ตอนที่5 ภัยพิบัติ

เทพอัศนีเป็นผู้เล่นที่มีฝีมือการใช้ดาบในระดับสูงคนหนึ่งเลยก็ว่าได้ ฟูเหลาชำเลืองมองการเคลื่อนไหวของเทพอัศนีอยู่หลายครั้ง ดาบที่ฟาดฟันลงไปในการต่อสู้บ่งบอกถึงประสบการณ์ของเทพอัศนีว่ามีฝีมือในระดับสูง หลังจากที่ทุกคนคุ้นชินกับอาวุธ โอเกอร์ได้พาเพื่อนๆทุกคนเข้ามาเก็บระดับกันในป่าหินหยก ป่าแห่งนี้มีหินหยกสีมรกตที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติอยู่ทั่วป่าเมื่อถึงเวลากลางคืนป่าแห่งนี้จะส่องสว่างไปด้วยแสงสีเขียวของหินหยกจึงทำให้ป่าแห่งนี้ขึ้นชื่อว่าเป็นหนึ่งในสถานที่ที่สวยที่สุดในเกาะเริ่มต้น..

เทพอัศนีฟาดดาบลงใส่สัตว์อสูรเสือหยกศิลาครั้งสุดท้ายก่อนมันจะสลายไป ซึ่ม!!!

“ระดับ 20 แล้วโว้ยยย!!”

เทพอัศนีตะโกนเสียงดัง

ฟูเหลาปล่อยหมัดใส่สัตว์อสูรเสือหยกศิลา ระดับ 15 เต็มแรงเป็นครั้งสุดท้ายเช่นกัน ก่อนมันจะสลายไป เขาปัดฝุ่นตามตัวแล้วเดินไปสมทบกับเพื่อนๆ

“พวกนายจะออกจากเกาะเริ่มต้นกันเลยรึเปล่า ?”

ฟูเหลาเอ่ยถามขึ้น

“พวกเรากะว่าจะจะรอจนนายอัพระดับถึง 20 แล้วค่อยไปด้วยกันน่าจะดีกว่า”

โอเกอร์พูดตอบ

“ใช่!!เผ่ามนุษย์อย่างเราเจอเพื่อนร่วมทางทั้งที ไม่ควรแยกกันหรอก..” เทพคันศรพูดบอกด้วยความตื่นเต้น เพราะเขากำลังจะได้เพื่อนร่วมทางคนใหม่นั่นเอง ฟูเหลายิ้มให้กับเพื่อนใหม่ทั้งหมด เพราะจากที่ฟูเหลาไปหาข่าวเพิ่มเติมมา เนื่องจากเผ่ามนุษย์ในปัจจุบัน เป็นเสมือนจุดสนใจของโซลเวิลด์ในตอนนี้ ผู้เล่นเผ่าพันธุ์มนุษย์มีจำนวนที่น้อยมาก ทวีปของฝั่งเผ่าพันธุ์มนุษย์จึงมีกองกำลังผู้เล่นปกป้องน้อยตามไปด้วย ที่ปัจจุบันยังไม่ถูกเผ่าพันธุ์อื่นครอบครองก็เป็นเพราะเหล่า NPC ของเผ่ามนุษย์ยังสามารถป้องกันเอาไว้ได้ แต่ถ้าผู้เล่นเผ่ามนุษย์ลดลงไปอีก รับรองว่าไม่นานทวีปที่เหล่ามนุษย์อาศัยอยู่จะไม่มีอีกต่อไปแน่นอน

“ความเหลื่อมล้ำทางเผ่าพันธุ์ ก็มีไอเทมต่างๆมาเติมเต็มแล้วแท้ๆทำไมคนถึงไม่ชอบเผ่ามนุษย์กันนะ”

ฟูเหลากล่าวปลงๆ

“ก็เผ่าอื่นเค้าดูเท่ล่ะมั้ง..”

