บทที่ 1 เกมส์ชีวิต

โรคไข้หวัดสายพันธุ์ใหม่กลับมาระบาดหนักอีกครั้งที่เมือง H เฉียนซีเว่ยผู้เป็นนักศึกษาของมหาลัยชื่อดังในเมือง H จึงไม่สามารถไปเข้าเรียนตามปกติได้ แต่เฉียนซีเว่ยต้องเรียนและต้องสอบผ่านระบบออนไลน์ทางอินเทอร์เน็ตแทน

หลังจากผ่านการเรียนอันหนักหน่วงและสอบปลายภาคเสร็จเรียบร้อยแล้ว ทางมหาวิทยาลัยจึงประกาศปิดเทอมภาคเรียนที่สอง เฉียนซีเว่ยจึงมีช่วงเวลาในการพักผ่อนเป็นเวลาสองเดือนก่อนจะเริ่มเรียนภาคเทอมใหม่เพื่อเลื่อนขึ้นชั้นปีสาม

เนื่องจากโรคไข้หวัดสายพันธุ์ใหม่กลับมาระบาดหนักในช่วงนี้ เฉียนซีเว่ยจึงต้องอยู่กักตัวในอพาร์ทเมนต์ที่พ่อแม่รวมเงินกันซื้อเป็นของขวัญให้เธอในวันเกิด เธออยู่อาศัยที่อพาร์เมนต์เพียงลำพังที่เมือง H แทนการอยู่หอของมหาวิทยาลัย เป็นเพราะโรคระบาดเธอจึงไม่ได้เดินทางกลับไปบ้านเกิดของเธอที่อยู่เมือง C

อพาร์ทเม้นต์แห่งนี้ใช้เป็นที่พักของเฉียนซีเว่ยในระหว่างที่เรียนมหาลัย โดยพ่อและแม่ของเฉียนซีเว่ยจะมาเยี่ยมบุตรสาวในวันที่ทั้งคู่มีวันว่างหรือวันหยุดตรงกันเท่านั้น แต่เมื่ออยู่ในช่วงปิดเมืองกักกันคนเข้าออกเมือง พ่อและแม่ของเฉียนซีเว่ยจึงไม่ได้เดินทางมาเยี่ยมบุตรสาวเหมือนเดิมตามปกติ

วันนี้เฉียนซีเว่ยนั่งเล่นเกมส์เก่าที่เล่นอยู่เป็นประจำนานเกินไปจนเริ่มรู้สึกเบื่อแล้ว จึงปิดเกมส์ที่กำลังเล่นอยู่ ก่อนจะสลับหน้าจอคอมพิวเตอร์แล้วเปิดไปเจอโฆษณาเกมส์ออนไลน์เกมส์ใหม่ที่ดูน่าสนใจกำลังจะเปิดช่วง Close beta ในอีกหนึ่งชั่วโมงนี้ เฉียนซีเว่ยจึงทำการดาวน์โหลดเกมส์ใหม่นำมาลองเล่นดู

เมื่อสมัครเกมส์กรอกข้อมูลส่วนตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว ระบบถามหาชื่อตัวละคร เฉียนซีเว่ยลังเลเล็กน้อยก่อนจะกรอกชื่อจริงของตนเองลงไป เมื่อถามหาอายุตัวละครในเกมส์ เฉียนซีเว่ยกรอกลงไปว่าอายุ12 ปี มีกล้องถ่ายรูปปรากฏขึ้นมาที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ให้ถ่ายภาพ เฉียนซีเว่ยเห็นว่าน่าสนใจดีจึงกดถ่ายภาพของตนเองลงไป เมื่อถ่ายภาพเสร็จระบบบนหน้าจอมีการประมวณผลแล้วมีภาพตัวละครในเกมส์ปรากฏขึ้นมา ซึ่งรูปร่างหน้าตาของตัวละครในเกมส์มองดูคล้ายใบหน้าเดิมของเฉียนซีเว่ยแต่ดูอายุอ่อนวัยกว่า เฉียนซีเว่ยรู้สึกว่าเกมส์จำลองชีวิตเกมส์นี้น่าสนใจดีจึงกดเข้าสู่โหมดเริ่มต้นเกมส์

แสงเจิดจ้าสว่างขึ้นจากหน้าจอคอมพิวเตอร์จนทำให้ดวงตาของเฉียนซีเว่ยรู้สึกว่านัยตาพร่ามัว เธอจึงหรี่ตาหลบแสงจากหน้าจอคอมพิวเตอร์ก่อนจะรู้สึกวิงเวียนศีรษะแล้วรู้สึกว่าภาพตรงหน้าของตนตัดภาพไปเพราะเธอหมดสติ

......................

