16 ไม่ใช่พี่วีร์คนเดิม nc

ผลัก แกร๊ก เขาผลักเข้ามาพร้อมกับปิดประตูลงกลอนอย่างรวดเร็ว

"พ พี่วีร์" เสียงหวานที่เปล่งออกมาแผ่วเบาราวกระซิบ หาทำให้ร่างสูงที่อยู่ในอารมณ์ขุ่นมัวรับรู้หรือได้ยินมันไม่

สายตาเรียบนิ่งดุดันมองหญิงสาวในชุดใหม่ เขาไล่มองเธอด้วยสายตาดูถูกอย่างไม่ปิดบัง

"หลบไปนะ" ภาพที่พี่ชายตรงหน้าที่ไล่เธอออกจากบ้านอย่างใจร้ายทำให้เธอเรื่องที่จะเมินเฉยต่อเขาด้วยความรู้สึกน้อยใจ แม้ว่าเธอจะอยากทำให้พี่วีร์กลับมาเป็นพี่ชายแสนดีของเธออีกครั้งก็ตาม

"เหอะ จะรีบไปหามันรึไง"ขรินทร์ดันตัวเธอให้ชิดติดผนังก่อนจะกักตัวเธอไว้ด้วยท่อนแขนแกร่งของเขา

"ค คุณจะทำอะไร หยุดนะ" เสียงหวานร้องท้วงทันที เมื่อเขาดันตัวเธอไปชิดติดผนัง ก่อนที่มือเขาจะดึงทึ้งเสื้อผ้าที่เธอใส่อยู่ออก

"เอา"

"มะ หมายความว่า" เธอเอ่ยถามเขาเสียงสั่นทันที เมื่อเขายังไม่ยอมที่จะหยุดปลดเปลื้องเสื้อผ้าของเธอ

"หึ"

"ไม่นะ นี่มันห้างนะ คุณจะทำแบบนี้ไม่ได้"

"หุบปาก คุณมีหน้าที่สนองความต้องการของผม"

"แต่ที่นี่มัน"

"ผู้หญิงแบบเธอที่ไหนมันก็ได้ทั้งนั้น เพราะเธอมันไม่เลือก"

จบสิ้นคำพูดของเขา น้ำตาก็หยดแหมะอาบแก้มนวลทันที ทำไมพี่วีร์ของเธอถึงเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้... ในขณะเดียวกันร่างบางอันเปลือยเปล่าของเธอก็ปรากฏแก่สายตาเขาเช่นกัน

เข็มขัดถูกถอดออกจากกางเกงเนื้อดี ก่อนจะนำมาพันธนาการข้อมือเล็กของหญิงสาวตรงหน้าไว้ เมื่อเธอต่อต้านทุบตีเขา ทั้งน้ำตาที่อาบแก้มนวล

"หยุดดื้อ ถ้าไม่อยากโชว์หนังสดให้คนในร้านดู"

"ฮึก คนใจร้าย" แววตาตัดพ้อส่งให้คนตรงหน้าอย่างไม่ปิดบัง ก่อนจะถูกดึงไปจูบอย่างรุนแรงและดิบไร้ซึ่งความอ่อนโยน ฟันขาวสะอาดของเขาขบเข้าที่ริมฝีปากบางของเธอจนกลิ่นเลือดคละคลุ้งจาง ๆ แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าเขาจะหยุดการกระทำอันแสนป่าเถื่อนนี้เลยแม้แต่น้อย มือที่ว่างจากการยึดแขนเธอไว้กับกำแพงเขาก็ใช้มันลูบไล้บีบเค้นไปตามร่างนุ่มนิ่มของเธออย่างหยาบโลน

ก่อนที่เขาจะผลักเธอไปชิดติดผนังของอีกฝั่งห้อง มือหนายังคงกดข้อมือบางของเธอที่ถูกรัดแน่นไว้ด้วยเข็มขัดไว้กับผนังอย่างเคย ส่วนมืออีกข้างก็รั้งสะโพกมนของเธอให้มาประชิดตัวมากขึ้น

ผลัก

สวบ!

