ครั้งนี้เอาจริง

[Khunsuk Talk]

ทฤษฎีที่ 2

ตีเนียนหาช่องทางถึงเนื้อถึงตัวแม่ไก่ตลอด

"มึงพูดจริงหรือพูดเล่นเนี่ย? ไอ้ขุน!"

ผมฉีกปากยิ้มกว้างให้กับกรุ๊งกริ๊งด้วยความเอ็นดู คนบ้าอะไรวะน่ารักฉิบหาย หน้าสดยังสวย หลงแหละดูออก ไม่หลงได้ยังไงก่อน สาวเหนือผิวขาวอมชมพูแลสุขภาพดี ตากลมโต จมูกโด่งหน่อยๆ

เรียวปากสวยสุดจิ้มลิ้ม ตามแบบฉบับสาวพิมพ์นิยม ที่สำคัญโก๊ะ และโง่เป็นไก่เลย แถมรั่วเกินคนอีก แต่รวมๆ โคตรน่ารักจริงๆ เหอะ ให้ตายสิ

"พูดจริง"

"จะมาอยู่ได้ยังไงก่อน? กูเป็นผู้หญิงนะเว่ย แล้วมึงก็เป็นผู้ชาย"

"มึงคิดเยอะไปปะ ทำเหมือนไม่เคยนอนด้วยกัน"

บางทีผมก็แค่ป้องกันความรู้สึกตัวเอง รักแหละ ชอบแหละ อยากแสดงออกให้มันรู้ไปสักทีว่าผมรักมันแต่ก็ไม่รู้ทำไม อาจจะเป็นเพราะความเคยชินจากความกลัว

กลัวว่าถ้าผมพูดมันออกไปกลัวมันไม่ได้คิดแบบเดียวกันกับผม แล้วเรื่องมันจะแย่ไปกว่าเดิม เลยพูดไปงั้น ทำเหมือนไม่ได้คิดอะไร แต่คิดนะ คิดจริงจังด้วย แต่ถ้ามันไม่คิดด้วยจริงๆ ผมคงทนไม่ไหวแน่ๆ

"ก็...ผัวกูก็ไม่ใช่อีก?"

"จะให้กูเป็นให้ไหมล่ะ?"

"จะดีเหรอจ๊ะ ตอนนี้เลยไหมล่ะ...ถุยไอ้ฉิบหาย!"

"ฮ่าๆ"

ก็เป็นซะแบบนี้แหละ ความสัมพันธ์ของผมกับ กรุ๊งกริ๊งถึงไม่ไปไหนกันสักที ทีเล่นแต่ไม่เอาจริงสักที เมื่อไหร่จะได้ลงสมรภูมิรบใต้สะดือกับมันก็ไม่รู้ คิดแล้วก็ท้อสุด

"กูเป็นให้ได้นะ เดี๋ยวกูกลั้นใจเป็นให้"

"ไอ้เหี้ย ชีวิตดูลำบากเกิน ใจขาดตายก่อนทำไง"

"ลองดูก่อนไหม มามะ มาเร็ว"

"อย่านะ หยุดเลยนะ หยุดๆ ไอ้ขุน กูจั๊กจี้"

นิ้วยาวของผมไล่จิ้มเอวมันไปมา วิ่งไล่หยอกล้อกันทั่วทั้งห้อง เพิ่มความเสียวซ่านและจั๊กจี้ให้มันสักหน่อย

เผื่อผีในห้องมันเห็นใจหรือหมั่นไส้ผมก็เถอะ ช่วยถีบหัวผมแรงๆ ให้ได้กับมันสักที เหนื่อยจะเตาะแล้วเอาตรงๆ ถ้าไม่ได้สักทีจะไปพึ่งพระแม่ลักษมีละนะ

5 นาทีผ่านไป

แค็กๆ

"พอแล้วๆ กูเหนื่อย หายใจไม่ทัน"

"ฮ่าๆ มึงมันไก่จริงๆ"

