ทัณฑ์รักนายหัวร้าย ตอนที่1

เกริ่นนำ

ทัณฑ์รักนายหัวร้าย

เพราะะความที่หน้าตาของเธอดันไปเหมือนคู่หมั้นของนายหัวจอมโหดที่หายตัวไปจึงทำให้เธอต้องตกมาเป็นทาสสวาทของนายหัวจอมโหดอย่างเลี่ยงไม่ได้เขาจะรู้ความจริงเมื่อไรและเขาจะปล่อยเธอไปหรือไม่

แพรวา พูลพัทร์ อายุ22 ปี

หญิงสาวตัวเล็กผิวขาวอมชมพูใบหน้าจิ้มลิ้มผมยาวประบ่านัยน์ตากลมโตขี้สงสารเป็นคนที่เห็นความไม่ถูกต้องไม่ได้สู้ชีวิตเพราะเกิดมาในครอบครัวที่ยากจนแถมแม่ก็ยังมาเสียทำให้เธอต้องใช้ชีวิตอยู่กับพ่อเลี้ยงที่ติดทั้งยาทั้งการพนัน

หญิงสาวโดนพ่อเลี้ยงของตัวเองจับไปขายเพื่อใช้หนี้แต่เธอรอดมาได้ก็เพราะะได้รับการช่วยเหลือจากชายสองคนที่เข้าใจผิดว่าเธอเป็นใครอีกคนซึ่งนั่นมันก็ถือว่าเป็นความโชคดีของเธอแต่...หลังจากนั้นความโชคดีของเธอก็กลายเป็นความโชคร้ายที่เธอคิดว่ามันอาจจะร้ายกว่าที่เธอจะโดนขายไปก็ได้เพราะะความที่คนอื่นเข้าใจผิดว่าเธอเป็นผู้หญิงอีกคน

พฤกษ์ พรรณไพรี อายุ 36 ปี

หนุ่มใหญ่นักธุรกิจที่มีหลายอย่างที่เขาต้องรับผิดชอบทั้งสีขาวและสีเทามีอิทธิพลอย่างมากในแวดวงสังคม..ส่วนสูง 185 ผิวขาวอร่าร่างกายกำยำไม่แพ้นายแบบดูดีมีสง่าการย่างก้าวของเขาแต่ละครั้งดูน่าเกรงขรามอย่างมาก...เป็นคนพูดจริงทำจริงชอบในความซื่อสัตย์..หากใครกล้าหยามคนอย่างเขาจะต้องถูกหยามกลับเป็นร้อยเท่าหากใครดีด้วยเขาก็จะดีตอบจนน่าใจหายอีกเช่นกัน

เขาถูกตาต้องใจลูกสาวผู้ดีมีเงินตระกูลหนึ่งซึ่งเป็นหนี้เขาอยู่หลายร้อยล้าน...ชายหนุ่มใช้วิธีรวบหัวรวบหางหญิงสาวมาเป็นคู่หมั้นโดยให้เหตุผลว่าจะยกหนี้ทั้งหมดให้หากหญิงสาวยอมหมั้นด้วย...แต่เมื่อการหมั้นเกิดขึ้นไปแล้วและเขาก็ได้เซ็นสัญญายกหนี้ทั้งหมดให้เธอจู่ๆเธอก็มาหายตัวไปและเหตุการณ์นี้มันก็เป็นการหยามหน้าคนอย่างเขามากนัก...หากเขาเจอเธออีกครั้งเขาจะไม่ปล่อยให้เธอได้อยู่อย่างมีความสุขแน่นอน

*เรื่องราววุ่นวายของทั้งสองจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นบ้างติดตามได้ในเรื่องเลยค่ะ

ชื่อตัวละครหรือสถานที่เกิดขึ้นจากจินตนาการผู้เขียนไม่ได้มีเจตนาอ้างอิงถึงใครหรือสิ่งใดขอทำความเข้าใจ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ อ่านนิยายเพื่อความบันเทิงเท่านั้นน้า

เนื้อเรื่อง

บ้านพรรณไพรี

ปังงงงง

“คนบ้านนั้นจะต้องเสียใจที่ทำแบบนี้กับฉัน”

พฤกษ์ใช้มือหนาฟาดโต๊ะทำงานด้วยความโมโหเมื่อรู้ข่าวว่าคู่หมั้นของเขานั้นหายตัวไปเขาอุตส่าห์ใจดีกับครอบครัวเธอยกหนี้ให้ทั้งหมดขอเพียงแค่เขาได้แต่งานกับเธอเมื่อเขาเซ็นยินยอมทุกอย่างแล้วงานหมั้นก็จัดไปแล้วแต่เมื่อจะถึงวันแต่งเธอกลับหนีเขาไปเสียอย่างนั้นมันเป็นการหักหน้าคนอย่างเขาอย่างสาหัสนัก

