ทัณฑ์รักนายหัวร้าย ตอนที่2

พลั้ก..ตุ้บบ...

ตั้บ..พลั้ก...ตุ้บบบบ

“เข้ามาดิจะยิงให้ไส้แตก..ไอ้โจรกระจอกเอ้ยย”

แจ็คใช้เวลาไม่กี่นาทีก็จัดการชายสามสี่คนเสียอ่วมพร้อมควักปืนมาขู่จะยิงหากคนพวกนี้ไม่ไปเสียก่อนทำให้ผู้ร้ายทั้งสี่ต้องถอยออกไปอย่างหวาดกลัว

“ขอบคุณนะคะ..”

แพรวาไม่อยากจะเชื่อว่าผู้ชายคนเดียวจะจัดการคนพวกนั้นซะอยู่หมัดเมื่อเห็นคนร้ายพวกนั้นไปกันหมดแล้วเธอจึงรีบขอบคุณชายหนุ่มที่เข้ามาช่วยเธอทันที

“คุณพิม...คุณพิมจริงๆด้วย”

แจ็คไม่ทันได้ฟังคำอะไรที่หญิงสาวพูดเมื่อเขาเห็นหญิงสาวชัดเจนขึ้นจากแสงไฟข้างทางก็ทำให้เขารู้สึกว่าสวรรค์มาโปรดเขาแล้วเขาเจอคนที่กำลังตามหาแล้ว

“คุณพูดอะไร”

แพรวาไม่เข้าใจว่าชายหนุ่มทำไมเรียกเธอแบบนั้นเพราะะเธอชื่อแพรไม่ได้ชื่อพิมและเธอก็มั่นใจว่าเธอไม่เคยเจอผู้ชายตรงหน้าเธอมาก่อนแน่

“กลับไปกับผมเถอะครับนายรอคุณอยู่”

แจ็คก้มหัวให้หญิงสาวอย่างนอบน้อมเขาไม่อยากบังคับหรือฉุดกระชากเธอเพราะะเขาให้เกียรติเธอในฐานะเป็นคู่หมั้นของเจ้านาย

“........”

//พิมไหน..พูดอะไรของเค้า//

“คุณจำคนผิดแล้วมั้งคะ??”

แพรวาอยากจะบอกให้คนตรงหน้ารู้ว่าเขานั้นกำลังเข้าใจผิดเธอไม่ได้ชื่อพิมอย่างที่เขาพูด

“คุณพิมจะไม่กลับไปดีใช่มั้ยครับ”

แจ็ครู้ว่าพิมดาวอาจจะใช้มุกนี้เพื่อไม่อยากกลับไปหาเจ้านายของเขาก็เป็นได้ถ้าอย่างนั้นหากเธอไม่ยอมกลับไปกับเขาดีๆเขาก็จะต้องใช้วิธีบังคับกันนิดหน่อย

“ห๊า..นั่นตำรวจจ”

แพรวาเห็นท่าไม่ดีเลยหาวิธีเอาตัวรอดหนีให้พ้นจากตรงนี้ไปก่อนจะดีกว่า

“ไหน..ไม่เห็นมีเลย....อ้าว..คุณพิม..คุณพิม”

แจ็คหันไปมองทางที่หญิงสาวชี้แต่เขาไม่ยักจะเห็นใครสักคนเมื่อหันกลับมาก็เห็นเธอวิ่งหนีเขาไปเสียแล้ว

“แกตามคุณพิมไปเร็ว”

แจ็ครีบวิ่งกลับไปที่รถพร้อบอกให้เจมส์ตามหญิงสาวไป

“ไหนคุณพิม...”

เจมส์ไม่เห็นว่าตรงนี้จะมีพิมดาวอยู่เลย

“ก็ผู้หญิงคนเมื่อกี้ไง”

“ใช่หรอ”

เจมส์ยังทำหน้างงเพราะะคิดว่าเพื่อนของเขาอาจจะเมาจนตาฝาดไปก็ได้พิมดาวหรือจะมาเดินคนเดียวในที่เปลี่ยวๆแบบนี้

“ฉันมั่นใจว่าใช่”

แจ็คยังยืนยันว่าเขาเห็นพิมดาวจริงๆ

“หายไปไหนแล้วล่ะ”

เมื่อมองไปข้างหน้าอีกทีตอนนี้ก็ไม่เห็นหญิงสาวแล้วไม่คิดว่าเธอจะหนีเขาไปไวขนาดนี้

“ฉันว่าแกตาฝาดหรือป่าว”

“ไม่นะ..ถึงฉันจะเมาแต่ก็ไม่ได้เมามากขนาดนั้น”

“กลับก่อนดีกว่า”

เจมส์ยังมั่นใจว่าเพื่อนของเขาตาฝาด

“เออ..ก็ได้หาตอนนี้ก็คงไม่เจอ”

