ตอนที่ 5 ยินดีที่ได้รู้จัก

ตอนที่ 5 ยินดีที่ได้รู้จัก

เสี่ยวหลิงส่ายหัวไปมาแต่ก็นึกดีใจที่เห็นเฉี่ยวซือเป็นห่วงตัวเอง

“นี่น้ำเย็น ๆ ว่าแต่เธอยังไม่บอกฉันเลยว่าเธอรู้ได้ยังไงว่าฉันอยู่ที่นี่”

“เพราะว่าฉันตั้งใจมาหาพี่เทียนเฉินนะสิแต่เห็นเธอแว้บ ๆ เลยเดินเข้ามาดูและเป็นเธอจริง ๆ ”

“เป็นอย่างนี้นี่เอง คงเป็นเรื่องดีสินะดูหน้าตาของเธอสิชื่นบานแบบนี้”

“ก็ใช่นะสิ รู้มั้ยว่าเมื่อคืนนี้ครอบครัวของฉันได้ไปกินข้าวกับครอบครัวพี่เทียนเฉินทั้งสองตระกูลพูดกันเรื่องการหมั้นหมาย อีกไม่นานฉันจะได้หมั้นหมายกับพี่เทียนเฉินแล้ว ฉันเลยคิดว่าระหว่างรองานหมั้นจะเข้ามาทำคะแนนให้เทียนเฉินเห็นว่าฉันชอบเขาและประทับใจ ใส่ใจเขามากขนาดไหน ” เสี่ยวหลิงไม่เข้าใจแม้ว่ามู่หรูเหยาไม่ทำอะไร อย่างไรเทียนเฉินก็ชอบเธออยู่แล้ว เมื่อได้ยินว่าทั้งสองจะหมั้นกันเสี่ยวหลิงจะให้มู่หรูเหยารู้ไม่ได้ว่าตอนนี้เธอกำลังท้องอยู่ เพราะเธอไม่ใช่นางร้ายและตัวอิจฉาที่ต้องการครอบครองพระเอกอีกต่อไป

“ช่างเป็นเรื่องน่ายินดีจริง ๆ ฉันดีใจด้วยนะ”

“จริงสิ ฉันพูดแต่เรื่องตัวเองฉันก็ยินดีด้วยนะที่เธอมาเปิดร้านเป็นของตัวเองได้ ”มู่หรูเหยาจับมือของเสี่ยวหลิงส่งยิ้มแสดงความยินดี ตอนนั้นนั่นเองเธอหันไปเห็นไป๋เทียนเฉินที่เดินอยู่หน้าโรงงานพอดี มู่หรูเหยารีบปล่อยมือออกจากมือของเสี่ยวหลิงลุกขึ้นพรวดเดินกึ่งวิ่งไปหาเทียนเฉินด้วยความดีใจ

“พี่เทียนเฉิน โชคดีจังเลยนะคะที่เจอพี่แต่เช้าแบบนี้เมื่อคืนฉันนอนไม่หลับเลยที่ครอบครัวของเราสองคนพูดเรื่องงานหมั้นของเรา ”

“เธอมาทำอะไรที่นี่แต่เช้าคงไม่ได้ตั้งใจมาหาฉันที่นี่หรอกนะ ฉันนะเป็นประเภทไม่ชอบผู้หญิงที่เอาแต่เดินเตร่ไปมาและเข้ามาวุ่นวายทำตัวน่ารำคาญ ” ใบหน้าของมู่หรูเหยาซีดเซียวลงทันตาเธอรีบเงยหน้าขึ้นยิ้มกริ่มก่อนจะชี้นิ้วไปหาเสี่ยวหลิงที่ยืนอยู่หน้าร้านของเธอ