เทพคันศรตอบ

“เผ่ามนุษย์หมาป่า เผ่าภูติ เผ่ามนุษย์เงือก เผ่าเอลฟ์ เผ่าคนแคระ เผ่าออร์ค เผ่าปักษา ทุกเผ่าที่พูดล้วนมีความสามารถที่น่าสนใจกว่าเผ่ามนุษย์ แต่เอาจริงๆเกมนี้ก็ยังมีเผ่าลับอีกมากมายที่ยังไม่มีใครสามารถครอบครองพลังของเผ่าพวกนั้นได้..ทางเลือกที่ดีที่สุดของผู้เล่นหลายๆคน ก็คงอยากได้เผ่าพันธุ์ที่มีความพิเศษมากกว่าเผ่าพันธุ์มนุษย์ที่แสนธรรมดา..แถมจะบอกว่าระบบนำไอเทมพิเศษของแต่ละเผ่ามาใส่แล้วก็จริง แต่ก็ใช่ว่าจะหาไอเทมพวกนั้นง่ายๆนะ ที่เจอส่วนมากก็ไอเทมที่มีความคล้ายกันทั้งนั้นแหละ..”

โอเกอร์พูดอธิบายก่อนจะเริ่มเดินนำทางต่อ เพื่อพาทุกคนเข้าไปเก็บระดับในส่วนที่ลึกเข้าไปมากกว่านี้

“ถึงเราจะมีเผ่าพันธุ์อยู่แล้วก็ยังสามารถเปลี่ยนเผ่าพันธุ์ได้หรอ?”

เทพอัศนีถามขึ้นบ้าง

“จากที่รู้มา..เผ่าลับพวกนั้นจำเป็นต้องทำภารกิจลับที่ยากมากๆเพื่อเปลี่ยนเผ่าพันธุ์ดั้งเดิมที่ผู้เล่นเลือก แต่ก็มีข่าวแว่วๆอยู่นะว่าหัวหน้ากิลด์มารสยบฟ้าได้เปลี่ยนเผ่าพันธุ์จากภารกิจลับสำเร็จแล้ว แต่ก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเป็นเผ่าอะไร”

โอเกอร์พูดร่ายยาว

“หยุดก่อน!”

ฟูเหล่ายกมือขึ้นเบรกเพื่อนๆ ก่อนจะรีบเคลื่องร่างไปพุ่มไม้ใกล้ๆพร้อมกับก้มตัวลงต่ำ แล้วเรียกทุกคนมาหลบหลังพุ่มไม้ เขาค่อยๆย่องไปด้านหน้าเพื่อแอบดูอะไรบางอย่าง...ด้านหน้าของเขามีกลุ่มผู้เล่นกลุ่มหนึ่งราวๆ 20 คน แต่ที่ฟูเหลาต้องตะหงิดใจขึ้นมาและให้ทุกคนหยุดเดินทางก็เพราะมีผู้เล่น 5 คนที่ฟูเหลาเคยปะทะด้วยก่อนหน้านี้อยู่ในกลุ่มผู้เล่นเหล่านั้น

“พวกนั้นมันพวกที่เราสู้ด้วยนี่หว่า..”

ฟูเหลาพูดเบาๆ

“แน่ใจนะ ว่าพวกมันอยู่ที่นี่!!”

ผู้เล่นคนหนึ่งที่มีร่างกายใหญ่โต ตัวสีเขียว หัวโล้นพูดด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด

“แน่ใจสิพี่! พวกผมแอบตามมันมาตั้งแต่อยู่ป่าหินอ่อน จนมาถึงป่าหินหยกนี่แหละ!!”

ผู้เล่นชายเผ่ามนุษย์หมาป่าที่ฟูเหลาสู้ด้วยพูดฟ้องด้วยสีหน้าจริงจัง

“ไอ้ผู้เล่นใหม่นั่นหัวหน้ากิลด์เราสนใจมันมาก..แต่ข้าไม่ได้สนใจมันสักนิด ที่ข้าสนใจก็คือไอ้คนที่เป็นนักประดิษฐ์ที่แกพูดถึงต่างหาก..ถ้าข้าเอามันกลับไปที่กิลด์ได้ข้าจะต้องได้เลื่อนตำแหน่งแน่ๆ ฮ่าๆ”

ผู้เล่นเผ่าออร์คหัวเราะเสียงดัง

“อุ๊ปส์”

โอเกอร์เกือบหลุดเผลอหัวเราะออกมาแต่เขาใช้มือปิดปากตัวเองได้ทัน

“ตลก!! จะมาจับฉันหรอไอ้ตัวเขียวกับไอ้หน้าขนเดี๋ยวไม่ตายดีแน่!!”