"ท่านแม่ ท่านยังจะกล้าเสียเงินซื้อนางอีกหรือเจ้าคะ ดูนางสิเจ้าคะป่วยจนดูคล้ายคนใกล้จะตายอยู่แล้ว หากซื้อมาแล้วนางป่วยตายไปเท่ากับเงินของท่านแม่จ่ายไปโดยเปล่าประโยชน์นะเจ้าคะ" เสียงแหลมสูงของผู้หญิงคนหนึ่งดังมาเข้าในหูของเฉียนซีเว่ย ทำให้นางสะลึมสะลือตื่นลืมตาขึ้นมามองรอบกายของตนอย่างมึนงง

'สวัสดีผู้เล่นในนามเฉียนซีเว่ย ข้าคือระบบผู้ช่วยเหลือของเจ้า ชีวิตของเฉียนซีเว่ยเริ่มต้นขึ้นค่าพลังชีวิตมีค่า 20 ค่าประสบการณ์ชีวิต 0 ค่าความสามารถในด้านต่างๆของเจ้าในยามนี้มีค่าเป็นศูนย์' มีเสียงเหมือนระบบเอไอดังเข้ามาในหัวของเฉียนซีเว่ย ในขณะที่รู้สึกว่าสมองมีแต่ความมึนงง ร่างกายอ่อนแรงแม้แต่จะยกศีรษะขึ้นมองสถานการณ์รอบกายก็ยังไม่ไหว

"เจินเอ๋อร์เจ้าดูสิว่านางน่าสงสารมากแค่ไหน หากแม่ไม่ซื้อนาง สะใภ้ใหญ่เฉียนคงจะขายนางให้แก่นายหน้าซื้อขายทาสอย่างแน่นอน" เสียงของสตรีมีอายุน้ำเสียงอ่อนโยนมีเมตตาเอ่ยตอบเสียงแหลมสูงที่เฉียนซีเว่ยได้ยินก่อนหน้านี้

่คนพวกนี้เป็นใคร ที่นี่คือที่ไหนทำไมทุกคนจึงแต่งตัวแปลกประหลาดเหมือนกำลังดูซีรี่ย์จีนย้อนยุคมากขนาดนี้' เฉียนซีเว่ยหลับตาลงเพราะรู้สึกสับสนและครุ่นคิดในใจเกี่ยวกับเหตุการณ์รอบกาย

"ท่านแม่พวกเราปักผ้าจนดวงตาแทบจะบอด กว่าที่จะเก็บสะสมเงินได้สิบตำลึงทอง มิสู้นำไปซื้อวัวเทียมเกวียนเอาไว้ใช้เวลาที่พวกเราเดินทางไปขายผ้าปักในเมืองไม่ดีกว่าหรือเจ้าคะ"

"ช่วยชีวิตคนย่อมสำคัญกว่า มิหนำซ้ำหากพวกเราซื้อวัวมาแล้ว เจ้าจะมีเวลาไปเกี่ยวหญ้าเลี้ยงวัวหรือไร มิหนำซ้ำใครจะเป็นคนควบคุมวัวลากเกวียน เจ้าทำเป็นหรือ"

"สะใภ้เซี่ย ตกลงว่าเจ้าจะซื้อนางเด็กนี่หรือไม่ หากไม่ซื้อข้าจะได้รีบขายนางต่อให้พ่อค้าขายทาส" เสียงสตรีแปลกหูอีกคนดังขึ้นท่ามกลางเพียงพึมพัมอีกหลายเสียงดังขึ้นรอบกายของเฉียนซีเว่ย

'เฉียนซีเว่ย ชีวิตนี้ของผู้เล่นเกมส์คือบุตรสาวคนรองของเฉียนต้า สตรีที่กำลังจะขายเจ้าให้แก่พ่อค้าทาสคือสะใภ้ใหญ่บ้านเฉียนมีนามว่าหลี่หลู นางเป็นมารดาเลี้ยงของเฉียนซีเว่ย ที่นี่คือหมู่บ้านติงเซียนเป็นหมู่บ้านเล็กๆของแคว้นเทียนคง ชาวบ้านที่นี่มีอาชีพทำไร่ทำนาและเข้าป่าล่าสัตว์' เสียงระบบกำลังบรรยายเนื้อหาของเกมส์เข้ามาในหัวสมองของเฉียนซีเว่ย