แจ็คคิดว่าหากตามหาหญิงสาวดึกดื่นแบบนี้ก็คงจะไม่เจอเพราะเธอคงซ่อนตัวไปแล้ว

บ้านแพรวา

วันต่อมา

“พ่ออย่าทำแบบนี้เลยนะ”

แพรวาหันไปขอร้องสกลพ่อเลี้ยงของเธอที่ตอนนี้เขาต้องการที่จะขายเธอเพื่อใช้หนี้เธอรู้ว่าพ่อเธอติดการพนันแต่ก็ไม่คิดว่าเขานั้นจะใช้วิธีนี้ปลดหนี้ทั้งที่เธอเองก็ทั้งเรียนทั้งทำงานไปด้วยแถมยังดูแลค่าใช้จ่ายในบ้านทั้งหมดอีกต่างหาก

“ไม่ได้แกอยากให้ฉันตายรึยังไง..ขัดดอกแค่นี้ไม่ถึงกับตายหรอก”

สกลพูดด้วยน้ำเสียงมึนเมาเขาไม่ได้ห่วงคนเป็นลูกเลี้ยงเลยสักนิด

“ไม่นะพ่อ”

แพรวาสั่นหัวทั้งน้ำตาที่ตอนนี้คนของเจ้าหนี้ของพ่อเลี้ยงเธอมารวบตัวของเธอแล้ว

“พวกแกเอามันไปเลย..อย่าลืมที่สัญญาไว้ด้วยล่ะ”

“ขายนังนี่ได้เมื่อไรเสี่ยเค้าจะยกหนี้ให้แกทันที”

“ไม่นะ..ปล่อยฉันนนน..ฮือ...อๆๆๆๆๆ”

แพรวาดิ้นสุดชีวิตแต่ก็ไม่หลุดเงื้อมมือพวกคนชั่วอยู่ดีเธอโดนจับโยนขึ้นรถตู้ไปอย่างต้านทานอะไรไม่ได้หญิงสาวร้องให้โฮเกลียดชะตาชีวิตตัวเองเสียเหลือเกินที่เธอพยายามหนีจากสิ่งไม่ดีเท่าไรก็เหมือนกับเธอสิ่งเหล่านั้นชอบวิ่งเข้ามาหาเธอเองมากมายเสียเหลือเกิน

บ้านพรรณไพรี

09.00 น.

“แกแน่ใจนะว่าเป็นพิมดาว”

พฤกษ์นั่งจิบกาแฟอยู่ที่ริมสระน้ำที่บ้านหลังใหญ่ของเขาในตอนเช้าตอนนี้เขาต้องคิ้วขมวดกับคำบอกของลูกน้องของเขาแต่เช้า

“ครับนาย..ผมว่าผมไม่ได้ตาฝาด”

แจ็คยังยืนยันกับเจ้านายของเขาเหมือนกับที่ยืนยันกับเจมส์

“ยังไงก็เร่งมือพาตัวเธอมาให้ฉันเร็วๆก็แล้วกัน”

ในเมื่อลูกน้องของเขามั่นใจเสียขนาดนั้นเขาก็มีโอกาสที่จะได้เจอตัวเธอเร็วๆนี้

“ครับนาย”

แจ็คใจชื้นขึ้นมาเมื่อเจ้านายของเขาไม่ว่าเขาไร้สาระเหมือนเพื่อนของเขา

“คุณริชชี่มาหาครับนาย”

เจมส์เดินเข้ามาหาคนเป็นนายเพราะะตอนนี้มีคนมาขอพบนายของเขาแต่เช้า

“มาทำไมแต่เช้าวะ”

พฤกษ์ทำหน้าแปลกใจเล็กน้อยที่คู่ขาเก่าของเขาที่หายหน้าไปเสียนานวันนี้กลับมาหาเขาแต่เช้า

“เอ่อ..ผมก็ลืมถามด้วยนะครับนาย”

เจมส์เองก็ลืมถามหญิงสาวเรื่องนี้ไปเสียสนิท

“เอ๊ะ..ไอ้นี่วอนซะแล้ว”

เมื่อครู่พฤกษ์แค่สบถออกมาเท่านั้นไม่ได้ต้องการที่จะถามใครเสียหน่อยไม่เข้าใจว่าลูกน้องของเขาสองคนมันจะกวนประสาทของเขาไขนาดนี้

“เอ่อ..ผมไม่กล้าหรอกครับ”

เจมส์เอี้ยวตัวหลบให้เจ้านายของเขาเดินผ่านไปเล็กน้อยเมื่อครู่เขาไม่ได้ตั้งใจกวนเจ้านายของเขาแต่เพียงแค่คิดว่าเจ้านายของเขาถามก็เท่านั้น

“ก็หัดตอบอะไรที่ไม่กวนประสาทบ้างสิวะ”

แจ็คอมยิ้มแกมบ่นคู่หูของเขาเล็กน้อย