โอเกอร์ยิ้มเหี้ยม บ่อยครั้งนักที่โอเกอร์ถูกคนจากกิลด์ต่างๆตามล่าเพราะเขาเป็นนักประดิษฐ์ แต่หารู้ไม่ว่าโอเกอร์เป็นนักประดิษฐ์สายบู๊ที่ต่อสู้เก่งมาก รวมถึงมีลูกเล่นอันแพรวพราวจากอุปกรณ์ต่างๆนานาของเขา ทำให้ทุกครั้งที่มีกิลด์ส่งผู้เล่นมาตามล่า จะกลายเป็นโอเกอร์ซะเองที่เข้าไปตามล่าผู้เล่นเหล่านั้น

“เอายังไงดี ? ”

เทพคันศรถาม

“ปล่อยพวกมันไปเหอะพวกเรามาเก็บระดับกันไม่ได้มาสู้กับใคร รอพวกมันมาหาเรื่องก่อนค่อยว่ากัน..”

ฟูเหลาพูดขัดขึ้นมา

‘โชคดีไปผู้เล่นฝั่งพวกแกเยอะกว่า แถมระดับเยอะกว่า เราเสียเปรียบไปนิดไม่งั้นพวกแกโดนฉันแน่!!’

ฟูเหลาคิดในใจด้วยความเสียดาย เพราะปกติเขาจะเป็นพวกไม่ยอมใครอยู่แล้ว ถ้ามีคนมาเอาเปรียบหรือหาเรื่องฟูเหลาจะเข้าไปหาเรื่องเขาก่อนที่เขาจะรู้ตัวซะอีก

“ฉันว่า..เราคงปล่อยพวกมันไปไม่ได้แล้วว่ะเพื่อน...”

เทพอัศนีพูดลอยๆ ฟูเหลาหันไปมองด้วยใบหน้างงๆ ก่อนจะยิ้มแหะๆให้กับผู้เล่นทั้ง 3 ที่ยืนอยู่ด้านหลังพวกเขา

“ลูกพี่!!พวกมันอยู่นี่!!”

ผู้เล่นหนึ่งในสามตะโกนเรียกผู้เป็นหัวหน้าเสียงดัง

“งั้นคงต้องเปลี่ยนแผน!”

ฟูเหลาดึงสติตัวเอง เขารีบเคลื่อนร่างเข้าไปใกล้ผู้เล่นทั้งสามก่อนจะปล่อยทักษะคลื่นกระแทกออกมา พร้อมกับใช้กระบวนท่าหมัดมวยจีนที่ตัวเองมี ชกโจมตีผู้เล่น ฟึ่ม ฟึ่ม ฟึ่ม!! ร่างของผู้เล่นทั้งสามถูกคลื่นซัดกระเด็นไปติดกับต้นไม้ด้านหลังทันที

ปัก!!

“จับตัวมันให้ได้!!”

ผู้เป็นหัวหน้ารีบสั่งการ

โอเกอร์ยิ้มเล็กน้อยก่อนจะหยิบอุปกรณ์บางอย่างออกมาจากกระเป๋า มันมีลักษณะเป็นทรงกลมสองลูกที่มีเชือกบางอย่างพันติดกัน ชายหนุ่มโยนเข้าไปยังพื้นใกล้ๆกลุ่มผู้เล่นกลุ่มนั้น ก่อนจะรีบวิ่งหลบออกมา

“วิ่งๆๆๆ!!! ตามฉันมาให้ไว!!”

โอเกอร์วิ่งตะโกนแหกปากเรียกเพื่อนๆ เทพคันศรรู้นิสัยเพื่อนของเขาดี เมื่อได้ยินแบบนั้นจึงรีบลากฟูเหลากับเทพอัศนี วิ่งหน้าตั้งตามโอเกอร์ไปอย่างรวดเร็ว

“แกทำอะไรอีกว่ะ!!”