'ฉันกำลังอยู่ในเกมส์หรือ' เฉียนซีเว่ยเอ่ยถามตนเองในใจ

'ใช่แล้ว ข้าคือผู้ช่วยระบบในเกมส์การใช้ชีวิตของเฉียนซีเว่ย ภารกิจของเจ้าคือการเป็นภรรยาของที่ดีของเซี่ยอวี่เฉิน สตรีทางด้านซ้ายมือสองคนนั้น คนหนึ่งคือว่าที่แม่สามีของเจ้านางมีชื่อว่าฉินฮัวคนในหมู่บ้านมักจะเรียกนางว่าสะใภ้บ้านเซี่ย 'ฉินซื่อ' สาวน้อยอีกคนที่อยู่ข้างกายของฉินฮัวคือ 'เซี่ยอวี่เจิน' นางเป็นน้องสาวของเซี่ยอวี่เฉิน'

เฉียนซีเว่ยฟังเสียงที่ดังขึ้นในหัวของตนด้วยความมึนงง ในขณะที่รอบกายมีชาวบ้านแต่งตัวด้วยชุดกลางเก่ากลางใหม่มารุมล้อมดูเหตุการณ์อยู่หลายคน เฉียนซีเว่ยพอจะจับใจความได้ว่าหลี่หลูจะขายบุตรสาวที่เป็นลูกติดของเฉียนต้าผู้เป็นสามีของนางให้แก่พ่อค้าซื้อขายทาส ในขณะที่ฉินฮัวสงสารเด็กสาวจึงจะซื้อตัวของเฉียนซีเว่ยในราคา10 ตำลึงทอง

เสียงของผู้ช่วยระบบเอ่ยเตือนเฉียนซีเว่ยว่า 'ข้าขอเตือนผู้เล่นว่า หากฉินฮัวไม่ได้ซื้อตัวของเฉียนซีเว่ยเอาไว้ แล้วตัวของผู้เล่นถูกขายให้คนรับซื้อทาสจะถือว่าภารกิจที่กำลังเริ่มต้นล้มเหลว แต่ถ้าหากผู้เล่นทำให้ฉินฮัวซื้อตัวท่านกลับไปบ้านตระกูลเซี่ยได้จะถือว่าผู้เล่นทำภารกิจเริ่มต้นสำเร็จจะมีรางวัลให้รวมถึงค่าพลังชีวิตของผู้เล่นจะเพิ่มขึ้น'

เฉียนซีเว่ยฟังระบบแล้วรู้สึกว่าเกมส์นี้เริ่มไม่น่าจะสนุกแล้ว เพราะตอนนี้เธอรับรู้ถึงความเจ็บปวดและอ่อนแอของร่างนี้ได้ทุกอย่าง จึงคิดอยากจะออกจากเกมส์จึงเอ่ยถามระบบในหัวของตนว่า 'หากภารกิจเริ่มต้นล้มเหลวล่ะ'

'เมื่อภารกิจล้มเหลวผู้เล่นเกมจะโดนลงโทษโดยระบบจะลดค่าพลังงานชีวิตของผู้เล่น แต่ยามนี้ค่าประสบการณ์ของผู้เล่นมีค่าเป็นศูนย์ ส่วนค่าพลังชีวิตก็มีเพียง20 หากผู้เล่นโดนหักค่าพลังชีวิตและค่าประสบการณ์ ภารกิจในเกมส์ชีวิตของผู้เล่นจะติดลบ ถ้าหากว่าพลังชีวิตมีค่าเป็นศูนย์ทำให้เกมส์จำลองชีวิตนี้ของผู้เล่นถือว่าล้มเหลว'

'ในเมื่อล้มเหลวในเกมส์นี้ ฉันก็จะออกจากเกมส์นี้ได้เลยใช่ไหม'

'ผู้เล่นเข้าใจผิดแล้ว เกมส์ชีวิตไม่มีระบบออกจากเกมส์ ถ้าหากจบเกมส์ก็หมายถึงจบชีวิต'

'จบชีวิต?' เฉียนซีเว่ยเอ่ยทวนซ้ำ ก่อนจะรู้สึกไม่ยินยอม 'ฉันจะไม่เล่นเกมส์นี้ช่วยพาฉันออกจากเกมส์เดี๋ยวนี้'