“จะเป็นอย่างนั้นได้ยังไงคะ พอดีฉันมาแสดงความยินดีกับเพื่อนของฉันต่างหาก นั่นคือร้านขายของของเพื่อนสนิทฉันนะค่ะพี่เทียนเฉินคงเคยเห็นหน้าเธออยู่บ้างเมื่อก่อนเธอคอยตามหลังฉันเรื่อยมา และเธอยังเคยเป็นลูกจ้างที่โรงงานของพี่ด้วย” เทียนเฉินหันไปมองตามที่มู่หรูเหยาชี้ไปเขาได้เห็นเสี่ยวหลิงยืนอยู่ใจของเทียนเฉินเต้นแรงตึกตัก นี่ก็ผ่านมาสามเดือนแล้วที่เขาไม่ได้เจอเธอหลังจากที่นอนกับเธอคืนนั้น ทำให้เขาไม่เคยลืมท่วงท่าเสียงร่ำร้องคร่ำครวญที่ครวญครางอย่างสุขสม เมื่อเห็นเธอวันนี้เขากลับนึกถึงค่ำคืนนั้นขึ้นมาทันที เขาไม่เคยรู้เลยว่าเธอจะมาเปิดร้านอยู่ใกล้ ๆ เขาอย่างนี้

“ไป๋เทียนเฉินฉันรอนายตั้งนานแล้วมาทำอะไรอยู่ตรงนี้” น้ำเสียงทุ่มต่ำดังขึ้นขัดจังหวะทั้งสองที่คุยกันอยู่ เพื่อนสนิทของเทียนเฉินวันนี้ทั้งสองนัดพบกันที่โรงงานของเทียนเฉินหลังจากที่ไม่ได้พบกันมานาน

“พอดีฉันเจอคนรู้จักนะสิเลยแวะทักทายนิดหน่อย”

“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อมู่หรูเหยาอีกไม่นานฉันกับพี่เทียนเฉินจะหมั้นหมายกันฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ”

“ผมชื่อหยางฟงยินดีที่ได้รู้จักนะครับ นี่นายมีคู่หมั้นไม่เคยจะบอกฉันเลยนะ ฮ่า ฮ่า”

“เป็นเรื่องที่ครอบครัวฉันพูดกันนะ จริงสิเธอบอกว่ามาหาเพื่อนไม่ใช่หรือไงไปสิไปหาเพื่อนของเธอ”

“อะไรกันนายนี่ใจร้ายชะมัด เอะว่าแต่มู่หรูเหยาบอกว่ามาหาเพื่อนไหนหรือขนาดมู่หรูเหยายังสวยขนาดนี้เพื่อนต้องสวยไม่ต่างกันสินะ” หยางฟงเหลียวหาอย่างสนใจหลันเหยชี้นิ้วมาทางเหลียนหลิงที่ยืนงง ๆ อยู่ตรงข้าม

“นั่นไงคะเพื่อนของฉัน”

“ว๊าวว นั่นคนหรือนางฟ้าฉันขอไปทักทายทำความรู้จักได้มั้ย” หยางฟงเห็นใบหน้าของเสี่ยวหลิงก็เกิดความสนใจเธอทันที แต่ทว่ากลับทำให้อีกคนที่ยืนอยู่ไม่พอใจและหงุดหงิดใจที่สุด แต่ไม่สามารถห้ามเพื่อนของตัวเองได้ ทำได้เพียงเดินตามหลังหยางฟงกับมู่หรูเหยาไปหาเสียวหลิง

ส่วนเสี่ยวหลิงเธอเห็นมู่หรูเหยาเดินข้ามไปหาเทียนเฉินในใจภาวนาขออย่าให้เขาเดินข้ามมาหาตน หลายเดือนที่เธอมาอยู่ตรงนี้เธอไม่เคยได้เห็นหน้าเขาเลย ทำไมต้องมาเจอกันตอนนี้ด้วย แต่เมื่อเห็นมู่หรูเหยาเดินมากับชายอีกคนเสี่ยวหลิงเริ่มทำตัวไม่ถูกไม่ยิ่งมองไปด้านหลังเห็นสีหน้าบูดบึ้งเธอยิ่งไม่อยากจะยืนอยู่ตรงนี้เลยด้วยซ้ำ