"จะ เจ็บ ฉันเจ็บ" การสอดใส่ที่ไม่มีอารมณ์ร่วมและน้ำหล่อเลี้ยงสร้างความเจ็บปวดกลางกายให้เธอเป็นอย่างมาก และความเจ็บปวดมันยิ่งเพิ่มไปอีกเท่าตัวเมื่อมันมาจากการกระทำของคนที่ตัวเองรัก

"หึ" เสียงหวานที่ส่งเสียงแห่งความเจ็บปวด ไม่ได้ซึมซับเขามาในใจของขรินทร์เลยแม้แต่น้อย เขายังคงโถมกายเข้าใส่หญิงสาวตรงหน้าอย่างรุนแรงตามอารมณ์ที่มีอยู่ตอนนี้ เขาไม่ชอบเลยที่เห็นเธอมากับคนอื่น ไม่ชอบที่เธอหายไปทั้งคืนแล้วเช้าวันถัดมาก็มากับผู้ชายคนใหม่ ไม่ชอบที่เธอทำเหมือนไม่รู้จักกัน แค่เธอทำเป็นลืมกันมันก็มากเกินพอแล้ว เพราะงั้นคือกันลงโทษที่เธอทำแบบนี้กับเขา และยังมีบทลงโทษอีกมากมายที่รอเธออยู่นับจากนี้ นี่คือการเริ่มต้นเท่านั้น เมื่อเธอทำให้เขาเจ็บ เธอต้องเจ็บกว่าเขาพันเท่า!

"พอแล้ว ฮึก แสนดีเจ็บ"

"เหอะ แสนดีงั้นหรอ"

"หยุดพูดชื่อนี้ให้ผมได้ยินสักที"

พับ พับ พับ

"ฮึก อ้ะ" พอได้ยินเขาบอกแบบนั้น ภัครมนก็ได้แต่หลับตาลงปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาเงียบ ๆ ยอมรับความรุนแรงที่เขามอบให้แต่โดยดี โดยไม่พูดขอร้อง ขอความเห็นใจจากเขาอีก พี่วีร์ของเธอไม่เหมือนเดิมแล้วจริง...

ในขณะเดียวกันซาร่าที่เดินออกไปรับโทรศัพท์ก็เดินชนกับชายหนุ่มร่างสูงที่เธอไม่อยากจะเห็นหน้าเขาสักวินาทีเดียว

"อ้ะ"

"เป็นอะไรไหมครับ" วงแขนแกร่งโอบรัดเอวบางไว้ทันที เมื่อเขามัวแต่ก้มดูรูปภาพที่ถ่ายภัครมนตอนหลับไว้เลยไม่ได้ดูทาง แต่ก็ต้องรีบผละออกอย่างรวดเร็วเมื่อก้มลงมองคนในอ้อมแขนและเห็นว่าเป็นใคร

"โอ้ย!" สะโพกมนจูบพื้นในทันที เมื่อเขาผละออก พอหันมองคนที่ทำแบบนี้กับเธอก็ยิ่งสร้างหงุดหงิดให้เธอมากขึ้นไปอีก เมื่อเขาทำเพียงแค่แสยะยิ้มอย่างเย้ยหยั่น ไร้ซึ่งการขอโทษใด ๆ

"ไม่เจอกันนานยังเปลี่ยนผู้ชายไม่ซ้ำหน้าเหมือนเดิม" คำพูดดูถูกอีกฝ่ายถูกพ่นออกมาทันที เมื่อเธอลุกขึ้นยืนได้

"..."

"เหอะ แทงใจสินะ"

"พูดจบรึยัง ถ้าจบแล้วฉันจะได้ไป"

"เมื่อกี้เราพึ่งทำความรู้จักกันไป ไม่คิดจะสานต่อหน่อยหรอ"

"ไม่จำเป็น"

"นี่ซาร่าแฟนเก่าของผมจริง ๆ รึเปล่า ไม่สิเมียเก่าถึงจะถูก"

"หยุดพูดอะไรบ้า ๆ นะ"

"ไม่ เมื่อก่อนไม่ว่ากับใครคุณก็พร้อมที่จะสานต่อ แต่ทำไมตอนนี้กับผัวเก่าถึงได้ปฏิเสธล่ะ หื้ม"

"ฉันไม่กลับไปกินของเน่า!"

