ทะลุมิติมาเป็นนางเอกที่กลับมาทวงคืนทุกอย่าง 80s

บทที่ 1

จ้าวซีซี

ณ ร้านหนังสือแห่งหนึ่งที่เงียบสงบ

จ้าวซีซียืนอยู่ตรงมุมหนึ่งของร้าน ที่ชั้นวางหนังสือนิยายซึ่งอัดแน่นไปด้วยเรื่องราวหลากหลาย หญิงสาวไล่สายตาอ่านชื่อเรื่องและคำโปรยหลังปก ลังเลว่าควรจะเลือกเล่มไหนดี

นิ้วเรียวแตะไปตามสันหนังสือทีละเล่ม พยายามตัดสินใจท่ามกลางตัวเลือกที่มีมากมาย

สุดท้ายหญิงสาวหยิบเล่มหนึ่งออกมา อ่านประโยคแรกด้วยความสนใจ ก่อนจะชั่งใจว่าควรหยิบไปจ่ายเงินเลยหรือไม่ หรือจะลองดูเล่มอื่นก่อน

ในที่สุดเธอก็ตัดสินใจได้ เพราะคำโปรยจากปกหลังที่น่าสนใจ และเมื่ออ่านหน้าแรกก็พบว่าสำนวนการเขียนค่อนข้างดี

จึงหยิบเอาหนังสือเล่มนั้นเดินไปที่เคาน์เตอร์จ่ายเงิน

“เอาเล่มนี้ค่ะ” หญิงสาวยื่นหนังสือให้กับพนักงานของร้านที่กำลังส่งยิ้มมาให้

“เล่มเดียวนะคะ ลูกค้ารับอย่างอื่นเพิ่มอีกไหมคะ ตอนนี้

ทางร้านมีโปรโมชั่นสำหรับลูกค้าที่ซื้อหนังสือจะได้รับส่วนลดในการซื้อเครื่องดื่มทุกแก้วในราคา 50% นะคะ สนใจรับไหมคะ”

พนักงานพยายามเพิ่มยอดขายให้กับร้าน ซึ่งก็หมายความว่ารายได้ของเธอกับเพื่อนพนักงานทุกคนในเดือนนี้ก็จะเพิ่มขึ้นเช่นกัน

ไหน ๆ ก็ได้หนังสือแล้ว ถ้าว่ามีกาแฟอร่อย ๆ สักแก้วกลับไปด้วยก็น่าจะเป็นอะไรที่ดีเหมือนกัน เธอจึงตอบพนักงานคนนี้กลับไปว่า “งั้นเอาอเมริกาโนใส่น้ำผึ้งหนึ่งแก้วค่ะ”

“ได้เลยค่ะ ทั้งหมดเป็นเก้าสิบหยวนค่ะ” พนักงานพูดพลางหยิบเอาหนังสือใส่ถุงให้กับเธอ “กาแฟรอสักครู่นะคะ”

เมื่อได้รับทั้งกาแฟและหนังสือแล้ว จ้าวซีซีก็เดินทางกลับบ้าน ระหว่างทางเธอหยิบนิยายเล่มนั้นออกมาพลิกดูด้วย

ความสนใจ ตั้งใจไว้ว่ารอให้กลับถึงบ้านก่อนแล้วค่อยเปิดอ่านทีเดียว

ทว่าสุดท้ายก็ห้ามความตื่นเต้นไม่ได้ เพราะเธอคาดหวังว่านิยายที่ซื้อมานี้จะต้องสนุกอย่างแน่นนอน

เนื่องจากมีอาชีพเป็นแม่ค้าออนไลน์ ฉะนั้นอพาร์ตเมนต์ของจ้าวซีซีจึงค่อนข้างรกพอสมควร

ในห้องของเธอมีลังกระดาษใส่ของมากมายเต็มวางไว้ตามมุมนั้นมุมนี้จนทั่ว

ด้วยความที่เป็นห้องขนาดไม่ใหญ่มากและมีของเยอะก็ยิ่ง

ทำให้บ้านดูเละเทะกันไปใหญ่ ไหนจะของที่เธอสั่งมาขายอีกล่ะ

สินค้าส่วนใหญ่ถูกยัดไว้เต็มห้องเก็บของไปหมดแล้ว

จนตอนนี้คงจะมีแต่เตียงนอนของเธอเท่านั้นที่พอจะเหลือที่ว่างให้แหวกเข้าไปได้

“ต้องเก็บบ้านสักหน่อยแล้ว ไม่อย่างนั้นคงไม่มีที่ดี ๆ ให้นั่งอ่านหนังสือแน่” หญิงสาวพูดกับตัวเอง ก่อนจะเริ่มเก็บของที่ระเกะระกะเต็มโซฟาออกไป แล้วทำความสะอาดบริเวณนั้นให้เรียบร้อย

