EP.10 | ไม่เหมือนเดิม

“เรื่องจริงหรือคะคุณป้า ที่แฟนของพี่เมฆก็คือลูกของผู้หญิงที่เคยเป็นอนุภรรยาของคุณลุงวุฒิ” พัชวรินเบิกตากว้างด้วยความตกใจกับเรื่องที่เพิ่งได้ฟังจนต้องถามย้ำอีกครั้ง เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผู้หญิงสมัยใหม่ (บางคน) จะไร้ยางอายกันถึงเพียงนี้แล้ว

“จริงจ้ะ ป้าทุกข์ใจมากเลยนะหนูพัช ทุกข์ใจทั้งเรื่องที่ตาเมฆถูกหลอก และทุกข์ใจเรื่องที่ทำให้หนูพัชเสียความรู้สึก” ธนัญญาแสร้งตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จให้หญิงสาวฟังเพื่อหวังเรียกคะแนนสงสาร เผื่อว่าพัชวรินจะลืมเรื่องที่ถูกลูกชายเธอหักหน้าไปเมื่อคราวก่อน

“ถ้าพี่เมฆโดนผู้หญิงคนนั้นหลอกและทำของใส่จริงๆ พัชไม่ถือสาพี่เขาหรอกค่ะ ออกจะสงสารเสียด้วยซ้ำ ผู้หญิงคนนั้นร้ายกาจมากจริงๆ”

พัชวรินรู้สึกปั่นป่วนในอก บอกตามตรงว่าเธอแอบชอบจิราเมธตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอหน้ากัน ทว่าตอนนั้นพอได้ยินว่าเขามีแฟนอยู่แล้วก็รู้สึกเฟลอย่างหนัก แต่ตอนนี้พอได้รู้ความจริงจนกระจ่างเธอก็เริ่มมีความหวัง

อย่างน้อยๆ ชายหนุ่มก็ไม่ได้ปฏิเสธเธอจากก้นเบื้องของหัวใจ เพียงแต่เขาแค่ถูกทำของใส่ให้ลุ่มหลงในตัวมุกรดาก็เท่านั้น

เธอชักจะเริ่มไม่ชอบใจผู้หญิงที่ชื่อมุกรดาเสียแล้วสิ

ใบหน้าของพัชวรินเคลือบฉาบด้วยอารมณ์ขุ่นมัว เธอรู้สึกเจ็บใจลึกๆ ที่ถูกคนประเภทนั้นแย่งจิราเมธไปด้วยคุณไสยและมนต์ดำ

ธนัญญาและธนันธรณ์ใช้จังหวะที่พัชวรินกำลังใช้ความคิดหันมองหน้ากันแล้วแสยะยิ้มอย่างสะใจ เพราะนี่ก็เป็นหนึ่งในแผนการที่พวกเธอตั้งใจจะใช้กำจัดลูกเมียน้อยอย่างมุกรดา

หลายวันต่อมา

ชีวิตรักของมุกรดาและจิราเมธเป็นไปอย่างเรียบง่าย แต่ก็ไม่ได้ราบรื่นเท่าไรนัก เพราะแม้มุกรดาจะยอมปิดตาข้างหนึ่ง ทว่าความรู้สึกของเธอที่มีต่อเขาหาได้เหมือนเดิมอีกต่อไป

เธอยังรักเขาเป็นที่หนึ่ง ทว่าความรักของเธอเหมือนถูกแขวนเอาไว้บนด้ายเส้นบางๆ ที่ไม่รู้ว่ามันจะขาดร่วงลงเมื่อไหร่

ท่าทีของเธอเปลี่ยนไปทีละนิดจนจิราเมธเริ่มสัมผัสได้ถึงความผิดปกติ

“พักนี้มุกเป็นอะไรหรือเปล่า?” เขาเอ่ยถามขณะกำลังนั่งกินไอศกรีมกับเธออยู่ในคาเฟ่ต์ใกล้มหาวิทยาลัย

มุกรดาสะเทือนอกเล็กน้อยเพราะรู้ตัวดีว่าเธอเปลี่ยนไปจากเดิมจริงๆ

“เปล่านี่คะ ทำไมอยู่ๆ พี่เมฆถึงถามแบบนั้นล่ะคะ” ถึงอย่างนั้นเธอก็เลือกปฏิเสธแล้วพยายามทำตัวให้เป็นมุกรดาคนเดิม ทว่ายิ่งทำก็เหมือนยิ่งฝืนเลยฝืดเข้าไปใหญ่

“ก็พี่เป็นห่วง มุกดูมีเรื่องไม่สบายใจ พักนี้ดูเหมือนไม่ค่อยอยากคุยกับพี่แปลกๆ ถ้ามีอะไรมุกบอกพี่ได้เสมอนะ”

จิราเมธไม่รู้ว่าแฟนสาวเป็นหรือไปเจอเรื่องร้ายอะไรมา แต่เขาก็พร้อมที่จะรับฟังและยืนอยู่เคียงข้างเธอไม่ว่าจะทุกข์หรือจะสุข

มุกรดามองหน้าเขาอย่างลังเล สิ่งที่ทำให้เธอเปลี่ยนไปจากเดิมก็เป็นเพราะเรื่องลูกเมียน้อยที่เธอพยายามจะบอกเขาแล้วแต่เขาไม่เชื่อนี่แหละ

