ทวงรักสุดรอยทราย

ความทรงจำครั้งก่อน ที่ไม่มีวันย้อนคืนมา นึกถึงคราใดก็ยังสั่นไหวอยู่ในหัวใจของอิงทรายทุกครั้ง เขาคนนั้น ‘หล่อที่สุดในโรงเรียน เท่ห์ที่สุดในยามที่เขาอยู่บนบิ๊กไบค์คันใหญ่’ และผู้หญิงเพียงคนเดียวที่เขาสนใจก็คือ ‘เธอ’

สุดเขตคือประธานนักเขียน เป็นนักกีฬาที่มักจะคว้าเหรียญทองทุกครั้งที่มีการแข่งขัน และเขามีผลการเรียนที่ดีมากๆ

เป็นป๊อปปูล่าที่สาวๆในโรงเรียนต่างก็สนใจ ทั้งๆที่เขาประกาศออกมาอย่างชัดเจนแล้วว่า เขากำลังคบอยู่กับ ‘อิงทราย’

“ทราย วันนี้มีการบ้านไหม”

“มีค่ะ”

“ให้พี่ช่วยทำการบ้านไหม”

“ไม่เป็นไรค่ะ ทรายทำกับปุ้มสองคนก็ได้ค่ะ”

ปุ้มเดินเข้ามาใกล้

“ทรายให้พี่เขตช่วยสอนดีกว่านะ การบ้านคณิตฯยากจะตาย พี่เขตเขาเก่งคำนวณ ให้พี่เขตเขาช่วยสอนดีกว่านะ”

“แต่ว่าทรายไม่อยากรบกวนพี่เขตเขานี่”

“ไม่รบกวนหรอกจ้ะ พี่เต็มใจ ปะ...เราไปนั่งตรงม้าหินอ่อนตรงนั้นกันนะ พอสอนการบ้านเสร็จแล้วพี่จะดีดกีต้าร์ให้ฟัง”

“ว้าว ดีจังเลย ปะ...ทรายเรารีบไปนั่งตรงนั้นก่อนจะมีคนอื่นมาแย่งที่กันเถอะ” อรดีรีบดึงแขนเพื่อนรักวิ่งไปจองที่นั่งที่สุดเขตบอกทันที แล้วติวเตอร์หนุ่มก็รีบเดินตามสองสาวไป แล้วนั่งหย่อนก้นลงข้างๆกับอิงทราย

ดวงตาคมยาวรีสีน้ำตาลเข้ม ลอบมองดวงหน้าเรียวรูปไข่ ที่มีผมม้าบางๆอยู่เหนือคิ้วเข้มนั้นอย่างชื่นชมระคนหลงใหล ทว่าพอสาวน้อยเงยหน้าขึ้นมาเขาก็รีบเบนสายตาไปมองหน้าหนังสือที่คนตรงหน้ากางออก

“ทรายว่า ทรายจะลองทำดูก่อนนะคะ”

“งั้นปล่อยให้ทรายทำไป แล้วพี่เขตมาสอนปุ้มก่อนก็ได้ค่ะ”

“ได้ครับปุ้ม”

สุดท้ายเมื่อเวลาผ่านไป อิงทรายก็ทำการบ้านเองจนเสร็จ พร้อมกับอรดีที่ทำเสร็จก่อนไม่ถึงสองนาที

“พี่เขตบอกว่าจะดีดกีต้าร์ให้เราสองคนฟังไม่ใช่เหรอคะ” อรดีทวง

ขณะที่มือกีต้าร์หันไปทางสาวเจ้าที่เขาอยากดีดกีต้าร์ให้เธอฟัง แล้วมองเธอจนกว่าเธอจะหันมามองเขา

อิงทรายที่รู้ว่าสุดเขตคิดยังไงกับตนเอง และเขาพยายามที่จะขายขนมจีบเธอทุกวันก็รู้สึกขัดเขิน จนแก้มแดงระเรื่อ แต่ก็ยังไม่กล้าเงยหน้าขึ้นสบตากับคนข้างๆสักที

“ทรายอยากฟังเพลงอะไรครับ”

พอถูกเขาถาม อิงทรายก็จำเป็นต้องหันหน้ามาตอบ ด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยจะเป็นตัวของตัวเองนัก เพราะเธอเป็นเด็กสาวที่ค่อนข้างขี้อายมาก

“เอ่อทราย ทรายนึกชื่อเพลงไม่ออกค่ะ”

“งั้นมาฟังเพลงนี้ดีกว่านะ”

แล้วเพลงของวงนักร้องบอยแบรนด์สามหนุ่มก็ถูกขับร้องโดย นักร้องสมัครเล่นที่เสียงค่อนข้างดีใช้ได้ ฝีมือดีดกีต้าร์ก็ไม่เลว ทำให้สองสาวฟังไปยิ้มไป

แล้วบางคนก็แอบเขินไปหลายตลบ เมื่อถูกคนร้องเพลงเพราะๆหันมาสบตา คล้ายจะบอกความในใจ ตามเนื้อเพลงบางท่อนที่เขาร้องออกมาว่า

‘...ฉันรักเธอ...’

เสียงปรบมือดังขึ้นจากอรดีและคนข้างๆที่ได้ยินสุดเขตร้องเพลงจนจบ และเสียงแซวก็ดังมาเป็นระลอก แต่คนที่เงียบที่สุดคืออิงทราย ที่เอาแต่ยิ้ม และเขินอาย เมื่อถูกสุดเขตจ้องมองแบบไม่วางตา

“ได้เวลาขึ้นรถกลับบ้านแล้ว ปุ้มป๊ะ...เรากลับกันเถอะ”

แต่อิงทรายกับอรดีกลับบ้านกันคนละทาง ทำให้ทั้งสองสาวต้องนั่งรถสองแถวกันคนละคัน

ขณะที่อรดีนั่งรถสองแถวประจำทางของตนเองไปแล้ว ก็เหลืออิงทรายที่ยังยืนรอรถประจำทางที่จะผ่านเข้าไปในหมู่บ้านของเธออยู่

สุดเขตขับรถบิ๊กไบค์คันใหญ่มาจอดใกล้ๆเธอ ทำให้เพื่อนๆที่รอแถวนั้นพากันหันมามองทั้งสองคนด้วยความสนใจ

“พี่ไปส่งที่บ้านนะทราย”

“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวรถก็คงมา”

“แต่ถ้ารถเต็ม ทรายก็ต้องยืนเบียดคนอื่นๆนะ พี่ว่าให้พี่ขับรถไปส่งทรายที่บ้านดีกว่านะ”

“ไม่ดีกว่าค่ะ ทรายกลัวคนที่บ้านจะด่าเอา”

“ไม่ด่าหรอก ถ้าเป็นพี่ เพราะพี่ขออนุญาตแม่ของทรายแล้ว”

“ขออนุญาตแล้ว ตอนไหนคะ”

“ก็ตอนที่พี่ไปงานแต่งงานของพี่สาวพี่ที่หมู่บ้านของทรายไง พอดีพี่ไปเจอแม่ของทราย พี่ก็เลยได้คุยกับน้าอ้อยแล้ว น่าอ้อยอนุญาตให้พี่ขับรถไปส่งทรายที่บ้านได้”