หลังจากทำความสะอาดเสร็จก็ทิ้งตัวลงบนโซฟา พลางหยิบนิยายที่ซื้อมาใหม่ขึ้นมาอ่าน ทว่ายังไม่ทันได้เปิดหนังสือก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาก่อน

“ซีซี เธอได้ดูยอดสั่งของในแอปพลิเคชันหรือยัง ลูกค้าสั่งเคสโทรศัพท์มือถือยี่ห้อเถาเปียวมาเต็มเลย มีบางคนส่งข้อความ

มาว่าอยากให้ส่งของวันนี้ด้วย แต่ฉันแจ้งไปแล้วนะว่าวันนี้

เป็นวันหยุดของร้าน”

เมื่อหลิวเซียนอวี๋ ผู้จัดการร้าน และเพื่อนสนิทของจ้าวซีซีโทรมาก็เปิดประเด็นพูดเรื่องงานทันที

“พวกเราแจ้งไปแล้วนี่นา ว่าร้านปิดทุกวันอังคารน่ะ เธอช่วยตอบลูกค้ากลับไปหน่อยก็แล้วกัน ว่าวันนี้ร้านปิดจริง ๆ แล้วเราจะส่งของให้วันพรุ่งนี้”

จ้าวซีซีตอบกลับเสียงเนือย เธอไม่เข้าใจเลยว่าทำไมลูกค้าถึงไม่อ่านหน้าแอปเรื่องวันหยุด จะมาสั่งแล้วต้องการวันนี้ได้อย่างไร ปวดหัวจริง ๆ

ตลอดสัปดาห์ที่ผ่านมา จ้าวซีซีไลฟ์สดทุกวัน ซึ่งการไลฟ์แต่ละครั้งก็ยาวนานห้าถึงหกชั่วโมง ทำเอาร่างกายเหนื่อยล้าไปหมด ซึ่งวันนี้เป็นวันหยุดของร้าน หญิงสาวจึงอยากพักผ่อนบ้าง ไม่อย่างนั้นร่างกายของเธอต้องแหลกสลายอย่างแน่นอน

“แต่ว่า...ยอดที่ลูกค้าจะสั่งมีเยอะมากเลยนะ มีหลายเจ้า

ที่เป็นร้านขายเคสโทรศัพท์มือถือ พวกเขาจะสั่งไปขายที่ร้านด้วยน่ะ ฉันกลัวว่าถ้าเราไม่รีบส่งของวันนี้ เกิดพวกเขาเปลี่ยนใจยกเลิก

ออเดอร์ไปสั่งซื้อกับร้านอื่นแทน ร้านเราจะแย่เอาน่ะสิ”

หลิวเซียนอวี๋พูดด้วยน้ำเสียงเร่งเร้า เธอกลัวว่าหากลูกค้า

กลุ่มนี้ไม่ได้สินค้าตามที่ต้องการจะเปลี่ยนไปซื้อร้านอื่น ถ้าเป็นแบบนั้นคงน่าเสียดายแย่เลย

“อืม...แล้วมียอดสั่งซื้อเท่าไรเหรอ” จ้าวซีซีถามออกไป เพราะจะได้คำนวณว่าเธอควรจะยกเลิกวันพักผ่อนของตัวเองดีไหม

“แป๊บนะ” หลิวเซียนอวี๋ครุ่นคิดเล็กน้อย พร้อมกับดูยอดที่เธอจดไว้ ก่อนจะบอกกลับไป

“นับดูแล้วก็น่าจะประมาณสามพันอันได้ มันน่าเสียดายนะถ้าเราทำตามที่เขาขอไม่ได้”

“สามพันเลยเหรอ แล้วจะให้ฉันแพคยังไงทันล่ะเนี่ย ยอดไม่ใช่น้อย ๆ เลยนะ”

พอได้ยินจำนวนสั่งซื้อ หญิงสาวจึงร้องออกมาด้วยความตกใจ อยากได้เงินขนาดไหน เธอคิดว่าไม่น่าจะแพคของทัน