ตั้งแต่เป็นเพื่อนกันมามีครั้งนี้แหละที่ผมกับ กรุ๊งกริ๊งถึงตัวกันมากที่สุด มิหนำซ้ำตอนนี้ยังนอนหายใจหอบเหนื่อย แฮกๆ เอาเท้าก่ายกันบนเตียงอีกต่างหาก หลังจากที่วิ่งไล่จิ้มเอวมันไปทั่ว เมื่อไม่กี่นาทีผ่านมา

"ไอ้ห่าน ฮ่าๆ"

แบบนี้มันก็ชัดเจนมากพอแล้วป้ะว่าผมไม่เคยคิดกับมันแค่เพื่อน คิดมากกว่าเกินเพื่อนอยากเป็นผัวอะ เพื่อนโปรดเข้าใจกันสักทีเถอะกรุ๊งกริ๊ง!

"เออ! แล้วที่กูบอกมึงอะ กูพูดจริงนะ"

"หึ! อย่ามาทำตัวแปลกประหลาดได้ปะ กูไม่ชิน"

"ไม่ชินอะไรวะ?"

ผมเริ่มรู้สึกหงุดหงิด ที่มันทำเหมือนผมไม่เคยมานอนกับมัน ทำเหมือนพึ่งมาสนิทกันทั้งที่แท้จริงสนิทกันมานานแล้ว แต่ก็พอรู้ว่ามันคงรู้สึกแปลกจริงๆ แหละ ผมก็รู้สึกแปลก แต่หนักกว่าตรงที่ผมกล้าแบกหน้ามาขอมันนี่แหละ

"อีเหี้ย! เผื่อกูพาผู้ชายมานอนห้องละทำไง มึงจะไปอยู่ไหนก่อน หรือจะนอนในส้วม?"

"มึงไม่มีผู้ชายค่ะ อีไก่"

"เอ้า! ทำมาเป็นรู้ดีอีก มึงมานั่งในใจกูหรือยังไงถึงตรัสรู้ได้ดีกว่าพระพุทธเจ้าเนี่ย ฮะ?"

"ไม่ใช่เหรอ? กูไม่ได้อยู่ในใจมึงหรอกเหรอ? กริ๊ง!"

เอาละนะผมจะเข้าบทหยอดละนะ ทอดสะพานมาก็จะเดินตามไป ไปได้ไกลแค่ไหนก่อน อันดับแรกคอยดูว่ามันจะตัดเชือกสะพานแขวน ปล่อยผมลอยคอในน้ำอีกหรือเปล่า แต่คราวนี้ผมเอาจริง รีบดีดตัวขึ้นนอนตะแคงกึ่งคร่อมตัวมัน พร้อมกับยกต้นขาพาดทับตัวมันเอาไว้ เผื่อมันหนีไปจากผม จะหนีไม่หนีไม่รู้ละ ระแวงไว้ก่อนแล้วปะ

"มะ มึงจะทำอะไร? ไอ้ขุน"

"หึ!"

"ปล่อยกู กูหนัก"

นั่นไงผมคิดไว้ไม่มีผิด กรุ๊งกริ๊งรีบยกขาผมออกไม่พอ มันยังใช้เท้าถีบขาผมออกห่างจากมันอีก พอผมจะเอาจริงมันก็เป็นซะแบบนี้แหละ มันน่าหนักใจไหมล่ะ แต่จะให้ผมพูดออกไปโต้งๆ ว่าผมรักมัน ก็เหมือนปากผมถูกเย็บเอาไว้แน่น แถมติดด้วยกาวตราช้างสักห้าพันหยด โบกทับด้วยปูนซีเมนต์อัดเอาไว้อีกต่างหาก ทำยังไงก็พูดไม่ออกสักที

"ไม่ได้! กูก็ต้องการความเป็นส่วนตัวเข้าใจปะ ไม่งั้นจะออกมาอยู่คอนโดข้างนอกทำไมวะ ไปอยู่หอในรวมกับคนอื่นไม่ดีกว่าเหรอ?"