“มุกไม่ได้เป็นอะไรนะคะ สงสัยเพราะช่วงนี้นอนน้อยไปหน่อย หน้าตาเลยดูไม่ค่อยสดชื่น” เธอฝืนฉีกยิ้มให้เขา แล้วก้มหน้าลงกินไอศกรีมต่อด้วยความพะอืดพะอม

มุกรดารู้สึกแย่ทุกครั้งที่เผลอไปนึกถึงเรื่องที่ตัวเองเป็นลูกเมียน้อยจนอยากเอ่ยบอกเขาอีกสักครั้ง ทว่าการมีเขาอยู่ข้างกายมันดีมากเหลือเกิน ดีจนความกล้าหาญที่เคยมีจางหายไปจนหมด

เหลือเพียงความขี้ขลาดและความอ่อนแอที่หล่อหลอมหัวใจดวงนี้

“ถ้าไม่มีอะไรก็ดีแล้ว แต่ถ้ามีมุกต้องรีบบอกพี่นะ ห้ามเก็บเอาไว้คนเดียว”

มุกรดาอยากสวนกลับเขาเหลือเกินว่าเธอพยายามที่จะบอกเขาแล้ว แต่เขาก็ไม่เชื่อจนตอนนี้ความกล้าของเธอหดหายไปเป็นที่เรียบร้อย

“ค่ะ เรารีบกินแล้วรีบเข้าเรียนกันดีกว่านะคะ อีกครึ่งชั่วโมงเอง”

“ครับ”

ช่วงบ่าย

ร้านกาแฟชามุก

“สวัสดีค่ะ รับอะไรดีคะคุณลูกค้า” ชฎาพรที่กำลังก้มหน้าชงกาแฟอยู่เอ่ยถามลูกค้าที่เพิ่งเดินเข้ามาใหม่ด้วยน้ำเสียงสดใส เธอรับรู้ได้จากสัญชาตญาณโดยที่ยังไม่ได้เงยหน้าขึ้นมอง

“ฉันไม่กระหายเครื่องดื่มหรอก แต่กระหายการอยากเหยียบย่ำแกมากกว่านังเมียน้อย!” น้ำเสียงคุ้นหูที่ไม่ได้ยินมาหลายปีดังขึ้นอย่างเกรี้ยวกราด ชฎาพรตกใจสะดุ้งจนเผลอทำแก้วกาแฟตกแตกกระจายเต็มพื้น

“ตายจริง แม่ค้าเป็นเมียน้อยในข่าวเมื่อหลายปีก่อนคะ ถ้าอย่างนั้นแก้วเมื่อกี้ไม่เอาแล้วค่ะ” กล่าวจบลูกค้าคนแรกที่มาก่อนก็เดินออกจากร้านไปทันที

“คุณคะ เดี๋ยวสิคะคุณ” ชฎาพรพยายามจะเรียกรั้งเอาไว้เพราะลูกค้าคนนั้นยังไม่ได้จ่ายเงิน แต่หล่อนก็ไม่ฟัง

“ไม่ต้อง! แกหยุดอยู่ตรงนั้นเลยนะอีพร” ธนัญญาที่นั่งอยู่บนรถวีแชร์ยกนิ้วชี้หน้าสั่งอดีตเมียน้อยของอดีตสามี

“ดูมันสิคะแม่ เอาเงินของคุณพ่อมาเปิดร้านกาแฟหน้าด้านจริงๆ” ธนันธรณ์ก็ปากคอเราะรายไม่เบา ปกติแล้วเธอไม่ใช่คนที่ชอบหาเรื่องใครก่อน ทว่ายกเว้นกับครอบครัวของนังเมียน้อยพ่อคนนี้

“คุณนาย คุณทำแบบนี้คุณต้องการอะไรคะ เรื่องมันก็จบไปนานแล้วจะตามจองเวรกันไปถึงไหน”

ชฎาพรไม่เข้าใจว่าธนัญญาทำแบบนี้ไปเพื่ออะไรในเมื่อเรื่องทุกอย่างมันก็จบลงไปแล้ว เธอเองก็ได้รับผลกรรมและชดใช้ทุกอย่างให้ครอบครัวหล่อนจนแทบไม่มีที่ยืนในสังคม

แล้วหล่อนยังต้องการอะไรจากเธออีก?

“แกพูดให้มันดีๆ นะอีพร ใครอยากมายุ่งกับคนชั้นต่ำอย่างแกไม่ทราบ ร้านเน่าๆ ราคาถูกของแกฉันไม่ได้อยากเอาตีนผู้ดีของฉันมาเหยียบนักหรอก!” ธนัญญามองเหยียดอีกฝ่ายตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าด้วยสายตาดูแคลน

“แล้วถ้าอย่างนั้นคุณนายก็เก็บตีนผู้ดีของคุณนายออกไปจากร้านเน่าๆ ของฉันได้แล้วค่ะ!”

“แกคิดว่าฉันอยากอยู่นักเหรอ!! จะบอกอะไรให้นะ ถ้าแกไม่ส่งลูกสาวของแกให้มาหลอกจับลูกชายฉันทำผัวเพื่อหวังรวยทางลัดแล้วล่ะก็ฉันไม่มีวันเอาเสนียดคนชั้นต่ำอย่างแกมาติดตัวผู้ดีที่สูงส่งอย่างฉันหรอก!!”

“คุณนายว่ายังไงนะคะ!”