หลิวเซียนอวี๋ถอนหายใจดังมาตามสายโทรศัพท์ จากนั้นจึงตอบออกมาว่า

“ก็ไม่ได้ให้เธอแพคทีละอันสักหน่อย บางเจ้าก็สั่งสองร้อยสามร้อยอัน เธอแพคในกล่องเดียวกันไม่ใช่หรือไง เอาน่าแป๊บเดียวก็เสร็จ เสียดายยอดสั่งน่ะ ถ้าครั้งนี้ส่งได้ครั้งหน้าเขาอาจจะมาซื้อกับเราอีกก็ได้”

“แล้วเธอจะมาช่วยฉันไหม” พอได้ยินอย่างนั้นจ้าวซีซีก็เบาใจ ก่อนจะถามด้วยน้ำเสียงคาดคั้น ไม่ว่าอย่างไรเธอก็จะต้อง

ดึงเพื่อนมาช่วยให้ได้

“ขอโทษจริง ๆ นะซีซี พอดีฉันนัดเดตไว้คงไปช่วยเธอไม่ได้น่ะ เอาเป็นว่าเธอแพคเสร็จแล้วโทรหาฉัน ฉันจะขนไปส่งให้ โอเคนะ สู้ ๆ” หลิวเซียนอวี๋พูดจบก็วางสายไปเลย

ทิ้งให้จ้าวซีซีทั้งงุนงงทั้งโมโหอยู่อย่างนั้น

“หืม...เพื่อนนะเพื่อน ทำกันได้ลงคอ จำไว้เลย” หญิงสาวได้แต่บ่น ทว่ายังไงก็ต้องไปขนเอาลังกระดาษมาแพคของอยู่ดี

เคสโทรศัพท์มือถือสามพันอันก็ไม่ได้ถือว่ามากมายอะไร

อีกทั้งเธอเองก็มีของในสต็อกอยู่แล้ว ดังนั้นใช้เวลาไม่ถึงสองชั่วโมง

ก็แพคกล่องขนาดใหญ่เสร็จไปทั้งหมดยี่สิบกล่อง

เมื่อขนของขึ้นรถเพื่อนสาวเป็นที่เรียบร้อย ตอนนี้ก็ถึงเวลาที่เธอจะได้พักผ่อนเสียที

จ้าวซีซีเอนตัวลงบนโซฟาอีกครั้งจากนั้นก็หยิบเอานิยายขึ้นมาดู พอเห็นว่ามีกี่หน้าก็ยิ้มออกมาทันที

“มีแค่สองร้อยกว่าหน้าเอง อ่านคืนเดียวก็จบแล้ว”

จากนั้นหญิงสาวจึงเริ่มอ่านนิยายแทบจะไม่ลุกไปไหนเลย จะลุกจากโซฟาไปก็แค่ตอนกินอาหารเย็นเท่านั้น และเมื่ออ่านไปเรื่อย ๆ ก็พบว่านี่เป็นเพียงเล่มแรกเท่านั้นซึ่ง นิยายเรื่องนี้มีทั้งหมดสองเล่มจบ

พอได้อ่านแล้วก็รู้สึกคับแค้นใจกับเนื้อหาในนิยายเป็นอย่างมาก เพราะนางเอกของเรื่องนี้ดันเป็นคนอ่อนแอไม่สู้คน

ขนาดรู้ว่าตัวเองถูกสลับตัวจนต้องลำบากและกลายเป็นสาวชนบทยังไม่หือไม่อือ ต่างจากลูกพี่ลูกน้องที่สลับตัวกัน ฝ่ายนั้นกลับได้เป็นทายาทเศรษฐี

เรื่องราวของทั้งคู่ต่างกันราวฟ้ากับเหว แถมนางเอกของเรื่องยังถูกจับให้แต่งงานกับผู้ชายที่ดีแต่เปลือกอีก และยิ่งไปกว่านั้นนางเอกของนิยายเรื่องนี้ดันชื่อจ้าวซีซีเหมือนกับเธออีกด้วย

“โอ๊ย! ฉันจะทนอ่านนิยายเรื่องนี้จบไหมเนี่ย ทำไมไม่ฉลาดเลย จะด่าว่าโง่ก็ไม่ได้ ดันชื่อเดียวกับฉันเสียนี่ ด่าไปก็เหมือนกับ

ด่าตัวเองยังไงไม่รู้”

หญิงสาวอ่านไปด่าไป ราวกับว่าเป็นเรื่องของตัวเอง