EP.9 | ยอมปิดตาข้างหนึ่ง

สีหน้าของพี่เมฆดูตกใจและช็อกมาก ฉันเริ่มกลัวว่าพี่เมฆจะขาดสติแล้วคิดร้ายกับฉัน ต้องบอกก่อนว่าพี่เมฆไม่เคยทำร้ายร่างกายฉันเลยนะ ตลอดเวลาที่คบกันมาเขาเป็นสุภาพบุรุษมาก แต่ที่ฉันกลัวก็เพราะว่าฉันรู้ว่าพี่เมฆเกลียดเมียน้อยคนนั้นมากแค่ไหน

มากจนอยากจะฆ่าให้ตายคามือ...

ก็แม้ฉันทำให้ครอบครัวของเขาต้องแตกแยก ทั้งยังทำให้คุณแม่ของเขาต้องพิการไปตลอดชีวิต

ไม่เกลียดมากก็แย่แล้วล่ะ

“มะ...แม่มุกคือเมียน้อยของคุณพ่อพี่เมฆค่ะ” ฉันกลั้นใจพูดอีกครั้งด้วยความกลัวสุดชีวิต ได้แต่ยืนก้มหน้าไม่กล้าเงยมองพี่เขาเลย

หัวใจฉันเต้นเร็วขึ้นเมื่อเห็นว่าเงาจากร่างของพี่เมฆ ขยับเข้ามาใกล้ฉันขึ้นเรื่อยๆ ฉันหลับตาปี๋เตรียมใจรับผลจากความเกลียดชังที่พี่เขารอวันเอาคืนมานานแสนนาน

ทว่า...

“ฮ่าๆ ฮ่าๆ โอ๊ยย ปวดท้องไปหมด ฮ่าๆ” แทนที่จะโกรธจนอยากจะฆ่าฉันให้ตาย แต่พี่เมฆกลับระเบิดเสียงหัวเราะออกมาเสียงดังลั่น ฉันรีบเงยหน้าขึ้นมองก็พบว่าเขาขำหนักมากจริงๆ

“ขำอะไรคะพี่เมฆ พี่ไม่โกรธมุกเหรอ?”

“จะโกรธทำไมล่ะ ฮ่าๆ พี่ไม่เชื่อที่มุกบอกหรอกนะ คนดีๆ อย่างมุกไม่มีวันเป็นลูกนังเมียน้อยสารเลวคนนั้นหรอก ฮ่าๆ”

ความโกรธเดือดปะทุขึ้นเบาๆ เมื่อรู้ว่าคำหยาบคายเหล่านั้นพี่เขาหมายถึงแม่ของฉัน แต่ฉันก็ไม่ได้โวยวายหรือโต้ตอบอะไรเพราะเข้าใจในความรู้สึกของเขาดี

“มุกพูดจริงๆ นะคะพี่เมฆ แม่มุกเป็นเมียน้อยคุณพ่อพี่เมฆจริงๆ” พอฉันย้ำอีกครั้งพี่เมฆก็หยุดหัวเราะ สีหน้าของเรียบตึงและจริงจังขึ้น

“มุกฟังพี่นะ ไม่ว่ามุกจะโกรธอะไรพี่แต่อย่ามาเอาเรื่องนี้มาพูดเล่นซ้ำๆ พี่ไม่ตลกด้วยทุกรอบหรอกนะ” แววตาพี่เมฆดูโกรธฉันมาก นี่พี่เขาคิดว่าฉันโกหกจริงๆ อย่างนั้นเหรอ

“แต่มุก...”

“เราจะไม่พูดเรื่องนี้กันอีก พี่ต้องไปเรียนแล้วเจอกันตอนเย็นนะคะ รักหนูมากนะ” พี่เมฆพูดขัดฉันพร้อมตัดบทสนทนา โน้มใบหน้าเข้ามาหอมแก้มฉันเบาๆ ก่อนจะเดินกลับไปยังคณะของตัวเอง

ฉันยืนหน้าชาอยู่กับที่เพราะไม่กล้าขยับตัวไปไหน ความรู้สึกมันกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ไม่รู้ว่าควรจะดีใจหรือควรจะเสียใจดีที่พี่เมฆไม่เชื่อคำพูดของฉัน

แล้วแบบนี้ฉันต้องทำยังไงต่อในเมื่อพี่เขาไม่รับฟังอะไรเลย เขาคิดว่าที่ฉันพูดเป็นเพราะฉันโกรธเขาเลยอยากแกล้งให้เขาเจ็บ แต่ความจริงมันไม่ใช่

ฉันเป็นลูกของเมียน้อยคุณพ่อเขาจริงๆ

ฉันทบทวนกับตัวเองอยู่นาน สุดท้ายก็ได้ข้อสรุปว่าฉันจะยอมปิดตาข้างหนึ่ง ในเมื่อฉันพยายามที่จะบอกความจริงเพื่อแสดงความบริสุทธิ์ใจแล้วแต่พี่เมฆก็ไม่เชื่อ

ถ้าอย่างนั้นฉันก็ขอมีความสุขกับพี่เขาให้นานที่สุดเท่าที่จะนานได้ เพราะฉันเชื่อว่าเรื่องนี้คงไม่เป็นความลับไปตลอด ยังไงวันนึงความจริงก็ต้องปรากฏ จนกว่าจะถึงวันนั้นฉันขอกอบโกยความสุขจากพี่เขาให้ได้มากที่สุดก็แล้วกัน...

คฤหาสน์วรนิศจ์

หลังจากที่รู้ว่าแฟนสาวของจิราเมธคือลูกเมียน้อยของผู้เป็นพ่อ เพื่อความแน่ใจธนันธรณ์จึงว่าจ้างนักสืบมืออาชีพให้ตามสืบเรื่องราวของมุกรดาและครอบครัวจนได้ข้อสรุปอย่างแน่ชัดแล้วว่ามุกรดาเป็นลูกสาวของชฎาพรอดีตเมียน้อยของคุณพ่อเธอจริงๆ

ธนันธรณ์เป็นกังวลจนนอนไม่หลับอยู่หลายคืนเพราะไม่กล้าบอกเรื่องนี้กับผู้เป็นแม่ เธอกลัวว่าหากนางรู้ว่าลูกชายสุดที่รักตาบอดถึงขั้นคว้าลูกเมียน้อยมาเป็นแฟนแล้วนางจะทำใจยอมรับเรื่องนี้ไม่ได้

ทว่าหากไม่บอกเธอก็ไม่รู้ว่าควรจะรับมือกับเหตุการณ์นี้อย่างไร แน่ล่ะว่าเธอคงไม่ยอมรับมุกรดามาเป็นน้องสะใภ้แน่ ถึงจะไม่ค่อยอยากบอกแต่เธอก็ไร้ทางเลือก

ธนันธรณ์รวบรวมความกล้าแล้วเล่าทุกเรื่องที่เธอรู้ให้ผู้เป็นแม่ฟังอย่างละเอียด

“อะไรนะลูก! นังผู้หญิงคนนั้นมันเป็นลูกของอีพรเหรอ!”

“ใช่ค่ะแม่ ฟ้าสืบมาอย่างดี ไม่ผิดแน่ค่ะ”

“ก็ดี อยู่ๆ ก็วิ่งเข้ามาหาที่ตาย ฉันจะสั่งสอนบทเรียนอันล้ำค่าให้พวกสันดานเมียน้อยอย่างแกเอง!!”