คนอย่างเขาหากคนอื่นรู้ว่าเจ้าสาวของเขาหนีหายไปก่อนวันแต่งงานมีหวังได้เป็นที่ขายหน้าอย่างมากเป็นแน่ในเมื่อครอบครัวของหญิงสาวต่างไม่ให้เกียรติเขาตัวของเขาเองก็จะไม่ไว้หน้าด้วยเช่นกันแต่อย่างไรเขาก็ต้องลากตัวเธอกลับมาก่อนที่งานแต่งจะมีขึ้นเพื่อไม่ให้เขาขายหน้าหลังจากนั้นเขาจะทำให้หญิงสาวได้รู้ว่าเล่นกับไฟมันจะร้อนแผดเผาตัวเองแค่ไหน

“นายครับเดี๋ยวพวกผมจะพาตัวเธอกลับมาให้ได้เร็วที่สุดเลยครับ”

เจมส์มือขวาคนสนิทของพฤกษ์เขาเคยเห็นเจ้านายของเขาโมโหมานักต่อนักแต่ครั้งนี้จะดูรุนแรงกว่าที่เคยเป็นมาเสียเหลือเกินเขาจึงรีบรับปากกับเจ้านายของเขาว่าจะพาตัวหญิงสาวกลับมาให้ได้อย่างเร็วที่สุด

“ดี..แล้วพิมดาวจะได้รู้กันเมื่อฉันดีด้วยแล้วไม่ดีตอบก็เจอฉันแบบร้ายๆก็แล้วกัน”

สายตาของพฤกษ์ตอนนี้หาเปรียบเป็นไฟก็เผาทุกอย่างตรงหน้ามอดไหม้ไปด้วยความโกรธจัดแล้วเขาขอปฏิญาณอยู่ตรงนี้เลยว่าเขาจะทำให้เธอได้รู้ว่านรกมีจริง

คลับหรู

21.00 น.

“นี่แกจะดื่มอะไรนักหนาวะ”

แจ็คมือซ้ายของพฤกษ์ที่เป็นคู่หูของเจมส์ทั้งสองจะไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดเมื่อเขาเห็นเจมส์เอาแต่ดื่มไม่หยุดไม่รู้ว่ามีเรื่องเครียดอะไรนักหนาจึงต้องยกมือปรามให้เขานั้นเพราะๆลงบ้าง

“ฉันกลุ้มใจน่ะสิหากนายไม่ได้ตัวคุณพิมกลับมามีหวังทั้งเหวี่ยงทั้งวีนแบบนี้ทั้งวัน”

เจมส์กลุ้มใจที่เจ้านายของเขาเป็นแบบนี้ตั้งแต่รู้ข่าวว่าผู้หญิงที่จะต้องแต่งงานด้วยหายตัวไป

“ก็จริง..นายแกก็รักของแก..บ้านนั้นก็ได้อะไรจากนายไปตั้งเยอะไม่น่าทำแบบนี้เลยเนอะ”

แจ็คคิ้วขมวดชนกันเมื่อคิดตามที่เพื่อนของเขาบอกแล้วมันก็จริงแต่เขาก็ยังไม่เข้าใจว่านายของเขาดีกับบ้านของหญิงสาวขนาดนั้นแต่ทำไมถึงยังกล้าท้าทายอำนาจของเจ้านายเขาได้ลงคอจนทำให้เพวกเขาต้องเดือดร้อนมีงานเพิ่มขึ้นมาอีก

“คุณพิมก็พอคุณพิมพ์แต่งงานกับนายมีแต่จะนั่งเป็นคุณนายสบายๆไม่ชอบอยากจะหนีมีผู้หญิงคนไหนบ้างวะที่ไม่อยากแต่งงานกับนาย”

เจมส์ไม่รู้ว่าพิมดาวคิดอะไรอยู่ถึงได้กล้าทำแบบนี้เขาไม่ยักจะเคยเห็นผู้หญิงคนไหนกล้าปฏิเสธเจ้านายของเขาสักคนเดียวแม้จะเป็นลุกนายใหญ่นายโตก็เถอะยอมพลีกายถวายตัวให้เจ้านายของเขาอย่างไม่มีข้อเรียกร้องอะไรเลยด้วยซ้ำ

“ก็คุณพิมไง”

แจ็คตอบกลับเจมส์ด้วยสีหน้ากวนประสาท

“เออ..ฉันก็เห็นมีคนเดียวอย่างที่แกว่าล่ะวะ”

“เฮ้อ...มาคิดดีกว่าว่าจะหาตัวคุณพิมจากไหน”

แจ็คไม่อยากเดาอะไรนอกเรื่องแล้วเขาอยากจะคิดหาวิธีที่จะเอาพิมดาวกลับมาให้เจ้านายของเขาก่อนวันแต่งงานอีกสองเดือนข้างหน้าจะดีกว่า

“เออ..แล้วถ้าหาตัวคุณพิมได้นายจะทำยังไงกับเธอวะ”

เจมส์อยากจะรู้นักว่าเจ้านายของเขาที่รักชอบพิมดาวนักหนาเมื่อโนหักหลังแล้วจับเธอกลับมาได้เจ้านายของเขาจะทำอย่างไรกับเธอ

