฟ้าแลบกลางดึกให้มารับน้องสาวเจ้านายกลับบ้าน วูฟล์เดินตามหาเจ้านายสาวทั่วโรงแรมแต่ก็ไม่พบ จนกระทั่งการ์ดไปสอบถามเจ้าหน้าที่โรงแรมจึงรู้ว่าเธอเดินมาบริเวณนี้

วูฟล์พร้อมการ์ดอีกสามคนมองชายฉกรรจ์ชุดดำที่ยืนอยู่หน้าห้องเสื้อผ้าราวกับกำลังอารักขาใครสักคน วูฟล์มองประตูและเดินเข้าไปหวังจะเปิดเข้าไปหาเจ้านายสาว แต่ครูซขยับเข้าไปขวางทางไว้

“ห้องนี้เข้าไม่ได้ครับ เจ้านายผมกำลังคุยธุระสำคัญ” ครูซมองเพื่อนร่วมอาชีพอย่างประเมินอีกฝ่าย วูฟล์หรี่ตามอง

“ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่จะคุยธุระ ผมแค่มาหาคน ไม่เจอก็จะกลับ” วูฟล์เอ่ยเป็นภาษาอังกฤษอย่างสุภาพ แต่ก็ไม่ได้รับการตอบสนอง

“คงไม่ได้เพราะเจ้านายผมกำลังคุยธุระอยู่ข้างใน”

“แต่ผมจำเป็นต้องเข้าไป” พูดจบวูฟล์ก็ตวัดปลายเท้าเข้าใส่ ครูซเบี่ยงตัวหลบและสวนหมัดตามไปทันที การต่อสู้ของคนทั้งคู่เป็นไปอย่างสูสี ลูกน้องแต่ละฝ่ายต่างยืนลุ้นการต่อสู้อย่างตื่นเต้น

เสียงที่ดังอยู่หน้าห้อง ทำให้กังสดาลได้สติรวบรวมแรงดันแผ่นอกหนาออกห่าง อัลฟาโล่มัวแต่เพลิดเพลินกับความหวานล้ำที่ดวงหน้าสวยจึงไม่ทันระวังตัว ถูกหมัดเล็กสวนเข้าไปที่เบ้าตาอย่างจังจนต้องยืนนับดาวอยู่ชั่วครู่ ร่างงามฉวยโอกาสทองเปิดประตูออกไป ชายหนุ่มถึงกับสบถออกมาอย่างหัวเสีย

“วูฟล์ช่วยด้วย” เสียงเรียกทำให้วูฟล์หันไปมอง จึงถูกหมัดของครูซเข้าที่หน้าจังๆ จนถอยไปข้างหลังสามก้าว กังสดาลหันกลับเข้าไปในห้องเห็นร่างสูงตามออกมา เธอจึงวิ่งไปหาคนของตัวเอง อัลฟาโล่ขยับจะตามไปแต่ถูกการ์ดร่างใหญ่ขัดขวางไว้

ก่อนที่ทุกอย่างจะดำเนินต่อไป หัวใจของทุกคนแทบหยุดเต้น เมื่อกังสดาลแย่งปืนจากเอวการ์ด เล็งไปที่ศีรษะของอัลฟาโล่ ทั้งสองจ้องตากันอย่างไม่มีใครยอมใคร ชายหนุ่มกัดกรามแน่นอย่างโมโหตัวเองที่พลาดเป็นครั้งที่สอง วูฟล์เห็นหน้าคนที่กล้ารังแกเจ้านายสาวก็ต้องขมวดคิ้ว อัลฟาโล่ อาร์คาดิโอ เจ้าพ่อแดนกระทิงดุแห่งสเปนมาทำอะไรที่นี่…

“สั่งคนของคุณหยุด ถ้าไม่อยากตาย” เธอบอกเสียงห้วน ดวงตาคู่งามเต็มไปด้วยกองไฟหลายร้อยกองสุมอยู่ อัลฟาโล่โมโหตัวเองจนคำรามในลำคอ...ใครจะคิดว่าอัลฟาโล่เจ้าพ่อแดนกระทิงดุผู้เกรียงไกร จะถูกสาวน้อยหน้าหวานข่มขู่ ครูซมองเจ้านายหนุ่มอย่างแปลกใจ แค่ปืนกระบอกเล็กเท่านี้ไม่เคยหยุดเจ้านายเขาได้ แต่ทำไมคราวนี้ถึงยอมหยุดทั้งๆ ที่โดนขู่ มือใหญ่ยกขึ้นเสมอไหล่ ทำให้ครูซและลูกน้องต้องเก็บอาวุธ

“ฉันไม่รู้หรอกนะว่าคุณเป็นใครมาจากไหน แต่สิ่งที่คุณทำ รอรับผลกรรมที่จะตามมาได้เลย” หญิงสาวบอกอย่างทระนงและเดินถอยหลังไปช้าๆ ในขณะที่ปลายปืนยังคงเล็งไปที่เป้าหมายเดิม ร่างสูงใหญ่เดินตามออกมา สายตาคมจ้องที่ปลายมัจจุราชสีดำในมือเธอตาไม่กะพริบ เมื่อมาถึงลานจอดรถ ริมฝีปากอิ่มที่เคลือบลิปสติกสีชมพูหวานเหยียดยิ้ม ก่อนจะเกร็งปลายนิ้วเรียวแล้วยิงกระสุนออกไปเจาะที่หัวไหล่ซ้ายของอัลฟาโล่