“สวัสดีครับผมชื่อหยางฟงยินดีที่ได้รู้จักสาวสวยเอ่อไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรครับ” ทันทีที่หยางฟงเดินมาถึงเขาจับมือของเสี่ยวหลิงมาจับพร้อมจูบลงที่ฝ่ามือคล้ายเป็นการทักทายของฝรั่ง

“เอ่อ...ฉันชื่อเหยียนเสี่ยวหลิงยินดีที่ได้รู้จักค่ะ”

“คนอะไรสวยทั้งใบหน้าและน้ำเสียงยังชวนน่าฟังแบบนี้ ผมเป็นเพื่อนของเทียนฉัน หวังว่าเราจะได้พบกันอีกนะครับ”

“อย่างนั้นวันนี้เราไปกินข้าวพร้อมกันสี่คนเลยดีมั้ยคะ ฉันเองก็ไม่มีอะไรที่สำคัญต้องทำด้วยเสี่ยวหลิงเธอเป็นเจ้าของร้านให้ลูกจ้างเฝ้าร้านสักครู่คงได้สินะ ”

“ว๊าว นี่คือร้านของคุณเสี่ยวหลิงหรือครับ อย่างนี้ผมคงจะต้องมาเป็นลูกค้าประจำที่นี่แน่นอนเลย เอาตามที่มู่หรูเหยาพูดก็ดีเหมือนกัน ผมมาที่นี่เพราะมาหาเทียนเฉินถือว่าเป็นเรื่องที่ดีที่ได้ร่วมโต๊ะอาหารกัน” เสี่ยวหลิงเริ่มอึดอัดใจ ไม่ใช่ว่าเพราะเธอไม่อยากไปแต่ทว่าเมื่อครู่เธอหันไปสบตาคนด้านหลังทำให้เธอไม่อยากจะไปด้วยสักนิด แต่ถ้าเธอไม่ไปมู่หรูเหยาก็คงสงสัยไม่น้อย

“ก็ได้ค่ะ อย่างนั้นฉันขอตัวสักครู่นะคะ”

“ได้ครับ” หยางฟงดีใจจนอออกนอกหน้าจนเทียนเฉินที่ยืนอยู่ด้านหลังกระแอมหนึ่งและพูดออกมาอย่างเย็นชา

“นายนี่เห็นสาวสวยไม่ได้เลยนะ ภรรยาของนายที่แต่งไปปีที่แล้วรู้หรือเปล่าว่านายมีนิสัยแบบนี้ ”

“เฮ้อ ! อะไรกันนี่นายไม่รู้เหรอว่าฉันนะเลิกรากับภรรยาคนนั้นไปแล้ว แต่ไม่แน่ไว ๆ นี่ฉันอาจจะมีภรรยาใหม่ก็ได้”

“พี่หยางฟงคงจะถูกใจเพื่อนของฉันใช่มั้ยคะ เธอเองก็คงยังไม่มีคนรักหรอกค่ะ ฉันสนับสนุนเดินหน้าเต็มที่เลยนะคะเราจะได้พบเจอกันบ่อย ๆ ” มู่หรูเหยาเดินเข้ามากอดแขนของเทียนเฉินพร้อมพูดอย่างดีใจ แต่ทว่าเทียนเฉินกลับสะบัดมือของเธอออกจากการจับกุมอย่างไม่พอใจ

‘ไม่เจอกันนานไม่คิดเลยว่าเธอจะมีน้ำมีนวลขึ้นขนาดนี้ คงยังชอบยั่วยวนผู้ชายไม่หยุดสินะ ฉันจะไม่ยอมให้เพื่อนของฉันมาตกหลุมพลางของเธอหรอก ’ เทียนเฉินคิดในใจไม่นานเสี่ยวหลิงได้เดินออกมา