EP.1 | ผู้หญิงขี้อ่อย

มหาวิทยาลัยชื่อดัง

ร่างสูงหันไปมองแฟนสาวหลังจอดรถเมื่อมาถึงหน้ามหาวิทยาลัย มือหนาเอื้อมไปจับมือเล็ก วิงวอนเธอทางสายตาให้เลิกปั้นหน้างอ

“อะไรล่ะคะ” มุกรดามองค้อนคนข้างๆ อย่างไม่พอใจ เพราะความหื่นของเขาพานทำให้เธออดกินข้าวเช้าก่อนมาเรียน ระดับความน่ากลัวของผู้หญิงเวลาหิวก็รู้ๆ กันอยู่

“ขอโทษได้มั้ยล่ะ ก็มุกยั่วพี่นี่นา...” จิราเมธทำหน้าทะเล้นแฝงความเจ้าเล่ห์ โดนงอนแล้วยังไม่เข็ดหลาบอีก

“ยั่วอะไรล่ะคะ มุกทำอาหารอยู่ สุดท้ายก็ไหม้ทั้งหม้อเลย วันนี้และพรุ่งนี้งดเลยนะคะ” กล่าวจบร่างบางก็เปิดประตูเดินลงจากรถทันที จิราเมธขับรถเข้าไปจอดในลาน รีบวิ่งตามเธอไป

“มุกไม่งอนน้าเดี๋ยวเย็นนี้พี่พาไปกินหมูกระทะ นะๆ” เขาพยายามจะใช้นิ้วก้อยตัวเองเกี่ยวกระหวัดกับนิ้วก้อยของคนตัวเล็ก ทว่ามุกรดาก็กำมือเอาไว้แน่น ไม่ให้เขาเกี่ยวก้อยเธอง่ายๆ

“คิดว่าจะเอาของกินมาล่อมุกได้งั้นเหรอคะ” เธอหันไปทำแก้มป่องใส่เขา จริงๆ ก็ไม่ได้โกรธอะไรขนาดนั้นหรอก แค่อยากดัดนิสัยหื่นกามของเขาหน่อยๆ

“ถ้าของกินอย่างอื่นล่อมุกไม่ได้ งั้นพี่ขอเสนอตัวเอง...”

“พี่เมฆ! นี่มุกโกรธเรื่องที่พี่ขี้หื่นอยู่นะคะ ยังจะเอาเรื่องหื่นๆ มาง้อมุกอีก” เธอค้อนเขาอย่างไม่ชอบใจ คนอะไรทะเล้นได้ทุกเวลาเลยจริงๆ

“โอ๋ๆ พี่ขอโทษ ต่อไปสัญญาว่าจะทำเบาๆ และไม่ทำนานนะครับ” เขายื่นนิ้วก้อยไปตรงหน้าคนตัวเล็ก ทว่าเธอกลับเอี้ยวตัวหนี หลุดยิ้มออกมาหน่อยหนึ่งได้แกล้งเขาก็สนุกดีเหมือนกัน

“อย่างพี่เมฆเบาไม่ได้หรอกค่ะ มุกรู้ดี” ตั้งแต่คบกันมาเวลามีอะไรกันแรงเขาไม่เคยแผ่ว เอวดีไม่มีที่ติ

“แล้วพี่ต้องทำยังไงมุกถึงจะหายโกรธแล้วไม่ห้ามพี่เรื่อง…ล่ะครับ?”

“ไม่รู้ค่ะ รู้แต่ว่าถ้าเย็นนี้ไม่ได้ไปกินหมูกระทะล่ะก็…คืนนี้อด แบร่!” หญิงสาวแลบลิ้นปลิ้นตาหยอกเย้าแฟนหนุ่มอย่างทะเล้น ก่อนจะวิ่งแยกตัวออกไปทางอาคารเรียนของตัวเอง

สาเหตุที่ทำให้คนยากจนอย่างมุกรดาได้เรียนมหาวิทยาลัยเดียวกันกับจิราเมธเป็นเพราะความขยันและความมุ่งมานะของเธอ

เธอตั้งใจเรียนหนังสือและทำผลการสอบเพื่อชิงทุนการศึกษาการเรียนต่อมหาวิทยาลัยฟรีจนจบปริญญาตรี และเธอก็ทำมันสำเร็จ

“….” จิราเมธนิ่งไปครู่หนึ่งเพราะยังไม่ค่อยเข้าใจว่าสรุปแล้วเธอหายงอนเขาหรือยัง พอทบทวนคำพูดเธออีกทีรอยยิ้มบางๆ ก็ปรากฏบนใบหน้าคมคาย

หายงอนแล้วนี่หว่าแค่กวนประสาทเราไปงั้น…แสบจริงๆ เลยนะจอมดื้อเดี๋ยวคืนนี้จะลงโทษหนักๆ เอาให้ไม่มีแรงวิ่งเลยคอยดู…

“เมฆ มายืนเหม่ออะไรอยู่ตรงนี้?” ขณะที่ในหัวของเขากำลังคิดถึงเรื่อง ‘ลามก’ เสียงทักของเพื่อนสาวคนสนิทอย่างเยลลี่ก็ดังขัดขึ้นเสียก่อน

“ทำหน้าชั่วๆ แบบนี้คิดเรื่องลามกอยู่ล่ะสิ”

“เสือกเว้ย ถึงฉันจะคิดลามกก็คิดแค่กับเมียฉันคนเดียว ไม่ได้ไปคิดกับคนอื่นซะหน่อย ว่าแต่แกเหอะเพิ่งมาไง?”