"ว่ายังไงนะ!"

"โอ้ย ปล่อยฉันนะ" แขนเรียวเล็กถูกฝ่ามือหนาของชายหนุ่มตรงหน้าคว้าไปบีบอย่างเต็มแรง ก่อนที่เขาจะออกแรงกระชากให้เธอเดินตามไปด้วย จะร้องขอความช่วยเหลือจากคนที่เดินผ่านไปผ่านมาก็ไม่กล้า ท้ายที่สุดแล้วเธอก็เข้ามานั่งอยู่ในรถของเขาอย่างไม่เต็มใจ

"อย่าคิดหนี ไม่งั้นเจอดีแน่"

"ทำแบบนี้ทำไม" หลังจากรถเคลื่อนตัวออกไปได้ไม่นานซาร่าก็เอ่ยถามเขา โดยที่สายตายังคงหันมองไปนอกหน้าต่าง แต่ก็ได้รับแต่ความเงียบตอบกลับมา

"เราจบกันไปแล้ว คุณทำแบบนี้ทำไม" ในครั้งนี้เธอหันหน้ามาถามเขา ซึ่งเขาก็หันมองเธออยู่แล้วเช่นกัน

"ทำไมจะไม่ได้" พอร์ซที่เปิดระบบขับเคลื่อนอัตโนมัติของรถไว้ หันมองอดีตคนรักเก่าที่มีคราบน้ำตาจาง ๆ บนใบหน้าสวย จนเขาเกือบเผลอไปเช็ดมันให้อย่างที่เคยทำ แต่มันก็แค่เกือบเท่านั้น

"คุณก็เห็นว่าฉันมีคนใหม่ แล้วฉันก็บอกคุณไปแล้วด้วยว่าจะไม่กลับไปกินของเก่า!"

"ทำไม มันถึงใจขนาดลืมผัวเก่าคนนี้เลยหรือไง!"

"ใช่ เขาทั้งใหญ่ ทั้งยาว ถึงใจกว่าไอจ้อนของคุณเป็นสิบเท่า!"

เอี๊ยด!! จบคำพูดของซาร่า พอร์ซก็หักรถเลี้ยวเข้าโรมแรมสองดาวข้างทางในทันที ไม่รู้เป็นเรื่องบังเอิญหรือฟ้าเป็นใจกันแน่ ที่มีโรงแรงอยู่พอดี

และทันทีที่รถจอด ซาร่าก็รีบเปิดประตูลงจากรถทันที เมื่อรู้แล้วว่าต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง แต่ทว่าก็ยังช้ากว่าคนตัวสูง ขายาวอย่างเขาอยู่มาก

"จะหนีไปไหน"

"ปล่อยฉันนะ!! เอามือสกปรกของคุณออกไปจากตัวฉัน"

"ได้ แต่คงต้องปล่อยในตัวคุณ" ว่าจบก็ช้อนตัวเธอคุณอุ้มทันที ก่อนจะเข้าไปเปิดห้องพักในโรงแรม ส่วนคนที่ถูกเขาอุ้มอยู่ก็ไม่อาจเถียงหรือขัดขืนอะไรได้อีก เพราะคำขู่ของเขาก่อนหน้านี้

"ถ้าไม่อยากเป็นนางเอกเอวีก็นิ่งไว้"

"มะ หมายความว่าไง"

"หึ อดีตแสนหวานของเราไงที่รัก คุณลืมมันไปแล้วหรอ"

"ไหนว่าคุณลบมันไปแล้วไง"

"..." พอร์ซเพียงยักไหล่ตอบเธอเท่านั้น ก่อนจะพาเธอไปเคาท์เตอร์เพื่อเปิดห้อง ซึ่งห้องที่เขาเปิดก็เป็นห้องที่ราคาถูกที่สุดของโรงแรมที่นี่เลยก็ว่าได้

"โอ้ย ฉันเจ็บนะ" เข้ามาในห้องร่างบางก็ถูกเขาโยนลงบนเตียงกว้างแทบจะทันที เขาโยนเธอราวกับสิ่งของน่ารังเกียจ