“ถ้ามันคิดหือกับนักประดิษฐ์และผองเพื่อนมันต้องเจ็บ!!”

โอเกอร์ยิ้มด้วยความสะใจ

“แค่เจ็บแน่หรอว่ะโอเกอร์?”

เทพคันศรทำท่าทางไม่ค่อยเชื่อโอเกอร์สักเท่าไหร่ เพราะเขารู้ว่าโอเกอร์มักชอบทำอะไรแปลกๆ

ฟุ๊บ!! จู่ๆก็มีเชือกถูกดีดออกมาจากทิศทางที่พวกเขาวิ่งออกมา มันพุงออกไปรอบทิศทางจนทุกคนต้องหยุดวิ่งแล้วหลบเชือกเหล่านั้นก่อน และเมื่อสังเกตดีๆมันไม่ใช่เชือกธรรมดาแต่มันคือเชือกที่ทำมาจากโลหะบางอย่าง

“อะไรว่ะเนี่ย!! ”

ฟูเหลาพูดด้วยความตกใจ

“ยินดีต้อนรับสู่โลกของนักประดิษฐ์นะเพื่อน ฮ่าๆ”

โอเกอร์หัวเราะเสียงดังพร้อมกับยกนิ้วโป้งขึ้นมาในขณะที่เริ่มวิ่งอีกครั้ง

เปรี้ยง!!!! สายฟ้าขนาดใหญ่ถูกผ่าลงมาบริเวณที่เชือกถูกปล่อยออกมาและมันแล่นไปตามเชือกทั่วทิศทาง สายฟ้าที่ฟาดลงมารุนแรงจนต้นไม้ถูกโค่นไปหลายต้น ตูม ตูม!!

“เร็วๆๆๆรีบวิ่งๆๆ”

“ทำไมมันดูควบคุมไม่ได้ฟ่ะ!!โอเกอร์!!”

เทพคันศรพูดขึ้นอย่างหัวเสีย

“ก็มันคุมไม่ได้อะดิ มันเป็นรุ่นทดลองพึ่งเคยใช้ครั้งแรกแล้วก็ไม่รู้ด้วยว่าจะแรงขนาดนี้!!”

โอเกอร์รีบตอบ

“ไอ้บ้าเอ้ย!! แกน่าจะคิดนะว่านักประดิษบ์ระดับ 50 คงไม่ทำอะไรที่มันกากๆออกมาหรอกมั้ง!!”

“เดี๋ยวๆๆ!!การโจมตีวงกว้างแบบนี้มันไม่ไปโดนผู้เล่นคนอื่นหรือสัตว์อสูรตัวอื่นหรอ?”

ฟูเหลารีบถามขึ้นทันที

“ตายห่า!! ลืมสนิทเลย!!”

โอเกอร์ทำหน้าตาเลิกลัก

โฮ๊ก!! เสียงสัตว์อสูรดังขึ้น เสียงของมันก้องกังวาน และดูน่ากลัว ด้วยสัญชาตญาณของโอเกอร์ที่เล่นเกมนี่มาจนถึงระดับ 50 เขารับรู้ได้ทันทีว่าบางอย่างที่อันตรายอยู่ใกล้ๆพวกเขานี่เอง

“หาที่หลบด่วน!! มีอะไรบางอย่างกำลังมาที่นี่!!”

สิ้นคำพูดป่าด้านหน้าก็เกิดเสียงล้มของต้นไม้อย่างต่อเนื่อง ตึม ตึม ตึม ตึม!! โฮ๊ก!!! ปรากฏสัตว์อสูรขนาดใหญ่รูปร่างคล้ายกอริล่าที่มีขนสีทอง ที่สำคัญแขนข้างขวาของมันถูกพันด้วยเชือกเหล็กจากไอเทมของโอเกอร์

“ตัวอะไรวะเนี่ย!!”

โอเกอร์อุทานเสียงดัง

“สัตว์อสูรลึกลับราชากอริล่าขนทอง ระดับ 50 เตรียมโจมตี!! ”