เยลลี่สะอึกและรู้สึกจุกที่กลางใจกับคำพูดของจิราเมธ เพราะเธอแอบชอบเขามานานแล้ว แน่ล่ะว่าเธออยากเป็นคนๆ นั้น คนที่เขาเผลอจินตนาการถึงเรื่องลามก

เยลลี่ไม่เคยบอกหรือทำอะไรให้จิราเมธระคายใจเลยว่าเธอคิดอะไรเกินเลยกับเขา อาจเพราะทั้งคู่ก็สนิทกันมากด้วยกระมังจึงทำให้เขาไม่ได้รู้สึกเอะใจเวลาที่ได้ใกล้ชิดกัน

จิราเมธรักเธอในฐานะเพื่อนที่ดีคนหนึ่ง ทว่าเธอกลับคิดกับเขาเกินเลยไปกว่านั้น

แน่นอนว่าเยลลี่ไม่ได้รู้สึกยินดีกับความรักของมุกรดาและจิราเมธเลยสักนิด ต่อหน้าก็แสร้งทำเป็นดี แต่ลับหลังก็แอบร้ายไม่เบา ครั้งหนึ่งหล่อนเคยปั่นหัวให้เขาและมุกรดาผิดใจกันมาแล้ว น่าเสียดายที่ทั้งคู่ยังหนักแน่นมากพอที่จะข้ามผ่านมันไปได้

“เออก็เพิ่งมาไง ไปเรียนยังอะ” เยลลี่พยายามปั้นสีหน้าให้เป็นปกติ ก่อนจะถามเขากลับ

“แล้วพวกไอ้ฟลุ๊ก ไอ้กี้อะ” ฟลุ๊กและกี้เป็นสองหนุ่มเพื่อนซี้คู่ใจของเขารวมถึงของเยลลี่ด้วย และใช่..สมาชิกในกลุ่มมีเธอเป็นผู้หญิงเพียงคนเดียว

“เมื่อกี้อ่านไลน์กลุ่มแล้วเห็นพวกมันบอกรออยู่บนห้อง”

“เอองั้นปะขึ้นห้องกัน”

วันนี้มุกรดามีวิชาที่ต้องเรียนร่วมกับนักศึกษาคณะอื่น เธอลำบากใจแทบทุกครั้งเพราะระหว่างเรียนก็มักจะโดนสาวสวยและดาวยั่วคณะอื่นๆ เขม่นเรื่องที่เธอได้คบกับจิราเมธเป็นประจำ

คนกลุ่มนั้นอิจฉาริษยาเธอ รู้สึกว่าเธอไม่คู่ควรพอที่จะได้คบกับเขา โดยเฉพาะจริยาดาวคณะนิเทศศาสตร์ที่ตามจีบจิราเมธมานาน

แรกๆ เขาก็เล่นด้วยอยู่หรอก ทว่าตั้งแต่มีมุกรดาเข้ามาจิราเมธก็ไม่เคยเหลียวหลังเธออีกเลย

เป็นเหตุให้เธอไม่ชอบขี้หน้ามุกรดามาจนกระทั่งตอนนี้

“คนเราสมัยนี้นี่สบายจริงๆ เลยนะ แกว่ามั้ยปุ๊กกี้?” เมื่อเห็นว่าอาจารย์ผู้สอนยังมาไม่ถึงจริยาก็หาจังหวะพูดเหน็บมุกรดาอย่างเช่นทุกครั้ง

“สบายยังไงวะแก” ปุ๊กกี้ดัดเสียงแหลมปรี๊ด ลากเสียงยาวโดยผสมจริตจะก้านลงไปด้วย หากได้ฟังอยู่ใกล้หูคงจะรู้สึกหมั่นไส้จนอยากเดินเข้าไปจิกหัวตบสักฉาด

“คนจนๆ สมัยนี้เขาไม่หางานทำกันแล้วนะ เขาเรื่องอ่อยคนรวย แล้วอ่อยแบบให้อีกฝ่ายตามจีบซะด้วย ทำเป็นเล่นตัวแต่สุดท้ายก็พลีกายแลกกับเงิน”

พรึ่บ!

คำดูแคลนที่ออกจะแรงเกินไปของจริยาทำเอามุกรดาเริ่มทนไม่ไหว เธอลุกขึ้นตบโต๊ะอย่างแรงจนเสียงดัง หันมองไปยังดาวคณะนิเทศที่จ้องมองมาด้วยความเกลียดชัง

“มองอะไรอีมุก หรืออยากจะมีเรื่องกับฉัน” คนชอบใช้ความรุนแรงอย่างจริยาไม่รอช้าที่จะลุกขึ้นไปประจันหน้ากับศัตรูหัวใจ

“เธอเป็นคนสวยนะจูลลี่” มุกรดาระบายยิ้มเย็นยะเยือก กล่าวชมอีกฝ่ายเสียงเรียบนิ่ง สร้างความงุนงงให้แก่จริยาและคนในคณะเป็นอย่างมาก

“แต่ติดนิดเดียวตรงที่พูดจาตรงข้ามกับหน้าตามากจริงๆ” เธอหมุนตัวเดินกลับไปนั่งที่ทันทีที่พูดจบ ไม่คิดให้ค่าผู้หญิงที่สวยแต่รูปจูบไม่หอมอีกต่อไป