6

ปลายฟ้า รู้สึกถึงลำคอที่แห้งผาก หล่อนเผลอเลียริมฝีปากตัวเองโดยไม่ตั้งใจ หารู้ไม่ว่าเรียวลิ้นสีชมพูเล็ก ๆ นั้นเท่ากับเป็นการเชิญชวนให้คนที่จ้องมอบอยู่เข้ามาค้นหา ทำเอาหนุ่มมากประสบการณ์อย่างเควิน ครางในลำคอ ก้มลงไปชิม ลิ้มรสหวาน เขาแทรกเรียวลิ้นอุ่นเข้าไปหยอกเอินอย่างอดใจไม่ไหว ไร้การต่อต้าน ก่อนจะคลายอ้อมกอด ปล่อยสาวน้อยให้เป็นอิสระอย่าง งง ๆ ส่วนตัวเขาเอง ลุกกลับออกไป ไม่พูดไม่จา

ปลายฟ้าไม่ค่อยเข้าใจอารมณ์ของเขานัก หัวใจยังวิบวับหวามไหว แต่ก็รู้สึกหายใจหายคอโล่งขึ้นมาหน่อย ไม่ต้องทนกับสภาพอกใจสั่นไหว เมื่ออยู่ใกล้ ๆ เขา น่าอายจะตาย ถ้าหากใครรู้เข้าว่าหล่อนหวั่นไหว ใจระทึก เคลิบเคลิ้มไปกับคนที่สั่งให้จับตัวหล่อนมาอย่างอุกอาจ

หญิงสาวลุกขึ้น อาบน้ำแต่งตัวใหม่ สาวน้อยรู้สึกสดชื่นกว่าเมื่อวานมาก เพราะเหตุการณ์ยังไม่ได้แย่เท่ากับที่จินตนาการไว้ แต่อย่างไรเสีย หล่อนก็ยังต้องการกลับบ้านอยู่ดี ถึงแม้จะเจอผู้ชายในฝันเข้าให้แล้ว แต่ใครบ้างจะอยากตกอยู่ในสภาพจำเลย

ปลายฟ้าเอื้อมมือจับลูกบิดประตู ลองขยับปรากฏว่ามันเปิดได้ หล่อนจึงค่อย ๆ เยี่ยมหน้าออกมามองไปรอบ ๆ ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบ ข้าง ๆ ห้องที่หล่อนอยู่ มีห้องใหญ่อีกห้องติดกัน อาจจะเป็นห้องของเควิน ก็เป็นได้

หญิงสาวเดินลงบันไดมาเรื่อย ๆ ทุกอย่างดูหรูหรา อลังการ ข่มให้หล่อนเหมือน สิ่งมีชีวิตตัวเล็ก ๆ ในบ้านหลังนี้ที่แทบไม่มีตัวตน

“ตื่นแล้วหรือคะ คุณปลายฟ้า” ป้าสายเอ่ยทักทาย ยิ้มแย้ม

“เรียกฟ้า เฉย ๆ ก็ได้ค่ะ” หญิงสาวบอกอย่างสนิทสนม

“ค่ะ คุณฟ้า เชิญที่ห้องอาหารเลยค่ะ คุณเควิน รออยู่แล้ว” นางสายยิ้มรับ

“ฟ้าไม่หิวค่ะ....คือ...ฟ้าไม่.....” หญิงสาวอึกอัก ไม่รู้จะบอกยังไง หล่อนไม่อยากเผชิญหน้ากับเขาตอนนี้…โธ่ ! ก็ดันไปจูบตอบเขาเมื่อเช้า...น่าอายชะมัด

“อย่าขัดใจคุณเควิน เลยนะคะ ท่านไม่ชอบ” ป้าสายมองมาด้วยสายตาแสดงความเห็นอกเห็นใจ ถ้าหญิงสาวคนนี้เป็นลูกเป็นหลานถูกกระทำแบบนี้หล่อนก็คงไม่ชอบใจนัก ปลายฟ้าจำต้องเดินตามคุณแม่บ้าน ไปห้องอาหารอย่างเสียไม่ได้

“นั่งสิ” เควินสั่งห้วน ๆ ชายหนุ่มพยายามเก็ก เก็บอารมณ์ เดี๋ยวเด็กจะได้ใจ เขาจัดการกับอาหารตรงหน้าโดยทำเป็นไม่สนใจ ไม่แม้จะมองหน้าหญิงสาวด้วยซ้ำ

“เอ่อ...คุณเควินคะ ดิฉันมีข้อเสนอ” ปลายฟ้าเอ่ยตะกุกตะกัก หล่อนรวบรวมความกล้าเพื่อยื่นข้อเสนอให้กับชายหนุ่ม....ขี้เก็ก ! ...คือคำจำกัดความที่เหมาะสมกับเขาที่สุด ในเวลานี้