ก็จริงอย่างที่กรุ๊งกริ๊งพูด แต่อย่างที่บอกครั้งนี้ผมจริงจังมากถ้าไม่ได้มันเป็นเมียก่อนเรียนจบ มันก็ไม่ได้แล้วปะชีวิตนี้จะไปรักกับใครได้อีก ผมจ้องมองหน้ามันที่กำลังยันตัวลุกขึ้นนั่งที่ขอบเตียง ก่อนจะหันมามองหน้าผมด้วยสายตาสุดแสนเสียดายแหละ ผมรู้! แต่มันคงมีเหตุผลที่ไม่อยากทำแบบนั้นจริงๆ ซึ่งผมก็ควรจะเข้าใจมัน นี่แหละที่ทำให้ผมและมันจูงมือกันเดินถอยหลังออกห่างจากคำว่าแฟนกันเข้าไปเรื่อยๆ ทุกที

"เออก็ได้ กูล้อเล่นหรอกน่า แค่อยากรู้ว่ามึงคิดยังไง?"

"คิดอะไร?"

"เปล่า!"

"มึงนี่มันไม่ใช่คนดีนะเนี่ย มึงเคยกินเหรียญสลึงใช่ไหมตอนเด็กๆ อะ?"

บางทีผมก็อยากลองใจเพื่อนรักคนนี้เหมือนกัน ถ้ามันยอมก็เอาจริงๆ ไม่เอาเล่นๆ แต่เดี๋ยวก่อนมันรู้ได้ยังไงว่าผมเคยอมเหรียญ จนเหรียญติดคอเกือบตายตอนเด็กๆ ดีนะม๊าเก่งทุบหลังผมเกือบหัก และล้วงคอเอาเหรียญออกมาได้ทัน

"มึงรู้ได้ไง?"

"นั่นไงกูว่าแล้วเชียว"

"ทำไม?"

"เพราะมึงแดกเหรียญสลึงไง มึงเลยไม่เต็มบาท ฮ่าๆ"

เส้นประสาทเต้นรำวงพรึบพรับ สรุปว่าผมรักถูกคนหรือเปล่าวะ แต่ก็นะรักไปแล้ว ถึงมันจะรั่วๆ หน่อย ถือว่ารับได้

"มึงบู้บี้กูเหรอกริ๊ง? เดี๋ยวเหอะ เดี๋ยวมึงจะได้ผัวไม่เต็มบาท"

"ฮ่าๆ ไอ้สัตว์"

"อีไก่โง่ มานี่!"

ผมคว้าเอวคอดมันเข้ามาใกล้และกดตัวมันนอนลงที่เตียง ซึ่งกรุ๊งกริ๊งเองก็ยอมง่ายๆ โดยไม่ได้ขัดขืนอะไรผมเลยสักนิด ง่ายแบบนี้อย่างอื่นมันจะง่ายเหมือนกันปะวะ อยากรู้จริงๆ ที่บอกอยากได้มันเป็นเมียผมไม่เคยพูดเล่น

"มึงกลับห้องไปได้แล้วไป กูจะงีบเอาแรงสักหน่อย เดี๋ยวต้องตื่นมาดูซีรีส์เกาหลีตอน 5 ทุ่มอีก"

"ไม่กลับแล้ว คืนนี้กูจะนอนกับมึง"

"วันนี้กูรำคาญมึงมากๆ แล้ววะเพื่อน กลับไปห้องมึงเถอะ"

บทจะรำคาญกันก็รำคาญกันง่ายๆ เลย เอาใจยากจริงๆ อะ แต่คนอย่างผมไม่มีวันยอมหรอกนะบอกให้รู้เลย

"รำคาญก็เรื่องของมึงเถอะกริ๊ง กูจะหันหน้าเข้าฝาผนังก็ได้"

"เอ้าอีนี่ เออแล้วแต่มึงเลย"

แล้วผมก็ทำแบบนั้นจริงๆ นิ้วยาวทั้งสิบนิ้วขยุ้มผ้าห่มลากออกมาม้วนๆ ไว้ที่ตัวเหลือ แค่ชายผ้าห่มเล็กไว้ให้กรุ๊งกริ๊ง แต่มันก็นอนได้เฉยเลย ไม่หนาวหรือยังไงวะ

"เฮ้อ!"