'ผู้ช่วยระบบขอเตือนผู้เล่นอีกครั้งว่าเกมส์นี้ไม่มีโหมดออกจากเกมส์ผู้เล่นต้องดำเนินชีวิตเพื่อทำภารกิจต่อหรือผู้เล่นจะเลือกจบชีวิตลงก็ได้นี่คือสิทธในการเลือกของผู้เล่น ก่อนจะเริ่มเกมส์ทางระบบทดลองเกมส์มีข้อตกลงในการเล่นเกมส์รวมถึงกติกาต่างๆ และผู้เล่นกดยินยอมทำตามกติกาของเกมส์แล้วทุกอย่าง'

เฉียนซีเว่ยนึกถึงกติกาของเกมส์ที่ยาวมากจนตนเองขี้เกียจอ่านก่อนจะกดยินยอมรับเงื่อนไขทุกอย่างของเกมส์ไปสองรอบด้วยความเศร้าใจ

'นอกจากฉันแล้วมีคนอื่นหลงมาเล่นเกมส์นี้บ้างหรือไม่'

'จำนวนของผู้เล่นทั้งหมดข้าไม่ทราบ แต่ผู้เล่นเฉียนซีเว่ยคือคนที่ห้าของเกมส์นี้ ข้าคือผู้ช่วยในการแนะนำภารกิจของผู้เล่นคนที่ห้า หรือจะเรียกข้าที่เป็นผู้ช่วยระบบว่าอู่ซือมิ่งก็ได้ ยามนี้ข้าขอเตือนผู้เล่นว่าควรจะทำภารกิจต่อให้สำเร็จ ผู้เล่นจะได้ค่าพลังชีวิตเพิ่มร่างกายจะได้แข็งแรงขึ้น และยังมีรางวัลตอบแทนจากภาระกิจนี้อีกด้วย'

'นอกจากเล่นเกมส์นี้ต่อไปแล้ว ฉันไม่มีทางเลือกอื่นอีกแล้วใช่หรือไม่ แล้วชีวิตของฉันในโลกปัจจุบันล่ะ'เฉียนซีเว่ยเอ่ยถามอู่ซือมิ่งด้วยความสงสัย

'เชิญดู!' เสียงของอู่ซือมิ่งพูดดังขึ้นในหัวของเฉียนซีเว่ย

ดูอะไรกัน เฉียนซีเว่ยฟังด้วยความไม่เข้าใจแต่แล้วไม่นานดวงตาก็พลันเห็นภาพร่างกายของตนนอนอยู่บนเตียงคนไข้ในโรงพยาบาล เครื่องวัดสัญญาณชีพของเธอมีเสียงดังแจ้งเตือนขึ้นมา หมอและพยาบาลทั้งหลายต่างพุ่งเข้ามาในห้องเพื่อช่วยเหลือชีวิตของเธอที่นอนหลับอยู่บนเตียง

'ข้าขอถามว่าผู้เล่นจะเลือกเล่นเกมส์ต่อหรือไม่' เสียงของอู่ซือมิ่งดังขึ้นพร้อมกับที่หน้าจอเครื่องวัดสัญญาณชีพปรากฏเส้นสีแดงกระตุกไปมาอย่างผิดจังหวะเส้นหนึ่ง

เฉียนซีเว่ยมองภาพนี้ด้วยความหวาดกลัวและโกรธเกรี้ยวในใจ ก่อนจะเห็นภาพพ่อและแม่ยืนรออย่างกระวนกระวายใจอยู่หน้าห้องฉุกเฉิน ภาพของพ่อและแม่ดูเจ็บปวดใจและเป็นห่วงบุตรสาวเช่นตนทำให้เฉียนซีเว่ยรูสึกแสบตาจนไม่อาจจะทนมองภาพเหล่านี้ต่อไปได้อีก 'ตกลง! ฉันตกลงเล่นเกมส์ต่อแล้ว'

หลังจากที่ตอบตกลง เส้นสัญญานชีพของเฉียนซีเว่ยก็กลับมาเป็นปกติอีกครั้ง สถานการณ์ในห้องฉุกเฉินพลันสงบลง มีหมอท่านหนึ่งออกมาแจ้งข่าว สองสามีภรรยาที่อยู่หน้าห้องฉุกเฉินดูเหมือนจะมีท่าทางโล่งใจขึ้น ทำให้เฉียนซีเว่ยรับรู้ว่าในยามนี้ตนกำลังเล่นเกมส์ที่มีชีวิตของตนเองเป็นเดิมพัน เฉียนซีเว่ยตั้งใจจะรีบทำภาระกิจในเกมส์ให้เสร็จสิ้นโดยเร็วเพื่อจะได้กลับไปหาพ่อและแม่ของเธอที่ในเวลานี้คงกำลังรอบุตรสาวอยู่หน้าห้องฉุกเฉิน....