"ความอ่อนโยนผมเก็บไว้ให้กับคนที่คู่ควรเท่านั้น"

"เหอะ ยัยแซนดี้งั้นสิ" หลังจากลุกขึ้นนั่ง เธอก็ฉอดกลับเขาต่อทันที

เป็นอีกครั้งที่เขายังไหล่ตอบ ก่อนที่ขายาวจะสาวเท้าเข้ามาใกล้ ๆ ใบหน้าหล่อเหลาคมคายแบบฉบับชาวตะวันตกโน้มเข้ามาใกล้ใบหน้าสวย ลมหายใจอุ่น ๆ เป่ารดหน้าผากจนเธอต้องหันหน้าหนีไปอีกทาง

"หึงหรอ"

"ทำไมฉันต้องหึงด้วย ในเมื่อคุณมันก็แค่ของ เก่า"

"เหอะ งั้นก็ลองดูของคนเก่าอีกสักครั้งหน่อยเป็นไง"

"หยุดนะ อย่าคิดจะทำอะไรเลว ๆ กับฉันนะ!!"

การกระทำของเขาหลังจากจบสิ้นประโยคของเธอเป็นคำตอบให้อย่างดี มีหนาออกแรงดึงทึ้งชุดเดรสสีดำเข้มเข้ารูปที่อยู่ภายใต้เสื้อโค้ชตัวใหญ่ที่เธอใส่ให้ความออุ่นในหน้าหนาวนี้อยู่ ก่อนจะก้มลงซุกไซร้ซอกคอขาวเนียน โดยไม่มือหนาของเขาก็ไม่ลืมที่จะเข้ามาพันธนาการเธอไว้ เพื่อไม่ให้เธอดิ้นหนีหรือประทุษร้ายอะไรเขาอีก

"เราจบกันไปนานแล้ว คุณไม่มีสิทธิ์มาทำกับฉันแบบนี้นะ"

"ของมันเคยเข้ายังไง มันก็ต้องเขาได้อย่างนั้น" ว่าจบเอ็นอุ่นก็ถูกส่งเข้าไปในร่องรักที่แห้งผากของคนที่เขาบอกว่าเป็นเมียเก่าทันที

"อ้ะ" ถูกลุกล้ำเข้ามาทีเดียวมิดลำ ด้วยขนาดและความยาวทำให้ใบหน้าสวยหวานบิดเบ้ด้วยความเจ็บจุก ก่อนจะยกมือที่เขาปล่อยให้เป็นอิสระแบบมาปิดปากไว้เพื่อกั้นเสียงครางนั่น เธอไม่อยากให้เขาได้ใจมากไปกว่านี้ ตลอดเวลาหลายปีที่คบกัน เวลามีเซ็กส์พอร์ซจะชอบให้เธอครางเสียงหวาน ๆ โดยเฉพาะชื่อของเขา

"ผมว่าไม่ใช่ของมันแล้วล่ะที่เล็ก หึ" เอวสอบยังคงทำหน้าที่ของมันได้อย่างดีเยี่ยม แต่ดูเหมือนว่าชายหนุ่มจะเกิดความรำคาญขึ้นมาบางแล้ว เมื่อคนใต้ร่างถูกเขากระแทกเท่าไหร่ก็ยังคงแต่เอาปิดปากกั้นเสียงครางหวาน ๆ อย่างที่เขาชอบไว้ และเมื่อความอดทนหมดลงเขาก็ตวาดใส่เธอทันที

"เสียวก็ครางสิวะ!!"

"ได้ จะเอาแบบนี้ใช่ไหม" ความรุนแรงที่มีอยู่ไม่มากในทีแรก เพิ่มขึ้นมาในทันทีจนร่างบางแทบจะทนรับความรุนแรงจากเขาไม่ไหว ใบหน้าสวยหันหนีไปทางอื่น ก่อนจะปล่อย ๆ ให้น้ำตารินไหลเงียบ ๆ สีหน้าเรียบเฉยไร้ความรู้สึกใด ๆ

"หึ"