ทะเลอ้อนลม

บนหาดทรายสีขาวเนียนละเอียด มีแสงอาทิตย์สอดส่องรำไรผ่านกิ่งก้านใบของต้นมะพร้าวที่ตั้งเรียงรายเป็นทิวแถวสวยงาม ห้าสาวในชุดเบาสบายหลากหลายสีสันนั่งและนอนดื่มด่ำบรรยากาศ สายตามองไกลออกไปถึงเส้นขอบฟ้าของท้องทะเลอันกว้างใหญ่ที่แสนสบายตา

นั่งโง่ ๆ นอนโง่ ๆ ชมนกชมไม้ราวกับคนไม่มีเรื่องอะไรให้ต้องคิด ทว่าความจริงแล้วภายในใจของแต่ละคนกลับเต็มไปด้วยความว้าวุ่นแตกต่างกันออกไป ทุกคนล้วนมีเรื่องราวที่ทำให้หนักอกหนักใจจนต้องเก็บเสื้อผ้าแล้วบินมาพักกายพักใจไกลถึงจังหวัดภูเก็ต เพื่อให้ทะเลโอบกอดและเยียวยาจิตใจให้ผ่อนคลายขึ้น

ทริปนี้ถือเป็นการรวมตัวกันอีกครั้งของห้าสาวหลังจากเรียนจบและแยกย้ายกันไปเติบโตในแบบของตัวเอง หากแล้วบนเส้นทางชีวิตของทุกคนก็ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบเสมอไป เมื่อครั้งหนึ่งมีสุข ก็ย่อมมีจังหวะทุกข์เป็นธรรมดา

และเมื่อความทุกข์ของทั้งห้าสาวเกิดขึ้นในช่วงเดียวกันราวกับนัดกันมา จึงทำให้เกิดเป็นทริปเล็ก ๆ ที่เข้าคอนเซปต์ที่หลาย ๆ คนเคยพูดเอาไว้...

‘เมื่อใจมันเซ...ทะเลก็คือจุดหมาย’

“เฮ้อ…” เสียงที่เต็มไปด้วยความเหนื่อยใจของ ‘จันทร์เจ้า’ ไกด์สาวในชุดสายเดี่ยวผูกโบข้างหน้ากับกางเกงขาสั้นสีขาวที่นั่งอยู่ตรงกลาง เรียกให้เพื่อนสาวอีกสี่คนที่นั่งและนอนอยู่บนเตียงอาบแดดทั้งสองฝั่งต้องหันหน้าไปมองอย่างสงสัยใคร่รู้ หากยังไม่มีใครได้เอ่ยถามอะไรออกไป เจ้าตัวก็ผุดตัวขึ้นมานั่งขัดตะหมาดบนเตียงของตนเองพร้อมกับถอดแว่นกันแดดสีชาออก เผยให้เห็นใบหน้าจิ้มลิ้มที่ฉายความเซ็งออกมาทางสีหน้าเต็มที่ “ชีวิตคนเราก็เปรียบเหมือนทะเล มีขึ้นก็ต้องมีลง มีผิดหวัง สมหวังปะปนกันไป บางครั้งทะเลก็ราบเรียบ แต่บางครั้งก็มีคลื่นโหมกระหน่ำ สาดซัดเข้ามาครั้งแล้วครั้งเล่า ไม่รู้จะหายไปเมื่อไหร่...”

“เป็นอะไร” ‘กอหญ้า’ สาวนักออกแบบแห่งบริษัทจิวเวลรีชื่อดังในชุดบิกินีสีเนื้อสุดวาบหวิวที่นั่งเตียงอาบแดดริมฝั่งซ้ายสุดถามออกไป เมื่ออยู่ ๆ เพื่อนสนิทก็เวิ่นเว้อขึ้นมาอย่างกับคนมีเรื่องทุกข์ใจหนักหนา “อกหักเหรอ”

“ไม่ใช่ แกก็รู้ว่าฉันไม่เชื่อเรื่องพวกนี้ แล้วแฟนก็ไม่มี จะเอาอะไรมาอกหัก” จันทร์เจ้าตอบก่อนจะบุ้ยหน้าไปยังเพื่อนอีกคนที่นอนอยู่บนเตียงอาบแดดตรงกลางระหว่างตนกับกอหญ้า “ไอ้ดาวนู่นที่อกหัก”

‘ปลาดาว’ แม่สาวโลกสวยจอมเพ้อประจำกลุ่มรีบหันขวับไปมองทันทีที่ถูกพาดพิงถึง แล้วใบหน้าหวานก็ต้องสลดลงเมื่อมองผ่านจันทร์เจ้าไปยังเตียงอาบแดดตัวถัดไปแล้วได้สบตากับเพื่อนสนิทอีกคนอย่าง ‘มาริน’ ที่กำลังมองมาที่ตนอยู่เช่นกัน

“บะ...บ้าเหรอ ฉันเนี่ยนะจะอกหัก อกหักทิพย์ละสิไม่ว่า” ว่าจบก็หัวเราะกลบเกลื่อนความรู้สึกหน่วงลึกในใจ

“เห็นพี่ ๆ คุยกันในไลน์กลุ่มวันนั้น บอกว่ามีเรื่องเครียดก็เลยชวนกันมาเที่ยว มีเรื่องอะไรกันเหรอคะ” ‘ฟองคลื่น’ สาวรุ่นน้องวัยสิบเก้าย่างยี่สิบปีที่อายุน้อยที่สุดในกลุ่มถามขึ้นด้วยความสงสัย เมื่อสามวันก่อนเธอเห็นพี่ ๆ ชวนกันในแชตกลุ่มว่าจะมาทะเลเพราะมีเรื่องเครียด ด้วยเป็นเจ้าถิ่นกอปรกับตอนนั้นเธอเองก็คิดถึงทุกคนเหมือนกันและมีอารมณ์เหงา ๆ จึงรีบขันอาสารับหน้าที่เป็นคนจัดการทริปทั้งหมด และให้ทุกคนพักที่โรงแรมของตนเองในราคาสุดพิเศษ จึงไม่ได้ถามว่าเรื่องเครียดที่ว่าของแต่ละคนมันคือเรื่องอะไร

ฟองคลื่นเป็นนักศึกษาสาวปีสาม บังเอิญได้มาสนิทและได้อยู่แก๊งเดียวกันกับพี่ ๆ ผ่านกิจกรรมประกวดดาวเดือนของทางมหา’ลัย จับพลัดจับผลูได้มาอยู่ในแก๊ง ‘รวมดาว’ กับอีกสี่สาวแบบงง ๆ แต่ด้วยนิสัยและอะไรหลาย ๆ อย่างที่เข้ากันได้ดีอย่างหน้าประหลาด หรือจะเรียกว่า ‘ศีลเสมอกัน’ ก็ว่าได้ จึงทำให้เธอสนิทและเข้ากับทุกคนไปโดยปริยาย กระทั่งพี่ ๆ เรียนจบและแยกย้ายกันออกไปทำงาน ความสนิทนั้นก็ไม่เลือนหายไป