ด้วยความง่วงนอนของทั้งผมและกรุ๊งกริ๊งที่สนุกสุดเหวี่ยงไปกับปาร์ตี้วันเกิดของเพื่อนในคณะ

ตั้งแต่เมื่อคืนที่ผ่านมา แถมต้องแหกขี้ตาตื่นแต่เช้าไปเรียนอีก จึงทำให้ผมและมันไหลเข้าสู่ห้วงความฝันพร้อมๆ กัน

"หื้อ! หนาวจัง"

ใช้เวลาหลับไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ ร่างเล็กที่นอนข้างๆ ผมดิ้นขลุกขลัก เหนี่ยวนำดึงผ้าห่มจากผมทั้งที่ตายังหลับอยู่ ทำให้ผมรู้สึกตัว สะดุ้งตื่นจากการหลับใหล ลืมตาขึ้นมามองหน้ากรุ๊งกริ๊งที่ยังคงหลับตาพริ้มอยู่ใกล้ ฟังเสียงที่กำลังละเมอเพ้อฝันบอกว่าตัวเองหนาว ผ้าห่มที่ห่อตัวผมจึงคลายออก และยื่นไปห่มที่ร่างของมัน พร้อมกับถือโอกาสตีเนียนเข้าใกล้มันไปในตัว

"ฮะ! หนาวเหรอ?"

ผมขยับตัวเข้าใกล้มันในขณะที่หัวใจทั้งดวงของผมเต้นสั่น ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมนอนเตียงเดียวกันกับ กรุ๊งกริ๊งเลยสักทีเดียว

แต่ที่เต้นสั่นเพราะผมกำลังจ้องหน้ามันที่ห่างจากผมเพียงแค่สองฝ่ามือคั่นเอาไว้ ลมร้อนที่ระเหยออกมาเหนี่ยวนำทำให้ผมรู้สึกดีโคตรๆ อย่างบอกไม่ถูก

กระทั่งความร้อนมันหลั่งไหลลงสู่กึ่งกลางลำตัว ตั้งสิครับรออะไรก่อน

จุ๊บ!!

เรียวปากสีชมพูระเรื่อของผมจูบลงเบาๆ ที่หน้าผากของมันด้วยความลืมตัว เร่งสอดอ้อมแขนแกร่งเข้าที่ใต้ซอกคอของกรุ๊งกริ๊ง และดึงตัวมันเข้ามากอดเอาไว้แน่น ราวกับว่านอนกอดแฟนทั้งที่เป็นแค่เพื่อน

"เอ๊ะ!"

แต่เดี๋ยวนะ เมื่อกี๊ผมจูบกรุ๊งกริ๊งงั้นเหรอ แถมเป็นจูบแรกที่มีให้ในวันที่เพื่อนหลับสนิทไม่ได้สติอีกต่างหาก พอผมได้สติถึงกับสะดุ้งตัวตื่นตกใจ ทันทีที่รู้ตัวว่าเผลอทำอะไรลงไปกับมัน ถึงแม้ผมจะรักมันจริงๆ ก็เหอะ

"เชี่ย!"

ถ้ามันแกล้งหลับคงรู้ตัวแล้วว่าผมต้องการอะไร มิหนำซ้ำยังได้ยินเสียงหัวใจผมเต้นสั่นโครมครามราวกับเสียงกลองของคณะสถาปัตย์แล้วมั้งรัวเกิน แต่โชคดีที่มันหลับสนิท

แถมไม่รู้ตัวอีกต่างหากว่ามีใครอีกคนแอบนอนกกไข่ พร้อมฟักรัวๆ แล้วปะ แต่ไหงแม่ไก่ยังหลับไม่รู้เรื่องอยู่เลยวะ เฮ้อท้อใจ!

Talk 

เอาละวันไหนลูกเขยจะไปขอพรจากพระแม่ลักษมี กรุณาบอกหม่ามี๊ด้วย จะไปขอพรให้นิยายมันปังๆ ปุริเยกับเขาบ้าง