“ฉันก็ไม่อยากจะคิดเลยว่ะ..แกก็เคยเห็นตอนนายร้ายนี่หว่า”

แจ็คทำท่าสั่นหัวแบบร้อนๆหนาวๆเขาก็เดาไม่ออกเหมือนกันแต่เขาก็เคยเห็นตอนที่นายของเขาร้ายมาแล้ววินาทีนั้นอะไรก็เกิดขึ้นได้เสมอ

“นั่นสิ..แล้วเราไปจับตัวคุณพิมมาให้นายก็เท่ากับเราทำบาปน่ะสิวะ”

เจมส์คิดอีกแง่เขาอยากทำงานให้สำเร็จก้จริงแต่ถ้าหากว่าเขาจับหญิงสาวมาให้เจ้านายของเขาก็เท่ากับว่าเขาอาจจะพาเธอมาให้เจ้านายของเขาเชือดก็เป็นได้

“แกเลือกเอาระหว่างทำบาป...กับแกจะต้องตายเพราะะทำงานไม่สำเร็จจะเอาอันไหน”

แจ็คเองก็นึกสงสารหญิงสาวอยู่เหมือนกันแต่เขาก็สงสารชีวิตตัวเขาเองมากกว่า

“ฉันก็ต้องเลือกชีวิตฉันก่อนสิวะ”

เจมส์เองตอบโดยไม่ต้องคิดใครจะพาตัวเองไปอยุ่ในอันตราย

“แต่เรื่องคุณพิมฉันว่านายก็คงร้ายไม่มากหรอกก็รักชอบเธอซะขนาดนั้น”

“เออ..ฉันก็ว่างั้น”

ถึงทั้งสองจะสงสารหญิงสาวแต่ก็ต้องสงสารตัวเองก่อนแต่จะว่าไปหากเจ้านายของพวกเขามีใจรักหญิงสาวจนถึงขั้นจะตบแต่งเป็นนายหญิงก็คงจะมีความเมตตาให้หญิงสาวอยู่หรอก

22.30 น.

“เฮ้ย..แก..จอดๆผู้หญิงโดนฉุด..”

ถึงตอนนี้แจ็คจะเมาแต่เขาก็ยังมีสติดีพอที่จะช่วยคนได้จึงบอกให้เจมส์นั้นจอดรถ

“อะไร..เค้าอาจจะทะเลาะกับผัวเค้าก็ได้แกนี่ก็ใจดีจริงจริ๊งงงงง”

เจมส์เบื่อในความเป็นสุภาพบุรุษของคู่หูของเขาเสียเหลือเกินหลายต่อหลายครั้งที่เพื่อนของเขาเข้าไปช่วยคนตีกันก็จะโดนหาว่าเสือกเรื่องผัวเมียทุกทีจนเขาไม่อยากจะให้เพื่อนเขาหาเรื่องใส่ตัวช่วยใครแล้ว

“ทะเลาะกับผัวบ้าอะไรนั่นผู้ชายตั้งกี่คน”

แจ็คมั่นใจที่เขาเห็นเต็มๆตาว่าเหตุการณ์ข้างหน้าไม่ใช่เรื่องผัวเมียอย่างแน่นอน

“เออๆ..จอดก็จอดแกลงไปคนเดียวก็แล้วกันคนแค่นั้นแกน่าจะเอาอยู่”

เจมส์ให้แจ็คลงไปเคลียร์คนเดียวเพราะะเขารู้ว่าคนแค่นั้นเพื่อนของเขาเอาอยู่

“เออ...”

เมื่อเจมส์จอดรถแจ็คหนุ่มผู้ไม่ชอบเห็นผู้หญิงถูกรังแกก็รีบเปิดประตูลงจากรถหรูทันที

“นี่ปล่อยฉันนะ...ยัยพริมมาสั่งมาใช่มั้ย”

แพรวารู้ว่าคนที่สั่งการให้พวกนี้มาทำร้ายเธอเป็นใครไปไม่ได้นอกจากพริมมาเพราะะเธอรู้กิตติศัพท์ยัยผู้หญิงคนนี้ดีที่เอโดนแบบนี้ก็เพราะะไปทำยัยนั่นขายหน้ากลางงานของตัวเองยังไงล่ะ

“ไม่ต้องถามมากยังไงวันนี้แกก็ต้องเป็นเมียของพวกฉัน”

ชายฉกรรจ์สามสี่คนที่จ้องล้อมรอบหญิงสาวอยู่มองหญิงสาวเป็นเหยื่ออันโอชะไหนพวกเขาจะได้ค่าจ้างแล้วยังจะได้สนุกกับผู้หญิงหน้าหวานหุ่นสวยคนนี้อีก

“เฮ้ยยย...ปล่อยผู้หญิงนะ”

แจ็ครีบเข้าไปฝ่าวงล้อมกันตัวหญิงสาวเอาไว้ตอนนี้เขาไม่ทันได้มองหน้าเธอชัดนักว่าหน้าตาของเธอเป็นอย่างไรเพราะะมัวแต่มองชายสามสี่คนที่ล้อมรอบหญิงสาวเอาไว้อยู่