ตอนที่4 คนแรก

สวบบ!!

“กรี๊ดด!” ความเจ็บปวดที่ไม่เคยได้รับราวกับกลางกายฉีกขาดอย่างไม่รู้ทำให้ร่างบางส่งเสียงกรีดร้องออกมาพร้อมกับร่างกายที่เกร็งขึ้นอย่างต่อต้าน

สวบบ!!

“กรี๊ดด!!” แต่เธอจะรู้ไหมว่ายิ่งเธอเกร็งยิ่งทำให้เจ็บมากกว่าเดิม ร่างสูงออกแรงมากขึ้นและกดกลางกายของตัวเองเข้าไปอย่างแรงจนในที่สุดมันก็เข้าไปจนสุดความยาวพร้อมกับเลือดสีแดงสดที่ไหลออกมาให้เขาเห็น

“ครั้งแรกกับคนหล่อขนาดนี้คงประทับใจไม่น้อย”

แม้จะแปลกที่เธอยังบริสุทธิ์แต่มันก็ไม่ได้ทำให้เขาตื่นเต้นหรือตื้นตันอะไรแม้แต่น้อย อีกทั้งยังไม่ลืมเหยียดหยามเธอออกไปอีกครั้ง

“สารเลว!” ร่างบางจ้องมองคนตรงหน้าด้วยสายตาเกลียดชังและเคียดแค้นก่อนจะเอ่ยขึ้นอย่างเยือกเย็น

“คนเลวอย่างฉันก็เหมาะกับคนจิตใจต่ำทรามอย่างเธอนั่นแหละ”

แล้วน้ำเสียงเยือกเย็นของเวย์ไทม์ก็เอ่ยขึ้นอย่างเยือกเย็นเป็นครั้งแรกก่อนจะขยับเอวสอบของเขาเข้าใส่ร่องรักอย่างหนักหน่วงทันที

ปั่ก ปั่ก ปั่ก

ปั่ก ปั่ก ปั่ก

“อ๊ะ ๆ ๆ” ความไม่เข้าใจที่ถูกด่าว่าจิตใจต่ำทรามยังไม่ได้คำตอบแต่สมองกลับประมวลอะไรออกมาไม่ได้อีกแล้วนอกจากส่งเสียงร้องจากความเจ็บปวดกลางกายที่เขามอบให้

แขนแกร่งยังคงเหยียดค้ำขึงข้อมือบางทั้งสองข้างไว้เหมือนเดิม มือข้างหนึ่งที่ว่างยกขึ้นบีบเค้นหน้าอกคู่ใหญ่ที่มันเด้งขึ้นลงต่อหน้าเขาอย่างแรงจนเจ้าของร่างเบ้หน้าเพราะความเจ็บ

“นายจะต้องชดใช้สิ่งที่นายทำ!” ชามีนพยายามฝืนกลั้นความเจ็บปวดเอ่ยขึ้นอย่างไม่ยอม

แต่

“ชดใช้เหมือนเธอตอนนี้เหรอ” ร่างสูงเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มเย้ยหยันและจ้องมองดวงตาที่เต็มไปด้วยความเกลียดของเธอพร้อมกับสายตาที่เย็นชาของเขา

“นายกำลังพูดอะไรกันแน่!” เธอเริ่มไม่เข้าใจแล้วจริง ๆ ว่าเขาพูดอะไรหรือคิดอะไร สิ่งที่เกิดขึ้นตั้งแต่แรกที่เจอกันคำพูดของเขาแต่ละคำมันดูแปลกไม่น้อย แปลกจนเธอสับสนครั้งแล้วครั้งเล่าแต่ไม่ได้คำตอบอะไรเลย

เขาทำเหมือนรู้จักเธอแต่เธอไม่เคยรู้จักเขา และในเมื่อไม่เคยรู้จักเธอก็มั่นใจว่าเธอไม่เคยทำอะไรให้เขาโกรธแค้นจนต้องกับเธอแบบนี้ สิ่งที่เธอคิดได้ตอนนี้มีสองอย่างคือ นี่เป็นตัวตนจริงของเขาที่ไม่เคยมีใครรู้ และอีกอย่างก็คือ เขากำลังจำคนผิดคิดว่าเธอคือคนที่เคยทำให้เขาโกรธแค้นเป็นแน่

“ไม่ต้องรีบ เพราะเธอยังต้องอยู่ในชีวิตฉันอีกนาน ค่อย ๆ อยู่ ค่อย ๆ รู้ นั่นแหละน่าตื่นเต้นดี”

ร่างสูงเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงอารมณ์ดีก่อนจะก้มลงไปครอบครองปากอวบอิ่มอย่างไม่ต้องการฟังคำถามอะไรจากเธอในตอนนี้อีก

ปากหยักขบเม้มริมฝีบางอวบอิ่มจนห้อเลือดและกัดมันลงไปอย่างไม่เบาจนได้ยินเสียงร้องจากลำคอระหงส์อย่างเจ็บปวด แต่มันก็ไม่ได้ทำให้เขาหยุดที่จะรังแกเธอพร้อมกับส่งลิ้นร้อนเข้าไปเกี่ยวพันลิ้นเล็กและดูดดึงมันเข้าปากตัวเองจนร่างบางน้ำตาคลอจากความเจ็บที่เกิดขึ้น

เมื่อเขาพอใจก็หยุดและจูบเหมือนคนทั่วไป ค่อย ๆ กวาดเอาความหวานในปากของเธอเกี่ยวกันหยอกล้อลิ้นเล็กเล่นอย่างอ่อนโยน แต่ความอ่อนโยนเขามีให้เธอเพียงเวลาสั้น ๆ ให้เธอได้ชะล่าใจเท่านั้น สุดท้ายปลายลิ้นเล็กก็ถูกกัดอย่างแรงตามด้วยริมฝีปากที่ถูกบดจูบจนปากปริแตก

ปากยังทำหน้าที่อยู่ข้างบนไม่หยุด ฝ่ามือครอบครองหน้าอกคู่สวยบีบเค้นหนัก ๆ จนเต้าแดงช้ำไปหมด แต่กลางกายของเขากลับไม่เคยผ่อนแรงอัดกระแทกเลยสักนิด เสียงเนื้อกระทบเนื้อยังคงดังอย่างต่อเนื่องพร้อมกับร่างบางที่ถูกพันธนาการอย่างไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้และนอนรองรับความเจ็บปวดอย่างทำอะไรไม่ได้