“นอกจากตัวเธอ แล้วยังจะมีอะไรมาเสนอกับฉันอีกงั้นหรือ” ชายหนุ่มเหยียดยิ้มมุมปาก ปรายตาคมดุ มาทางหญิงสาว แค่เพียงแวบเดียว เขาไม่อยากใจอ่อนกับเธอมากไปกว่านี้

“คือถ้าดิฉันจะทำงานให้คุณเป็นการแลกเปลี่ยน แทนการ...เอ้อ...” หญิงสาวกัดริมฝีปากตัวเอง ประหม่า ขัดเขินจนพูดไม่ออก ถึงแม้ หล่อนจะแอบปลื้มเขา แต่ต้องไม่ใช่แบบนี้ ศักดิ์ศรีของความเป็นมนุษย์ที่ บิดาพร่ำสอนต้องใช้สติปัญญาทำมาหากิน อย่าหวังรวยทางลัด คิดแต่สบายเข้าว่า

“แทนอะไร” เควินตะคอกถาม สายตาจับจ้องดวงหน้าใส เขม็ง หล่อนรังเกียจเขาถึงเพียงนี้เชียวหรือ คนอย่างเขามีแต่ผู้หญิงจะวิ่งเข้าหา นี่หล่อนเป็นใครถึงกล้ามาปฏิเสธเขาทั้งที่เมื่อคืนก็ยอมให้นอนกอดยันเช้า

“แทนการต้องนอนกับคุณ” หญิงสาวตัดสินใจพูดเร็วปรื๋อ

“มานี่สิ...” เควิน ไม่ตอบแต่กลับเรียกหญิงสาวเข้าไปหา ใบหน้าเรียบเฉย

หญิงสาวยืนนิ่งอึ้ง เดาอารมณ์เขาไม่ถูก

“บอกให้มานี่” เควินเค้นเสียงลอดไรฟัน

ปลายฟ้าลังเล ในที่สุดก็ตัดสินใจเดินเข้าไปหาเขาอย่างหงอย ๆ หล่อนมาหยุดยืนข้าง ๆเก้าอี้ที่เขานั่งอยู่ รู้สึกมือไม้เกะกะไปหมด ชายหนุ่มหันตัวมา ดึงร่างเล็กให้นั่งลงบนตักของเขาก่อนจะเอามือหนาสอดเข้าใต้ท้ายทอย ดันให้หญิงสาวแหงนเงยขึ้นรับการจุมพิตที่อ่อนหวานกว่า ครั้งใด ๆ เควินค่อย ๆ ไล้กลีบปากนุ่ม จนปลายฟ้าเผลอ เผยอรับเรียวลิ้นอุ่นให้แทรกเข้าไปในโพลงปากหวานโดยง่าย

เควิน หยอกเย้าเข้าสำรวจ เกาะเกี่ยวเรียวลิ้นเล็ก อ้อยอิ่ง เว้าวอนจนปลายฟ้าจูบตอบแบบไม่ประสีประสา หญิงสาวถึงกับตัวอ่อนกับประสบการณ์แปลกใหม่ สองมือเกาะบ่าแข็งแกร่งของเขาไว้ เพื่อเป็นหลักยึด สติแทบหลุด เมื่อเขายอมถอนจูบออกไป หญิงสาวสูดหายใจเอาอากาศเข้าปอดเฮือกใหญ่ เปลือกตายังปรือฉ่ำ

“บอกฉันสิ สาวน้อย เธอรังเกียจฉันหรือเปล่า” ชายหนุ่มกระซิบเสียงแตกพร่าอยู่ชิดใบหู ก่อนจะเลื่อนมาฝังจมูกโด่งเป็นสัน กับซอกคอขาวผ่อง คางสาก ๆ ของเขาสร้างความปั่นป่วนรัญจวนให้หญิงสาวจนแทบจะนั่งทรงตัวไม่อยู่

หญิงสาวสะดุ้งเฮือกเมื่อโดนขบเม้มเนินเนื้อหน้าอก ในขณะที่อกอวบตึงอีกข้างโดนมือหนาเกาะกุมไว้ แม้จะมีบราเซียตัวจิ๋วกั้นอยู่ แต่ไอร้อนจากฝ่ามือยังสามารถทะลุผ่านเข้าไปได้ ทำให้ก้อนเนื้อนั้นคัดตึงสู้มือที่บังอาจรุกราน สติที่เหลือเลือนลางเต็มที เตือนให้ ปลายฟ้าต้องหยุดการกระทำของเขาก่อนที่จะ มีอะไรเกินเลยมากไปกว่านี้